Αποσύνδεση.
Συνεχίζω την αριστουργηματικη δημιουργια. Ειμαι φτυσε.
Ου.
Προετοιμάζομαι.
Α
Πολύ αστεία δεν είμαι. Δεν ήμουν ποτέ. Εκτός απο κατα για εμένα. Η Δήμητρα βρίσκει τη δήμητρα αστεία. Αν ημουν αντρας θα με ερωτευομουν για τα αστεια που λεω. Γιατι δεν ισχύει αυτό?
Τα αστεία μου είναι αστεία πριν βγουν απο το στόμα μου γιατι μεσα στο κεφαλι μου τα προφερω με αψογη αποδοση της τονικοτητας. Οταν τα φτυνω ομως δεν ακουγονται σαν γοργονες και για αυτο γελαω μονη μου καποιες φορες και με ρωτουσες τι εγινε και λεω τιποτα.
Η υπερχειλιση ηρθε και εμεινε πανω στο πλυντηριο για παντα Μαρικα.
Το πλυντηριο τι μας εφταιξε Μαρικα?
Πες μου μωρη παλιοΜαρικα. Σου αρεσει να το βλεπεις αυτο?
Με κοιταξες με μισανοιχτο στομα, σαν να ειχε κρεμαστει το σαγονι σου απο αλλιευτικα εξαρτηματα, με ενα ηπιο εγκεφαλικο να σερνεται αβιαστα αλλα γρηγορα πανω στα πλευρα σου και να πλησιαζει τωρα το χωρισμα των μαλλιων σου, τα μαλλια δεν εχουν χωρισματα εκτος αν πεις σε καποιον να σου φτιαξει τα μαλλια "φραχτη"(?) τοτε εισαι και κακογουστος και βλαμμενος γιατι δεν ειναι 2000. Εχουν περασει 12 χρονια απο τοτε που ειχες ημικρανιες στο παρισι και ο πατερας σου μπηκε μπροστα σου και σε κρατησε πισω για να σε προστατεψει απο τους αδιστακτους ρεπορτερς και τα μαυροφορεμενα γουρουνια που κυκλοφορουσαν σε πληθη εκεινη τη μερα των εκλογων. Ειχα φαει πολλες καραμελες εκεινη τη μερα γιατι τις ειχαν χυμενες παντου.
Δινω καλα για το παρελθον. Μονο αυτο εχετε κυριε. Μονο αυτο.
Μα αν ησουν εσυ και οχι καποιος αλλος
θα αδειαζα τον ταφο μου να κανω μαγαζι
τα δαχτυλιδια μου χτυπανε πανω στο πληκτρολογιο. Πηγα και με κοιταξα στον καθρεφτη απο πολυ κοντα δηλαδη στην ουσια κολλησα τα μουτρα μου πανω του και μου χαμογελουσα σαν ατακτος ρινοκερος. Μου εσπασα το χερι τρεις φορες μεχρι να ερθεις. Κλακ
Οι ιπποποταμοι ειναι τα πιο βρωμικα ζωα. Αν ειχα ουρα ισως να ημουν πιο εντιμος ανθρωπος
Αν ειχα ουρα θα με αυτομαστιγωνα συνεχεια στην πλατη. Η τιμωρια ειναι μια αηδια η οποια δεν χρειαζεται σε κανεναν. Η αυτοτιμωρια απο την αλλη ειναι μια πολυ ωραια κυρια. Ετσι εχουμε μαθει εμεις εγω. Εσυ ησουν τοτε που με χαιρετισες. Δεν σου εδωσα σημασια, πλεον δεν μπορω να καταλαβω ποτε καποιος γνεφει γιατι ειναι τοσο μικροι οι μορφασμοι που θα μπορουσαν να ειναι απλως το οτι σκεφτεσαι οτι ξεχασες να παρεις τη πυρηνικη σου κεφαλη απο το πριονο-υπερ-τι?
Οταν περπαταμε, οι τρεις, δαγκωνω τα χειλη μου. Σκεφτομαι ακραια πραγματα. Οτι θα ηθελα να κοιμηθω λιγο παραπανω σημερα δηλαδη. Τοσο ακραια πραγματα. Για να κοιμηθεις λιγο παραπανω πρεπει να καταστρωσεις σχεδιο. Και ειμαι λατρης του να καταστρωνω σχεδια αλλα ποτε δεν τα τηρω γιατι εκεινη τη στιγμη που ερχεται η ωρα να μοιραστεις ολα αυτα φαινονται τελειως ψευτο-τιποτα
Μου κανω τη ζωη δυσκολη καθε μερα που δεν εχω καποιον μεσα στο σπιτι. Μου κανω τη ζωη απιστευτα δυσκολη. Θελω να γινω εστω και ελαχιστα εσυ.
Εισαι ο,τι καλυτερο εχω δει
Σε αυτη τη μαυρη γη,
σε αυτην την ασπρη γη,
η σκυλα μας μαζι,
για να μας οδηγει
στο κοκκινο μαντρι
(δεν θα μπορουσε να λειπει μια ποιηση αυτη τη νυσταγμενη ωρα)
Με φτυνω, με φτυνεις, με φτυνετε και γενικα φτυσ'τε τα
Γιατι σου κλειδωσα το χερι και θα το παρω μαζι μου για παντα
geisha
Κυριακή 21 Απριλίου 2013
Οικολογικό υγρό τζαμιών λιποδιαλυτης ανθρακικο αιμομικτης εεε δεν καταλαβαινω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου