Ίκτερος

Τον τελευταίο καιρό αργείς. Δεν ξερω τι σου συμβαινει. Ισως φταιω εγω που αργω σε ολα εδω και τρια χρονια. Αλλα πυροβολω πιο γρηγορα απο τη σκια μου. Δεν εχω αφησει ποτε τιποτα να πεσει κατω απο ενα τραπεζι, τα αφηνω ολα να μου φυγουν απο το χερι απευθειας. Ή τα ριχνω κατω με μια υπονοια του επιτηδες η οποια συγκαλυπτεται αριστοτεχνικα απο το κατα λαθος. Ε και τι να κανουμε τωρα. Εχει παει αργα και πρεπει να κοιμηθουμε ολοι σε αυτη τη χωρα γιατι ηρθε η ωρα του υπνου.
Αν μπορουσα να διωξω ολη τη σκονη και να απομονωσω το κεφαλι μου μεσα σε ενα αεροστεγες συστημα θα το εκανα, αληθεια. Αλλα δυστυχως εδω δεν υπαρχει ωρα κοινης ησυχιας και ακομη και αν υπηρχε δεν θα τη σεβομουν ουτε εγω γιατι θα ημουν αγριο παιδακι και θα επαιζα μπασκετ μεσα στο σπιτι για να ενοχλω τον απο κατω εργαζομενο κυριο που ειναι τελειως βλαμμενος και χλεχλας και δεν αντιλαμβανεται τις φυσικες αναγκες των ανθρωπων που ειναι μικροι και μεγαλοι. Οι μεγαλοι ανθρωποι ουρλιαζουν γενικα. Εκτος απο τους μεγαλους δικους μου ανθρωπους. Γεννηθηκα σε μια υπεροχη ηρεμη κλουβα. Που δεν ηταν κλουβα. Ολες οι πορτες ηταν ανοιχτες. Αλλα η κλουβα ειναι ποιητικη αυτοδιαχειριστικη δυσανεξια. Εμενα μου εμαθαν τα θεματα μου να τα χειριζομαι ηρεμα. Για αυτο μιλαω σιγα και δεν με ακους ποτε. Για αυτο οταν εκνευριζομαι πιστευεις οτι δεν ειναι κατι σοβαρο. Για αυτο οταν στενοχωριεμαι νομιζεις οτι περιμενω απλως να αδιαθετησω. Για αυτο οταν με κανεις να νιωθω ασχημα και αμηχανα χαμογελαω στα μουτρα σου. Δεν σε εχω κοιταξει ποτε αυστηρα. Εκτος απο μια φορα που ημουν κουρασμενη και ολες οι αντοχες ειχαν εξαντληθει.
Σταματησα να γραφω τερατιες προτασεις πριν απο πολυ καιρο, ισως αυτο να σημαινει οτι το μυαλο μου συρρικνωνεται οσο περναει ο καιρος και ανοιγουν ολα. Γιατι ολα ειναι ανοιχτα και οποιος δεν το εχει καταλαβει ειναι χαζος.
Με εχει εκνευρισει παρα πολυ το τρυπανι σου κυρ Μητσο. Κοντευει δυο η γαμημενη η ωρα και τελος παντων δεν καταλαβαινω γιατι σε αυτο το τετραγωνο γινονται συνεχεια οικοδομικα εργα.
Αχρηστες σαπιοτενεκεδιτσες. Μου χαρισε η θεια σου. Προταση με πεντε λεξεις, θελω να ξερεις οτι πρωτη φορα μου συμβαινει κατι τετοιο... Θελεις να προσπαθησουμε ξανα? Ελα, μια τελευταια φορα.. Ερχομαι τωρα στο σπιτι σου να σου το φτιαξω. Μου επιασες τα μαλλια και με εσυρες απο το σαλονι στην κουζινα. Δεν ειμαι σιγουρη αν ηταν στην κουζινα αλλα το σαλονι το θυμαμαι. Με παρακαλουσε να το κανω και δεν το εκανα. Εβλεπα εφιαλτες με ηλικιωμενους ανθρωπους και σκεφτομουν "μηπως να το κανω?" Δεν το εκανα ουτως η αλλως. Μετα μου ελεγες πραγματα που δεν με ενδιεφεραν καθολου αλλα εγνεφα συγκαταβατικα. Ειδαμε τον ηρωα και στην μεση της ταινιας γιναμε μαλλια κουβαρια και μετα εφυγα πολυ θυμωμενη. Καπνιζα, δεν καπνιζα σιγουρα εβρεχε. Πριν απο αυτο ομως μου εδειξε τα μαχαιρια του και μου ειπε να σταματησω γιατι θα μου εσπαγε την πλατη στα δυο. Αυτο οντως συνεβη στο τελος αλλα οχι τοσο δραματικα οσο ακουστηκε, απλως εμενα η μητερα μου απο μικρη με εξοικειωσε με τα μαχαιρια και με τα πριονια και με τα τρυπανια και ολα αυτα τα υπεροχα και απολυτως χρησιμα μικρα πραγματακια. Στο τελος βρεθηκαμε σε μια αποθηκη με απειρα χαρτια και μου προτεινες να με βοηθησεις να ανεβω σε ενα ραφι. Σου ειπα οχι γιατι φοβομουν και τελικα βρηκαμε τις τσουκνιδες. ετσι αδοξα τελειωσαν ολα τα πραγματα, Πονουσες, εγω ειχα βαρεθει να γκρινιαζεις γιατι σιγα το πραγμα που σου συνεβη και μετα απο χρονια καταλαβα οτι εχω ιλιγγο θεσεως και χεσεως με γιατι δεν θελω να συμβει τιποτα κακο στους αλλους και φοβαμαι. Τα χειροτερα ομως θα συμβουν σε εμενα? Δεν ξερω γιατι δεν προσεχα σε εκεινο το μαθημα που ειχες αρχισει να μας δειχνεις το συνολο των φανταστικων. Απετυχα φιλε μου. Απετυχα παταγωδως, εκλαψα, και στο τελος τα καταφερα. Τωρα τι στον πουτσο κανω λαθος? Ε?
Η δυναμη ειναι αλλο ενα πραγμα που πρεπει να φοβασαι μικρη μου φαλαινα. Μαζι με τα σεξουαλικως μεταδιδομενα νοσηματα και τον κινδυνο του να σου σκισουν την καρδια. Παλι εβρεχε. Παντα εβρεχε. Ποτε δεν σταματησε να βρεχει γιατι εβρεξε τοσο πολυ που υπηρξε τεραστιο αποθεμα για ολα τα υπολοιπα χρονια της ζωης σου. Στην υγεια του φοβου λοιπον που μας κανει να κλεινομαστε και να σκεφτομαστε και να υπεκφευγουμε και αλλα τετοια κουλα και στην υγεια αυτων που δεν φοβουνται ποτε αλλα προσεχουν παντα. Θα πιω ενα πρασινο τσαι.
Καληνυχτα κιτρινα ματια
Δημητρελι geisha