Τα σπιτια του γειτονα.

ο,τι ειμαι εγω και ο,τι εισαι εσυ και ο,τι ειναι ο αλλος.
Μη με αφησετε να το κανω.
Εισαι βαρυς και θα τα χασουμε ολα. Θα τα χασω ολα, θα τα χασεις ολα, θα τα χασουμε ολοι ολα.
Στο τελος θα θυμαστε  σκεπτομενοι οτι ηταν ολα χαζα και ανουσια. Οπως εχουν κανει πολλοι ανθρωποι πριν απο εσενα. Γιατι αφηνουμε τα πραγματα να σβηνουν.
Μια μερα δεν θα ειμαστε εκει και θα ξυπνησουμε και θα το καταλαβουμε και θα πουμε "μα που πηγαν?"
Δεν πηγαν πουθενα, στα σπιτια τους ειναι. Αλλα τα σπιτια τους καποιες φορες φαινονται πιο μακρια απο μια ξενη χωρα. Αυτη ειναι η μιζερια της αστικης γειτονιας.  Ειναι τοσο κοντα, αλλα δεν θα πας ποτε γιατι σου ειναι πιο ευκολο να μπεις σε ενα αεροπλανο. Ειναι αδυνατο το να ερθω στη δικη σου γειτονια. Η γειτονια σου ειναι μια μαυρη τρυπα που σε ρουφαει σε εναν κοσμο που δεν θελεις να δεις, Μια φορα εκανα το λαθος να παω, Κυριακη βραδυ ηταν, (γιατι σε ποια αλλη μερα θα συνεβαινε κατι τοσο τραγικο?)  ψιχαλιζε και ηταν αηδια. Μην ψαχνετε.
Οταν φευγουν ολοι απο τις πολεις θα δεις τα πιο περιεργα πραγματα να συμβαινουν μπροστα στα μουτρα σου.
4 τεραστια κλουβια με πουλια στη μεση του πεζοδρομιου εξω απο ενα μαγαζι που δεν καταλαβαινεις τι πουλαει, ή ποια υπηρεσια προσφερει. 3 μαξιλαρια εξω απο την εισοδο της πολυκατοικιας με γατες να καθονται πανω και ενας παππους διπλα.
Την εφαγε. Δεν το πιστευω οτι την εφαγε. Τη σκοτωσε και την εφαγε. Αν ειναι ποτε δυνατον.
Εγκλωβιζομαστε στα σπιτια μας και στις μικρες γειτονιες μας και στις οχι και τοσο πρακτικες πορεις που κανουμε καθημερινα στο δρομο και δεν θα ερθω ποτε στη γειτονια. Γιατι μαλλον θα ειναι καποιο παρακμιακο τοπιο. Οι μπουγαδες τα διαλυουν ολα.
δεν ειναι καλη η μοστρα της πολυκατοικιας ολων μας.
Θελω το φρουριο απο φυλλα για να νιωθω ασφαλης.
καληνυχτα καινουργια μου σταχτη, καληνυχτα καινουργια χαζη
με βαριεμαι πολυ συχνα γιατι μου μιλαω συνεχεια
Δημητρελι geisha