καμπουλίνες

βγήκε ο ήλιος και όλα μυρίζουν υπέροχα!
ο χασάπης είπε το ναι και όταν του εξηγήσαμε αγχώθηκε και άρχισε να πιέζεται.
Τελικά η πίεση ξεχύθηκε στο χώρο,τα πλευρά του ζώου κατακρεουργήθηκαν ποιητικά,το απαθανατίσαμε όλο και τώρα είναι έτοιμο για πέταμα.
Εφτά μέρες κ εφτά νύχτες περπατούσα μέχρι να τον βρω και κατάφερα να τον χάσω μ' ένα χτύπημα του μπαλτά,από καθαρή νευρικότητα.
ένα ακόμα κεφάλαιο που κλείνει,συνεχίζουμε την αναζήτηση για το κρεας που θα κοπεί και θα αναδείξει την μεταφορική σημασία.
Αν δεν βρεθεί δεν ξέρω πια τι θ'απογίνω,το νεκρό ζώο μου είναι απαραίτητο για να συνεχίσω,το τρώω,το βιντεοσκοπώ και το απορρίπτω,η σχέση μας έχει γίνει στενή και αμείλικτη,γιατί να το χάσω?
Δεν καταλαβαίνω τίποτα και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει.Το καθάρισε και ξεκίνησε να το κόβει,και νόμισα πως όλα θα πήγαιναν καλά.
Βγήκε ο ηλιος και μου αποσπά την προσοχή,αντί να μυρίζω τα κρέατα μυρίζω τα λουλούδια.
Τα κρέατα.
Τι δυναμισμός?!