Σπασμένα δόντια

Σφίγγεις τα δόντια σου καθε δευτερολεπτο.
Μπερδευω το πώς φυγαμε με το πως φτασαμε και με το πως ξαναφυγαμε. Εχουμε ερθει ο ενας στον αλλον, ο ενας για τον αλλον, ο ενας για τον εναν και ο αλλος για τον παραλλον ολοι για ολους και ενας για εσενα. Στη γη της ελευθεριας φερε μου εναν ανανα, να τον κοιταζω και να θυμαμαι την φωτια στο σπιτι του κοτο. Δεν θελω να κανω τις δουλειες νουμερο 2, 3 και 6. Ειναι και οι τρεις ηλιθιοτητες μεγαλες τεραστιες. Μονο τα 1 θελω να κανω. Αν ξυπνουσα καθε μερα με ομιχλη στο κεφαλι σιγουρα θα γινομουν χαζη. Η ομιχλη στο κεφαλι, σου προκαλει γελιο. Παπαριες σκεψεις. Σαν να σε τραβαει καποιος για να περπατησεις ευθεια επειδη ξεχασες πως να περπατας. Εχασες πολυ αιμα, θα πρεπει να ξαναμαθεις. Αυτο που ζουμε δεν το βιωνουμε καθε στιγμη. Ειναι πολυ ευκολο να εμποδισεις πραγματα απο το να καρφωθουν και να απλωθουν στην κεφαλα σου. Για εμενα ειναι. Εκτος αν ειναι εγωισμος και ερωτικομπλαμπλα. Ανασφαλεια και υπο-καταληψιν(κτηρια), Ασφαλεια και υποθαλασσια συρρικνωση. Περηφανεια και ιατρο-φαρμακευτικη περιθαλψη. Προκαταληψη και ιστωση του τρυπητου. Ποιανου τρυπητου? Του τρυπητου αυτιου. Τοτε με τα αιματα. Δεν ειναι δικα μου τα αιματα, δικα σου ειναι κοιμισμενο μου παιδι.
Υπαρχει μια ελευθερια σε αυτο που υπαρχει μετα απο αυτο που υπηρξε. Ο,τι εχει κανει καποιος σε σχεση με τερατα μου πηρε ολα μου τα συμπραγκαλα, για λιγο, αλλα μου πηρε τα δικα σου τα συμπραγκαλα για πολυ καιρο. Ηταν αδικια γιατι θα ειναι παντα στην κορυφη του πιο ψηλου βουνου και τα ηλιθια συννεφα χωνονται διαρκως στη μεση σαν μαλακες και γεννανε και αλλα συννεφα και μετα βρεχει και ολοι οι φανς του σκαμπο γνωριζετε οτι τη βροχη τη σιχαινομαι.Και δεν ειμαι γυαλινη και εγω, οσο και αν θα ηθελα να ειμαι. Ολα γινονται κεραμικα τωρα και το θελουμε αυτο, οσο και αν θα θελαμε να θελουμε να ειναι ολα γυαλινα για παντα. Τα δοντια μου, αν μπορουσα θα τα αντικαθιστουσα με γυαλινα. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.
Μη μου φερετε τιποτα πισω, ο ηλιος ειναι ασπρος, φωτεινος, μου εκαιγε και θα μου καιει παντα το δερμα με χαρουμενα καρφωματα. Θα ηθελα να τον κοιταζω καθε δευτερολεπτο που υπαρχει στον ουρανο τις μερες που ειμαστε παιδια αλλα δυστυχως τα ματια μου δεν αντεχουν.
Με συνοπτικες διαδικασιες θα γραψω ο,τι εχω να γραψω, και θα ακολουθησω τα βηματα του ανθρωπου που φοραει αναποδα τις μπλουζες του. Δυστυχως ξανα, δεν εχω την ευχερεια να κανω τη μεγαλη μαλακια.
Η ατυχια ειναι μεγαλη μαλακια. Τα νερα που κυλανε και πεφτουν πανω σε τραπεζια, σε δρομους, σε πεζοδρομια, σε καθισματα λεωφορειων, σε παγκακια, στην ηλιθιοτητα της πολης, πανω στα ρουχα μου, πανω σε οποιον ειναι διπλα μου, απο εκει πηγαζουν.
Ηλιθιες ξαδερφες τις αποτυχιας, σας στελνω στον διαολο απο μεσα μου, με ο,τι εχω. Και μετα γελαω γιατι ειστε χαζοβιολες.
Ειναι τοσο μπερδεμενο αυτο εδω το πραγμα που αν το διαβασω μετα απο καποιες εβδομαδες δεν θα καταλαβαινω και εγω τη συγκεκριμενη επιλογη ορισμενων λεξεων.
Προκαλεσες την αρχη του απεγκλωβισμου απο τα κακα χερακια και με εναν καλο κοφτη θα τα καταφερω.
ROBOCOP
Καλη μας νυχτα χωμα,
geisha