Ο Φλαμπουρακης

Τον πηγαιναν στα βουνα και τον αφηναν να βοσκαει μονος του για μηνες.
Φτω-χεια γιο
Πες μας, ελα πες μας πως νιωθεις. Θελουμε να μαθουμε
Ειδες που δεν τα συζητησαμε καθολου?
Ε?
Ειδες που δεν τα συζητησαμε καθολου τα χθεσινα?
Ναι.
Το μυαλο μου ειναι μια χαρα. Πηρα μια αποφαση, αλλαζω θρανιο. Εχω μεγαλη αντιπαθεια για τον διπλανο μου.
ΑΛΛΑΖΩ ΘΡΑΝΙΟ.
Χθες ειδα τη δραση και την αντιδραση πιο ξεκαθαρα απο ποτε, φοβοταν να μου μιλησει, με εκοβε απο πανω μεχρι κατω, καθε λεξη που εφτυνα για να καταλαβει τι ειμαι τωρα και τι νομιζε οτι ημουν παλια και πως ολα αυτα συνδεονται και τι δεν αφηνε τον εαυτο του να δει γιατι παλια δεν επρεπε να δει πολλα πραγματα. Ειπα τη λεξη μαλακια
Καργιολες που φευγουν και οταν ερχονται ειναι παντα ιδιες. Σε ξεχνανε ή σε θυμουνται μια στο τοσο, αλλαζουν ωκεανους, καργιολες παντου. Καργιολες για τις οποιες ισως να μην εισαι ποτε ξανα ιδιος καποτε. Μπορει να μην εισαι ποτε ξανα ιδιος για καποιον οσο και αν προσπαθει και ο ιδιος να σε δει οπως ησουν. Αλλα οταν γυριζουμε πισω ειναι ολα ιδια, ποσο εγκλωβισμενος μπορεις να βρεθεις ξαφνικα και σφιγγεις τα δοντια σου και ιδρωνουν τα χερια μεσα στις τσεπες, ο ενας ωμος μπροστα, ο ενας πισω, ματια ευγενικα και ορθανοιχτα, κανεις πως ενδιαφερεσαι και πως προσπαθεις να εξηγησεις. Τι να πρωτοεξηγησω φιλεναδα, περασε πολυς καιρος απο τοτε που βαριομασταν μαζι αναμεσα στους αλλους. Το φιλεναδα ειναι παραπλανητικο. Νιωθεις πως καρφωνουν πανω σου καλαμακια που πινουν τον φεημους ελληνικο κρυο καφε. Aυτο ειναι το πισω. Αυτο ειναι το πιο πισω απο ποτε. Ξαφνιαστηκα, ημουν σαν αγαλμα δεν μιλησα δεν κινηθηκα καθολου και ειναι επιλογη ολο αυτο. Και τι να σου πω? Τα εχεις χασει ολα, τα εχω χασει ολα.
(Η παρενθεση εδω θα ειναι ασχετη και ας μην καταλαβαινουμε. Θελω να σου πω τοσα πολλα πραγματα και δεν μπορω να το κανω. Δεν εχω κανενα εναυσμα και κανενα πατημα να το κανω και πνιγομαι γιατι ολα ερχονται καθε στιγμη που βλεπω και την πλατη σου και αυτο ειναι εξοντωτικο φιλε μου γιατι μετα φευγω και σκεφτομαι και γιατι δεν ειπα τιποτα? Και αν ειχα πει κατι μπορει να καταλαβαινε. Και αν δεν καταλαβαινε μπορει να ελεγα τα λαθος πραγματα αλλα οπως και να εχει δεν θα γινομουν η σιωπη η ιδια, οσα και αν λεω που ειναι σαν να μη μιλησα ποτε. Έιμαι ασυντακτη κατ'επιλογη.)
Αλλο προβλημα χαρακτηρα. Οταν κολλαει το μυαλο μου καπου δεν ξεκολλαει με τιποτα. Αν ειναι να βρω κατι για να κανω κατι που θελω, θα το βρω, ο κοσμος να διαλυθει και το μυαλο μου κανει σαν δαιμονισμενο. Για αυτο μη με συγκρινεις με εσενα. Το ξερω, δεν.
Ο μπουρινιας.
Για πες πως να το στησουμε? Θα το ανοιξουμε ετσι. Λαβα σαν φωτιες, το στησιμο το σιχαινομαι σε αυτο το παιχνιδι. Choose your character Δημητρα, μονο αυτο θελω να κανεις. Αυτη τη φορα δεν θα κλεψουμε.
Παρα πολλοι κανονες, δεν εχεις παιξει πιο πολυπλοκα. Εκλεισε το κινητο σου απο μπαταρια, εχει ηλιο και ομιχλη καθε φορα. Θελουμε να εχουμε καποιον να χτυπαμε οταν ειμαστε μαζι, τοτε ειναι ολα τελεια. Σταματα να μου λες ασαφειες ρε Δημητρα, ολο ασαφειες μου λες. Με εχεις κουρασει γιατι γελας σαν ποντικι.
Θα σου πω ιστοριες πολλες που δεν τις λεω καλα. Θα σου πω και θα σε παω εκει να δεις ποσο σαν να εισαι σε αλλη χωρα ειναι ολα και οταν τελειωσει αυτο θα το ξανακανουμε παλι, καθε χρονο για να θυμασαι ποιος εισαι. Για να θυμασαι ποσο σε πληγωσε. Ποσο? Τοσο. 1-0
Τα λεμε μετα

Τηλεφωνικό ξύλο από μεγαλύτερους.

1 Ορεστη, γκαχ να γκαχ γκαχ και γκαχ γκαχ γκαχ
2 Κλασική εκνευριστική συμπεριφορά Δήμητρας. Είσαι τελείως αναβλητική και τα αφήνεις ολα για τελευταία στιγμη επειδη σε δυσκολευουν λιγο και μετα ειναι ολα χαλια.
3 Εχεις δικιο
4 Το ξερω οτι εχω δικιο, δεν περιμενα εσενα να μου το πεις. Σε ποιον μιλας? Οποιος σε συμβουλευει αυτον τον καιρο  πρεπει να απελαθει απο τη χωρα.
5 Δεν με συμβουλευει κανεις
6 Βεβαια, ειναι μεταξυ νηπιων και μεγαλων νηπιων. Γιατι δεν με παιρνεις τηλεφωνο??? Μου κανεις ο,τι χειροτερο, πραγματικα κραταω το τηλεχειριστηριο τωρα, -το καλο κιολας, οχι εκεινο που ειχα- και αν ησουν εδω θα σου το πετουσα στη μαπα.
7 Χαχαχα
8 Ειναι φοβερο, εχει μπλεχτει ο διαβολομητσος με τον καλο μητσο. Ειναι σαν να εχεις παρει ενα ροπαλο και να πηγαινεις και να βαρας μωρα και μετα να παιρνεις τηλεφωνο σε burgerαδικο και να λες "γεια σας θελω ενα cheeseburger" χωρις να λες ευχαριστω και μετα να νιωθεις ασχημα επειδη δεν ειπες ευχαριστω. Ποιον βοηθας ετσι? Κοιταξε μητσακι, θα σε βοηθησω για να το παιξεις μητσος που δεν ξερεις και απο -------- πραγματα.
9 Κατσε να τα γραψω
10 Γραφε γιατι εισαι και ξεχασιαρης μητσος. Αισθανομουν πολυ ασχημα και  αυτο με εκανε να αισθανομαι ακομη πιο ασχημα και επειδη αισθανομαι πολυ ασχημα, αισθανομαι πολυ ασχημα. Χτυπα με στο φιλοτιμο. Ορνιο εισαι ορνιο.
11 Εχω προβλημα με το να απογοητευω τους ανθρωπους
12 Και τι θελεις? Αυτη ειναι η κλασικη συμπεριφορα ανδρων γκουχ γκουχ γκουχ. Ποιον κοροιδευεις?-(Εδω ειναι ενα κομματι που δεν μπορω να μεταφερω)-αλλα δεν μπορεις να τα εχεις.
Με κοιτας που σε κοιταω μητσο?
13 Μμμμ ναι γαμωτο! Ειναι σαν να σε βλεπω μπροστα μου τωρα χαχαχα
14 Ξεκαθαρισέ το. Εισαι φυγοπονη σαν την καινουργια σου φιλη.
15 Ωωωωχ (αυτο με χτυπησε κατευθειαν στην καρδια)
16 Λιγο. Και το οτι ----- (?) ειναι ακομη πιο psycho.
17 Δεν εχω.
18 Και πως το λες?
19 Χμμ ενταξει, δικιο εχεις.
20 Ειναι τελειως psycho! Εισαι πραγματικα παρανοικη ρε μητσο, και εκνευριζομαι, δεν μπορω να καταλαβω.
(Εν τω μεταξυ εγω εξακολουθω να πιστευω πως ειμαι πολυ νορμαλ ανθρωπας)
21 Ουτε εγω. Εχω ενα καρο μπουρδες στο κεφαλι μου. και δεν ζηταω βοηθειααααα ααααααρρρρρρρρ.
22 Γιατι δεν ζητας βοηθεια? Αφου ειμαστε ολοι εδω για να σε βοηθησουμε.
23 Δεν ξερω. οταν ερχεται η στιγμη να ζητησω βοηθεια δεν θελω να ενοχλω.
24 Πωωωω μη μου λες βλακειες τωρα! Τι λες ρε μητσακι? Εμενα?
25 Εχεις δικιο, εχεις δικιο, εχεις δικιο
26 Εφαρμοσε το δικαιο. Εγω εχω αλλα προβληματα στον χαρακτηρα μου.
27 Τι προβληματα εχεις εσυ μπλαμπλαμπλα?
28 Χμμ αλλα, τωρα..
29 Οπως και να εχει, μου ελειψες πολυ και ανυπομονω να σε δω -χαρακτηρισμος-.
30 Ε θα με δεις τωρα.

το καινουργιο μου μιουζικαλ
Δημητρελι geisha

Και τί θα κάνω? Και τί θα κάνω?

Λέω αλήθεια, ειδα το συννεφο να πεφτει πανω στο τερας.
Πώς να μάθεις οτι πεθανε ο διπλανος σου τοτε? Τωρα ειναι ολα πολυ ευκολα και πρεπει να τα κανουμε δυσκολα.
Χθες εφαγα εναν καταπληκτικο κουραμπιε και γυρισα και ειπα στο κρυο οτι το μονο που θελω αυτα τα χριστουγεννα ειναι κουραμπιεδες. Για να γινω βουτυρο και ζαχαρη και να με αγαπανε ολα τα μικρα παιδακια.
"To κρύο"
7ος όροφος, με ξυπνανε ανακατεύοντάς μου τα μαλλια, ακούω κουτάλια και βρυσες να τρέχουν, μου λες κατι το οποιο ξερεις οτι δεν θα θυμαμαι και θα με ξαναπαρεις τηλεφωνο σε δυο ωρες, απανταω καταφατικα μουρμουριζοντας. Σηκωνομαι, εχουν φυγει ολοι. η ησυχια ειναι πολυ περιεργη. "Ακουγεται το ψυγειο πολυ πιο εντονα" λεω στον εαυτο μου για να μην αποπροσανατολιστω. Δεν μου αρεσει πια να ταλαιπωρουμαι με φιλοσοφικες αναζητησεις μεσα στη μερα. Ουτε μεσα στη νυχτα, ουτε γενικοτερα. Τα ψυγεια εχουν περισσοτερο ενδιαφερον νηδηξψηυ. Βγαινω στο μπαλκονι, φτσ χχχχχ δεν ακουγεται τιποτα. Απολυτως τιποτα. "Πώς γινεται αυτο?" Λεω απο μεσα μου και περιμενω μηπως μου απαντησει το πλησιεστερο κτηριο που μενει καμια 200ρια μετρα απεναντι. Και κρεμιεμαι στο μπαλκονι και περιμενω να ακουσω κατι μεχρι να βαρεθω να περιμενω και να φυγω. Το κρυο φταιει πιστευω με καποιον τροπο. Ειναι αυτο το κρυο που στην αρχη θελεις να πιστευεις πως ειναι υπουλο και μπαινει μεσα απο τα ρουχα σου αργα και υπουλα και υπουλα και υπουλα. Αλλα δεν ειναι ετσι αυτο το κρυο. Αυτο το κρυο ειναι το κρυο που υπαρχει πανω απο ολα. Απλως υπαρχει και ειναι η βασιλισσα του κοσμου. Εχει ακινητοποιησει καθε ασκοπη ενεργεια. Ειναι το μονο πραγμα που ειναι αληθινο και ο,τι αλλο υπαρχει στον κοσμο το εχει παρει το κρυο απλως για να εχει κατι να παιζει. Τα παρασιτα του κρυου, σε καλυπτει και σε σφιγγει και σου επιβραδυνει την αναπνοη με τον πιο ηρεμο τροπο γιατι ετσι θελεις, σαν να σε κραταει ενας σφιγκτηρας στο χερι του, αν ειχαν χερια τα φιδια και πολυ αργα να προσπαθησει να σε συνθλιψει θλιψη με πιανει θλιψη οχι, χαιρομαι οταν τα θυμαμαι αυτα αλλα πηγε αργα και πρεπει να κανω δουλειες και παλι σκεφτομαι βλακειες ενω με περιμενουν και μπαινω ξανα μεσα και φτιαχνω ενα lady grey και τρωω και corn flakes και κανω μπανιο και δεν κρυωνω και ντυνομαι και φευγω και ολα ειναι γκρι και καθαρα και το κρυο υπαρχει, χωρις κανεναν ηχο, χωρις κανενα βουητο, και μου παγωνει τα μουτρα και μου κοβει λιγο απο το κουραγιο αλλα αν φτασω μεχρι τη γωνια θα φαω ενα strudel και θα μου δειξω
geisha

μια βραδιά,ένα πορτοκάλι

σήμερα ξύπνησα και σκέφτηκα i might have to write a skampo.Στη γλώσσα των προγόνων μου και αυτή που μιλούσε μια τύπισσα on the phone τη μέρα που γνώρισα τους πιο παράξενους διαζευγμένους γονείς στο λεωφορείο.
It was a μέρα full of air like a hot air balloon και γέμισα προσδοκίες από τη συζήτηση των διπλανών μου γονέων,που αποφάσιζαν μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις ότι τα παιδιά έχουν από γεννησιμιού το χαρακτήρα τους κ κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι γι'αυτό.

τότε θυμήθηκα τον πάσσαρη,,,,


in the end i was stunned με την παράκληση της πρώην γυναίκας να κάνει τη μπουγάδα του πρώην άντρα για να μην κουράζεται ο ίδιος and i thought δεν θέλω να το κάνω ποτέ αυτό,προτιμώ σίγουρα να μου πλένουν τα δικά μου άπλυτα όσο κι αν έχω μέσα μου την ανάγκη της εξυπηρέτησης του γύρω πληθυσμού.
οι διάφορες γωγούλες του bus με κοίταξαν με νόημα και γω ανταπέδωσα το βλέμμα με πάθος,οι γονείς μας είχαν κατακρεουργήσει την εικόνα του παντρεμένου ζευγαριού και της υπεύθυνης μάνας,αλλά η εικόνα του απόμακρου και leader πατέρα ακόμα παιζόταν.
Ο "father of my children" σύμφωνα με τα λεγόμενα της εύθραυστης 40αρας που χαμογελούσε και μας αράδιαζε τα μαργαριτάρια της (στο σημείο αυτό διακόπτεται η conversation της παραδιπλανής νεαρής) καταφέρνει να την πείσει να περάσουν το μισό βράδυ μαζί (δε μας διευκρινίζεται το ύφος των δραστηριοτήτων τους) και μετά να φύγει η κυρία το νωρίτερο δυνατό για να μην αφήσει μόνο τον γέρο πατέρα της.Κ εντάξει,έγινε και ένας συμβιβασμός σχετικά με τα άπλυτα.

oooh baaabe

Κοιμηθηκα, ξυπνησα και θα κοιμηθω ξανα μεχρι τις 7.30 το πρωι, κεφαλαιο 1.

Θελω να αφησω κατω τη φωτια αλλα θα αρπαξουμε φωτια. Σπασμενες ειναι οι ωρες.
Δεν υπαρχει γοητεια μεσα στου μυαλου τη θεια, ουτε πουθενα.
Arbeit και τα μυαλα στο ενα και μοναδικο σκουτερ για το οποιο μιλαει το σκαμπο απο το ξεκινημα.
Αυτος ειναι ο διαχωρισμος των πραγματων σε υποπραγματα. Εισαι το ενα και το 4 ετσι οπως μπορω να σε δω, ειμαι το 2 και το 3 οπως μπορεις να με δεις. Δεν εχουμε τιποτα, καλα ειμαστε αλλα απαγορευεται.
Τί απαγορευεται? Η νυχτα απαγορευεται, θα φυγεις, θα με αφησω μονο μου ενα βραδυ και θα φυγω και θα αφησω και ο,τι εχω. Ιδιοκτησιες και περιουσιες και λαχανακια βρυξελων θα τα καψουμε ολα για να μην κρυωνουμε. Δεν θελω
Θα γυρισουμε πισω στα σπιτια μας μια μερα και ολα θα ειναι ιδια? Εκεινο το απογευμα το καλοκαιρι με ανοιχτα τα παραθυρα ειχε mundial και ετοιμαζομουν να παω στο indian να βρω τον παναγιωτη να μου δωσει κατι. μπηκα μεσα, δεν μπορουσα να περασω μου επεσαν κατι κερματα, καποιος τα μαζεψε και μου τα εδωσε και κατι μου ειπε. Δεν ακουγα. Βρηκα τον Παναγιωτη, μου εδωσε μια βλακεια και εφυγα και γυρισα πισω στα πευκα και στα ανοιχτα παραθυρα και ηξερα οτι δεν θα ξεχνουσα ποτε οτι οταν θα κοιταζω εξω θα κλαιω. Ποτε να την κανουμε?
Δεν θελησα τιποτα. Δεν θελω τιποτα, η φιλοσοφιες δεν θα μας σωσουν αρκουδες αλλα αν πιασεις λιγο την πραγματικοτητα θα ξερεις τι πρεπει να κανεις. Δεν εβαλα ξυπνητηρι. Δηλωσεις του παρελθοντος: δεν εβαλα ξυπνητηρι και αφου χρονικα αυτο δεν συνεβη γνωριζω πολυ καλα γιατι δεν εβαλα ξυπνητηρι. Μου λεει τα παντα το οτι δεν εβαλα ξυπνητηρι. Σε αλλες περιπτωσεις μπορει να μη σημαινε τιποτα απολυτως. Αλλα οσοι ξερουν, ξερουν οτι ο υπνος μου ειναι δυσκολος απο οταν με χτυπησε η παγοκολωνα και ξυπναω ιδρωμενη πολυ συχνα αυτονανε τον καιρο και τον αλλο. Ετσι λοιπον, χωρις να ξυπνησω και χωρις να θελω να σηκωθω απο το κρεβατι μου (γιατι παγωσαν τα κοκκινα συννεφα) καταλαβα πως νιωθω και τί θα πρεπει να κανω μετα απο δυο εβδομαδες και κατι. Σημερα το καταλαβα. Θα επρεπε να με στειλει καποιος στην απομονωση? Συνελθετε? Δημητρα, συνελθε
Οταν το ακουω αυτο μου κοβεται η αναπνοη. Μαζι με το "πρεπει να κανουμε μια σοβαρη συζητηση".
Αφου ειμαι τελειως ασοβαρη και κλαιω πριν ερθω στον χωρο της συνεδριασης, πως θα κανουμε μια σοβαρη συζητηση?
Εν πασει περιπτωσει. Μπορω να πω με σιγουρια οτι σιχαινομαι κατι στα βραδια που βλεπω θολα ματια αλλων και δικα μου, στα βραδια που ειμαι μονη μου στον θρονο μου και μπορω να τα κανω ολα (γιατι μπορω), στα βραδια που αν λειτουργουσε η τηλεοραση μου, θα εβλεπα τηλεοραση, στα βραδια μου βιαζομαι να ξεκινησω να περναω καλα και τραβαω μεγαλα παιδακια παρα τη θεληση τους, στα βραδια που καλοκαγαθα προσπαθω να κοιμηθω σαν τον μικρο χριστουλη. Τα καλυτερα βραδια ηταν αυτα που με μετεφερες απο τον καναπε στο κρεβατι.
Δεν ξηγιομαστε καλαχα, κανεις μας.
Ημουν ετοιμος ανθρωπος, συνειδητοποιημενος, να ειναι χαλαρα τιποτα το τωρα.  Με αυτο το τωρα ομως Δημητρακη φιλοι-φιλοι αλλα μας το γαμησες το καντηλι στις εκλογες. Και δεν ειναι οτι δεν τα ειχα ακουσει ολα αυτα ξανα. Δεν ειναι οτι δεν υποτιμουσα ο,τι ακουω. Δεν ειναι καν το οτι δεν μου το ειπε καποιος. Μου το ειπε ο ψυχολογικος μου μπραβος-μανατζερ, η δολοφονια. Μου το ειπε και το ακουσα και το καταλαβα και συμφωνησα και ειπα "χαχα ναι, δικιο εχεις! Τί κουλαμαρες ειναι αυτες!" γιατι τετοιες μπαρουφες λεω συγκαταβατικα παντα. Χαμηλοφωνα και χαζογελωντας στο τηλεφωνο. Και ξερεις οτι οταν συμβαινει αυτο κατι δεν παει καλα και αποζητουμε και οι 3 απεγνωσμενα εγκριση γιατι εχουμε μπερδευτει, απο τί ακριβώς δεν ειμαι σιγουρη ουτε εγω η ιδια. Δεν με καταλαβες ομως. Εχω ολη την αντιληψη που χρειαζεται καποιος για να ξερει τις μαλακιες. Αλλα οχι. Ειμαι μαγκας και μου αξιζει να περασω γαματα. Γαμα τα.
Περιμενω με ανυπομονησια τη μερα που θα με παιρνουν τηλεφωνο και δεν θα με ρωτανε τα ιδια πραγματα. Τη μερα του υπνου, τη μερα που θα ξυπνησω ησυχη και μονη μου και θα παω να βρω τους φιλους μου με καθαρο μυαλο και θα γελαμε. Δεν χρειαζομαι καμια αλλη μερα. Απο αυτες που μου δινω καθε μερα και απο αυτες που μου δινει η ρημαδα η τυχη.
Ειναι κατανοητο και το ξερετε, προσπαθω πολυ σκληρα να με φερω σε δυσκολη θεση.
geisha

σταθερη αναπνοη τεχνητη

Τί μπορεί να έκανα βρε παιδιά? Δεν μου αξιζει να γινομαι φλωρος. Και γιατι ακουω ξανα και ξανα τα ιδια πραγματα που με κανουν φλωρο? Και τί? Ειμαι κακια? Ειμαι καλη? Ποιος ειμαι τελος παντωνε και τι κακο εκανα για να θελουν οι ρινοκεροι να ειμαι φλωρος? Και τί λεω?
Αυτα τα ξεχαρβαλωμενα πραγματα προκαλουν υπνηλια. Αν με κοψω και με βαλω σε διαφορετικα κουτια θα ειναι πιο ευκολο να μην κοιμασαι. Ας εχουν τα κουτια κοινο εμενα το μικρο παιδι. Θα εκνευριστω και θα κουνησω τα χερια μου αν σε ξερω πολυ καλα. Και ακουω ηρεμα και γαληνια ο,τι μου πεταει. Αυτο ειναι τρομαχτικο. Με ενοχλει. Αυτη η ψυχραιμια με ενοχλει αλλα ειναι ο,τι εχω στο τελος για να μπορω να με μαζευω οταν με αποσυναρμολογω στα χερια της χαζης σου της θειας.
Μου τους πηρες γερε χρονε φυγε τωρα τους δυο καλυτερους μηνες. Και μηπως δεν φταινε τα χαρτινα που προσπαθεις να δωσεις αλλα τα κοκκινα τα πρασινα τα θαλασσια τα- σε ευχαριστω πολυ που μου αφαιρεσες το δικαιωμα να ασχοληθω με αυτο το πραγμα γιατι ειναι το τελευταιο πραγμα που ηθελα να κανω ακομη και αν  το ειχα ηδη κανει αλλα δεν ηθελα να σου το δωσω ποτε γιατι ας ειμαστε ειλικρινεις, υπαρχει πολυ καιρο κατι λυγισμενο στον τροπο που χαμογελαμε τυπικα και δεν με ξερεις και δεν σε ξερω και ειμαστε μεταξυ μας τιποτα και ο,τι κανουμε ειναι το μελλον,  ενα βραδυ μετα απο 3 χρονια που θα δυσκολευεται να κοιμηθει και θα σκεφτει κατι ευκολο για να βυθιστει το μυαλο μας και τωρα εχω μπερδεψει σε μια προταση 5 διαφορετικες ιστοριες απο την κρυπτη και απο το ψυγειο και απο τα φρεσκα χωραφια.
Παρε το command line σου και δρομο Δημητρελα, ειχα μαθει να μην παιρνω τοις μετρητοις τους ατμους που μου δινει καθε κουλη λατερνα ειτε ειναι ασπροι, ειτε ειναι μπλε ειτε ειναι κοκκινοι, ειτε ειναι ολοκληρη η σημαια της Γαλλιας. Γιατι οι ανθρωποι κανουν λαθη και συμπεριφερονται λαθος? Επιλεγω πολυ προσεκτικα τι λεω γενικα,(δεν βρισκω την ανω τελεια) σπανια αυτον τον καιρο. Μου φευγουν ασυγκρατητα λεξεις που ειναι οι λαθος λεξεις. Και ξερουν ολοι να μην παιρνουν τοις μετρητοις τους καπνους (τωρα εγιναν καπνοι, ναι) κανενος ανθρωπου αλλα εγω για τον εαυτο μου τι να πω? Οτι λεω μαλακιες? Στον εαυτο μου? Και ενταξει, οι αλλοι ας μην με πιστευουν γιατι βλεπουν ξεκαθαρα με καποιον τροπο οτι λεω πραγματα που δεν ειναι αληθη. Εγω γιατι δεν το ξερω αφου εγω τα λεω? Ποτς γιενεν? Τι συμβαινει?
τα μηνυματα ηλεκτρονικου ταχυδρομειου του κλωτσατοσκαμποακαουντ που μου ερχονται στο κινητο με κανουν να θελω να πεταξω το κινητο στο κεφαλι του απεναντι. ΕΙΜΑΙ ΤΕΡΑΣ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑΣ οταν θελω να ειμαι τερας ψυχραιμιας. το εχουν δει ολοι
φρρρρρρρρρρ αντε γεια μας
υστερογραφο ναουμε, μπερδευομαι με αυτα που γραφω πολλες φορες. Αν τα βαζαμε με χρονολογικη σειρα ολα σε ενα διαγραμμα θα ηταν μια πυκνη μουντζουρα. μπλιαχ 

αρρωστια

Και τα χερια μου προσπαθησα πολυ να τα τραβηξω. Ψυχικα. Αλλα δεν μπορεσα να τραβηξω ουτε χερια, ουτε εμενα. Τιποτα δεν καταφερνεις, μονο να γινομαι αυτος που παιρνει τον πονο και σε κανει να νιωθεις ασφαλης για τις επιλογες σου, για αυτα που λες και για αυτα που νομιζεις πως αποφασιζεις μια μερα. Μια μερα που αυτα που αποφασιζεις στα παιρνει η επομενη και στα πεταει στα σκουπιδια. Η αρρωστια ειναι αδυναμια στο σωμα και στη σκεψη και τιποτα δεν ειναι καθαρο εδω και πολυ καιρο και τιποτα δεν σε βοηθαει να αποφασισεις τι εισαι σημερα, τι θα εισαι αυριο.
Και η νυχτα τελειωνει μαζι με τη μερα, ηταν μια τρυπα στο νερο, δεν εβαλες τιποτα στο κεφαλι σου, μονο αδιευκρινιστα πραγματα που ερχονται και φευγουν συνεχεια και δεν μπορεις να τα θυμηθεις ποτε ξανα στη ζωη σου. Εγω πεθανα τωρα και τωρα και τωρα και τωρα. Δεν θα ξαναεχω ποτε αυτη τη μερα που ημουν αρρωστη και ηταν τεταρτη και κρυωνα και τα μαλλια μου ηταν ετσι οπως ειναι σημερα και αυτα που σκεφτομουν ειναι αυτα που σκεφτομαι τωρα και αυτα που ελεγα στον εαυτο μου και στον διπλα και αυτα που ψιθυριζα για να τα ακουσω και να τα καταλαβω ειναι αυτα που ψιθυριζω τωρα.
They will dash you against the cliffs
'Til every brittle bone is broken
Jutting rip and gristled knuckle
Is gnashing on the foam

ε και δεν ήξερες. Γιατι δεν ήξερες? αφού ήξερες.

Φτιαχνεσαι, ξεφτιαχνεσαι, ολα μπορουν να συμβουν πολυ γρηγορα. Η αποδομηση και αυτες οι μαλακιες εχουν αξια μονο οταν μιλαμε για ακραια αποδομηση και ακραιες βλακειες. Αλλιως κανεις τρυπες στο νερο. Και φυσικα αυτο επηρεαζει καποιους αλλα δεν θα επηρεασει τον παππου σου στο χωριο.
Το γκρουβατο του ψυχεδελικου ροκ:
-Έχει ζέστη στη φωλιά σου?
-Όχι, εχει κρύο.
-Δεν εχω ατομα να παω.
-Πάρε τους παππούδες και πηγαιντε
-Δήμητρα, οι παππουδες ειναι original, δεν είναι τριανταρηδες ή εικοσαρηδες που το παιζουν αυτο επειδη ειναι ετσι τωρα.
-Εντάξει, πηγαινε μόνος σου.
ΕΧΘΡΟΙ, ΕΧΘΡΟΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ.
Περιμενω τα γατακια να με κανουν καλα και δεν καταλαβαινω οτι  ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΑΡΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ.
Δεν μας φτανουν οι αηδιες και ο,τι γινεται, τρωμε ενα extra  πακετακι στο σπιτι μας. Μιλας αποτομα και νευρικα και δυνατα και αρπαζεσαι με τα παντα. Ειμαστε τελειως ιδιοι και οχι και αυτο με αγχωνει σε εναν βαθμο.  Γιατι πανω απο ολα ξερουμε να κρυβουμε τα παντα με μια χαρα και ενα υφος που δειχνει οτι δεν μας ενδιαφερει και πολυ το αν καταστρεφεται το συμπαν αλλα ταυτοχρονα ο,τι κακο κανουμε δεν μπορουμε να το κρυψουμε και μετα βγαινουμε σαν βρεγμενες γατες που δεν θα καθισουμε ομως και να το ακουσουμε αμασητα γιατι μας προσβαλλει, θα φωναξουμε μια στιγμη σαν βλαμμενα και μετα θα το παρουμε παλι πισω ετοιμοι να βαλουμε τα κλαμματα. Θα κανουμε οτι δεν καταλαβαινουμε και θα λεμε ασυναρτησιες. Και "γιατι μου το κανεις αυτο"?
τα εχεις ολα και σου λειπουν ολα και θελεις καποιος να σε πιασει απο το χερακι και να σου πει τί πρεπει να κανεις τωρα, αυτη τη γαμημενη ωρα. Με βία, με βια θα γινει αναρχια. Σαν να χορευεις και καποιος να σου αρπαζει το χερι για να χορεψετε αλλα αντι να χορεψετε θελει να σε συρει με τεραστια ταχυτητα εξω και μετα να σε πεταξει στη θαλασσα, σαν φορειο σε κατηφορα, σαν τοτε που ειχα παθει εκεινο το πραγμα και με κατεβασαν με την πλατη αναποδα για να μη βλεπω την κοινωνικη κατακραυγη. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ?
Εισαι πιο αργος και απο την καθυστερηση.
ΟΥιουιουιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
emperor
εγω ειμαι! γεια σας τωρα φιλες και φιλοι και αγαπητο σκαμπο, σπληναντερο μου.

Η αλήθεια ειναι οτι δεν υπηρξε ποτε αληθεια σε αυτην την τρυπα αλλα θελησα να μεταφερω την αληθεια απο μια γωνια στην αλλη χωρις να λαμβανω υπόψιν οτι οι αληθειες δεν μεταφερονται αλλα υπαρχουν και δεν υπαρχουν, υπερστατικα στο ιδιο σημειο πακτωμενες και οταν σταματανε να υπαρχουν σταματανε να υπαρχουν ραγδαια σαν την επιδεινωση του καιρου στα γαμημενα μας νησια.
Καταλαβα? Δε νομιζω, αλλα ελπιζω
γιατι τετοια χαζοβιολα ειμαι.

Άυπνη αυτογνωσία

Με αυτες τις μαλακιες περι πυρηνικων καταστροφων που ακουσα τα μυαλα μου χυθηκαν στο πατωμα και πατησα πανω τους και να, τωρα, κοψοφλεβο.
Οχι, οχι δεν θα γινει κατι τετοιο. Με λιγη συγκεντρωση και πυκνωση θα ακολουθηθει μια πορεια που θα ειναι σαν τοτε που πηγαιναμε με το αυτοκινητο και ειχε αριστεροδεξια μπροστα και πισω τείχη απο χιονι πυκνο και κατασπρο. Αυτη ειναι η αληθεια. Τα δινεις και τα παιρνεις πισω οποτε γουσταρεις.
Αρχιδια θελει η δουλεια και κομπρεσερ.
Ολα τα αλλα λυνονται. Σε περιμενω στις 30 ή στις 3 ή στην 21η, στις 26, στις 28.
Θα φυγω ρε πουστη και ο χρονος τρεχει πολυ πιο γρηγορα απο εμενα. Οσο και αν προσπαθω να κανω φιγουρες και να γλιστρησω πανω στο νερο δεν θα καταφερω να ερθω στην ωρα μου. Τι να κανουμε τωρα. Οχι πια δακρυα
δημητσος

Fuck all of this

Η βαρύτητα θα σε τραβηξει κατω στο τελος, το ξερεις. Προς το παρον πρεπει να βγαλω 10 κιλα αρχιδια. Οχι γιατι μου τα φερνει δυσκολα η τυχη. Γιατι ειμαι κλαψιαρα και ενιοτε ανικανη. Θελω πολυ να ερθω μανταμιτσα αλλα στο μυαλο μου γινεται πιο δυσκολο με το δευτερολεπτο. Η σπαταλη με εχει διαλυσει και ταυτοχρονα δεν προσφερω τιποτα. Γενεθλια και αγορασα τι? Τον ποιον μου εχω κανει προχειρο? Τι?
Εδινα στροβιλομηχανες και κινουμαι στον εξης αξονα: Αυριο θα παρω τηλεφωνο και θα ασκησω πιεση. Ακραια πιεση.
Εχω ξανα ψυχολογια loser.

Αποδεσμευτικα πορτοκαλια.

Οταν κλεινω τα ματια μου σφιχτα, βλεπω μονο τα ματια μου ορθανοιχτα.
Τα βαρη που σερνεις για καιρο σε εγκαταλειπουν με μια ξαφνικη στριφογυριστη κλωτσια στο στηθος. Βαν νταμ σταιλ.
Η Λωρα καθισε ησυχα στο τραπεζακι της τυφλης μοναξιας. Θα αρχισω να γραφω αρλεκινς.
Ο τζακ την κοιταξε και της χαμογελασε. Θελεις ενα σπιρτο μωρη χαρχαλα?
Οχι Τζακ, ευχαριστω. Με εχει πιασει δυσανεξια στους καπνουληδες.
Οταν κοιμοταν ο τζακ η Λωρα ακουγε υπηρχες παντα μεσα στην ψυχη μου. ΓΙΟΥΧΟΥ γιουχου.
Το τηλεφωνο χτυπαει, ειναι η θεια σου. Ποιος κατεβαινει σημερα στον αδη? σου λεει. Σκυλια γαυγιζουν καθε στιγμη και αν προσπαθησεις να τα ακουσεις θα κερδισεις μια τριαινα, να καρφωνεις τους εχθρους και τους φιλους με εχθρικοτητα και με αγαπη στο μετωπο. Με κοιτας που σε κοιταω?
Μαλλον δεν ημουν ποτε εδω και δεν ησουν και εσυ ποτε εδω. Εισαι παντα εκει και αυτο δεν το ξεχναω.
Τα αφησα να περασουν αμασητα, κανεις δεν καταλαβε τι κανω καθε μερα. Τα χορτα κανουν καλο στην καρδια οταν τα βλεπεις να τρωγονται απο ζωακια γιατι ολα τα ζωακια ειναι χαριτωμενα. Βεβαιως, η παρελθοντολαγνεια ειναι μια φιλεναδα της οποιας την παρεα πρεπει να κοψουμε στη μεση και να τη θαψουμε 4,89 μετρα κατω απο το χωμα. Ειναι η τελετη του να μη θυμασαι ποιος εισαι. Δεν ξερω τι κανω καλα και τι δεν κανω καλα και αν υπαρχει κατι καλο που κανω αλλα θυμαμαι πως σε πηρα τηλεφωνο αιματα και με μαυρο δακρυ σου ειπα πως για πρωτη φορα δεν εχω ιδεα για το τι κανω και το που παω και το που θα παω. Ακουω ηχους πισω μου απο το ανοιχτο μπαλκονι και νιωθω πως καποιος ειναι εκει και με κοιταζει και φυσικα δεν θα ριξω τα μουτρα μου να δω αν οντως ειναι καποιος εκει γιατι μεχρι να γυρισεις, χανεται η ακοη και δεν ξερεις απο που μπορει να σου ερθει. Αλλα η ηχητικη ειναι μια παραπλανητικη καποια σε τετοιου ειδους οικοδομικα τετραγωνα. Σου ειπα λοιπον οτι δεν ξερω τι κανω και χρειαζομαι βοηθεια γιατι σε ποιον αλλον θα ζητουσα βοηθεια? Και μου ειπες οτι δεν χρειαζεται να υπαρχει παντα πλανο. Και εκεινη τη στιγμη τα μαυρα δακρυα εφυγαν και ηρθαν τα χελιδονια και η ανοιξη η ακριβη.
Δεν χρειαζεται λοιπον να υπαρχει παντα πλανο. Δεν χρειαζεσαι καποιον να σου λεει τι να κανεις. Μαλλον δεν ειναι απαραιτητο το να εχεις καποιον να σε καθοδηγει ηθηκα καθε στιγμη. Και καπως ετσι συμβαινει το εξης.
Σημερα, χθες, αυριο αποδεσμευομαι απο αυτο το τσιρκο των τυψεων και απο ο,τι σκουριασε πανω στα κοκαλα μου. Κραταω ο,τι τρυπιο εχει απομεινει και το φυλαω στο αγαπημενο μου μερος. Κατω απο τις σκαλες που εκλαψα για πρωτη φορα. Πολλα πραγματα ειναι αδικα αλλα καποιες φορες δεν ειχαμε δυναμη.
οι επενδυσεις στο χρηματιστηριο βουλιαζουν και επανερχονται σε ανοδικη πορεια. Παντα ετσι θα ειναι αλλα ας μην ξεχασουμε ποτε τι ειμαστε και τι εχουμε υπαρξει.
Αποτιναζω τη γελοιοτητα της ενοχης που εχω κρατησει με μανια μεσα στα χερια μου και το σφιξιμο των δοντιων και τα ορθανοιχτα ματια μεσα σε λεωφορεια γυρνωντας στις 40 εκκλησιες και την ψυχρολουσια σε δημοσιους χωρους και τα ξαφνικο χαμογελο επιστροφης στην ευγενικη πραγματικοτητα και τις μερες που χοροπηδουσαμε και γελουσαμε γιατι νιωθαμε απαισιοι και τις νυχτες που σκεφτηκα τι θα μπορουσε να ειχε συμβει αν ημουν καλυτερος.
Αν ημουν καλυτερος θα ημουν καλυτερος και αν ημουν χειροτερος θα ημουν χειροτερος.
Θα ειμαι καλυτερος, αυτο μου το υποσχομαι.
geisha

Τρύπησα το δάχτυλό μου

Και καθως τραβουσα απο μεσα τα αντερα και τα σπληναντερα και τη χολη και τα συκωτια και τα αβγα και τα πασχαλια, βρηκα την καρδια και την εφαγα μαζι με την πλαστικη βαλβιδα. τα εψησα, βουτηγμενα σε μαυρα πικρα παχυρευστα πραγματα και μετα τα εφαγα και ηταν πικρα μεχρι μεσα. "Γιατι?" σκεφτηκα και δεν μπορουσα να απαντησω με καποιον τροπο στο στομαχι μου που ηθελε να ξερασει και τα ονειρα του οπως λεει και ο ειμαι ελαφρυς τι μου συμβαινει. Καποιες φορες σου καρφωνεται κατι στο ηλιθιο μυαλο και το αντιλαμβανεσαι ως μονοδρομο. Συμβαινει συχνα το να μην αφηνεις επιλογες στον εαυτο σου.
Σκονη παντου, βηχας, αγχος και μπερδεψογλου που φευγει ανα διαστηματα οταν κολλαω τα μουτρα μου στον καθρεφτη, αλλα επιστρεφει πιο δυναμικα οταν δεν με κρατανε. Με τρωει η μυτη μου πολυ, καποιος θα μου ριξει μια γροθια. Θα σε σκοτωσουν πριν το καταλαβω.
Ισως λιγη παρεα μεσα στο σπιτι θα μου εκανε καλο αλλα ντρεπομαι πλεον να λεω σε ανθρωπους να ερθουν.
Ειναι το πιο ακινδυνο πραγμα αλλα ειναι τοσο τρομαχτικο που το κανεις το πιο επικινδυνο πραγμα. Προσπαθω να κοιμηθω, εχεις σχολειο αυριο. εχουν πρηστει τα παντα μεσα στο λαιμο σου, κλεινουν σιγα σιγα και θελεις τοσο πολυ να κοιμηθεις αλλα φοβασαι οτι αν κοιμηθεις θα σταματησεις να αναπνεεις και θα πεθανεις αργα και ανωδυνα και ετσι δεν κοιμασαι και περιμενεις και ακους τη δυσκολια. Μετα ξεκινας να δακρυζεις και θελεις να βγαλεις φωνη αλλα δεν βγαινει γιατι ουτε ο αερας δεν μπορει να βγει και να μπει και σκεφτεσαι οτι γιατι το κανω αυτο στον εαυτο μου, νομιζα πως ηταν μια καλη μερα σημερα. Και ομως εαυτε η μερα δεν ηταν καλη και το ξερεις γιατι δεν μπορεις να θυμηθεις τι εκανες απο τις 8 μεχρι τις 3 το μεσημερι και μετα η τατιανα και η εκαστοτε τατιανα ειχε οργασμους και σε πηρε ο υπνος παλι στον καναπε και μετα ντυθηκες. Καθε δευτερα και τεταρτη σε πιανει ημικρανια απο το φως γυρνας σπιτι στις 9 δεν ειναι κανεις εκει αλλα ξερεις οτι καποιος θα ερθει και θα σε φροντισει. Μεχρι τοτε πεφτω κατω και μου δενω τα ματια με κατι και προσπαθω να μην ακουω τιποτα. Αυτο το φως ειναι σαν να βλεπεις τον κοσμο με το πιο ασχημο ματι.
Τελικα ενα απο τα πραγματα που με κανουν ετσι ειναι το οτι μια μερα θα μου ξαναερθει το να προσπαθω να κοιμηθω και να πιστευω πως θα τεζα.
Κανεις δεν ασκει τετοιο ελεγχο αγαπητες.
Κυριακη γιορτη και σχολη μου γαμω με βιτριολι
Ειμαι ο νομαρχης της καρδιας μου.
Μια μερα θα με παρακαλαω να γυρισω πισω αλλα δεν θα το κανουμε
Αυτες οι δηλωσεις ειναι βλακειες γιατι ειμαι 22. Το λεω σε ολους τους αλλους εκτος απο τον εαυτο μου γιατι με εμαθες καλα.
geisha

Τα σπιτια του γειτονα.

ο,τι ειμαι εγω και ο,τι εισαι εσυ και ο,τι ειναι ο αλλος.
Μη με αφησετε να το κανω.
Εισαι βαρυς και θα τα χασουμε ολα. Θα τα χασω ολα, θα τα χασεις ολα, θα τα χασουμε ολοι ολα.
Στο τελος θα θυμαστε  σκεπτομενοι οτι ηταν ολα χαζα και ανουσια. Οπως εχουν κανει πολλοι ανθρωποι πριν απο εσενα. Γιατι αφηνουμε τα πραγματα να σβηνουν.
Μια μερα δεν θα ειμαστε εκει και θα ξυπνησουμε και θα το καταλαβουμε και θα πουμε "μα που πηγαν?"
Δεν πηγαν πουθενα, στα σπιτια τους ειναι. Αλλα τα σπιτια τους καποιες φορες φαινονται πιο μακρια απο μια ξενη χωρα. Αυτη ειναι η μιζερια της αστικης γειτονιας.  Ειναι τοσο κοντα, αλλα δεν θα πας ποτε γιατι σου ειναι πιο ευκολο να μπεις σε ενα αεροπλανο. Ειναι αδυνατο το να ερθω στη δικη σου γειτονια. Η γειτονια σου ειναι μια μαυρη τρυπα που σε ρουφαει σε εναν κοσμο που δεν θελεις να δεις, Μια φορα εκανα το λαθος να παω, Κυριακη βραδυ ηταν, (γιατι σε ποια αλλη μερα θα συνεβαινε κατι τοσο τραγικο?)  ψιχαλιζε και ηταν αηδια. Μην ψαχνετε.
Οταν φευγουν ολοι απο τις πολεις θα δεις τα πιο περιεργα πραγματα να συμβαινουν μπροστα στα μουτρα σου.
4 τεραστια κλουβια με πουλια στη μεση του πεζοδρομιου εξω απο ενα μαγαζι που δεν καταλαβαινεις τι πουλαει, ή ποια υπηρεσια προσφερει. 3 μαξιλαρια εξω απο την εισοδο της πολυκατοικιας με γατες να καθονται πανω και ενας παππους διπλα.
Την εφαγε. Δεν το πιστευω οτι την εφαγε. Τη σκοτωσε και την εφαγε. Αν ειναι ποτε δυνατον.
Εγκλωβιζομαστε στα σπιτια μας και στις μικρες γειτονιες μας και στις οχι και τοσο πρακτικες πορεις που κανουμε καθημερινα στο δρομο και δεν θα ερθω ποτε στη γειτονια. Γιατι μαλλον θα ειναι καποιο παρακμιακο τοπιο. Οι μπουγαδες τα διαλυουν ολα.
δεν ειναι καλη η μοστρα της πολυκατοικιας ολων μας.
Θελω το φρουριο απο φυλλα για να νιωθω ασφαλης.
καληνυχτα καινουργια μου σταχτη, καληνυχτα καινουργια χαζη
με βαριεμαι πολυ συχνα γιατι μου μιλαω συνεχεια
Δημητρελι geisha

Τα φτύσαμε Γωγουλα

Δεν ξερω τι αλλο να κανω.
Εχω ριξει
σταχτες
νερα
μελανια
τσιγαρα
σταχτες ανακατεμενες με νερα
εφτυσα
εχουν γινει ολα μαυρα
και σκουρα
και γελοια
δεν μπορω να δω καθαρα
δεν βλεπω γιατι ειναι 7.30 το πρωι
ξαφνικο πεθαμα μπορει
δεν καταλαβαινω τι κανω, αλλα συνεχιζω να κανω και δεν κανω ο,τι κανω καλα
δεν θα βαλω σημεια στιξης, η ωρα ειναι αστικτη και αστεγη και για τον πουτσο
μου παιρνεις την καλυτερη μερα του χρονου
μου πηρα την καλυτερη μερα του χρονου
φταιω πιο πολυ εγω
γαμημενες μαλακιες
μη μου ξαναμιλησετε ποτε στον υπνο μου
ειμαι πτωμα ρε, με ακους?
γερναω μεσα σε μια μερα
το χειροτερο βραδυ ξενοδοχειου ηταν καλυτερο απο αυτο.
Προτιμω να κανω ξενοδοχειο, με πιανεις?
εκει εφτασα. γιαννη και τακη, παρτε μας στο ξενοδοχειο
οχι αλλο εξαπτερυγο χριστε μου
θα αλλαξω καθηγητες
με εχω κανει σκονη
και ο καφες μου τσακισε τα νευρα
στον διαολο ηλιθια παρασκευη. Αυριο ειναι σαββατο και εχω και γιορτη.
θελω τη μαμα μου. Μονο εκεινη εχει πλακα.
Οταν κοιταξεις θα δεις οτι δε βλεπεις τιποτα.
ΓΙΕΑ
id give my soul just to call you my pawn
id give my soul just to call you my lawn
id give my soul just to call you my own
i wouldnt give my soul for anything
den mou aresoun ta tragoudia pou milane gia thn agaph ypo kyriolektikous orous.
gamiesai camera man
geisha

Πεθαίνεις κάθε μέρα

Ανεβαινουμε παρασιτικα στα λεωφορεια και κουβαλιομαστε περα δωθε σαν συνωστισμος προβατων σε νταλικα στην εθνικη, σε ανηφορες, σε κατηφορες, σε στροφες και σε λακουβες. Η αδρανεια μας κανει να κουνιομαστε σαν ναρκωμενα κουνουπια σε καθε στραβη μαλακια που συμβαινει στο δρομο. Ειμαστε τα παρασιτα των λεωφορειων. Τα λεωφορεια θα επρεπε να ειναι αδεια και να πηγαινουν μονα τους. Φυτρωνουν πευκοβελονες στην ασφαλτο.
Σημερα περπατουσες και οσο περπατουσες τοσο σερνοσουν. Ηθελα να γονατισω στη μεση της πλατειας, να κανω το σταυρο μου, να αυτομουτζωθω να βαλω φωτια στο κεφαλι μου και να πεσω κατω ηρεμα και αδυναμα. Να νιωσω αυτη την ευχαριστη και απελευθερωτικη μιζερια και ψυχραιμια της παραιτησης.
Να παραιτηθεις απο το χερι σου που σε μαστιγωνει στην πλατη καθε δευτερολεπτο. Καψε το χερι σου.
Απλως να γονατισεις στο δαπεδο και να αφεθεις εκει μονος σου χωρις να σε νοιαζει ο ενδεχομενος κινδυνος του να σε ποδοπατησουν αλογα που θα τρεχουν καπου εκει παραπερα, να σε νοιαζει μονο το γεγονος του οτι πλεον εχεις παραιτηθει και δεν εχεις κατι να σκεφτεις και κατι να κανεις και καποιο προβλημα να δημιουργησεις στον εαυτο σου. Το χερι σου μπορει να ξεκουραστει. Η αυτοτιμωρια μπορει να σταματησει, δεν εχεις οδηγους πια, δεν χρειαζεται να κανεις τιποτα και αν θελεις μεινε εκει που επεσες απαλα και χαζευε με μισοκλειστα ματια αυτο που σε περιβαλλει, μεινε εκει μεχρι να ξεκινησεις τα τηκεσαι, κυλησου μεχρι τον υπονομο οπου θα σταζεις αργα και αφησε τους αγωγους να σε πανε μεσα απο ολη τη βρωμια στη θαλασσα, να διαλυθεις και να μην υπαρχεις πια αλλα να υπαρχεις ταυτοχρονα με μονο σκοπο να δωσεις κατι στα ψαρια να φανε. Ασε τον ανεμο να σου παρει ο,τι εχεις και να το δωσει στα γερακια και στα κορακια και στα ιπταμενα πουλακια.
Αφησε τους ησυχους ολους, να σε αφησουν ησυχοι και αυτοι να μην ταλαιπωρουμαστε με ψευτικα δωρακια που νομιζουμε οτι δινουμε ο ενας στον αλλο.
Το σουρσιμο μεσα στα μαξιλαρια αγχους που υπαρχουν στο κεφαλι μας ειναι δυσκολο. Βυθιζεται μεσα σε μια πυκνη μαζα δυσκινησιας, το μυαλο ειναι γκρι και βαρυ, προσπαθει, ανοιγουν για λιγο τα πραγματα, μετα κλεινουν παλι και ειναι πιο πυκνα απο ποτε. Ξερεις οτι ειναι μια ψευτικη πιστα σε ενα ξεπεσμενο μπουζουξιδικο σε καποιο χωριο, καπου στην Αλασκα αλλα δεν μπορεις να πιστεψεις οτι οι κουλομαρίες μεσα στα ματια σου σε κανουν να το νιωθεις τοσο αληθινο. Ειδες λιγο ηλιο, τυφλωθηκες, ωραια ηταν, δεν εχω παραπονο, καθισαμε στο πρασινο λιβαδι, ηρθε ενα σκυλακι, ηρθαν δυο σκυλακια, ηρθε μια υαινα, μετα νυχτωσε παλι γιατι ειναι η χειροτερη εποχη και η καλυτερη εποχη και η εποχη που με μισεις και χαιρεσαι για αυτο και κατεληξε στο σπιτι μεσα στις λασπες. Τωρα μπορει να μας φαει.
Ολα ειναι πολυ αισιοδοξα. Χανεις και κερδιζεις καθε 3 του μηνα.
Ειμαι αισιοδοξος τυπος γενικα. Μπραβο μου Μητσο.
Στην υγεια μας και τα στημενα ματς μακρια μας.
Αντε γεια καργιολα Κυριακη.
Geisha

Υδροξείδιο του νατρίου και υπεροξείδιο του πυριτίου μας κάνει μη με κοροιδεύετε

Ποιός θα σε σπάσει? Ποιός σε έσπασε? Μιλα αχρηστη ηλιθιοτητα.
Ποιός θα με σπάσει σήμερα στα δυο, θα μου γρατσουνισει το τσακισμα, θα το μασησει και θα το φτυσει στα μουτρα μου?
Ποιος σου το εκανε αυτο οταν γεννηθηκες? Οταν μεγαλωνες στο χωριο σου και στην πολη σου και στο σπιτι σου?
Ποιος με εκανε αντρα, ποιος με εκανε γυναικα, ποιος με εκανε ανθρωπο, τι θυμασαι?
Θυμαμαι κατι πολυ λεπτο σαν καρφιτσα που γινεται στην ακρη σαν κουβαριστρα, οταν το θυμαμαι ειναι σαν να το νιωθω να ουρλιαζει υπερηχητικα μεσα στο κεφαλι μου και ταυτοχρονα ειναι σαν να το αγγιζω και ειναι τοσο λεπτο και λειο που ανατριχιαζεις και μετα δεν μπορω να θυμηθω τι ειναι και γιατι το βλεπω και το ακουω και το αντιλαμβανομαι μια φορα στο τοσο αφου δεν ξερω καν τι ειναι αυτο το πραγμα που απο τη μια ειναι στερεο και απο την αλλη ειναι τοσο ευθραυστο που ειναι σαν υγρο και σαν τιποτα.
Τον επιασες απο το χερι και τον εκανες καλα. Δεν θα θυμασαι τιποτα.
Ειμαστε καταραμενοι με την τεραστια μνημη μας. Μακελειο. Κανε ενα εκρηκτικο μακελειο.
Δεν μπορω να κανω κανενα μακελειο και κατι τετοιο δεν ειναι αναποφευκτο.
Ημουν στο σαλονι και αντηχουσαν υπερδυνατης ισχυος (μα ποιος ειμαι τελος παντων) φωνες και ξαφνικα κατι εγινε και θυμαμαι μονο οτι πεταχτηκαν τα κρανη της μηχανης και κατι κουκουναρια και κατι ξυλα και σκεφτηκα απο μεσα μου να παω να τα μαζεψω αλλα φοβομουν να κουνηθω και μετα σκεφτηκα οτι ενταξει, δεν θα παω να τα μαζεψω εγω αλλα με τοσα νευρα ποιος θα ριξει τα μουτρα του και θα παει να τα μαζεψει? Εν τελει ολοι πηγαν και τα μαζεψαν και μετα με ρωτησαν και αν ειμαι καλα.
Κανεις δεν κλαιει μεσα μου αγαπητη λατερνα, δεν ειδα ποτε κανεναν να κλαιει, δεν σε ειδα ποτε να κλαις και ποτε μαλλον δεν εκλαψες. Ετσι εξισορροπουμε ο ενας ανθρωπος τον αλλο.
Οταν ημουν πολυ μικρη, μπερδευα μεταξυ τους τα νοηματα των λεξεων πιστευω-νομιζω και τσακωνομαι-διαφωνω. Πολλες παρεξηγησεις προεκυψαν απο αυτο μου το κουλο πραγμα. Καμια σημαντικη. Θυμαμαι οτι ημουν στο αυτοκινητο και ετρωγα ψημενο ψωμι με ζαχαρη και ημουν χαρουμενη. Η καλυτερη γειτονια ειναι η χειροτερη γειτονια.
Ετρεχα κοιταζοντας πισω και επεσα με δυναμη για πρωτη φορα πανω στον θωρακα μιας κυριας που εμοιαζε οπως τη θυμαμαι τωρα με τη Τζενη Καρεζη με κοντα μαλλια και φορουσε ενα φουστανι απο αυτα που φαρδαινουν προς τα κατω, ασπρο με μπλε σκουρες ριγες ή βουλες και ενιωσα τοση ντροπη που επεσα πανω της τοσο δυνατα και ξαφνικα που μαλλον προσπαθουσα να ζητησω συγγνωμη και τελικα τιποτα δεν βγηκε απο το στομα μου και αυτη καθοταν και με κοιτουσε χαμογελαστη μισογελώντας ανα διαστηματα και ισως εγω φαινομουν σαν να παθαινω απανωτα εγκεφαλικα.
Αυτο το φουστανι λογικα θα σαπιζει τωρα σε καποια χωματερη ή θα το τρωει ο σκορος σε καποια αρχαια μικροαστικη ντουλαπα.
Θελω να φαω πολλες τσιχλες.
Αυτη η αναρτηση κατηντησε μια γελοια μπουρδα που κανεις δεν θα καταλαβει γιατι δεν εχει δει ποτε τι υπηρχε εξω απο εκεινο το παραθυρο που εκανε εμας τους δυο αυτο που ειμαστε και αυτο που μας εκανε να φωναζουμε ο ενας στον αλλο και να με ρωτας αν μπορω να κλαψω με αυτη τη θεα.
Σπασε μια καρεκλα στον τοιχο, σπασε μια καρεκλα πανω μου.
geisha

Λίστες για ανίκανους εγώ

Οφείλω να πράξω ως εξής:
Η υγρασία πρέπει να φυγει
Να σβήσω τα πραγματα από τα χερια μου.
Να παω σε εκεινο το μερος που εχει απολυτη ησυχια για να δω πως ειναι και αν ειμαστε μαγκες.
Να πιω μια ποιηση
Να φτιαξω τα κουδουνια μου
Αυτη η λιστα ειναι χαλια
Να μην ξαναερθω 2
Να ειμαστε 1 και 3
Παιδια του πειραια
ηρακλης
να φαω του σκασμου μια μερα και μετα να ακινητοποιηθω χωρις να σκεφτομαι τιποτα περα απο το ποσο ανυποφορο ειναι αυτο
να πινω νερο
Να επικοινωνησω με τον προφιτερολ για να δουμε τι θα απογινουμε επιτελους εμεις οι νομαδες τη αστικης πηγαινε και γυρνα πισω
Να μη μεινω σε παγκακι
Να αγαπω το αγιο πνευμα γιατι ειναι αγιο και καλο και μας προστατευει σαν καλη ραπτομηχανη
Να γραψω ενα γραμμα και μετα να το φαω
Γιατι τα γραμματα καλες μου φιλεναδες κανουν καλο στη χλωριδα του υποδιεγερμενου σας συστηματος.
Να κοψω την υπερδιεγερση στη μεση, να φαω μιση εγω και την υπολοιπη να τη δωσω στα σκυλακια.
Να κοψω ενα χαρτι
Να κοψω τα κουλα
Να κοψω ο,τι σερνεται
Να κοψω το 2 και λιγο το 3 και να μεινει το 1 ολοκληρο
Να στενοχωριεμαι για τις μελισσα που σκοτωσα αντιπροπερσυ
Να παρω τηλεφωνο τα πλακακια
Να μην ασχολουμαι με ασχετα πραγματα
να τελειωσω τις δουλειες μου
να μην αφηνω τον χρονο να περναει
να σου φαω τα ματια
να φαω ματια ψαριου
να παω να παρω ψαρια
να ριξω στον γειτονα ενα χαστουκι με ενα ψαρι
να μην κανω φασαρια
να αναγκασω καποιον να ερθει να πλυνει τα πιατα
να μην ξαναριξω την οδοντοβουρτσα στον κουβα με τη σφουγγαριστρα
Παρ'τα πραγματα και δρομο
να ειμαι αποτελεσματικη αποδοτικη ουλτρα ξεκαθαρη ασπροπροσωπη
να προσεχεις με ποιους κανεις παρεα, κατι περιεργα ακουσα τελευταια
να κανουμε επανασταση
να μην παρω τιποτα, να μην θελω τιποτα,
να ειμαστε
αν εισαι ή αν δεν εισαι του δημαρχου παιδι
να βγω εξω ντυμενη κοκορας
για να αποδειξω οτι λεω αληθεια
σε εμενα
να σταματησω τις μαλακιες, εχει παει 1 η ωρα
να γινω ανθρωπος
να μην γινω ανθρωπος
να πιω πολυ τσαι
για να ειμαι πιο καλη και πιεσμενη και χαμογελαστη και γελαστη και να σκεφτομαι υπεργρηγορα, πιο γρηγορα και να σπασω τα τζαμια
με τη σκεψη μου
να γινουν τα μαλλια μου κιτρινα και να σηκωνω βαρη σε αλλο βαρυτικο πεδιο
γκοκου
μπλιμπλι
να δω τι εχουν μεσα τα χερια μου μια μερα
να μου δειξω εγω
να δω το φως το αληθινο, ελα και εσυ να σου το πω.
Αυτο ηταν
geisha

Σπασμένα δόντια

Σφίγγεις τα δόντια σου καθε δευτερολεπτο.
Μπερδευω το πώς φυγαμε με το πως φτασαμε και με το πως ξαναφυγαμε. Εχουμε ερθει ο ενας στον αλλον, ο ενας για τον αλλον, ο ενας για τον εναν και ο αλλος για τον παραλλον ολοι για ολους και ενας για εσενα. Στη γη της ελευθεριας φερε μου εναν ανανα, να τον κοιταζω και να θυμαμαι την φωτια στο σπιτι του κοτο. Δεν θελω να κανω τις δουλειες νουμερο 2, 3 και 6. Ειναι και οι τρεις ηλιθιοτητες μεγαλες τεραστιες. Μονο τα 1 θελω να κανω. Αν ξυπνουσα καθε μερα με ομιχλη στο κεφαλι σιγουρα θα γινομουν χαζη. Η ομιχλη στο κεφαλι, σου προκαλει γελιο. Παπαριες σκεψεις. Σαν να σε τραβαει καποιος για να περπατησεις ευθεια επειδη ξεχασες πως να περπατας. Εχασες πολυ αιμα, θα πρεπει να ξαναμαθεις. Αυτο που ζουμε δεν το βιωνουμε καθε στιγμη. Ειναι πολυ ευκολο να εμποδισεις πραγματα απο το να καρφωθουν και να απλωθουν στην κεφαλα σου. Για εμενα ειναι. Εκτος αν ειναι εγωισμος και ερωτικομπλαμπλα. Ανασφαλεια και υπο-καταληψιν(κτηρια), Ασφαλεια και υποθαλασσια συρρικνωση. Περηφανεια και ιατρο-φαρμακευτικη περιθαλψη. Προκαταληψη και ιστωση του τρυπητου. Ποιανου τρυπητου? Του τρυπητου αυτιου. Τοτε με τα αιματα. Δεν ειναι δικα μου τα αιματα, δικα σου ειναι κοιμισμενο μου παιδι.
Υπαρχει μια ελευθερια σε αυτο που υπαρχει μετα απο αυτο που υπηρξε. Ο,τι εχει κανει καποιος σε σχεση με τερατα μου πηρε ολα μου τα συμπραγκαλα, για λιγο, αλλα μου πηρε τα δικα σου τα συμπραγκαλα για πολυ καιρο. Ηταν αδικια γιατι θα ειναι παντα στην κορυφη του πιο ψηλου βουνου και τα ηλιθια συννεφα χωνονται διαρκως στη μεση σαν μαλακες και γεννανε και αλλα συννεφα και μετα βρεχει και ολοι οι φανς του σκαμπο γνωριζετε οτι τη βροχη τη σιχαινομαι.Και δεν ειμαι γυαλινη και εγω, οσο και αν θα ηθελα να ειμαι. Ολα γινονται κεραμικα τωρα και το θελουμε αυτο, οσο και αν θα θελαμε να θελουμε να ειναι ολα γυαλινα για παντα. Τα δοντια μου, αν μπορουσα θα τα αντικαθιστουσα με γυαλινα. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.
Μη μου φερετε τιποτα πισω, ο ηλιος ειναι ασπρος, φωτεινος, μου εκαιγε και θα μου καιει παντα το δερμα με χαρουμενα καρφωματα. Θα ηθελα να τον κοιταζω καθε δευτερολεπτο που υπαρχει στον ουρανο τις μερες που ειμαστε παιδια αλλα δυστυχως τα ματια μου δεν αντεχουν.
Με συνοπτικες διαδικασιες θα γραψω ο,τι εχω να γραψω, και θα ακολουθησω τα βηματα του ανθρωπου που φοραει αναποδα τις μπλουζες του. Δυστυχως ξανα, δεν εχω την ευχερεια να κανω τη μεγαλη μαλακια.
Η ατυχια ειναι μεγαλη μαλακια. Τα νερα που κυλανε και πεφτουν πανω σε τραπεζια, σε δρομους, σε πεζοδρομια, σε καθισματα λεωφορειων, σε παγκακια, στην ηλιθιοτητα της πολης, πανω στα ρουχα μου, πανω σε οποιον ειναι διπλα μου, απο εκει πηγαζουν.
Ηλιθιες ξαδερφες τις αποτυχιας, σας στελνω στον διαολο απο μεσα μου, με ο,τι εχω. Και μετα γελαω γιατι ειστε χαζοβιολες.
Ειναι τοσο μπερδεμενο αυτο εδω το πραγμα που αν το διαβασω μετα απο καποιες εβδομαδες δεν θα καταλαβαινω και εγω τη συγκεκριμενη επιλογη ορισμενων λεξεων.
Προκαλεσες την αρχη του απεγκλωβισμου απο τα κακα χερακια και με εναν καλο κοφτη θα τα καταφερω.
ROBOCOP
Καλη μας νυχτα χωμα,
geisha

Woooooow

Ακολουθει περιγραφή ακατάλληλη για τετραπολικους κοχλιες.
 Ας θεωρησουμε αρχικα οτι υπαρχουν δυο κομματια απο ξυλο. Το πιο γαματο ξυλο. Ενυδατωμενο, ελαστικο, πυκνο, ξυλο. Που καιγεται πολυ αργα. Και μυριζει ωραια. Και ειναι ομορφο. Και οταν περπατας πανω του νιωθεις σαν να πατας σε κατι κεραμικο και οτι θα βυθιστεις αλλα μετα κανει ενα διακριτικο bounce και για μια πολυ μικρη στιγμη τρεμουν τα γονατα σου αλλα η στιγμη αυτη ειναι τοσο περιορισμενα μικρη που δεν καθιστα το παραπανω γεγονος ενοχλητικο. Ο ανωτερος τυπος ξυλειας που δυναται να αντιληφθει το μυαλο σου και οι μειωμενες σου αισθησεις τιποτενιε αναλγητε μανδαρινε της γραφειοκρατιας! Ξυλο με το οποιο θα ηθελες να πας στον διαολο. Δεν ξερω τι αλλο να πω, τρεχουν τα δακρυα απο παντου.
Ενωστε τα ξυλα τωρα.
Αποτυγχανω καπου εδω, δεν μπορω να περιγραψω.
Οταν κοιτας απο ψηλα, φαε μουσταλευρια.
Θελω να βαλω το χερι μου στον παγο και μετα να το πεταξω πανω μου και να το φαω και να με κοιταζει ο γειτονας οσο αυτο θα συμβαινει και να του πεσει το τσιγαρο απο το χερι και να καψει τα σεμεδακια της μαμας του. Και μετα θελω να γινω αυτο που εγινα αλλα καλυτερα, και να μου σκιστει η καρδια στα 4 και να μου τα δωσω να τα φαω. Και  να φυτρωνουν καινουργιες καρδιες, δυνατες γιατι ενα καρδιακο το νιωθω οτι μπορει να ειναι κοντα καποια στιγμη, ειμαι και ευσυγκινητο υπερκατι και τελος παντων ποιος σοφρων ανθρωπος θα ηθελε να χασει αυτο το αμηχανο πραγμα?
Χρειαζομαστε εναν κοχλια εδω, ΤΩΡΑ γιατι θα μας βαλουμε φωτια. Ειμαστε τρεις γαμωτο κριμα ειναι.
Δημητρελανε μας πρεπει να κοιμηθω. Ο,τι εγραψα ειναι βλακεια. Βρες και εσυ εναν κοχλια και θα καταλαβεις για τι αριστουργημα μιλαμε. Γινε η κολλα που θα κανει τον πλανητη πιο γουσταρω τα παντα εκτος απο την αποτυχια.
Η αποτυχια. Σου χρωσταω

η γειτονια

καλημέρα,βλήμα

ο απέναντι βλέπει ταινίες με καράτε.
βγαινοντας ειδα μια να μπαινει και μου ειπε ωπ πως κι απο δω κ την κοιταω απο πανω ως κατω καλα ειχε ενα μαλλι λιτσα που να σ'τα λεω πλατινα μεχρι τον κωλο κ φορουσε κατι γοβες ροζ φωσφοριζε στιλετο παιδι μου πρωι πρωι και την κοιταω απο δω την κοιταω απο κει και ποια ητανε ρε συ η γωγω απο την παλια μου πολυκατοικια και μου λεει τι κανεις κοριτσι πολυ καιρο εχω να σε δω λεω γωγω μου εσυ τρομαξα να σ αναγνωρισω καλε τι εχεις κανει εδω αλλαγες μεγαλες βλεπω τρομερο το μαλλι σου παει να το κρατησεις ευχαριστω γλυκια μου κι εσυ μια χαρα σε βλεπω φιλακια γωγω μου να τα ξαναπουμε εχω μια δουλιτσα τωρα κ πρεπει να τρεξω ναι ναι
ε κ πηρα μια ανασα κ βγηκα γιατι το αρωμα της λιτσα μου ηταν θανατος,μαυρος θανατος εσκασε μες τη μουρη μου σαν χειροβομβιδα και με χτυπησε μεχρι τα εγκατα της ψυχης μου,γυρνωντας ηθελα να φαω παιδια και να βιασω δεντρα και εκανα εμετο μεσα μου κ εξω στο πεζοδρομιο και κατω κ λιγο πιο κει ασε που να σου λεω τωρα λιτσα αρρωστησα
μπηκα στο τραμ για να ερθω στη δουλεια κ μου ηρθε σκοτοδινη λεω δεν ειμαι καλα βοηθεια βγαλτε με εξω τι μου συμβαινει νιωθω χερια να με πιανουν απο δω απο κει να με τραβανε βοηθεια λεω βοηθεια τι επαθες κοπελια καλα εισαι λεω γωγω εσυ? παρτε την την κοπελα εξω εχει παραισθησεις παρασιτα εχω λεω αφηστε με μεσα θελω να κρυφτω
μα γιατι ρε λιτσακι ετσι το πηρα πολυ βαρια
κ κοβω πατατες στο σπιτι το μεσημερι και αρχιζει ο κωστας θεωνη το κοτοπουλο παλι στο φουρνο το κανες εχουμε βαρεθει τα ιδια και  τα ιδια εδω μεσα
ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΟ ΡΕ!
και τοτε λιτσα η φρικη δυναμωσε και λεω αυτο ηταν,θα τους σφαξω εναν εναν!αρπαζω τη λαδοκολλα κ την περναω κολλαρο στον κωστακη χτυπωντας του τον κωλο με την κουταλα κ ουρλιαζω θα σε μαγειρεψω ρε αλητη!θα σε φαμε!
μαμα τι κανεις εκει
καλα ειμαι γιωργακη μαγειρευω το μπαμπα μαμα τρελαθηκες σταματα τι ειναι αυτα που κανεις
και τον χτυπαω λιτσα με την πετσετα και μενει εκπληκτος ο κακομοιρης κ αρχιζω να γελαω με τα δοντια κλειστα και εμειναν ολοι αναυδοι οποτε αναψα και το φουρνο και τους λεω τωρα θα τα πουμε τωρα
με αρπαζουν και οι δυο απ τους καρπους αλλα τα χερια τους ελιωναν σαν πατατες και νιωθω μια αστειρευτη ζωντανια και τους συνθλιβω

κουραστηκα

Νύστα. Για να μην πονάς.

Απο αυριο θα φας. Θα φας ο,τι εχεις φτυσει.
Πηρα τηλεφωνο και μου ειπαν ψεματα οτι ερχεται στη γαδααδσδδφδω. Πτεραρχε πρεπει να ελεγχθεις. σκυλια και γατια περναμε πολυ ωρααια. Αγκαλια. Με σκυλια. Ειναι πολυ καλυτερα και ας σου παιρνουν τη θεση.
Ηρεμα κυριε. Ηρεμα.
Κατι σκοτωσαμε μεσα μου.
Παρ'τε με στο σπιτι. Αν μου κανετε αναισθησια αυριο, ελπιζω να μην πω κατι κακο.
αντιο τωρα. και για οσο γουσταρω . Ρευστοποιηση εσωτερικων εντασεων λενε οτι θα παθω στις ειδησεις. Θενκς μορτηδες. ΑΙΝΤΕ ΠΑΓΑΙΝΤΕ ΟΥΩ!
γειααααααα γκεισα

ΑΝΟΗΣΙΕΣ

είχαμε και οι δύο έμπνευση σήμερα.Κάνε κι εσύ κάτι γι'αυτό!
άλλαξε τον κόσμο,το χει ανάγκη.
Πείτε μου σας παρακαλώ,ποια είναι η σχέση της φωτογραφίας με το θάνατο;
Ουδεμία σχέση δεν υπάρχει.Το ένα είναι χαρτί και το άλλο δεν υποφέρεται.Αν θες να λες τα πράγματα με τ'όνομά τους δεν πρέπει να υποφέρεται.
Στριφογυρνώ και μυρμηγκιάζει το πόδι μου και φωνάζω "Δήμητρα!"
έρχεται έντρομη και της ανακοινώνω το πρόβλημα.όπως πάντα είναι κάτι που δεν μπορώ να δω καθαρά και με πανικοβάλλει.Δε νιώθω το πόδι μου
Τι εφιάλτης θεε μου τι εφιάλτης!
Ευτυχώς ήταν μια απλή κράμπα.
Μια κράμπα μυαλού!!
Την πάτησα!
Πάντα όταν ξεκινάω να πω κάτι βγαίνει κάτι άλλο.Δεν ήθελα να μιλήσω γι'αυτό

Εν πάση περιπτώση που είχαμε μείνει;
Λοιπόν μπήκα μέσα στο δωμάτιο και τη βλέπω κουλουριασμένη στον καναπέ,αναμαλλιασμένη και έντρομη.Σκέφτηκα αμέσως "τι παράφρων" και έσπευσα να βοηθήσω.
Το πόδι φαινόταν μια χαρά,αλλά έλεγε ότι έπαθε κράμπα.Προσπάθησα να καταλάβω τι μπορεί να εννοούσε μ'αυτό.
Δε φάνηκε να χρειάζεται παραπάνω βοήθεια εκτός από την επαναφορά στην πραγματικότητα και ως εκ τούτου το έριξα στα μπετά.Οι νύχτες μας είναι δίχως τέλος.Είναι όπως κάποιες φορές που πρέπει να φροντίσεις τον άλλον αλλά να είσαι και μόνος σου και αναρωτιέμαι αν το καταλαβαίνουμε και οι δύο αυτό.αλλά μάλλον ναι γιατί ζωγραφίζουμε μαζί στο ίδιο χαρτί.
Ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν και βγάζω μυρμηγκάκια από τα χέρια μου
Ο,τι και να γράψω δεν είναι αυτό που ήθελα

δεν είναι

μόνο όταν κοιμάμαι σκέφτομαι καθαρά και υπάρχει φλόου.

Είμαστε, ηλίθιοι

Ο σκοπος ειναι να συμπιεζονται τοσο πολυ τα πραγματα που μηχανικα θα ειναι σαν να ειναι ενα πραγμα. Ενωνεις την υλη χωρις κενακια. Τα οποιαδηποτε κενακια θα αρπαξουν φωτια, τεραστιες θερμοκρασιες αναπτυσσονται σε τοσο μικρους χωρους, καιγεται το οξυγονο, δεν παραγεται τιποτα.
Η διαδικασια του κρυο πεφτει υπουλα πανω μου με κουρασε. Περναει ο καιρος και γινομαστε καλυτεροι. Με τετοιες αφαιρετικες μπουρδες αντεχει κανεις να ζει μονος του. Ηρθε η βροχη και μαζι με αυτο θα περιγραψω οσο πιο συγκεκριμενα γινεται καποιες τρομερες αναμνησεις απο την εφηβεια μου.
Ηταν πεμπτη. Η joujou ειχε εξαφανιστει. Εβρεχε με μανια και χωρις μανια συνεχομενα για 15 μερες.
Οι μερες περνουσαν και η joujou δεν γυρισε πισω. Ηταν τριτη και τρωγαμε στην κουζινα. Βλεπουμε τη joujou να ερχεται απο μακρια, αργα, πιο βρεγμενη απο το νερο. Η joujou ειναι τεραστια σκυλα. Φτανει στην εξωπορτα και πεφτει κατω, τρεμει, δεν κουνιεται κατα τα αλλα.
Ηταν Κυριακη. η joujou πηγε μια μεγαλη βολτα μονη της. Γυρισε. Εβγαζε αφρους απο το τεραστιο στομα της. 15
Ηταν δεν ξερω τι μερα αλλα ειχε τη συνηθη καταιγιδα με αστραπες και τα συναφη. Η joujou μπηκε μεσα στο σπιτι βρεγμενη, καθισε πανω στο χαλι και δεν κουνιοταν. Με δυσκολια την πηρα στα χερια μου και την εβγαλα εξω.
Ηταν τεταρτη, εβρεχε, γυρισα σπιτι απο το σχολειο, εθαψα τρια παιδια της joujouς.
Βρηκα μια γατα που ειχε σπασμους.
Βρηκα μια γατα, βρηκα πολλες γατες, 10 γατες νεκρες ολες.
Και εχω να πω οτι δεν ενωνει ολους τους ανθρωπους κατι. Δεν ειμαστε ολοι αδερφια. Δεν εχουμε ολοι μεταξυ μας πραγματα που να μας συνδεουν. Εγω δεν εχω τιποτα κοινο με τον τυπο με την καραμπινα που βαραει στον αερα. Δεν εχω τιποτα κοινο με τον τυπο που ερχεται μεθυσμενος για τσαμπουκα επειδη η ζωη του ειναι σκατα. Δεν εχω τιποτα κοινο με τον τυπο που γουσταρει να καταστρεφει για να μπουκωσει την ανια του.
Η joujou καθισε διπλα μου, της χαιδευα το αυτι, χαμογελουσε και αγναντευαμε την βρωμικη Παμβωτιδα.
Το ενα ματι ειναι θωλο αλλα είναι ο,τι πιο γεματο με εξυπναδα και ευγενεια εχω δει ποτε. Και το πασχα εφαγε πολυ κρεας και ειναι χαρουμενη.
Η ηλιθιοτητα ειναι σε πολλες περιπτωσεις το πιο επικινδυνο state of mind.
Θα φαω πατατες σημερα

η μέρα μου

είναι κυριακή.Στέλνω μέιλ.πηγαίνω βόλτες.
το να μην πιστεύεις στο τίποτα είναι εξοντωτικό.
Το να υπάρχεις απλά είναι εξοντωτικό κάποιες φορές.
Οι μικρές κοινωνίες τροπικών ψαριών θα είναι για μένα ένα καταφύγιο.Θέλω να ζήσω με μια πολύχρωμη αγέλη!
Παρατηρώ μονίμως ανθρώπους με τους οποίους δεν θα μπορούσα να είχα καμία σχέση να χαραμίζουν τη ζωή και να ξοδεύουν τις κυριακές τους και τις δικές μου μαζί.
Η αντίληψη που έχει ο καθένας για τον κόσμο θα πρεπε διαρκώς να ανατρέπεται.Γιατί να υποφέρουμε μόνο εμείς τα ψάρια;
θέλω να μείνω κάπου σταθερή.Στον ωκεανό ίσως.
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια,όμως βλέπω το ελάττωμα σε κάθε σχέδιο.Σε κάθε πρόταση και σε κάθε άνθρωπο,αν συγκεντρωθώ,μπορώ να βρω ένα λάθος.
Τα ενστερνίζομαι και μετά τα φτύνω.Μου έχουν μείνει τόσο λίγα που φοβάμαι.
Κι αν δεν μείνει τίποτα;
Δεν έχει καμία σημασία,πάντα θα υπάρχει κάτι άλλο.Όσο υπάρχει η ανάγκη γι'αυτό,θα υπάρχει και το άλλο.
κι αυτές οι στιγμές διάυγειας που εξηγούν τα πάντα σαν διαδικασίες,γιατί δεν μένουν;
Κουράζομαι να κάνω πάντα τα ίδια λάθη,αλλά δεν ξέρω τι να κάνω αν σταματήσω.
Νιώθω την ανάγκη να ενσωματωθώ σε κάποιο άλλο είδος.
Να εγκαταλείψω.
να γεννήσω αυγά και να τα προστατεύω από τα φίδια.

ΑγγελίναΔήμητρα

Εφυγαμε.
και ειναι δυσκολο αλλα δεν μπορω να μην. Εισαι το θειαφι ειμαι το σιδερο και μετα εισαι το νερο και ειμαι η ζαχαρη και θα φτιαξω μπισκοτα, δεν πνιγεται αλλιως αυτο το πραγμα.
1
1
1
1
1111
Ηπια ενα μπουκαλι κρασι τις προαλλες και βγηκε το τερας παλι
η τρελη μας ειπε  ολες τις αηδιες που μπορουσε να βγαλει ανθρωπινο στομα. Αποκαλουσε τον φιλο της βλαμμενο. Ενιωθα αβολα που το παρακολουθουσα αυτο αλλα επελεξα να μη μιλησω καθολου γιατι πολυ απλα που να παω εγω ο καημενος ο ανθρωπος να ανταγωνιστω στο να ακουστω τους ανθρωπους που δεν σταματανε να μιλανε ποτε-με μονιμο στομφο μαλιστα?
Ο μονος τροπος να ακουστω ειναι το να μιλησω για κατι το οποιο με θυμωνει. Ή αν δεν με θυμωνει το θεμα, το να μιλησω με θυμωμενο τονο. Το ψαρι.
Και τωρα που εκανα μπανιο και μυριζουν ολα ωραια και αρχισα να μεταβαινω παλι απο το σταδιο οπου η λορελαι παραγγελνει να φαει και δεν σηκωνεται απο το κρεβατι στο σταδιο οπου εχω την ψευδη ελπιδα πως θα κανω κατι ουσιαστικο, εχω να πω οτι μαλακιες ειναι ολα αυτα και νομιζω πως αυτο που πραγματικα θελω, ειναι το να αφησω την χαβανεζικη κουζινα να με καταστρεψει με ενα συντομο, συμπυκνωμενο χτυπημα. Τουλαχιστον ο περικλης παιζει επιτραπεζια παιχνιδια
Ο ηρακλης ομως? Τι κανει ο Ηρακλης? Ε?
Φερε μου πατατακια
Τα παιχνιδια που βγαινουν για ηλεκτρονικους υπολογιστες εχουν ελαττωθει δραματικα. Μπασταρδοι ανθρωποι που αποφασιζετε τι θα κυκλοφορησει, ποσο και πού.
Εσυ Ομπαμα τι κανεις για εμας που το κραταμε αληθινο?
Παρε και εσυ ενα playstation, μπορεις.
ΧΑ! αυτο ηταν αστειο

H Ντροπή

Ονομαζεται ποιανου εισαι εσυ?
Ειμαι οξω.
Ειμαι ολων.
Δεν ξερω αν χαιρομαι που εισαι σε χειροτερη θεση. Εισαι μια πολυ ενδιαφερουσα περιπτωση.
Η αναμονη με σκοτωσε και μετα τα εψαξα ολα και ειμαστε καλα.Δεν θα αντεξει τιποτα ρινοκερε.
2 εβδομαδες μια ζωη, 2 εβδομαδες μια αλλη ζωη.Ωραια ηταν, δεθηκαμε-οχι.
Ο γυρισμος ειναι παντα χαλια οταν εχεις βγαλει τα σωθηκα σου σε ενα κρεβατι. Και δεν θα με ξαναδω ποτε?
Περιτριγυριζεσαι απο τεστοστερονη.
Ενστικτωδης μανια, καποιοι ανθρωποι ειναι χαρουμενοι μονο οταν του δινουν και καταλαβαινει γιατι εχουν ενα χαζο χαμογελο το οποιο εχεις να δεις απο την τελευταια φορα που ειδες τα μουτρα σου στον καθρεφτη τυχαια και ησουν 5 χρονων.
Αυτοφτιαχνεσαι. Για αυτο το ζωο μεσα μου θελει να σε κανει καλα
Ανηκεις ρειιιι. Mπορεις να προσπαθησεις περισσοτερο απο αυτο? Ελπιζω να μπορουμε
ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ  δεν αντιμετωπιζω τιποτα
geisha

ποτε μπορουνε ολοι να κοιμουνται?

και ξύπνησα,με το κρεβατι γεματο ρουχα και διαφορα συμπραγκαλα,ανημπορη να βολευτω και να δροσιστω.εγκατελειψα τον υπνο οπως με εγκαταλειπει κ αυτος οταν τα πραγματα σκουραινουν.η ινσομνια δινει και παιρνει τον τελευταιο μηνα με τις ατακτες ωρες και τις κουλαμαρες και τον καναπε.
που να παω?
χρειαζομαι ενα διαλειμμα,το στομα μου ξεραινεται συνεχεια και το στομαχι μου δενεται,λυνεται και κανει γενικοτερη γυμναστικη.
το καλοκαιρι μου τα πρηζει
και το αφηνω

ξεραινομαι ολοκληρη στον ηλιο στο νεροχυτη στο συμπαν βρε αδερφε!
οου γκας
ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ

ο σουρεαλισμός με πλημμυρίζει

έχω έναν κόμπο στο στομάχι από αυτούς που δημιουργούνται όταν έχεις καπνίσει πολύ το προηγούμενο βράδυ,έχεις κοιμηθεί λίγο,διανύσει μεγάλες αποστάσεις και δεν έχεις φάει.Κ όταν περιμένεις αποτελέσματα εξετάσεων,που υποψιάζεσαι ότι δεν έχουν πάει καλα.Και που όσο περνάει η ώρα σιγουρεύεσαι ότι δεν έχουν πάει τόσο καλά,επειδή ξεκαθαρίζει η ανάμνησή τους μέσα σου : δεν απάντησες τόσες ερωτήσεις όσες νόμιζες,ξέχασες να αναφέρεις διάφορα πράγματα και ,μην κοροιδευόμαστε τώρα,δεν ήταν διάβασμα αυτο.ένα κακομοίρικο πασάλειμμα ήτανε.Τώρα που το σκέφτομαι μήπως δεν είχα πάει καν να γράψω?
Παραδόξως δεν περιμένω κανένα αποτέλεσμα.Αλλά τα συμπτώματα το υποδεικνύουν για κάποιο λόγο.
Για την ακρίβεια η κατάστασή μου είναι εντελώς παθητική αυτή τη στιγμή.δεν περιμένω τα αποτελέσματα από κάτι που δεν ξέρω πως έχει πάει,ξέρω ότι έχει πάει κατα διαολου και απλώς κάθομαι στην καρέκλα μου κ περιμένω να δω πόσο ικανοποιητικό και αντίστοιχο της αποτυχίας θα είναι το θέαμα που θα ακολουθήσει.
Δεν μπορώ να κάνω πια τίποτα για αυτό.Έχω προσπαθήσει μάταια και όσο το σκέφτομαι τόσο πιο τρελό βρίσκω το εγχείρημά μου και τόσο πιο άσκοπο.Συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο την έκταση του παραλογισμού μου και εκπλήσσομαι με τον εαυτό μου.
Η προσπάθειά μου ισοδυναμεί με τεχνητή αναπνοή σε ένα άδειο κουτί από χυμό.
Και τώρα περιμένω να δω αν θα έχει ξαναγεμίσει.

ινσομνια

Insomnia is a sleep disorder that is characterized by difficulty falling and/or staying asleep. People with insomnia have one or more of the following symptoms:

Difficulty falling asleep
Waking up often during the night and having trouble going back to sleep
Waking up too early in the morning
Feeling tired upon waking

Επιστροφή, λάθος εαυτός

δεν θα καταλαβω ποτε ουτε εγω ποσο σιχαινομαι ο,τι περιβαλλει τη σταση σου. Τα εχω μελετησει ολα. Αυτοτιμωρια, πληρης αποδομηση καθε μικρης κινησης που κανω οσο καθομαι και προσπαθω να βγαλω ακρη με τα χαρτινα και τα ψηφιακα, δεν καταλαβαινω τιποτα. Εισαι βαρος για τον εαυτο σου μου ειπα προχθες, ανοιγουν ολα σπανε κοκαλα στραβωνουν και ποναω. Καθε στιγμη κανω κατι κακο και κατι καλο και κατι ουδετερο. Καθε στιγμη κανω κατι κακο. Που ειναι οι νομοι του Νευτωνα? Ε? Που πηγατε? Γιατι με αφησατε μονη μου μετα απο τρεις φορες? Δεν περιγραφεται το ποσος χρονος καταστρεφεται. Εχουν διαλυθει ολα, εχω αποκτηνωθει. Τιποτα δεν ειναι αποτελεσματικο αλλα δεν ειμαι λυπημενη. Δεν ειμαι τιποτα και εκει εμπιπτει η αποκτηνωση. Η ψυχραιμια μου ειναι μεγαλειωδης. ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ. Μια φορα το χρονο ομως νιωθω τα χερια να μου σφιγγουν το λαιμο, σας θυμαμαι και τα ματια αντιστρεφονται, βλεπω ο,τι χειροτερο εχω σκεφτει σαν καθρεφτης και ακουγονται τα σκυλια μεσα στο κεφαλι μου απο εδω μεχρι τη θαλασσα. Εχουμε αφομοιωσει ο,τι μπορει να μας κανει να φαινομαστε αδιαφοροι. Το εχω καταλαβει απο εκει που γεννηθηκε μεχρι εκει που ειναι τωρα. Αλλα το τι φαινομαστε ειναι κατι πολυ διαφορετικο γιατι ετσι επιβιωνεις. Ας σταματουσα να προσπαθω να με κανω να γελασω. Ειμαι σε μια μαυρη τρυπα και θα θελω να τα παρω ολα πισω οσο δεν θα μπορω, οταν θα μπορεσω δεν θα θελω πια.
Εσυ εφυγες. Εσυ επελεξες. Τρια χρονια, καλως ηρθες πισω. Δεν σε περιμενα, δεν θα σε περιμενω, πρεπει να ασχοληθω με το πως θα καταστρεψω τον υπολοιπο χρονο που απομενει.
Δεν μπορω να ελεγξω το πως και σε τι μπορει να γινομαι εσυ. Αυτο ειναι προβλημα

Δημόσια υποχρέωση

Ξυπνησα,ετρεξα,πηγα,εφτασα,εφυγα πάλι και να'μαι.Αι ρεντ δε νιουζ τουντει οου μποι.
'τίποτα κορίτσι μου,όλα καλά'.Να σαι καλά γέρο.
εκστομιστηκε με αγενεια!εκσφενδονίστηκε
Λεφτά πεταμένα,στους κάμπους,στα πεζοδρόμια...οι φτέρνες μου γδαρμένες για λόγους "στενό παπούτσι",εφτά εφτά σαρανταεννιά,συνολικά μεγάλη απόκλιση αλλά πάμε.Πηγαίνουμε!
Μεταμορφώνεστε όλοι σε όλους,τα πρόσωπα αυτή τη στιγμή δεν έχουν καμία σημασία,σημασία έχει ο ιδρώτας πάνω στο μαξιλάρι που πέφτει κι όλο πέφτει,γιατί το ερκοντίσιον είναι κλειστό.

΄εχετε δει ποτέ κατσαρίδες να ζευγαρώνουν;
πάνω στον τοίχο;
είναι το απόλυτο σύμβολο της μεταλλαγμένης υγείας,το αειθαλές πλάσμα κάνει σεξ με ένα άλλο,σχεδόν ολόιδιο,αειθαλές πλάσμα,μία ομορφιά,μία οπτασία,τα έντερά μου προσπαθούν να βγουν έξω από το στόμα μου
και τις σκοτώνω.
πάνω στην μεγαλειώδη τους στιγμή,ήρθε η παντόφλα και τις έκανε ένα τη μία με την άλλη και επίπεδες.και νεκρές.
ρομαντισμός!
εμετός.
αηδία.
ζέστη.
μια σκηνή που σημαδεύει.

ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ

ΚΑΝΤΕ ΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ. πεταξτε με στις υαινες. Χεστηκα δε με νοιαζει τιποτα. Τα εχω κανει τοσο πουτανα ολα που νομιζω πως απλως θα παραδωθω στο ποσο αχρηστη εχω υπαρξει για την παρτη μου.
ΑΝΤΙΟ ΡΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕ ΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ ΡΕ.
Μου ειναι πολυ δυσκολο να διαχειριστω την απολυτη αποτυχια. Γιατι δεν περιμενα ρε πουστη να μου ξανασυμβει γαμω τον τιτανα. ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ. Αληθεια.
Kαι τωρα κλαιω γιατι ειμαι βλαμμενη. Αν ημουν μαγκας δεν θα ειχε χρειαστει ποτε να κλαιω. Και κλαιω παντα! Γιατιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
Καλα τα ελεγε η κικο οτι πρεπει να αλλαξω, καλα τα ελεγεεεεεε παρ'τα τωρα μωρη ηλιθια παρ΄ταααααααα ΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Εντελώς τίποτα δεν έχω

Μου τη σπανε τα φαρμακεια της ζωης. Οι δρομοι ειναι γαμημενα αδειοι και δεν το θελω αυτο αλλα τα φαρμακεια πρεπει να ειναι γεματα. "Καημενο, πονας πολυ,ε?"  Εσυ τι νομιζεις? Ηρθα και σου ζητησα 3 διαφορετικα ηλιθια ανωμαλα σκευασματα για να γινω καλα. Ξεσκιζομαι στον πονο η αληθεια ειναι, αλλα δεν μπορεις να κανεις κατι για αυτο. Τα φαρμακεια αδειασαν και μετα εκλεισαν, σαν τις καρδιες των γατιων μας. Σαν τις νυχτεριδες των ματιων μας. Σαν τις κατεστραμενες φυσουνες των χωριων μας. Σαν τα ματια της γροθιας. Σαν τα ψευτικα. Σαν τα ψεματα που φτυνω στον απο κατω. Δεν υπαρχουν ανοιχτες ευθειες, η οδηγηση δεν εχει πλακα εδω και το σωμα μου εχει μεγαλωσει για να ευχαριστιεμαι σε μικροτερα δοχεια. Ολα ειναι δυσκολα εκτος απο τα μαθηματικα αυτους τους καιρους. Τα μαθηματικα μπορουν να γινουν, εσυ? Τι στον πουτσο θα κανεις για αυτο? Εισαι μια ελκυστικη ουρα απο συνεπειες.
Αυριο θα εχω στο στηθος μου το πιο επικινδυνο αυτοκινητο. Γινομαι γρανιτης, εκπεμπω ραδιενεργεια. Θα δοκιμασω να ακροαστω το γονατο μου με στηθοσκοπιο και αν ακουσω κατι θα τρομαξω. Μπορει να ζει ενας μικρος οντιν εκει και πεντε πρασινες τιγρεις για τα θεληματα. Θα σε φανε ζωντανο μικρε μου φιλε γιατι εχεις υπερεκτιμισει τη θεση σου.
Γιατι δεν συνεννοουμαστε ποτε? Γιατι δεν συνεννοουμαστε ποτε. Και αυτο μας κραταει ψοφιους. Η ακινησια μου ριχνει μικρες κλωτσιες στο στομαχι, η ζεστη με μαστιγωνει.  Ειναι για ολος σας ετσι και ολοι μαζι θα κλαιμε ο ενας στον ωμο του αλλου. Ο τυφλος θα ερθει να μας σκουπισει τα δακρυα. Τα γνωριζε και τα γνωριζει ολα εξ'αρχης γιατι οταν κρυβομαι νιωθω πιο ασφαλης απο ποτε.
Τι ειπες? Τι ειπα? Δεν το εννοουσα ετσι, ξερεις τι θελω να πω. Φφφφ να πατε να γαμηθειτε ολα, σας βαρεθηκα, με κουρασα.

ΚΑΙΓΟΜΑΙ

ρημάζω

αφρολεξ σε πόρτες και παράθυρα,παρωπίδες,γυαλιά πρεσβυωπίας,παραβάν,ωτοασπίδες,αγχολυτικά και μερικά κρουασάν.
Στ' άλογα
Γαυβγιζω και γω με τα σκυλια της γειτονιας.Στα μπαλκονια εχουμε βγει κ κανουμε χορωδια.
Μια μερα καλοκαιρινη ,πριριριρι πιριριριρι.
θέλω να κλαδέψω ορισμένα τμήματα της μέρας
οι καλτσες με πνιγουν
δεν θυμαμαι πολυ καλα τι συνεβαινε γενικοτερα
αλλα νομιζω οτι ξερω οτι δεν υπαρχει θεση για εμενα εδω
φωτια στα σαλια τα φτυσια
τωρα θελω κ ενα σκουτεεεεεεεεεεεεερ

Άσπρη βοήθεια

Σημερα κατι ακομη θα τελειωσει απο αυτα που κρεμονται απο το λαιμο μου
Τα εχεις φτιάξει όλα σωστά στο μυαλό σου, ετσι? Ξερεις τι θελεις να γίνεις και να είσαι. Ξερεις ποια θεια σου θα σε βοηθησει να κανεις ολα τα πανηγυρια. Καθεσαι στο χαριτωμενο σπιτακι σου με ολον τον κοσμο και κοροιδευεις τον εαυτο σου και οποιον περναει απο εκει κοντα. Θα μπορουσαμε να σε κουβαλαμε στις πλατες μας για μια αιωνιοτητα, χαλί να πατας πανω οποτε εχεις νευρα. Εκει ησουν, του κρατησες το χερι και τον εκανες καλα. Γιατι δεν ηταν καλα? Τελεια ειναι οποιοσδηποτε χαιρεται τις δοξες του. Οχι. Ναι Δημητρα ναι.
Οποιος και αν εισαι οχι. Δεν ξερεις, δεν ξερω τιποτα. Ειμαι ο πιο απολυτος ανθρωπος που εχεις συναντησει θα μου πεις μια μερα γιατι η αυστηροτητα θα σε κανει να καταλαβεις οτι οντως τοσο καιρο δεν ηξερες τιποτα παρα μονο πραγματα που κανουμε οταν ειμαστε χαλαροι.
Εχω προβλημα με τις ιδεολογιες που εκφραζονται για να δικαιολογησουν προσωπικες βεντετες. Εχω προβλημα με το οτι δεν καταλαβαινει κανεις το προβλημα του. Εχω προβλημα με το οτι παραλογιζεσαι μεσα στα μουτρα μου και δε ζητας συγγνωμη. Εχω προβλημα με οποιον με κοιταει μεσα στα ματια και προσπαθει να καλυψει τις προθεσεις του. Εχω προβλημα με τον εαυτο μου γιατι του δινω αυτο που θελει την ωρα που το θελει. Εχω προβλημα με οποιον νομιζει οτι εχω προβλημα μαζι του. Εχω προβλημα με την προσπαθεια να δικαιολογηθουν αδικαιολογητα πραγματα, το εκανα καθε μερα. Εχω προβλημα οταν υπαρχει προβλημα και θεωρεις οτι το προβλημα ειναι με εσενα και οχι με τον πετροπολεμο που σε χτυπαει στα μουτρα καθε στιγμη. Εχω προβλημα που παραπονιεσαι αλλα το γουσταρεις. Εχω προβλημα με την ταση σου να γινεσαι το θυμα σε καθε κατασταση. Εγω φταιω θα πεις και θα το πιστεψεις αλλα εχεις ενα μικρο εντομο μεσα στο μυαλο σου που θα γελαει. Μολις ακουσεις αυτο που θελεις να ακουσεις απο εμενα και απο ολους μας θα αλλαξεις πολη και ονομα γιατι βαριεσαι. Αυτο ειναι το προβλημα σου. Παρακαλαω να μη βαριομαστε καθε στιγμη που φευγει αερας απο τους πνευμονες μου. Ακομη και αν αυτο σημαινει οτι θα τα χασεις ολα.
Εχω προβλημα με οποιον μου λεει πραγματα που κατα βαθος ξερει οτι εχω ακουσει. Εχω προβλημα με τον τροπο που μιλαω. Εχω προβλημα με ο,τι ειναι χιλιοειπωμενο. Nα μη μιλαμε. Να ειναι πιο αργα. Δεν το χρειαζομαι.
Ετσι λες καθε φορα και ο αερας της αποτυχιας φυσαει και ξαναφυσαει
Δεν μπορω να υποσχεθω τιποτα, εχω σπασει τα σημαντικοτερα. Χτυπα το κεφαλι σου στον τοιχο ομως, θα βγω απο αυτη την ηλιθιοτητα

αιτιλξ

Θα καθισεις στην πολυθρονα με τον καφε που εφερες απο καπου εξω και εγω θα καθισω στον καναπε, 6 μετρα απεναντι γιατι σε φοβαμαι? 5 χρονια, ποσοι ρινοκεροι θα εχουν υπαρξει εστω και για λιγο εδω. Συλλεγω την αδυναμια μου με μανια και τα βραδια δεν μπορω να κοιμηθω, γιατι ειναι δυσκολο κυριοι και κυριες να πεινας και να μη θελεις να φας.
Κανεις δεν κατοικει. Κανενας. Ειμαι πιο αδικος απο ποτε.
Εισαι πιο αδικος απο ποτε. Σε πληγωσαν τα ζωακια που χορευουν μεσα στην κοιλια μου. Εγω δεν ηθελα ποτε, με συγχωρεις. Τι λες κυρα μου που θα σε συγχωρησουμε? Πες μου, ποσα θελεις? Θελω χιλιαδες γιατι ειναι ολα δικα μου. Σας πουλαω και σας αγοραζω, δεν κανω τιποτα, καιω χρονο μεχρι να ερθει η σωτηρια ή να γινει ό,τι κάνω τόσο ανυπόφορο και μίζερο που θα διαγράψω τον εαυτο μου σε αυτη τη μορφη. Βουτια στα βαθια σε απευθειας μεταδοση απο την Αλασκα. Για την Αλασκα ρε κακοι ανθρωποι. Για ο,τι παιρνετε και για ο,τι παιρνω χωρις να το ξερω.
Δωστε του λιγο ακομη του παιδιου, το αντεχει. Εσυ φταις, το ξερω οτι εγω φταιω δεν χρειαζεται να ουρλιαζουμε, μπορουμε να κανουμε μια ηρεμη συζητηση για αυτο, να γραψουμε μια μαντιναδα ή ενα κειμενο σαν αυτο εδω που γραφω τωρα.
χα?
ΣΚΟΥΤΕΡ

Huge time

Καθε μερα νομιζεις οτι τα χειροτερα εχουν περασει.
Πηγαινοερχομαι καθιστη τυχαια πανω σε ενα ασπρο ταψι που γλυστραει και κουνιεται λιγακι απο τα πλαγια. Δεν ξερω πως ακουγεται αυτο, το ειδα στον υπνο μου. Ζεσταινομαι αρκετα. Τυχαιοι ανθρωποι τυχαια μερη, τυχαιες κουβεντες και τυχαια αδιαφορια. Προσπαθω να πιασω μια συζητηση, ειμαι πολυ σοβαρη ξαφνικα και βαριεσαι να μου μιλησεις-Οποιεδηποτε. Μπαινω μονη μου στον ρολο, το εχω πιασει απο την αρχη. Δεν θα σου μιλησω ποτε μαλλον. Βαριεμαι παρα πολυ ουτως η αλλως και ξερω οτι βαριεσαι και εσυ. Και θελεις να μη μιλαμε, εκτος αν πω κατι αστειο. Δεν μου βγαινει να πω τιποτα αστειο με την τυχη μου. Μαλλον αυτη τη στιγμη θα επρεπε να φυγω αλλα περιμενω λιγο μηπως αλλαξει κατι σε αυτην την αποτυχημενη αποπειρα να γινουμε φιλεναδες. Αυτα τα πραγματα δεν συμβαινουν σχεδον ποτε, καταλαβε το μητσαρα. Θελεις να με βλεπεις καπως και εγω θελω να με βλεπεις οπως σε βολευει να με βλεπεις για να μην σε απογοητευσω,. Δεν θελω να απογοητευσω κανεναν και ας το κανω καθε μερα, γιατι αργω παντα. Αυτοματα λοιπον γινομαι αυτο γιατι αυτο θελουμε ολοι και ξανα θελω να φαω τα χερια μου ενω η αμηχανια γινεται ενα τερας που μου αναλυει  καθε στιγμη στο αυτι το τι θα μπορουσα να σας πω και τι θα μπορουσα να μη σας πω. Τα λεω ολα λαθος τελικα. Δευτερα παρασκευη και ποδοσφαιρο, δεν ενιωσα ανετα ποτε για αυτο φοβαμαι να βγω εξω απο το σπιτι μου. Τα παντα πρεπει να ειναι προμελετημενα. Το αλκοολ θα με κανει να πω κατι που θα μετανιωσω την επομενη μερα ενω θα ξερω οτι δεν ηταν κακο. Ολοι σπευδουν να με δικαιολογησουν σαν συγκαταβατικες ψυχολογες. Ειναι λογικο. οΟυαου. Μονο λογικο δεν ειναι φιλε μου. Εχω εκπλαγει απο την ηλιθιοτητα μου πολλες φορες. 28 μηνες. Καταλαβαινει κανεις τι ειναι 28 μηνες? Προκαλω την τυχη μου, γιατι? αναρωτιεμαι και εγω. Φυλακη. Εκει θα παμε. Μπορω να ειμαι ξαπλωμενη ολη τη μερα και να διαβαζω βιβλια για ζωα, για χρονια για μηνες για χιλιετιες. Ειναι αληθινο. Το κραταω αληθινο. οπως το χιπ χοπ που μου ανελυε χθες ενας οδηγος ταξι. Τον ειχε πιασει ενα παραπονο για τις φτωχογειτονιες της αμερικης και την κοινωνικη τους δομη. Τα ματια σου ειναι ασπρα απο κατω Μαριορη.
Εκει στη φυλακη
Σε γνωρισα πρωι (βραδυ ηταν)
Ελαμπες πολυ και γιναμε και φιλοι (ανθρωποι)
Τριχωμα ειχες πολυ γιατι ησουν και σκυλι
Ασπρο με ξανθο ησουν πολυ καλη
Εισαι ακομη εκει
Και εγινες ανθρωπί
Με κοιταξες στα ματια και μου χαμογελασες
Χαρηκα πολυ γιατι εισαι η καλυτερη και καταλαβες την ειρωνια
καθε φορα που με εβλεπες να χαμογελαω και να λεω "ενταξει" ησουν εκει και μου ελεγες να μην ανησυχω. Και σε κρατουσα απο το λαιμο τα βραδια του καλοκαιριου, αγκαλια να αγναντευουμε τη λιμνη και τις γατες και τα αστερια. Προστατη του σπιτιου, αγαπημενη μου joujou.
Χαριζω τα ματια μου που φαινονται καλοσυνατα και ανησυχα. Να με πιστευεις μονο οταν δεν χαμογελαω. Το κανω για να μη μιλαω. Αν σταματουσες και εσυ να μιλας για λιγο θα καταλαβαινες. Ολα τα υπολοιπα ειναι βλακειες που κανουμε για να συμπαθουμε ο ενας κουλος τον αλλο. Ή μηπως οχι?

Kυριακές

Μαρίνες. Ε?
χα!χου! Κανεις δεν καταλαβαινει κυ-μα κιμα. χαχαχα
Οι κυριακές είναι οι χειρότερες μέρες, το έχω πει πολλες φορες. Ειναι οι μερες που σε κανουν να μισεις τον εαυτο σου. Η κυριακη ειναι η μερα της ενοχης, η μερα που βλεπεις τι εκανες και τι δε εκανες και τι θα κανεις και τι δεν θα καταφερεις ποτε να κανεις. Ειχα βγει εξω μια φορα με την καινουργια μου φιλη κυριακη, πριν 4 χρονια. Εβρεχε ψιλα και δεν υπηρχαν φωτα στην πολη και κανεις δεν κυκλοφορουσε και ηταν μια πολυ λαθος επιλογη το να βγεις εξω μια τετοια μερα αλλα ολα αυτα ειναι ζητηματα επιβιωσης. Το να νιωσεις οτι και καποιον αλλον τον τρωει μεσα του κατι στη ζωη του και τον βασανιζει αυτο που ζει και μετα βυθιζεστε μαζι στη μιζερια του κιτρινου φωτος που εχει μια μικρη αυρα ομιχλης γυρω του απο την υγρασια. Η υγρασια που σου κοβει την ανασα και κανει το κρυο γυαλι να σε σφαζει ανα τρια βηματα. Περπατας σφιγμενος και πονανε τα πλευρα σου γιατι νυσταζεις και δεν θελεις να εισαι ξυπνιος για να βιωνεις το οτιδηποτε. Καπου υπαρχει μια καλυτερη μερα που αυτοι που ειναι γυρω σου ειναι πιο χαρουμενοι και δεν χρειαζεται να καθεστε μαζι σιωπηλα παρηγορωντας ο ενας το βαλτωμα του αλλου. Ετσι ηταν καθε μερα. Δεν εχω τιποτα για να παω στον δουναβη. Δεν εχω απολυτως τιποτα.αυτα που πιανω λιωνουν σαν χιονακι στα χερια μου και εξαφανιζονται και μετα ξεχναω οτι υπηρξαν. Δεν ειναι αυτες οι εποχες που μπορω να θυμαμαι και να συγκρατω πραγματα και ανθρωπους και στιγμες και μου μενουν τοσα λιγα. Θυμαμαι μια βροχη ξανα πριν εναν χρονο που φορουσα κοντομανικο και βγηκα απο το πολυτεχνειο και εβρεχε με λυσσα και καθομουν στο πεζοδρομιο ακαλυπτη περιμενοντας και ειχα γινει μουσκεμα. Αυτο θυμηθηκα σημερα το πρωι που ξυπνησα. Φοραω ενα καρο πουκαμισο ανοιχτο γιατι εχω μεγαλη πλατη και με εμποδιζει οταν θελω να γινομαι τερας. Αυτα για τις ασχημες κυριακες. Και αλλα πολλα. Ποτε δεν θα σταματησω να ασχολουμαι με το ποσο γαμημενη μπορει να ειναι μια κυριακη και ποσο μπορει να σου καταστρεψει τη ζωη αυτη η μερα. Τα μεγαλυτερα λαθη τα εχω κανει τις κυριακες. Για να μη σκεφτομαι. Τι αλλα νεα? Καλα μωρε, καθισε.
Θα επρεπε να σου σπασω τα δαχτυλα ενα ενα, και να σου ραγισω 5 πλευρα. Αυτο θα ηταν σωστο και δικαιο. Οριακα δεν διελυσες και τη συγνωμη σου δεν την πιστευουμε γιατι καθε φορα που την πεταω ετσι, εχω πληρη γνωση του τι ακριβως κανει το προσωπο μου. Μπορω να καταλαβω.
Οπως και να εχει, συνεχιζω γραφοντας για τις ομορφες κυριακες. Σημερα ειναι μια ομορφη κυριακη. Θα βρεξει αλλα δεν με πειραζει καθολου. Ερχεται, πηγαινω και τον βλεπω για λιγο. Πινουμε καφε ή πηγαινουμε να φάμε ή πηγαινουμε στο γήπεδο ή μου φερνει κατι στο σπιτι και καθόμαστε και λέμε βλακείες. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα αλλα μου δινει την αισθηση οτι θα τα καταφερω και ολα θα πανε καλα. Αυτο ειναι ασφαλεια και σιγουρια και ο,τι καλυτερο μπορει να γινει γιατι δεν νιωθεις μονος σου. Αυτο που εισαι ειναι εκει και σε στηριζει. Ειμαστε σκυλακια και γελανε τα μουστακια μας και σας ευχαριστω.
geisha ha ha ha ha

Υποκρισάρα

Πολυ αργά θυμήθηκα κοιμήθηκα, άργησα, αγχώθηκα και ακόμη δεν έγινε τίποτα.
Τα έχεις πιάσει όλα σωστά από την αρχη. Έχω έναν φίλο που ειναι πολυ διασημος και τον θαυμαζουν ολοι γιατι κανει τριπλη ζωη. Κανεις δεν ξερει οτι αυτος ο φιλος ψαχνει παρηγορια στην αγκαλια μιας ντουζινας κοκκινων αυγων τα βραδια. Η κακη αισθητικη δεν κρυβεται ποτε καλα πισω απο τα πουπουλα. Πρεπει να το κανεις για  να καταλαβεις τι σημαινει και τι συμβαινει μεσα και εξω απο τις ακρες.
Υπαρχουν παντου ματια και με κοιταζουν, πανω απο το κεφαλι μου δεκα εικοσι εβδομηντα ματια, βγαινουν το πρωι εξαφανιζονται το βραδυ ξαναεμφανιζονται αργα τη νυχτα και με σημαδευουν με τα μικρα νυχια τους. Δοκιμασα να τα ψεκασω, πεθαναν, ηρθαν αλλα, δεν ξερω τι συμβαινει. Συνεχιζουν να μου λενε οτι δεν θα καταφερω να τα ξεχασω αυτα που ξερω και μετα με ρωτανε συνεχεια τι εχω και τι νιωθω για εσενα και για εμενα και για τον γειτονα και για τη θεια του και πως αισθανομαι οταν σας βλεπω και μας βλεπω και τι πιστευω για την κατασταση και απο που πηγαζουν ολα αυτα και κανεις δεν ξερει οτι εχω σιχαθει να ρωταω τον εαυτο μου τις ιδιες ηλιθιοτητες απο την πρωτη στιγμη που χτυπησα το κεφαλι μου πανω στο τραπεζι και η απαντηση δεν υπαρχει πια. Εχουν μπερδευτει ολες οι λεξεις και ολα τα συναισθηματα και δεν υπαρχει χρονος. Εχω δωσει ολο μου το χρονο σε μικρα ψευτικα σκυλακια και αυτο που με εκνευριζει ειναι οτι αυτον τον χρονο μονο εγω ξερω γιατι τον εδωσα και δεν θα τον παρω ποτε πισω. Γαμημενα αυτοκινητα και γαμημενος χρονος που εφυγε και δεν θα ξαναερθει ποτε. Αλαζονικα λεωφορεια πηγαινοερχονται χαρουμενα με τον ογκο τους και με τρωνε στον υπνο μου.
Τιποτα δεν ειναι τρομαχτικο οταν σου εχουν ριξει νιτρικο στο προσωπο.
Τι νιτρικο?
Νιτρικο σκετο. Χαιρομαι που φεραμε εις περας αυτη τη συνεννοηση. Οταν κατεβαζω το χερι μου νιωθω 2. Υπαρχω σαν να ειμαι κωλοπαιδο και βασιλιας ταυτοχρονα. Οταν ανεβαζω το χερι μου νιωθω ενα και τρια και αυτο ειναι πολυ απελευθερωτικο γιατι το κωλοπαιδο φευγει και δεν ειμαι βασιλιας πια αλλα ειμαι σκλαβος του καλου εαυτου μου. Τί τίτλος!
geisha

τα χέρια

Ήταν σαν ηλεκτρισμός και μούδιασμα ταυτόχρονα,και χωρίς καμία αίσθηση,απλά σερνόταν μαζί με το υπόλοιπο,αλλά ακολουθούσε τις συμβουλές του βραχίονα κανονικά.Εκτελούσε κινήσεις και ήταν απόλυτα λειτουργικό,αλλά για κάποιο λόγο τελείως νεκρό και οργανικό και ταυτόχρονα όχι.
ήταν ίδιο κι απαράλλαχτο με το προηγούμενο,αλλά είχε παραβιαστεί πλήρως η συμμετρία του σώματος.
Το έκοψα και έβαλα στη θέση του άλλο.
Δεν παραβιάστηκε μόνο η συμμετρία του σώματος,παραβιάστηκε το ένστικτο επιβίωσής μου και όλη η ισορροπία του σύμπαντος στο οποίο διαδραματιζόντουσαν όλα.είναι ν'απορεί κανείς πως κάποιος θα μπορούσε να το ζητήσει αυτό.
Η αλλαγή,όπως και το κόψιμο,έγιναν από μία γιατρό την ώρα που καθόμουν σε μία καρέκλα.
Τα εργαλεία της νομίζω ήταν λίγο σαν οδοντιάτρου,μάλλον επειδή η αφαίρεση δοντιών είναι ό,τι πιο κοντινό στον εκούσιο ακρωτηριασμό έχω ζήσει.
Με πλήρη αναισθησία,εννοείται,το υποσυνείδητό μου είναι συμβολικό,όχι σαδιστικό.
έφυγα τελείως συμβιβασμένη από κει θυμάμαι,κ γύρισα για να τελειώσω την αναζήτηση που είχα ξεκινήσει πριν προκύψει το ζήτημα του χεριού.
Θυμάμαι να σκέφτομαι οτι ευτυχώς που ήταν το αριστερό,γιατί είχα πολλή δουλειά και το δεξί θα μου χρειαζόταν.

αργότερα,και μάλιστα μέσα στο μετρό,τηλεφώνησα στη γιατρό για να ζητήσω πίσω το παλιό μου χέρι.

το σκέφτομαι πολύ συχνά,και αναρωτιέμαι γιατί να το βρει κανείς τόσο αναπόφευκτο.

κατα 90% πιστεύω ότι επηρρεάστηκα από το γκέιμ οφ θρόουνς.

καμπουλίνες

βγήκε ο ήλιος και όλα μυρίζουν υπέροχα!
ο χασάπης είπε το ναι και όταν του εξηγήσαμε αγχώθηκε και άρχισε να πιέζεται.
Τελικά η πίεση ξεχύθηκε στο χώρο,τα πλευρά του ζώου κατακρεουργήθηκαν ποιητικά,το απαθανατίσαμε όλο και τώρα είναι έτοιμο για πέταμα.
Εφτά μέρες κ εφτά νύχτες περπατούσα μέχρι να τον βρω και κατάφερα να τον χάσω μ' ένα χτύπημα του μπαλτά,από καθαρή νευρικότητα.
ένα ακόμα κεφάλαιο που κλείνει,συνεχίζουμε την αναζήτηση για το κρεας που θα κοπεί και θα αναδείξει την μεταφορική σημασία.
Αν δεν βρεθεί δεν ξέρω πια τι θ'απογίνω,το νεκρό ζώο μου είναι απαραίτητο για να συνεχίσω,το τρώω,το βιντεοσκοπώ και το απορρίπτω,η σχέση μας έχει γίνει στενή και αμείλικτη,γιατί να το χάσω?
Δεν καταλαβαίνω τίποτα και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει.Το καθάρισε και ξεκίνησε να το κόβει,και νόμισα πως όλα θα πήγαιναν καλά.
Βγήκε ο ηλιος και μου αποσπά την προσοχή,αντί να μυρίζω τα κρέατα μυρίζω τα λουλούδια.
Τα κρέατα.
Τι δυναμισμός?!

Ίκτερος

Τον τελευταίο καιρό αργείς. Δεν ξερω τι σου συμβαινει. Ισως φταιω εγω που αργω σε ολα εδω και τρια χρονια. Αλλα πυροβολω πιο γρηγορα απο τη σκια μου. Δεν εχω αφησει ποτε τιποτα να πεσει κατω απο ενα τραπεζι, τα αφηνω ολα να μου φυγουν απο το χερι απευθειας. Ή τα ριχνω κατω με μια υπονοια του επιτηδες η οποια συγκαλυπτεται αριστοτεχνικα απο το κατα λαθος. Ε και τι να κανουμε τωρα. Εχει παει αργα και πρεπει να κοιμηθουμε ολοι σε αυτη τη χωρα γιατι ηρθε η ωρα του υπνου.
Αν μπορουσα να διωξω ολη τη σκονη και να απομονωσω το κεφαλι μου μεσα σε ενα αεροστεγες συστημα θα το εκανα, αληθεια. Αλλα δυστυχως εδω δεν υπαρχει ωρα κοινης ησυχιας και ακομη και αν υπηρχε δεν θα τη σεβομουν ουτε εγω γιατι θα ημουν αγριο παιδακι και θα επαιζα μπασκετ μεσα στο σπιτι για να ενοχλω τον απο κατω εργαζομενο κυριο που ειναι τελειως βλαμμενος και χλεχλας και δεν αντιλαμβανεται τις φυσικες αναγκες των ανθρωπων που ειναι μικροι και μεγαλοι. Οι μεγαλοι ανθρωποι ουρλιαζουν γενικα. Εκτος απο τους μεγαλους δικους μου ανθρωπους. Γεννηθηκα σε μια υπεροχη ηρεμη κλουβα. Που δεν ηταν κλουβα. Ολες οι πορτες ηταν ανοιχτες. Αλλα η κλουβα ειναι ποιητικη αυτοδιαχειριστικη δυσανεξια. Εμενα μου εμαθαν τα θεματα μου να τα χειριζομαι ηρεμα. Για αυτο μιλαω σιγα και δεν με ακους ποτε. Για αυτο οταν εκνευριζομαι πιστευεις οτι δεν ειναι κατι σοβαρο. Για αυτο οταν στενοχωριεμαι νομιζεις οτι περιμενω απλως να αδιαθετησω. Για αυτο οταν με κανεις να νιωθω ασχημα και αμηχανα χαμογελαω στα μουτρα σου. Δεν σε εχω κοιταξει ποτε αυστηρα. Εκτος απο μια φορα που ημουν κουρασμενη και ολες οι αντοχες ειχαν εξαντληθει.
Σταματησα να γραφω τερατιες προτασεις πριν απο πολυ καιρο, ισως αυτο να σημαινει οτι το μυαλο μου συρρικνωνεται οσο περναει ο καιρος και ανοιγουν ολα. Γιατι ολα ειναι ανοιχτα και οποιος δεν το εχει καταλαβει ειναι χαζος.
Με εχει εκνευρισει παρα πολυ το τρυπανι σου κυρ Μητσο. Κοντευει δυο η γαμημενη η ωρα και τελος παντων δεν καταλαβαινω γιατι σε αυτο το τετραγωνο γινονται συνεχεια οικοδομικα εργα.
Αχρηστες σαπιοτενεκεδιτσες. Μου χαρισε η θεια σου. Προταση με πεντε λεξεις, θελω να ξερεις οτι πρωτη φορα μου συμβαινει κατι τετοιο... Θελεις να προσπαθησουμε ξανα? Ελα, μια τελευταια φορα.. Ερχομαι τωρα στο σπιτι σου να σου το φτιαξω. Μου επιασες τα μαλλια και με εσυρες απο το σαλονι στην κουζινα. Δεν ειμαι σιγουρη αν ηταν στην κουζινα αλλα το σαλονι το θυμαμαι. Με παρακαλουσε να το κανω και δεν το εκανα. Εβλεπα εφιαλτες με ηλικιωμενους ανθρωπους και σκεφτομουν "μηπως να το κανω?" Δεν το εκανα ουτως η αλλως. Μετα μου ελεγες πραγματα που δεν με ενδιεφεραν καθολου αλλα εγνεφα συγκαταβατικα. Ειδαμε τον ηρωα και στην μεση της ταινιας γιναμε μαλλια κουβαρια και μετα εφυγα πολυ θυμωμενη. Καπνιζα, δεν καπνιζα σιγουρα εβρεχε. Πριν απο αυτο ομως μου εδειξε τα μαχαιρια του και μου ειπε να σταματησω γιατι θα μου εσπαγε την πλατη στα δυο. Αυτο οντως συνεβη στο τελος αλλα οχι τοσο δραματικα οσο ακουστηκε, απλως εμενα η μητερα μου απο μικρη με εξοικειωσε με τα μαχαιρια και με τα πριονια και με τα τρυπανια και ολα αυτα τα υπεροχα και απολυτως χρησιμα μικρα πραγματακια. Στο τελος βρεθηκαμε σε μια αποθηκη με απειρα χαρτια και μου προτεινες να με βοηθησεις να ανεβω σε ενα ραφι. Σου ειπα οχι γιατι φοβομουν και τελικα βρηκαμε τις τσουκνιδες. ετσι αδοξα τελειωσαν ολα τα πραγματα, Πονουσες, εγω ειχα βαρεθει να γκρινιαζεις γιατι σιγα το πραγμα που σου συνεβη και μετα απο χρονια καταλαβα οτι εχω ιλιγγο θεσεως και χεσεως με γιατι δεν θελω να συμβει τιποτα κακο στους αλλους και φοβαμαι. Τα χειροτερα ομως θα συμβουν σε εμενα? Δεν ξερω γιατι δεν προσεχα σε εκεινο το μαθημα που ειχες αρχισει να μας δειχνεις το συνολο των φανταστικων. Απετυχα φιλε μου. Απετυχα παταγωδως, εκλαψα, και στο τελος τα καταφερα. Τωρα τι στον πουτσο κανω λαθος? Ε?
Η δυναμη ειναι αλλο ενα πραγμα που πρεπει να φοβασαι μικρη μου φαλαινα. Μαζι με τα σεξουαλικως μεταδιδομενα νοσηματα και τον κινδυνο του να σου σκισουν την καρδια. Παλι εβρεχε. Παντα εβρεχε. Ποτε δεν σταματησε να βρεχει γιατι εβρεξε τοσο πολυ που υπηρξε τεραστιο αποθεμα για ολα τα υπολοιπα χρονια της ζωης σου. Στην υγεια του φοβου λοιπον που μας κανει να κλεινομαστε και να σκεφτομαστε και να υπεκφευγουμε και αλλα τετοια κουλα και στην υγεια αυτων που δεν φοβουνται ποτε αλλα προσεχουν παντα. Θα πιω ενα πρασινο τσαι.
Καληνυχτα κιτρινα ματια
Δημητρελι geisha

τι να έχω πάθει;τι;

Ανυποψιαστα τα σουρτα φερτα.Χλιμιντρισα από ψηλά κ κανείς δεν με άκουσε,άφησα τον παράφωνο.εφτα
οχω ενα
Αηρ με ταραξε κ μην βολιδοφερνεις.
εμεις εκει εσυ εδω,αυτοι δενεμπερενεβω.
Χειρισμοι,επικοι και στραγάλοι,φέρνουν πόνο,καρύδια και ζάλη
οχτω εννιά
ΠΑΜΕ
δυναμικά τα άφοβα εστιμιρυγκαζιά
εφει μποεί και μαζαουί
η χλέπεψη μεριβογγεί,και μέρει μέρει κρίσμα
εν μη περιοτολογεί και φέρνει χέρι και κλαδί,ψηλά να μη μερίζει,αυτά που όλα ήθελε,εφτά αυγά να φάει
ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΕΦΤΑ

ζεστό-κρύο

Τα αποθήκευα τελικά όλα,ένα προς ένα και νόμιζα οτι τα μασούσα κ μετά τα έφτυνα,αλλά έκανα λάθος.Τα κρατούσα και έφτυνα κομμάτια δικά μου.Και πάντα κατέληγαν να με τρώνε από μέσα χωρίς να το καταλαβαίνω,μέχρι που μια μέρα δεν μπορούσα πια να σταθώ,δεν υπήρχε πια κάτι να συγκρατήσω όρθιο,έλειπαν όλα και ειχαν μείνει μόνο τα απομεινάρια.Κ το συνέχιζα γιατί δεν ήξερα άλλον τρόπο,κι εξάλλου αυτό δεν είναι που σε κάνει πιο δυνατό;
Δεν είναι η σιωπή αυτό που σε κάνει πιο δυνατό;
Προσπάθησα να μάθω αλλιώς και τώρα αφήνω τα κομμάτια μου για άλλους.
Με άφησες να τα βγάλω πέρα μόνη μου αφού με πέταξες στην άκρη,και ο φόβος που είχα για τον εαυτό μου δε με άφησε ποτέ να σου το πω.
Δεν ξέρω ποτέ σχεδόν τι μπορώ να κάνω,για τι είμαι ικανή και για τι όχι,ούτε ξέρω ποια είναι τα όριά μου και μέχρι που μπορώ να μπω σε κάποιον άλλον χωρίς να ουρλιάξω όταν με βγάλουν και με πετάξουν μακριά,όπου θα έπρεπε να είχα την κοινή λογική να είχα μείνει.είμαι ένα τεράστιο παιδί,που εισπνέει και δεν εκπνέει ποτέ,μόνο μία φορά το βράδυ που ακούγεται σαν σφύριγμα,σαν κάποιος γέρος με μπαλονάκι.Είμαι όλα αυτα!
Είμαι η χωματερή,η ανοχή,η εκπνοή όμως είμαι λιγότερο απ' όλα.Είμαι μέσα στο χάος και έχω μάθει να ζω έτσι,μην μου το ανατρέπεις για μία βλακεία.Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό.Είμαι ένα παιδί που φουσκώνει,όχι ένα παιχνίδι.
Και πάντα μου άρεσε αυτό,μου άρεσε που δεν έκανα εκπτώσεις και που άφηνα τα πάντα να με διαπερνούν και να τα επεξεργάζομαι και να τα μαλακώνω,η έτσι τουλάχιστον πίστευα.
Κι έχω μαζέψει έναν σκουπιδότοπο τεράστιο,είναι πιο μεγάλος απ όσο θα μπορέσω ποτέ να ξέρω,και πιο μεγάλος απ' όσο θα μπορέσει ποτέ να σε νοιάζει.
Και μου άρεσε αυτό,το έβρισκα μεγάλο προτέρημα για κάποιον άνθρωπο το να έχει έναν δικό του σκουπιδότοπο,να τον αγαπάει και να τον φροντίζει και να τον γεμίζει,να εγκαταλείπει εκεί τα απομεινάρια και να τα ξεχνάει,και να ξεκινάει πάντα με το ίδιο σθένος την συλλογή και να παίρνει την ίδια ευχαρίστηση.
Συμπεριφέρομαι στα απομεινάρια αυτά σαν να είναι η τέχνη,το νόημα,το σύνολο (ξανά).
Είναι αλήθεια ότι μπορώ να το κάνω αυτό μέχρι τη μέρα που η χωματερή θα είναι πολύ βαριά για να την πάρω μαζί μου.

Οικολογικό υγρό τζαμιών λιποδιαλυτης ανθρακικο αιμομικτης εεε δεν καταλαβαινω

Αποσύνδεση.
Συνεχίζω την αριστουργηματικη δημιουργια. Ειμαι φτυσε.
Ου.
Προετοιμάζομαι.
Α
Πολύ αστεία δεν είμαι. Δεν ήμουν ποτέ. Εκτός απο κατα για εμένα. Η Δήμητρα βρίσκει τη δήμητρα αστεία. Αν ημουν αντρας θα με ερωτευομουν για τα αστεια που λεω. Γιατι δεν ισχύει αυτό?
Τα αστεία μου είναι αστεία πριν βγουν απο το στόμα μου γιατι μεσα στο κεφαλι μου τα προφερω με αψογη αποδοση της τονικοτητας. Οταν τα φτυνω ομως δεν ακουγονται σαν γοργονες και για αυτο γελαω μονη μου καποιες φορες και με ρωτουσες τι εγινε και λεω τιποτα.
Η υπερχειλιση ηρθε και εμεινε πανω στο πλυντηριο για παντα Μαρικα.
Το πλυντηριο τι μας εφταιξε Μαρικα?
Πες μου μωρη παλιοΜαρικα. Σου αρεσει να το βλεπεις αυτο?
Με κοιταξες με μισανοιχτο στομα, σαν να ειχε κρεμαστει το σαγονι σου απο αλλιευτικα εξαρτηματα, με ενα ηπιο εγκεφαλικο να σερνεται αβιαστα αλλα γρηγορα πανω στα πλευρα σου και να πλησιαζει τωρα το χωρισμα των μαλλιων σου, τα μαλλια δεν εχουν χωρισματα εκτος αν πεις σε καποιον να σου φτιαξει τα μαλλια "φραχτη"(?) τοτε εισαι και κακογουστος και βλαμμενος γιατι δεν ειναι 2000. Εχουν περασει 12 χρονια απο τοτε που ειχες ημικρανιες στο παρισι και ο πατερας σου μπηκε μπροστα σου και σε κρατησε πισω για να σε προστατεψει απο τους αδιστακτους ρεπορτερς και τα μαυροφορεμενα γουρουνια που κυκλοφορουσαν σε πληθη εκεινη τη μερα των εκλογων. Ειχα φαει πολλες καραμελες εκεινη τη μερα γιατι τις ειχαν χυμενες παντου.
Δινω καλα για το παρελθον. Μονο αυτο εχετε κυριε. Μονο αυτο.
Μα αν ησουν εσυ και οχι καποιος αλλος
θα αδειαζα τον ταφο μου να κανω μαγαζι
τα δαχτυλιδια μου χτυπανε πανω στο πληκτρολογιο. Πηγα και με κοιταξα στον καθρεφτη απο πολυ κοντα δηλαδη στην ουσια κολλησα τα μουτρα μου πανω του και μου χαμογελουσα σαν ατακτος ρινοκερος. Μου εσπασα το χερι τρεις φορες μεχρι να ερθεις. Κλακ
Οι ιπποποταμοι ειναι τα πιο βρωμικα ζωα. Αν ειχα ουρα ισως να ημουν πιο εντιμος ανθρωπος
Αν ειχα ουρα θα με αυτομαστιγωνα συνεχεια στην πλατη. Η τιμωρια ειναι μια αηδια η οποια δεν χρειαζεται σε κανεναν. Η αυτοτιμωρια απο την αλλη ειναι μια πολυ ωραια κυρια. Ετσι εχουμε μαθει εμεις εγω. Εσυ ησουν τοτε που με χαιρετισες. Δεν σου εδωσα σημασια, πλεον δεν μπορω να καταλαβω ποτε καποιος γνεφει γιατι ειναι τοσο μικροι οι μορφασμοι που θα μπορουσαν να ειναι απλως το οτι σκεφτεσαι οτι ξεχασες να παρεις τη πυρηνικη σου κεφαλη απο το πριονο-υπερ-τι?
Οταν περπαταμε, οι τρεις, δαγκωνω τα χειλη μου. Σκεφτομαι ακραια πραγματα. Οτι θα ηθελα να κοιμηθω λιγο παραπανω σημερα δηλαδη. Τοσο ακραια πραγματα. Για να κοιμηθεις λιγο παραπανω πρεπει να καταστρωσεις σχεδιο. Και ειμαι λατρης του να καταστρωνω σχεδια αλλα ποτε δεν τα τηρω γιατι εκεινη τη στιγμη που ερχεται η ωρα να μοιραστεις ολα αυτα φαινονται τελειως ψευτο-τιποτα
Μου κανω τη ζωη δυσκολη καθε μερα που δεν εχω καποιον μεσα στο σπιτι. Μου κανω τη ζωη απιστευτα δυσκολη. Θελω να γινω εστω και ελαχιστα εσυ.
Εισαι ο,τι καλυτερο εχω δει
Σε αυτη τη μαυρη γη,
σε αυτην την ασπρη γη,
η σκυλα μας μαζι,
για να μας οδηγει
στο κοκκινο μαντρι
(δεν θα μπορουσε να λειπει μια ποιηση αυτη τη νυσταγμενη ωρα)
Με φτυνω, με φτυνεις, με φτυνετε και γενικα φτυσ'τε τα
Γιατι σου κλειδωσα το χερι και θα το παρω μαζι μου για παντα
geisha

το σύνολο

Νέα ανάρτηση,σχεδίαση
όλα φαίνεται να είναι καθαρά και εμφανώς αντιμετωπίσιμα.Υπάρχει αυτή η λέξη;
όλα υπάρχουν.Όλα υπάρχουν,τι ωραία συνειδητοποίηση.
Είναι τόσο μικρά και τόσο προσωπικά τα ζητήματα που αυτή η ιερή ασημαντότητα κάποιες φορές με σφίγγει πάρα πολύ.
Τα θέλω και τα μισώ,και καταλαβαίνω τι θέλεις κι εσύ.Και μερικοί ακόμη.Και ισορροπώ ανάμεσα στην παρατήρηση και την έκδοση μεγάλων και αυθαίρετων συμπερασμάτων όπως έχω αναγκη να κάνω για να οργανωθώ και για να μείνω σταθερή σε κάτι τόσο μικρό όπως το δωμάτιό μου.
Είναι αδύνατον να το ελέξγεις και πολύ συχνά νομίζει κανείς ότι τον καταπίνουν αλλά όλα έχουν προσωρινή σημασία,αν έχει κανείς στο μυαλό του το τι υπάρχει και τι όχι,και πώς όλα αυτά υπάρχουν μαζί.
Δεν μπορώ να προσδώσω την πρέπουσα σημασία στα ζητήματα και γι'αυτό τους δίνω την υπερβολική.Αφήνω τα πάντα να έρθουν ενώ θα κλαίω και ενώ θα γελάω.Δεν μπορώ να τα καταγράψω όλα ακόμα,αλλά αν καταφέρω κάποτε να γεράσω θα δώσω το χρόνο μου όλο στην εξήγηση αυτή.Κρίνω με βάση το τι μπορώ και όχι το γεγονός ότι τη διαφορετικότητα θα πρεπε να τη θεωρώ τόσο δεδομένη όσο το γεγονός ότι όλοι αναπνέουν.
Με τρομάζουν οι μέρες που βγαίνω από το δωμάτιό μου και δεν μπαίνω σε άλλα,αλλά μένω απ'έξω και κοιτάζω απλά.Ποτέ σχεδόν δε βλέπω καλά και πάντα μου ανεβαίνουν οι παλμοί.
Νομίζω μερικές φορές οτι θυμάμαι πως ήταν παλιά,πολύ παλιά,πριν βγω εντελώς έξω,σαν μέσα μου να έχει καταγραφεί το γεγονός ότι κάποτε ήμουν μικρή και ήρθα από κάπου όπου τα νοήματα ήταν βαθύτερα και δεν ήταν δική μου δουλειά.
όταν κοιτούσα μακριά τότε δεν έβλεπα τίποτα,αλλά εγώ ήμουν αυτό,και τότε το εγώ σήμαινε κάτι άλλο.ήταν η οπτική γωνία και ήταν μόνο ένα εργαλείο και όχι μία οντότητα.
Όταν έμαθα την λέξη που με καθορίζει χρειάστηκα αρκετό καιρό για να συνέλθω.Νόμιζα πάντα ότι υπήρχε το σύνολο και ότι υπήρχε το σωστό,που ήταν το βαθυτερα σωστό,αυτό που ήξερες και ήξεραν όλοι.Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα έπρεπε να λέω ψέμματα για να μπορώ να έιμαι έξω.
Είναι μερικές μέρες που μου φαίνονται όλα τόσο ξεκάθαρα και μετά πρέπει να ξαναβγώ απ'το δωμάτιό μου και όλα πάνε πάλι πίσω στην οργάνωση αυτή,ενώ εγώ το ξερω πως το μόνο αληθινό είναι το χάος.
το χάος είναι το σύνολο,και νιώθω τόσο καλύτερα όταν το σκέφτομαι

fuck me metaphorically with an axe

Θέλεις να μάθεις πώς το κάνω μπλα μπλα μπλα το κάνω καλά (?) έχω μία τρύπα στο κεφάλι μου και πέφτουν απο μέσα πράγματα και έχω μία τρύπα και δεν θα πάω σπίτι ποτέ και τίποτα δεν μπορεί να τη γεμίσει? Ε? Τί παραπάνω ξέρεις από εμένα για εμένα?
Υπάρχουν ορισμένες φορές που-παραδείγματος χαριν- βρισκομαι σε ενα αεροπλανο και εντοπιζω τους ανθρωπους οι οποιοι ειναι "ενοχλητικοι" και εν θα επρεπε να μαζευονται σε αεροπλανα γιατι... ειναι ενοχλητικοι. Δεν ξερω πως να το θεσω, ειναι ενα λεπτο ζητημα Λιζα. Αναρωτιεμαι λοιπον αν καταλαβαινουν καθολου οτι οντως γινονται ενοχλητικοι με το να ουρλιαζουν και να σπρωχνουν και με ολα αυτα τα διαμαντενια μικρα πραγματακια που μπορει καποιος να κανει. Μετα ομως βρισκομαι σε ενα λεωφορειο και πρεπει να φυσαω τη μυτη μου 3 φορές το λεπτό γιατί είμαι άρρωστη και καταλαβαινω οτι γινομαι ενοχλητικη αλλα εκεινη τη στιγμη δεν μπορω να μη φυσηξω τη μυτη μου. Οποτε μαλλον καπωε ετσι λειτουργει αυτο το πραγμα και σε εναν βαθμο το καταλαβαινω. Αλλα έτσι, επανερχεται το προαναφερθεν συμβαν οπου σε γνωρισα μετα απο 15 χρονια και νυσταζα πολυ και δεν ειχα ορεξη για τιποτα γιατι περιμενα κατι πολυ και τελικα αυτο δεν εγινε-δυστυχως- και καθομουν στο παραθυρο και εσυ καθοσουν στο διαδρομο και αναμεσα μας καθοταν μια στα ορια της κυριας κοπελα και εσυ αρχισες να της πιανεις τα μπουτια και να την προκαλεις να σε φιλησει παιζοντας το ανετος μαγκας και υπονοώντας οτι η κυριοκοπελα θα ηταν φλωρέ αν δεν το έκανε και αυτη σε φιλησε και μετα της ελεγες οτι σε φιλησε αμαρτωλα και κατι αλλες τετοιες κακογουστες αηδιες τις οποιες στην ηλικια που ειμαι μαλλον δεν ειμαι ετοιμη ακομη να ακουσω και να εκτιμησω αναλογα. Και αυτη προσβληθηκε που εβαλες το χερι σου αναμεσα απο τα ποδια της μεσα σε ενα αεροπλανο και εγω ξυπνουσα και κοιμομουν συνεχεια και οταν καταλαβα τι συμβαινει θυμωσα παρα πολυ και με εσενα γιατι ησου σιχαμα και με την κυρια που δεν εκανε κατι για ολη αυτη την κατασταση και απλως ψελιζε κατι περι κοινης γνωμης (ισως γιατι μου θυμισε κατι) και θυμωσα γιατι δεν σεβαστηκε κανεις το γεγονος οτι ημουν διπλα σας και το θεαμα μου προκαλεσε δυσφορια και ενιωσα πιεση και μια εντονη ταση φυγης η οποια σας πληροφορω οτι μεσα σε ενα αεροπλανο μπορει να αποβει μοιραια γαμω το κερατο μου. Τελος με αυτο το διηγημα, παμε παρακατω.
Δεν ειμαι καλα. Ειμαστε. Θα ερθει η νυχτα και θα ειναι σαν μερα και θα μπερδευτω παλι. Δεν ξερω πως γινεται αλλα συμβαινει συνεχεια. Και οταν με ειχες ηταν αληθινα και τωρα δεν ξερω. Εχω συνηθισει να μην ειμαι διπλα και να μη μπορω να πεταχτω απλως για να δω. Εχω συνηθισει να ζηταω τα παντα σε ολογραμμα. Ιφ γιου νο-ου γουατ αι μην. Εχω συνηθισει ενα πολυ παραδοξο πραγμα. Μηπως? Δεν ξερω, τα μαυρα γινονται ασπρα και τα ασπρα γινονται μαυρα συνεχεια μεσα στο δωματιο μου. Γιατι ηρθε και αρχισαν να φυτρωνουν πραγματα παλι στην ερημη πεδιαδα. Τι λεω ρεεεεεεεεεε
Θα βρω καλυτερη παρομοιωση απο αυτο, περιμενε.
Λοιπον, δεν το περιμενα. Και ιτ χαππενς. Σαν να βαζεις μια τεραστια προπελα στο πιο βαθυ σημειο του πατου μιας λιμνης. Και ταυτοχρονα να φυσαει τη λιμνη ενας γιγαντας που εχει ισχυ εκπνοης ιση με αυτη οχτω γιγαντων. Και ηταν πρωτοφανες. και η αδρανεια? Που ειναι η αδρανεια? Πρεπει να τηρω αυτα που λεω οτι θα κανω με τον τροπο που λεω οτι θα τα κανω αλλα ειναι δυσκολο να μην ακουω τις φωνητικες χορδες. Για την προστασια των αλλων εκτος απο εμενα γιατι εγω δεν πειραζει, τι θα παθω, το πολυ πολυ να πιεστω τοσο πολυ που μια μερα θα προσπαθησω να πνιξω τον εαυτο μου με μια ζωνη με τα χερια, κατι τετοιο, και θα ειμαι ο πρωτος ανθρωπος που το καταφερε. Γιατι κυριε προεδρε, στο τελος θα παρω αυτο που θεωρω εγω οτι μου αξιζει και εκει ξεκιναει το τεραστιο μου προβλημα. Και παμε, ιουιουιοουιουιουιουιοιυιουιου
Θα ηθελα να σου δωσω ο,τι εχω.  Αλλα τα ολογραμματα με μπερδευουν ξανα.
AOUUUUUUUUUUUUUUU AOUUUUUUUUU
Τι θα κανω ρε μορτη? Ο χρονος περναει και αν καποια ψαρια βγαινουν στην επιφανεια, κατι κουνιεται στη μπογια και ξαναπεφτουν μεσα. Γιατι να ειμαι χαζη νεαρη? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. γιατί ρε John the Revelator?
Καπου εδω το κουρασα παλι. Πολλα ηθελα να πω και παλι τιποτα δεν ειπα αλλα ευελπιστω οτι ξερετε απο πριν τι θελω να πω.
Γαμημενη αγαπη παντου παιδια μου συμβαινει. Και ειναι και ανοιξη και υπαρχει μια διαυγεια που σε κανει να καταλαβαινεις οτι εισαι και εσυ αλογο και θελεις να τα μοιραζεσαι ολα. Ακομη και αν μπορεις να μην το κανεις για ολη σου τη ζωη.
Κουνηθηκαν ολα τα ψαρακια, ακομη και τα εμμονικα ψαρακια. Ολα ολα τα ψαρακια. Αλλα δεν ξερω ποιο ειναι το συνολο στο οποιο αναφερομαστε και ετσι δεν ξερω σε ποιο εντος παραμενει σταθερη η ενεργεια

Οι μετρήσεις υποδεικνύουν άλλα.

Ωραία. Πλησίασε τον περισσότερο. Έλα, πήγαινε πιο κοντά. Βάλε το αριστερό σου χέρι στον ώμο του και κοίτα τον. Κοίτα τον σαν να θέλεις.
ΔΕΝ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΘΕΛΩ
Αφησα το αντικειμενο απο το οποιο επινα πανω στο τραπεζι να πεσει εκτελοντας μια τροχια 90 μοιρων.Δεν ηταν ποτηρι, ηταν δοσομετρικη αηδια και ολα οσα ηταν μεσα μου χυθηκαν πανω στο τραπεζι και μετα ετρεχαν στο πατωμα και πλημμυρισε ολοκληρο το αεροπλανο. Καικαν ολα τα κυκλωματα, τριφασικα, διφασικα, αφασικα και πεσαμε στον πρασινο-οχι-γκρι καμπο. Σε εκεινο το αεροπλανο γνωρισα εσενα μετα απο 15 χρονια, πιο σιχαμερο απο ποτε, πιο ηλιθιο απο ποτε, πιο κατι απο ποτε. Και απορω, πως αντεχουμε να επιμενουμε με την εθιστικη μανια του αυτοσκοπου στο να ειμαστε τοσο μιζεροι. Δεν ειμαστε σκυλια, ειμαστε ενα τιποτα.
Ηταν μεγαλος ο φοβος που ειχε η Μαρικα για το οτι οι πυλες ανοιξαν και απο εδω και στο εξης δεν θα γυρνουσε ποτε ξανα πισω στον superman. O superman τελειωσε οταν τελειωσε η μοναξια και η αυτοσυγκεντρωση σε εναν καθαρο σκοπο που εμοιαζε με το empire state τοποθετημενο σε ερημο. Τα ματια μας καηκαν απο τη θαμβωση, με επιασες απο τα μαλλια με σηκωσες στον αερα και με πεταξες μπροστα για να τρεξω.
Η σκονη ξαναμπαινει και ξαναβγαινει και ξαναμπαινει στους πνευμονες, ανακυκλωνεται στα αγγεια μας, μας γεμιζει, βαριεμαι, δεν μπορω, απογοητευτηκα.
Και αν ερθεις και αν δεν ερθεις τι απογινουμε δεν ξερω. Πρεπει να ερθεις. Με ακους? Γυρνα πισω γαμω τον βροντοσαυρο.
Ε! και αν εισαι και αν δεν εισαι του δημαρχου παιδι, θα πεθανουμε ολοι γιατι θα πεσουν μετεωριτες. Ο superman ειναι ενα ψεμα, ειναι η μονη αληθεια, ειναι το μονο πραγμα που με κανει να νοιωθω καλα για τον εαυτο μου το τελος της μερας, στο τελος του χρονου, στο τελος τελος. Γιατι με τον superman δεν εχω κανει ποτε λαθος. Δεν εχω κανει ποτε λαθος. Με ακουει κανεις? ΠΟΤΕ.
Θελω να σκασει γροθια στα μουτρα μου, να εκνευριστω, να με παρω ξανα πισω και να τρεξω μεχρι να γινω σκονη, οπως αυτη που αναπνεω. Δεν ειμαι ανθρωπος σας ειπα. Θεωρησε οτι ειμαι σοβαρη και ας γελαω με ο,τι λεω. Ο πιο σοβαρος ανθρωπος. γκουχ γκουχ
Δεν εισαι εσυ. Εσενα σε περιφρονω. Ειναι αυτα που σε συνδεουν και σε συναρμολογουν, τα κονιαματα του ανθρωπινου σωματος και καθε στηριξη και καθε αντιστηριξη γιατι τα ζωα ξερουν καλυτερα. Αλλα δεν ηθελα ποτε. Ικι-ικι-ικι-ικι
Πρεπει να βρεθεις με το προσωπο κολλημενο στον τοιχο και ενα χερι να σου κραταει το κεφαλι, ετοιμο να ανακαλυψει αν αναπηδας πανω στο κρυο τσιμεντο. Για να παρεις μπρος. Το ξερεις αυτο, ετσι?
Να ταξιδευετε μονοι. Ειναι καλυτερο και χειροτερο. Και να μην παιρνετε ναρκωτικα. Γιατι ποιος τα χρειαζεται οταν υπαρχουμε εμεις και ειμαστε καλοι? Ειμαστε μαζι, ειμαστε ξεχωριστα μαζι, δεν υπαρχειειειειεις δεν υπαρχεις, φυγε και να μην ξαναρθεις.
ΠΟΤΕ? Ποτε θα περιστραφουν σωστα τα γραναζια και οι ροδελες σε αυτο το μαγκνιφισεντ συνολο?
Θα εχουν σκουριασει?
Αφηστε τις αποριες σας σε αυτο το νουμερο. Μας αγαπω ολες.γκλαγκλαγκλαγκλα
If you know who you are call me and tell me all about it
geisha