Αποδεσμευτικα πορτοκαλια.

Οταν κλεινω τα ματια μου σφιχτα, βλεπω μονο τα ματια μου ορθανοιχτα.
Τα βαρη που σερνεις για καιρο σε εγκαταλειπουν με μια ξαφνικη στριφογυριστη κλωτσια στο στηθος. Βαν νταμ σταιλ.
Η Λωρα καθισε ησυχα στο τραπεζακι της τυφλης μοναξιας. Θα αρχισω να γραφω αρλεκινς.
Ο τζακ την κοιταξε και της χαμογελασε. Θελεις ενα σπιρτο μωρη χαρχαλα?
Οχι Τζακ, ευχαριστω. Με εχει πιασει δυσανεξια στους καπνουληδες.
Οταν κοιμοταν ο τζακ η Λωρα ακουγε υπηρχες παντα μεσα στην ψυχη μου. ΓΙΟΥΧΟΥ γιουχου.
Το τηλεφωνο χτυπαει, ειναι η θεια σου. Ποιος κατεβαινει σημερα στον αδη? σου λεει. Σκυλια γαυγιζουν καθε στιγμη και αν προσπαθησεις να τα ακουσεις θα κερδισεις μια τριαινα, να καρφωνεις τους εχθρους και τους φιλους με εχθρικοτητα και με αγαπη στο μετωπο. Με κοιτας που σε κοιταω?
Μαλλον δεν ημουν ποτε εδω και δεν ησουν και εσυ ποτε εδω. Εισαι παντα εκει και αυτο δεν το ξεχναω.
Τα αφησα να περασουν αμασητα, κανεις δεν καταλαβε τι κανω καθε μερα. Τα χορτα κανουν καλο στην καρδια οταν τα βλεπεις να τρωγονται απο ζωακια γιατι ολα τα ζωακια ειναι χαριτωμενα. Βεβαιως, η παρελθοντολαγνεια ειναι μια φιλεναδα της οποιας την παρεα πρεπει να κοψουμε στη μεση και να τη θαψουμε 4,89 μετρα κατω απο το χωμα. Ειναι η τελετη του να μη θυμασαι ποιος εισαι. Δεν ξερω τι κανω καλα και τι δεν κανω καλα και αν υπαρχει κατι καλο που κανω αλλα θυμαμαι πως σε πηρα τηλεφωνο αιματα και με μαυρο δακρυ σου ειπα πως για πρωτη φορα δεν εχω ιδεα για το τι κανω και το που παω και το που θα παω. Ακουω ηχους πισω μου απο το ανοιχτο μπαλκονι και νιωθω πως καποιος ειναι εκει και με κοιταζει και φυσικα δεν θα ριξω τα μουτρα μου να δω αν οντως ειναι καποιος εκει γιατι μεχρι να γυρισεις, χανεται η ακοη και δεν ξερεις απο που μπορει να σου ερθει. Αλλα η ηχητικη ειναι μια παραπλανητικη καποια σε τετοιου ειδους οικοδομικα τετραγωνα. Σου ειπα λοιπον οτι δεν ξερω τι κανω και χρειαζομαι βοηθεια γιατι σε ποιον αλλον θα ζητουσα βοηθεια? Και μου ειπες οτι δεν χρειαζεται να υπαρχει παντα πλανο. Και εκεινη τη στιγμη τα μαυρα δακρυα εφυγαν και ηρθαν τα χελιδονια και η ανοιξη η ακριβη.
Δεν χρειαζεται λοιπον να υπαρχει παντα πλανο. Δεν χρειαζεσαι καποιον να σου λεει τι να κανεις. Μαλλον δεν ειναι απαραιτητο το να εχεις καποιον να σε καθοδηγει ηθηκα καθε στιγμη. Και καπως ετσι συμβαινει το εξης.
Σημερα, χθες, αυριο αποδεσμευομαι απο αυτο το τσιρκο των τυψεων και απο ο,τι σκουριασε πανω στα κοκαλα μου. Κραταω ο,τι τρυπιο εχει απομεινει και το φυλαω στο αγαπημενο μου μερος. Κατω απο τις σκαλες που εκλαψα για πρωτη φορα. Πολλα πραγματα ειναι αδικα αλλα καποιες φορες δεν ειχαμε δυναμη.
οι επενδυσεις στο χρηματιστηριο βουλιαζουν και επανερχονται σε ανοδικη πορεια. Παντα ετσι θα ειναι αλλα ας μην ξεχασουμε ποτε τι ειμαστε και τι εχουμε υπαρξει.
Αποτιναζω τη γελοιοτητα της ενοχης που εχω κρατησει με μανια μεσα στα χερια μου και το σφιξιμο των δοντιων και τα ορθανοιχτα ματια μεσα σε λεωφορεια γυρνωντας στις 40 εκκλησιες και την ψυχρολουσια σε δημοσιους χωρους και τα ξαφνικο χαμογελο επιστροφης στην ευγενικη πραγματικοτητα και τις μερες που χοροπηδουσαμε και γελουσαμε γιατι νιωθαμε απαισιοι και τις νυχτες που σκεφτηκα τι θα μπορουσε να ειχε συμβει αν ημουν καλυτερος.
Αν ημουν καλυτερος θα ημουν καλυτερος και αν ημουν χειροτερος θα ημουν χειροτερος.
Θα ειμαι καλυτερος, αυτο μου το υποσχομαι.
geisha