τα χέρια

Ήταν σαν ηλεκτρισμός και μούδιασμα ταυτόχρονα,και χωρίς καμία αίσθηση,απλά σερνόταν μαζί με το υπόλοιπο,αλλά ακολουθούσε τις συμβουλές του βραχίονα κανονικά.Εκτελούσε κινήσεις και ήταν απόλυτα λειτουργικό,αλλά για κάποιο λόγο τελείως νεκρό και οργανικό και ταυτόχρονα όχι.
ήταν ίδιο κι απαράλλαχτο με το προηγούμενο,αλλά είχε παραβιαστεί πλήρως η συμμετρία του σώματος.
Το έκοψα και έβαλα στη θέση του άλλο.
Δεν παραβιάστηκε μόνο η συμμετρία του σώματος,παραβιάστηκε το ένστικτο επιβίωσής μου και όλη η ισορροπία του σύμπαντος στο οποίο διαδραματιζόντουσαν όλα.είναι ν'απορεί κανείς πως κάποιος θα μπορούσε να το ζητήσει αυτό.
Η αλλαγή,όπως και το κόψιμο,έγιναν από μία γιατρό την ώρα που καθόμουν σε μία καρέκλα.
Τα εργαλεία της νομίζω ήταν λίγο σαν οδοντιάτρου,μάλλον επειδή η αφαίρεση δοντιών είναι ό,τι πιο κοντινό στον εκούσιο ακρωτηριασμό έχω ζήσει.
Με πλήρη αναισθησία,εννοείται,το υποσυνείδητό μου είναι συμβολικό,όχι σαδιστικό.
έφυγα τελείως συμβιβασμένη από κει θυμάμαι,κ γύρισα για να τελειώσω την αναζήτηση που είχα ξεκινήσει πριν προκύψει το ζήτημα του χεριού.
Θυμάμαι να σκέφτομαι οτι ευτυχώς που ήταν το αριστερό,γιατί είχα πολλή δουλειά και το δεξί θα μου χρειαζόταν.

αργότερα,και μάλιστα μέσα στο μετρό,τηλεφώνησα στη γιατρό για να ζητήσω πίσω το παλιό μου χέρι.

το σκέφτομαι πολύ συχνά,και αναρωτιέμαι γιατί να το βρει κανείς τόσο αναπόφευκτο.

κατα 90% πιστεύω ότι επηρρεάστηκα από το γκέιμ οφ θρόουνς.