Woooooow

Ακολουθει περιγραφή ακατάλληλη για τετραπολικους κοχλιες.
 Ας θεωρησουμε αρχικα οτι υπαρχουν δυο κομματια απο ξυλο. Το πιο γαματο ξυλο. Ενυδατωμενο, ελαστικο, πυκνο, ξυλο. Που καιγεται πολυ αργα. Και μυριζει ωραια. Και ειναι ομορφο. Και οταν περπατας πανω του νιωθεις σαν να πατας σε κατι κεραμικο και οτι θα βυθιστεις αλλα μετα κανει ενα διακριτικο bounce και για μια πολυ μικρη στιγμη τρεμουν τα γονατα σου αλλα η στιγμη αυτη ειναι τοσο περιορισμενα μικρη που δεν καθιστα το παραπανω γεγονος ενοχλητικο. Ο ανωτερος τυπος ξυλειας που δυναται να αντιληφθει το μυαλο σου και οι μειωμενες σου αισθησεις τιποτενιε αναλγητε μανδαρινε της γραφειοκρατιας! Ξυλο με το οποιο θα ηθελες να πας στον διαολο. Δεν ξερω τι αλλο να πω, τρεχουν τα δακρυα απο παντου.
Ενωστε τα ξυλα τωρα.
Αποτυγχανω καπου εδω, δεν μπορω να περιγραψω.
Οταν κοιτας απο ψηλα, φαε μουσταλευρια.
Θελω να βαλω το χερι μου στον παγο και μετα να το πεταξω πανω μου και να το φαω και να με κοιταζει ο γειτονας οσο αυτο θα συμβαινει και να του πεσει το τσιγαρο απο το χερι και να καψει τα σεμεδακια της μαμας του. Και μετα θελω να γινω αυτο που εγινα αλλα καλυτερα, και να μου σκιστει η καρδια στα 4 και να μου τα δωσω να τα φαω. Και  να φυτρωνουν καινουργιες καρδιες, δυνατες γιατι ενα καρδιακο το νιωθω οτι μπορει να ειναι κοντα καποια στιγμη, ειμαι και ευσυγκινητο υπερκατι και τελος παντων ποιος σοφρων ανθρωπος θα ηθελε να χασει αυτο το αμηχανο πραγμα?
Χρειαζομαστε εναν κοχλια εδω, ΤΩΡΑ γιατι θα μας βαλουμε φωτια. Ειμαστε τρεις γαμωτο κριμα ειναι.
Δημητρελανε μας πρεπει να κοιμηθω. Ο,τι εγραψα ειναι βλακεια. Βρες και εσυ εναν κοχλια και θα καταλαβεις για τι αριστουργημα μιλαμε. Γινε η κολλα που θα κανει τον πλανητη πιο γουσταρω τα παντα εκτος απο την αποτυχια.
Η αποτυχια. Σου χρωσταω