ΑΝΟΗΣΙΕΣ

είχαμε και οι δύο έμπνευση σήμερα.Κάνε κι εσύ κάτι γι'αυτό!
άλλαξε τον κόσμο,το χει ανάγκη.
Πείτε μου σας παρακαλώ,ποια είναι η σχέση της φωτογραφίας με το θάνατο;
Ουδεμία σχέση δεν υπάρχει.Το ένα είναι χαρτί και το άλλο δεν υποφέρεται.Αν θες να λες τα πράγματα με τ'όνομά τους δεν πρέπει να υποφέρεται.
Στριφογυρνώ και μυρμηγκιάζει το πόδι μου και φωνάζω "Δήμητρα!"
έρχεται έντρομη και της ανακοινώνω το πρόβλημα.όπως πάντα είναι κάτι που δεν μπορώ να δω καθαρά και με πανικοβάλλει.Δε νιώθω το πόδι μου
Τι εφιάλτης θεε μου τι εφιάλτης!
Ευτυχώς ήταν μια απλή κράμπα.
Μια κράμπα μυαλού!!
Την πάτησα!
Πάντα όταν ξεκινάω να πω κάτι βγαίνει κάτι άλλο.Δεν ήθελα να μιλήσω γι'αυτό

Εν πάση περιπτώση που είχαμε μείνει;
Λοιπόν μπήκα μέσα στο δωμάτιο και τη βλέπω κουλουριασμένη στον καναπέ,αναμαλλιασμένη και έντρομη.Σκέφτηκα αμέσως "τι παράφρων" και έσπευσα να βοηθήσω.
Το πόδι φαινόταν μια χαρά,αλλά έλεγε ότι έπαθε κράμπα.Προσπάθησα να καταλάβω τι μπορεί να εννοούσε μ'αυτό.
Δε φάνηκε να χρειάζεται παραπάνω βοήθεια εκτός από την επαναφορά στην πραγματικότητα και ως εκ τούτου το έριξα στα μπετά.Οι νύχτες μας είναι δίχως τέλος.Είναι όπως κάποιες φορές που πρέπει να φροντίσεις τον άλλον αλλά να είσαι και μόνος σου και αναρωτιέμαι αν το καταλαβαίνουμε και οι δύο αυτό.αλλά μάλλον ναι γιατί ζωγραφίζουμε μαζί στο ίδιο χαρτί.
Ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν και βγάζω μυρμηγκάκια από τα χέρια μου
Ο,τι και να γράψω δεν είναι αυτό που ήθελα

δεν είναι

μόνο όταν κοιμάμαι σκέφτομαι καθαρά και υπάρχει φλόου.