η μέρα μου

είναι κυριακή.Στέλνω μέιλ.πηγαίνω βόλτες.
το να μην πιστεύεις στο τίποτα είναι εξοντωτικό.
Το να υπάρχεις απλά είναι εξοντωτικό κάποιες φορές.
Οι μικρές κοινωνίες τροπικών ψαριών θα είναι για μένα ένα καταφύγιο.Θέλω να ζήσω με μια πολύχρωμη αγέλη!
Παρατηρώ μονίμως ανθρώπους με τους οποίους δεν θα μπορούσα να είχα καμία σχέση να χαραμίζουν τη ζωή και να ξοδεύουν τις κυριακές τους και τις δικές μου μαζί.
Η αντίληψη που έχει ο καθένας για τον κόσμο θα πρεπε διαρκώς να ανατρέπεται.Γιατί να υποφέρουμε μόνο εμείς τα ψάρια;
θέλω να μείνω κάπου σταθερή.Στον ωκεανό ίσως.
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια,όμως βλέπω το ελάττωμα σε κάθε σχέδιο.Σε κάθε πρόταση και σε κάθε άνθρωπο,αν συγκεντρωθώ,μπορώ να βρω ένα λάθος.
Τα ενστερνίζομαι και μετά τα φτύνω.Μου έχουν μείνει τόσο λίγα που φοβάμαι.
Κι αν δεν μείνει τίποτα;
Δεν έχει καμία σημασία,πάντα θα υπάρχει κάτι άλλο.Όσο υπάρχει η ανάγκη γι'αυτό,θα υπάρχει και το άλλο.
κι αυτές οι στιγμές διάυγειας που εξηγούν τα πάντα σαν διαδικασίες,γιατί δεν μένουν;
Κουράζομαι να κάνω πάντα τα ίδια λάθη,αλλά δεν ξέρω τι να κάνω αν σταματήσω.
Νιώθω την ανάγκη να ενσωματωθώ σε κάποιο άλλο είδος.
Να εγκαταλείψω.
να γεννήσω αυγά και να τα προστατεύω από τα φίδια.