Το εγω και το αυγο

Αγαπητά μου παιδια,
δεν ξερω πως να ξεκινησω να σας πω αυτα που θελω. Δεν εχει γινει τιποτα ακομα, αλλα όλοι ξερουμε πως θα πάει.
Δεν αγαπιομαστε πια με τον πατερα σας. Νομιζαμε καποτε οτι αγαπιομασταν οταν δεν ειχαμε καταλαβει ακριβως οτι απλα θελαμε κατι ο ενας απο τον αλλον. Μεχρι τοτε θεωρουσαμε οτι αν αυτο το κατι δεν περιοριζεται σε κατι πολυ συγκεκριμενο ειναι σιγουρα ενα βαθυ συναισθημα.
Εγω παντα το ηξερα οτι δεν θα πρεπε να μην με αγαπαει κανεις γιατι τοτε μαλλον εχω κανει κατι κακο. Αυτο το εμαθα οταν δεν ξερω και γω ποτε, αλλα το ξερα παντα καλα. Κ ετσι επρεπε οπωσδηποτε να μη συμβαινει αυτο, γιατι αλλιως κλαφτα. Η ευθραυστη ψυχοσυνθεση σμπαριαλιαζε οπως θα επρεπε.
Ευτυχως ο πατερας σας ηταν ενας ανθρωπος στον οποιο μπορεσα να βασιστω. Γνωρισα τον αντρα που μας εβρισκε ολους ισους, ανακυκλωνε και δεν ψηφιζε ποτε κανεναν μαλακα. Τον ερωτευτηκα.
Ολα αυτα πριν καταλαβω οτι φυσικα και θα τον ερωτευομουν, ερωτευομουν συνεχως τα παντα αφου ολα ηταν καλυτερα απο μενα και οχι επειδη συνεβαινε απαραιτητα καποια συνδεση.
Μετα καναμε εσας, και εσεις ησασταν σαφως καλυτεροι απο μενα.
Ησασταν ομως καλυτεροι και απο κεινον. Δυο φορες εκεινος, ονομα και πραγμα. Γι αυτο και σας εδωσα και στους δυο το ιδιο ονομα.
Αν ειχατε μια αδερφη μπορει να εβλεπα το αδιεξοδο μου νωριτερα, και να καταλαβαινα οτι ειμαι πραγματικα η μισογυνισσα μανα. Δεν το κανα σε σας, το εκανα σε μενα. Ελπιζω να μη γινατε μαλακες.
Και οσο περναγε ο καιρος και ησασταν καλυτεροι, ο πατερας σας ηταν αυτος που ηταν.Οι ανθρωποι δεν ειναι φτιαγμενοι για να ζουν ο ενας με τον αλλον. Για την ακριβεια δεν ειναι φτιαγμενοι για τιποτα, η μια γενια φτιαχνει την επομενη οπως γουσταρει η οπως τα καταφερνει. Αν δεν ειχα σκωλιωση το ξερετε οτι μπορει να μην ειχατε ουτε εσεις; Δεν την μετεφερα μονο, τη συντηρησα για τα καλα στην πλατη μου. Εφτασε σε σας χωρις να μπορουμε να πουμε με σιγουρια οτι θα ερχοταν αν δεν ειχα περασει μια ολοκληρη ζωη πανω σε μια καρεκλα σκυμμενη.
Τον εδιωξα οταν δεν αντεχα αλλο, αφου με ειχε ηδη διωξει κ αυτος δυο φορες αλλα με ξαναμαζεψε απο τυψεις. Ποσες φορες πρεπει κανεις να το ζησει αυτο για να καταλαβει οτι δεν εχει καμια σημασια;
Ο ρομαντισμος δεν φευγει ποτε. Ελπιζω πραγματικα να μη σας το εμαθα αυτο το πραγμα, ειναι απο τα πιο αχρηστα που μπορει να εχει κανεις στο κεφαλι του και προυποθετει μια τεραστια ανεση ρουτινας για να εκπληρωθει. Αν δε με πιστευετε πιαστε μια οποιαδηποτε δουλεια και πειτε μου ποσο ερωτευσιμοι ειναι ολοι μετα απο μισο μπουκαλι ουισκι.
Το ολο νοημα ειναι οτι λες διαρκως στον εαυτο σου πως "δεν ηταν αυτο για μενα" λες και υπαρχει καπου καποιος που εχει προδιαγραψει την πορεια σου. Αγαπητε μου γιε νουμερο ενα και γιε νουμερο δυο, κανεις δεν το κανει αυτο.

Vitamin E gentle face wash

Μεγαλώνω εγώ ή είναι απλά ένα βιολογικό φαινόμενο σε συνδυασμό με ένα κοινωνικό φαινόμενο και εγώ στην πραγματικότητα είμαι πάντα ο ίδιος πυρήνας που είναι εξ αρχής προσαρμοστικός και πλέει μέσα σε αυτή την υπόλοιπη μπούρδα; Αν είχα στο μέτωπό μου μία κάμερα καρφωμένη θα είχα καλύτερη αντίληψη της σχετικότητας του χρόνου αφού θα είχα βάλει στο κεφάλι μου έναν ακόμη παρατηρητή, με σχεδόν την ίδια οπτική γωνία με μένα μόνο λίγο πιο πάνω από τα φρύδια μου, οπότε θα ήμουν εγώ, κατα προσέγγιση, απλά χωρίς να τα βιώνω πραγματικά, αλλά και που τα βιώνω πραγματικά ίσως να μην έχει σημασία γιατί αν είμαι ο ίδιος πάντα μέσα στο χρόνο θα έκανα αυτό που ήταν να κάνω έτσι κι αλλιώς, με τον ίδιο τρόπο. Και αν δεν το κάνω είναι κατα προσέγγιση αυτό, δεν αλλάζουμε πραγματικά; Μεχρι τα τρία πρώτα χρόνια έλεγαν οι επιστήμονες. Δεν ξέρω ποιοι επιστήμονες ακριβώς.
Αν είχα στο μετωπό μου μία κάμερα καρφωμένη δε θα ήμουν εγώ, εγώ είμαι η βιολογία μου και άρα σκατά στα μούτρα σας θρησκείες και φιλοσοφίες. Είμαι λίγο το ίδιο και λίγο ένα μεταλασσόμενο πράγμα, και δωσ του να αναιρούμε αυτά που λέγαμε και όλοι είναι κάτω από το ίδιο σεντόνι, είμαστε το ίδιο πράγμα είπε το έντερο στο συκώτι και έκλασε δυνατά.
Εγώ δεν είμαι το ίδιο με σας ηλίθιοι, είπε η μύτη που κατάλαβε τι συνέβη. Το σώμα έπεσε σε θλιψη από τον σνομπισμό που ένιωθαν τα όργανα το ένα για το άλλο, και το βιολογικό ρολόι έκανε έναν ήχο που σημαίνει ΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΡΑ.
Όλα μου τα πράγματα με κρατάνε ασφαλή. Η καρέκλα μου φροντίζει ωστε να κάθομαι τώρα πάνω της, το σύμπαν είναι όλο ένα και γω είμαι ένα και το γραφείο ικέα είναι ένα με μένα και γω μαζί του.

μιλάμε ανοιχτά

θα πρεπει να κρατησω την κοιλια στο στομα για εννέα μήνες. Να είμαι ήρεμη για εννέα μήνες και για πάντα έπειτα.
Πως γίνεται κάποιος που παραπατάει και πέφτει μόνο και μόνο στη σκέψη του να φρακάρει η πόρτα της τουαλέτας να το κάνει αυτό;
όταν μπαίνω μέσα σκέφτομαι πάντα, σχεδόν τελετουργικά, τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να συμβούν και φτιάχνω σχέδιο διαφυγής. Στη συνέχεια το σχέδιο αυτό μου γίνεται έμμονη ιδέα και πρέπει να εφαρμόσω έστω κάποιο μικρό κομμάτι του για να ηρεμήσω. Συνέρχομαι πια όλο και σπανιότερα.
Τις περισσότερες φορές δε με πειράζει, αν η θερμοκρασία είναι εντάξει ή αν υπάρχει ήδη μια άλλη εμμονική σκέψη στο μυαλό μου, τότε δεν μπορώ να μπω σε αυτή τη διαδικασία.
Απο χτες σκέφτομαι την πιθανότητα να έχω καταπιεί κάποιο σκουλήκι.
Πιστεύω πως αν γεράσω θα περάσω πολύ δύσκολα, κ γω κ τα εγγόνια μου, ίσως γι' αυτό να ναι καιρός να σκεφτώ κάποια πράγματα. Είναι πιθανό να είναι καλύτερη επιλογή το να είμαι απλώς θεία.
όλοι γκρινιάζουν επειδή είναι μόνοι τους, αν το εγώ τους ήταν λίγο μικρότερο ίσως να υπήρχε χώρος και για κανέναν άλλον.
Πεινάω αλλά δε θα φάω, η κοιλιά μου έχει φουσκώσει και δεν ξέρω αν είναι από το σκουλήκι ή αν είμαι χοντρή ή αν περιμένω παιδί. Το σίγουρο είναι ότι περιμένω μια απάντηση.

το θλιμμένο μου στομάχι

Ήδη έχω ξεχάσει

το πηρούνι μου αρπάζει
τα μαλλιά
τα έντερα
το δέρμα

τα τυλίγει

η πρωτείνη με γεμίζει
τα δάχτυλα
τα νύχια
τα χέρια
στο στομάχι μου θα γίνουν υγρό

γιατί δεν είσαστε χόρτα;

σήμερα έφαγα παγωτό
κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει την όρεξη
φωνάζω το κοπάδι να έρθει στο σπίτι
τους λέω να περάσουν να με δουν
να φάμε κατιτί
πεινάω λυσσασμένα
πονάω
ξερνάω με αυτό που είσαι
που γεμίζει τώρα την κοιλιά μου

θελω να βγω απ' το μπουκαλι

είμαι ένα χυμένο υγρό και θέλω να βγω έξω.
δεν ξέρω πως γίνεται το ένστικτο της επικείμενης καταστροφής να έχει πάει σε μένα τόσο λάθος.
όταν γεμίζει ο πνεύμονάς μου με νερό δεν είναι ποτέ αλήθεια, κι όμως εγώ είμαι σίγουρη
ζεσταίνομαι και νιώθω έτοιμη να κυλιστώ στο πάτωμα
έυχομαι πια να γίνει για να τελειώσει επιτέλους
το ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια κι όμως μέσα μου λέω: "κι αν είναι;"
ξαπλώνω και βουτάω μέσα, σχεδόν κολυμπάω
μέσα στο τρένο, έξω στον ήλιο, κοντά σε κόσμο, πάνω στο κρεβάτι, δίπλα στην πόρτα, κάτω από το παράθυρο, είτε εισπνέω είτε όχι, είτε είμαι μόνη είτε όχι, και πάντα ξέρω ότι δεν είναι αυτό. Δεν θα είναι αυτή τη φορά γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος.
φοβάμαι ακόμα περισσότερο πως όταν θα υπάρχει λόγος, το ένστικτο της επικείμενης καταστροφής θα έχει αποβλακωθεί ακόμα περισσότερο. είμαι μόνος, ένα υγρό χυμένο σε μια κατάσταση ημιστέρεη και αηδιάζω από τα εσωτερικά μου όργανα.
πως γίνεται εγώ και αυτό να είμαστε το ίδιο;
γιατί το σώμα μας να είναι ένα κλουβί και όχι ένα μπουκάλι;
με πιάνει αηδία και πρέπει να τα δω όλα για να ηρεμήσω. με προδίδει αυτή η ατμόσφαιρα.
το ξέρω ότι όσο πιο πολύς κόσμος μπαίνει μέσα τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες να βγω.
το νιώθω ότι θα με πιάσει ταχυπαλμία
και με πιάνει
και αμέσως ζεσταίνομαι και κοκκινίζω.
και όλα αυτά για το τίποτα; δεν σημαίνουν τίποτα;
που είναι η σοφία της φύσης;
γιατί δε θέλουν να μου πουν τίποτα;
στέκομαι όρθια και με απογοητεύω, και αμέσως γινόμαστε δύο διαφορετικά άτομα.

η αρρώστεια μου προκαλεί φρίκη.
είναι αλήθεια ότι αυτό που φοβάσαι το παθαίνεις για να μπορέσει ο οργανισμός να αποκτήσει μια πραγματική εικόνα αυτού του εφιάλτη και να έρθει έτσι η απομυθοποίηση;

σ' αγαπω για λόγους πανηλίθιους

Κατ' αρχήν γιατί δε σηκώνεις το τηλέφωνο. Μπορώ να παίξω στο μυαλό μου ξανά και ξανά, κάθε φορά όλο και πιο διαστρεβλωμένη, μία από τις ελάχιστες κουβέντες μας. Να φανταστώ τι θα σου πω, τι θα μου πεις και πως θα εξελιχθεί. Έχω το χώρο να είμαι δημιουργική σ' αυτή τη σχέση.
Με περιφρονείς έχοντας καταλάβει ή και όχι. Δε με αφορά και ποτέ δε θα το μάθω.
Προβάλλω πάνω σου όλα τα χαρακτηριστικά που με γοητεύουν κι εσύ μπορείς να τα έχεις. Είσαι όλα αυτά και ποτέ δε θα με διαψεύσεις. Ξέρω πως είσαι πιο μεγάλος τώρα αλλά στα μάτια μου δεν έχεις ούτε μία άσπρη τρίχα. Είσαι νέος, αδύνατος, γεμάτος από όλα και παθιαζόμαστε και οι δύο ελάχιστα, όπως πάντα. Χαίρομαι πολύ που σε έχω βρει.
Σε συναντώ πάντα στην ίδια κατάσταση. Μια φορά ήμουν περισσότερο νηφάλια και είδα πως τα μαλλιά σου έχουν γκριζάρει. Η φυσική σου παρουσία μπήκε βάναυσα ανάμεσα σε μένα και την ονειροπώλησή μου. Μη μου χαλάς τον ανεκπλήρωτό μου έρωτα.
Μπορείς να είσαι το αντικείμενο του πόθου μου για πάντα, αρκεί να σταματήσεις να εμφανίζεσαι μπροστά μου.
Δε χορταίνω να μη σε βλέπω. Τι πιο ειλικρινές από αυτό;
Μια επαναλαμβανόμενη συνάντηση ανευ ουσίας που αποκτά τις επόμενες μέρες τεράστιες διαστάσεις. Μου δίνεις την ευκαιρία να συνεχίζω να πιστεύω ότι κάποτε είχα κάτι με νόημα. Να νοσταλγώ το παρελθόν και να ζω το δράμα που έχω ανάγκη χωρίς καμία πρακτική συνέπεια.
Κάποιος που ποτέ δεν είχα και δε θα έχω, η πιο ελεύθερη κατάσταση που έχω συναντήσει. Δεν πιστεύω σε τίποτα πέρα από αυτό, σταμάτα να έρχεσαι και να γίνεσαι πραγματικός.
Σύντομα θα βαρεθώ και θα σε αφήσω, όταν σε βλέπω με θυμώνεις. Δρουν όλα μου τα ένστικτα ταυτόχρονα, θέλω να φύγω και ταυτόχρονα να μείνω μέχρι να φύγεις εσύ και να είμαι ασφαλής. Δεν είσαι όλα όσα νομίζω και δεν με καταλαβαίνεις. Κ εγώ χρειάζομαι μια ιδέα και όχι έναν άνθρωπο.

take the edge off

I'd like to have a piano,  to take the edge off.
I don't even know how to play the piano. But it takes the edge off.
Nothing takes the edge off like a good piece of piano. Or a bad piece of piano. I am at large irrelevant to the concept of a piano. I don't judge. It just takes the edge off. It always does. And I find that it takes the edge off, better than any other thing I've tried.
Go get your self a piano today. And play some ugly music.