Και τί θα κάνω? Και τί θα κάνω?

Λέω αλήθεια, ειδα το συννεφο να πεφτει πανω στο τερας.
Πώς να μάθεις οτι πεθανε ο διπλανος σου τοτε? Τωρα ειναι ολα πολυ ευκολα και πρεπει να τα κανουμε δυσκολα.
Χθες εφαγα εναν καταπληκτικο κουραμπιε και γυρισα και ειπα στο κρυο οτι το μονο που θελω αυτα τα χριστουγεννα ειναι κουραμπιεδες. Για να γινω βουτυρο και ζαχαρη και να με αγαπανε ολα τα μικρα παιδακια.
"To κρύο"
7ος όροφος, με ξυπνανε ανακατεύοντάς μου τα μαλλια, ακούω κουτάλια και βρυσες να τρέχουν, μου λες κατι το οποιο ξερεις οτι δεν θα θυμαμαι και θα με ξαναπαρεις τηλεφωνο σε δυο ωρες, απανταω καταφατικα μουρμουριζοντας. Σηκωνομαι, εχουν φυγει ολοι. η ησυχια ειναι πολυ περιεργη. "Ακουγεται το ψυγειο πολυ πιο εντονα" λεω στον εαυτο μου για να μην αποπροσανατολιστω. Δεν μου αρεσει πια να ταλαιπωρουμαι με φιλοσοφικες αναζητησεις μεσα στη μερα. Ουτε μεσα στη νυχτα, ουτε γενικοτερα. Τα ψυγεια εχουν περισσοτερο ενδιαφερον νηδηξψηυ. Βγαινω στο μπαλκονι, φτσ χχχχχ δεν ακουγεται τιποτα. Απολυτως τιποτα. "Πώς γινεται αυτο?" Λεω απο μεσα μου και περιμενω μηπως μου απαντησει το πλησιεστερο κτηριο που μενει καμια 200ρια μετρα απεναντι. Και κρεμιεμαι στο μπαλκονι και περιμενω να ακουσω κατι μεχρι να βαρεθω να περιμενω και να φυγω. Το κρυο φταιει πιστευω με καποιον τροπο. Ειναι αυτο το κρυο που στην αρχη θελεις να πιστευεις πως ειναι υπουλο και μπαινει μεσα απο τα ρουχα σου αργα και υπουλα και υπουλα και υπουλα. Αλλα δεν ειναι ετσι αυτο το κρυο. Αυτο το κρυο ειναι το κρυο που υπαρχει πανω απο ολα. Απλως υπαρχει και ειναι η βασιλισσα του κοσμου. Εχει ακινητοποιησει καθε ασκοπη ενεργεια. Ειναι το μονο πραγμα που ειναι αληθινο και ο,τι αλλο υπαρχει στον κοσμο το εχει παρει το κρυο απλως για να εχει κατι να παιζει. Τα παρασιτα του κρυου, σε καλυπτει και σε σφιγγει και σου επιβραδυνει την αναπνοη με τον πιο ηρεμο τροπο γιατι ετσι θελεις, σαν να σε κραταει ενας σφιγκτηρας στο χερι του, αν ειχαν χερια τα φιδια και πολυ αργα να προσπαθησει να σε συνθλιψει θλιψη με πιανει θλιψη οχι, χαιρομαι οταν τα θυμαμαι αυτα αλλα πηγε αργα και πρεπει να κανω δουλειες και παλι σκεφτομαι βλακειες ενω με περιμενουν και μπαινω ξανα μεσα και φτιαχνω ενα lady grey και τρωω και corn flakes και κανω μπανιο και δεν κρυωνω και ντυνομαι και φευγω και ολα ειναι γκρι και καθαρα και το κρυο υπαρχει, χωρις κανεναν ηχο, χωρις κανενα βουητο, και μου παγωνει τα μουτρα και μου κοβει λιγο απο το κουραγιο αλλα αν φτασω μεχρι τη γωνια θα φαω ενα strudel και θα μου δειξω
geisha