Πώς να σκοτωθεί κατά λάθος

I see the waves coming back and forth, like some old pain running down when we could not stand. You need to calm down. I'm sorry, I'm not as emotionally healthy as you. Δεν υπαρχει πραγματικη εκδικηση μαριες του κοσμου, υπαρχουν μονο τασεις. Και αυτα ειναι μεγαλες μαλακιες, του ειδους που προκαλει τρομο και στενοχωρια και επιθετικοτητα και βια και αλλα ασχημα που μπορειτε να μεταφρασετε ελευθερα βασει των κοινων μας εμπειριων.
Την επομενη φορα που θα γυρισουν τα μουτρα πανω μου, θα εχεις πεθανει γιατι θα σε σκοτωσει το θεαμα. Μωρή μωρή.
Αυτο που εκανα δινει και παιρνει δυναμικα, μου δινει αστραφτερη σκονη, μου παιρνει 3 χρονια. Με μπαουλα θα μεταφερθω και εγω στην αθηνα και θα αποθανω διπλα στο δεντρο που κρυβει τους ταφους που προσπαθουσα μια φορα να βρω και δεν εβρισκα γιατι ηταν πισω απο το δεντρο και ρωτουσα και ξαναρωτουσα και εφερα βολτα ολους τους νεκρους και οταν βρηκα αυτο που εψαχνα καθισα κατω και εκλαιγα και πηρα ενα χαλικι και μετα περιφερομουν γυρω γυρω με δακρυα στα ματια και δεν εβλεπα και πολυ καλα γιατι το κλαμμα προκαλει ενα θωλο πραγμα και με εβλεπαν οι γιαγιαδες και μου ελεγαν μη στενοχωριεσαι παιδακι μου και μετα πηρα τη λεωφορο πεντελης παλι πισω και καρφωσα το χαλικι στην παλαμη μου και ισως να με κουτσουλησε και ενα περιστερι βετερανος, απο αυτα της γκουσταφσον(αυτο ηταν ψεμα). Και σε αυτο το σημειο θελω να πω οτι δεν καταλαβα τον τονο σου χρυσουλα μου αλλα ντρεπομαι και να ρωτησω γιατι δεν εχεις ιχνος αστειας διαθεσης και φοβαμαι οτι θα την βρω οντως τη συκωταρια στο κρεβατι μου να μουλιαζει τα σεντονια μου και να με περιμενει ζεστη και φρεσκια και αληθεια κυριοι, που τους ξερω ολους αυτους τους ανθρωπους και εχω ολη τη ζωη μπροστα μου καργιοληδες και εσυ πεθανες οταν με αποκαλεσες δειλη γιατι τοτε θυμωσα, και θυμωσα γιατι ειχες την αναγκη να με κανεις να νιωσω ασχημα και αυτο ειναι αγενες (οπως και πολλα αλλα) και η αγενεια ειναι η μεγαλυτερη ηλιθιοτητα ολων των εποχων και δειλη να πεις τη θεια σου, κοντεψα τα τα διαλυσω ολα πριν την ωρα τους. και τα συνδρομα κατωτεροτητας απο τα γενοφασκια εκει καταληγουν. Ε ενταξει, τι να κανουμε τωρα. Τωρα, να σταματησουμε και θα σταματησω να βλεπω. Γιατι οταν βλεπω και κοιταζω ανατριχιαζω και καταλαβαινεις τι σημαινει καθε μικρο πραγμα που κανεις δεν ξερει γιατι κανεις δεν νοιαζεται. Ισως νοιαζονται ολοι αλλα κανεις δεν νοιαζεται ετσι και ειναι ολα απαστραπτοντα και αν χτισω και εγω κατι μια μερα ισως γινουν και λαμπερα. Τι να χτισει κανεις χωρις φυγε μακρια.ΝΝΝΝΝΝΝΝ. Bottomline, don't let it all in, they will kill you. γλυκια αηδια, αντιο για παντα

AAAAAAAAAAAAAAAAA

εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια. εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια εχω γενεθλια και δεν ξερω πως γραφονται
ΕΧΩ ΓΕΝΕΘΛΙΑ! ΝΑΙ! ΝΑΙ γαμω την παναχαικουλα ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΙ

towards

Κανει κρύο και αυτη η μπουρδα θα ειναι πολυ περιορισμένη καθως το κεφαλι μου εχει παγωσει μεσα στην πεινα και την αγωνια. Η κουραση απορριπτει τη λογικη βλαχουλα. Και κοιμηθηκα απο τοτε αρκετα και ακομη το μυαλο μου ειναι βρωμικο και γρατσουνισμενο και ακομη θελω να τα παρατησω.
Στο δια ταυτα, η καταθλιψέ πολεοδομια, αφου εχει επελθει αυτη η δυναμη που κανει τα πραγματα να θρυματιζονται στις επιφανειες τους -καταλαβε τι λεω, σε παρακαλω- υποτιμα τις πιο αστραφτερες στιγμες απο ό,τι θυμαμαι. Καθε φορα που θα περπαταω σε αυτους τους δρομους τιμωρουμαι και η οψη των πραγματων ποναει διπλασια. Ειναι το σβησιμο, και αυτο που χρωσταω ειναι να δειξω τι εβλεπα καθε φορα που εκλεινα τα ματια μου κοντευοντας. ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ αλλα ισως να μη το καταλαβεις ουτε εσυ ουτε κανεις γιατι κανεις δεν καταλαβαινει και αυτο καποτε ηταν σκοπιμο αλλα πλεον ειναι τα παντα.
και ακομη και αυτο εδω τωρα ειναι βλακεια
παω να κανω μπανιο. και μετα θα παω για μαθημα. και μετα θα γυρισω πισω και θα κρυωνω και δεν θα θελω να κουνηθω αλλα θα το κανω και θα φαω και θα πιω νερο και μετα θα ερθω παλι πισω και μετα θα κοιμηθω και παλι θα δω ενοχικες μαλακιες στον υπνο μου και μετα θα ξυπνησω και θα παω να παρω καινουργια γυαλια γιατι τα εσπασα μια μερα που κοιμηθηκα πανω τους και θα παω στο ικα και θα παω στο σουπερ μαρκετ και θα γυρισω πισω και μετα θα ξαναβγω και μετα θα κοιμηθω και ξανα ονειρα και μετα θα ξυπνησω και θα εχω γενεθλια και αγορασα σκοινι και θα ξαπλωσω στο πατωμα και θα ερθω κοντα με τον εαυτο μου και ισως φτιαξω ενα σπιτακι με κουβερτες και θα σκεφτω τους γονεις μου και θα συγκινηθω και θα μεινω μεσα στο σκοτεινο σπιτακι απο κουβερτες για δυο ωρες και ισως κοιμηθω εκει και μετα θα βρω τους φιλους μου και θα μου πουν χρονια πολλα και θα χαμογελαω ελπιζω ειλικρινα . το σαββατο θα ξυπνησω και θα κανω εργασια και γενικα σας γαμαω (πλακα κανω) <--- br="">

personal notes to myself

i have band practice.
ιτς τρου

πρεπει να συγκεντρωθω

πρεπει να συγκεντρωθω,
κανουμε μια λιστα με πραγματα που πρεπει να κανω και να μην πελαγωσω γιατι ειναι πολυ αργα για ορισμενες αποφασεις που εχω ηδη παρει.a child without an eye
δεν ειναι πολυ τυχερο, δεν ειναι και τοσο τυχερο

εκτος αν μιλαμε μεταφορικα, οποτε τελοσπαντων. αυτο ειναι μια λεξη η δυο; δεν θυμαμαι πια.και να φανταστεις οτι τα δοντια σου πονανε γιωτα.πονανε.
περιμενε λιγο, εχω να θυμηθω κατι που πρεπει να γινει

α ναι ναι

ναι ναι ναι ναι

σωστα.εχω σκαναρει τα παντα που μπορει να χρειαστω κ μενουν να μαζεψω μερικες υπογραφες. οι μερες γενικα ειναι μικρες αλλα τα καταφερνουμε,αν τις μαζευεις κ σαββατοκυριακα φτανεις μεχρι την παρασκευη σχετικα ευκολα.
Πληρωσα τον λογαριασμο και βρηκα μεσα ενα αποκομμα που εγραφε "γυρνα στη μανα σου"
και σκεφτηκα πως εγω δεν ξερω αν πρεπει να καθισω καπου η να παω καπου αλλου καν.ΚΑΝ
δεν υπηρχε παραπανω χρονος για σκεψη και ετσι επρεπε να συνεχισω να σκαναρω,αρα και καταλαβα οτι θα πρεπει να ειχα περασει μερικες δυσκολες μερες μια εποχη λιγο πριν,γιατι ειλικρινα τα σκαναρισματα δεν εβγαζαν ΚΑΝΕΝΑ νοημα για κανεναν,οχι για εμενα

για εμενα καλα φυσικα και οχι,αλλα γαμησε τα τα υπολοιπα.ειχανε πιασει μουχλα ολα και ετρεχα ετρεχα πανω κατω.
Κρατησα μια σημειωση παρα πολυ γρηγορη και καταφερα να κοιμηθω σχετικα ησυχη,αλλα παλι ηταν σε μορφη πεζου και οχι ποιηματος κι ετσι μου ειναι σχετικα αχρηστη και παλι.
Ρε το στρες που νιωθω ειναι ΛΛΛΟΥ.αλλου
ας προσπαθησω να φτιαξω μια ριμα,εστω μια

μπορει να εχει σχεση και με το φαγητο που εφτιαξα χτες,αρκει να λειτουργει λιγο σαν ηχος.
δεν σκεφτομαι με ηχους

σκασμος

σκασμος

να ενας ωραιος στιχος

ο σκασμος ειναι ωραιος και επιθετικος

τι μαλακιες

ποτε πια δεν θα εχω χρονο για αυτα που νομιζα οτι ηθελα να κανω.ουτε και για αυτα για τα οποια νομιζα οτι θα εχω χρονο.και οταν θα τον εχω φυσικα και δε θα θελω πια αυτα.ΓΑΜΗΜΕΝΑ

"ΓΥΡΝΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ"

σου παιζω μπλουζ και μου μιλας

ηλιθια κοτα
σου παιζω μπλουζ και εισαι ηλιθια κοτα

γυρνα στη μανα σου
γυρνα στη μανα σου

ραπαραμε χτες και προχτες
και χτυπησες την πορτα
βουλωσε το μωρη σουπια
σου ειπα.
προχτες

γυρνα στη μανα σου 

εδω θελησαμε να κανουμε 

να φτυσουμε

σου τραγουδουσα καθε μερα

μα εσυ 

εισαι μια ηλιθια.

Μα γιατί

Γιατι. Γιατι να μην ειμαι κωλοφαρδος. Γιατι να μην εχουν σταματησει ολα αυτα τοτε και να επαναλαμβανονται. Γιατι εχω χασει το μετρημα με τα χρονια μου. Και αν μετανιωνω τον χρονο που εχασα αλλου ποιος ειμαι εγω για να το κρινω. Οποιος εισαι εσυ για να ξερεις τι θελω να κανω και τι θα ηταν καλυτερο. Γιατι να μην ειμαι κωλοφαρδος και γιατι να μη μπορεσω και εγω να σωθω. Γιατι θελεις να σπασεις τον καθρεφτη μου μωρη. Γιατι να μιλαω μονη μου. Γιατι να απανταω στον εαυτο μου φωναχτα. Γιατι να κανω φανταστικους διαλογους με οσα θα επρεπε να ειχα πει και τις φορες που θα ειχα διαμαρτυρηθει αλλα ειπα οτι δεν εχει νοημα. Παγωνει η σκεψη και η στιγμη φαινεται αιωνια αλλα δεν υπαρχει υπομονη και δεν θελεις να καταλαβεις χωρις να ακουσεις. Γιατι ο χρονος μας ειναι πολυτιμος. Τιποτα δεν εχει νοημα ποτε την ωρα που εχει περισσοτερο νοημα, τετοιος ειμαι. Και μετα θυμαμαι και μετα θυμωνω και δεν θυμωνω με τον ταδε και τον δεινα, εχω σταματησει να θυμωνω με τον εαυτο μου παρ'οτι ειμαι εξοργιστικος ανθρωπος, θυμωνω με την αδρανεια και την τυχη και δεν περναω ποτε καλα και θελω να μεινω κλεισμενη στο σπιτι μου για παντα και να παραδωθω σε αυτη την τρελη εκτοξευση των μυαλων παντου αλλα ειναι ολα μονα και οταν ειναι ετσι θυμαμαι ποσα χρονια θελησα και αυτοπιεστηκα να ειμαι μονος μου εδω μεσα και επεφτα στο πατωμα και εκλαιγα και πετουσα χαρτακια σαν να ειναι μπουμερανγκ και δεν θελω να ειμαι ετσι. Για αυτο μια μερα ειχα πει "ενταξει. Κανε αυτο που θελεις, πηγαινε και στην αυστραλια και γινε τραγουδιστρια, εγω θα σε στηριξω" Και οντως ετσι εγιναν τα πραγματα, δεν πηγε στην αυστραλια, ουτε εγινε τραγουδιστρια, παρεμεινε εκει που ειχε παει και εγω στηριζω ακομη και σημερα και γενικα στηριξη υπηρχε και θα υπαρχει παντα, αλλα με την πορεια δεν ειμαστε πια 3, ειμαστε 5 ειμαστε 2 ειμαστε τρεις πορορομ πορορομ πορορομ ειμαστε ολοι χαμενοι και βλαμμενοι, αλλα δεν ημαστε ποτε 4. εκτος απο εμενα. εγω ειμαι γαματος τυπος και τα εχω ολα figured out οπως φαινεται και απο τα ανωθεν.
When your ego gets out of control, then you will remember. Δεν μπορουσα να θυμηθω τα μουτρα σου τζακ
ΤΖΑΚ he's fucking dying here, he's fucking dying γκαν γκαααααααααααααααααααααααααανννν (pause pause pause pause pause) τουπα τουπα τουπα τουπα γκαν γκααααααααααααν (pause pause pause pause pause) lalalalalalalallalalalalalalalalal
blim blim blim blim nai, eimai poly megalos syntheths. kai synxeths. oops
greeklish with style

Story about good, story about bad

Δεν είμαι όμως. Δεν σερνομαι στο κρεβατι βρίσκοντας τη με το να σκεφτομαι στο μισοφωτο. Μου αρεσουν τα χρωματα αλλα δεν τα αγαπαω γιατι με εχουν χεσμενο και αντιστροφΑ. Ψευτρα. Δεν μου αρεσουν τα λογοπαιγνια. Βαζω ν παντα στο τελος απο το δεν γιατι ειναι πιο ωραιο οπτικα. ΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ. Ειμαι σπαστικος τυπος και αν δεν ημουν, θα ημουν πτωμα. Νιωθω οτι με πατανε στο στερνο. νιωθω οτι θα εκραγει ο λαιμος μου. και το ενα μου ματι βλεπει τα χρωματα διαφορετικα απο οτι το αλλο, γεγονος που παρατηρησα μια μερα που ξυπνησα απο υπνο στον καναπε. Αυτο το ξυπνημα που κανει κρυο και σκοταδι ενω τα θυμοσουν αλλιως τα πραγματα. Να θυμασαι αυτη τη στιγμη και αυτη την ανταλλαγη για παντα.
Ασε το lucid dreaming και πιασε τη μαμα του. Την ποιά? Τις γραμμες δημητρα, τις γραμμες. Ξαφνικα ειδα ενα καρδιογραφημα σπασμενο στα χιλια, με τελειες, σαν χαρτη αστρονομιας. Ψαχνω ενα μαραφετι με πολυ μικρη διατομη που να τρυπαει δοντια χωρις να τα σπαει. Αν εχει κανεις ας ριξει ενα φωνηεν.
Το μονο που δεν ηθελα ηταν να γινω βαρος. Στην καρδια και στη συνειδηση και στις ψευτιες που φτυνεις. Αν φτυσουμε ολοι στο πατωμα ολο και καποιος θα γλιστρησει και οταν ανηγαγα τα ατυχηματα σε  ξεχωριστα φαινομενα φοβομουν και γουρλωνα τα ματια μου και τοτε μια φωνη ακουστηκε και μου ειπε "εισαι καλα?" και ειπα "ναι" και χαμογελασα. Ολα ειναι ενας πουρες απο ζελε, αν γινεται αυτο. Τα ονειρα μου εξακολουθουν να ειναι κατι μεταξυ κουλαμαρας και κουλαμαρας -ευχαριστω που ρωτατε- και καθε φορα μαλλον το υποσυνειδητο μου και ολες αυτες οι new age τετοιες εχει αναγκη να παρει κατι απο αυτα και να πιστεψει οτι οντως συνεβη παρ'ότι το περιεχομενο τους ειναι αγχωτικο και ασχημο και μιζερο, αλλα το μιζερο που σε τρελαινει, οχι το μιζερο που σε ριχνει, σαν να συνδυαζεις ενα καρο "χαρουμενα" χρωματα και να βγαινει ο πιο μιζερος πινακας, ο πιο ψυχικα φθαρμενος, βαθια σαν την πληγη που προκαλεσε το μαχαιρι πο χωθηκε μεσα στον σακη ρουβα σε ενα απο τα τραγουδια του. σαν την αληθεια αυτων που προσπαθουν τα ονειρα να προβαλλουν και να επεξεργαστουν και ενταξει, δεν ξερω πως ακριβως λειτουργουν αυτα με ακριβεις ορους. Παλιοτερα για να με παρει ο υπνος οταν σκεφτομουν και στριφογυρνουσα στο κρεβατι φανταζομουν οτι ημαστε αγκαλια και χαμογελουσα για λιγο. Μετα ολα αυτα γαμηθηκαν και τωρα φανταζομαι οτι αγκαλιαζω τη joujou και ξαπλωνουμε στο γρασιδι. Αλλα η joujou μυριζει πολυ εντονα σκυλος και δεν ειναι τρομερα ηρεμιστικη η αναμνηση της αισθησης.Σκεφτομαι οτι θελω να μπαμ μπουμ. Σκεφτομαι πως θα φυγω, ποτε θα φυγω και τι θα απογινει η αξιοκρατια στο μυαλο των φιλεναδων μου. Σκεφτομαι ποσες φορες μου ειπαν να μεινω και εφυγα και ποσες φορες ηθελα να μεινω και εφυγα και ποσα πραγματα παρεξηγουνται επειδη κανεις δεν ρωταει πια. Σκεφτομαι οτι δεν υπαρχει χωρητικοτητα στην ελλειψη ενεργειας. Εκει κανω λαθος. Κοιμαμαι δεν κοιμαμαι, ειμαι μπρουμυτα και σπαω το λαιμο μου προς τα κατω και στο μαξιλαρι ακουμπαει λιγο μετωπο και λιγο απο την κορυφη του κεφαλιου μου. Οι ειδικοι λενε για αυτο οτι μαλλον θελω να βαρεσω το κεφαλι μου στον τοιχο. Ή ντρεπομαι τον εαυτο μου στον υπνο μου. Ή θελω να γινω ταυρος. Θελω να τα σπασω ολα εδω μεσα και βαρεθηκα οντως να πηγαινω απο κλουβια σε κλουβια και αλλα κλουβια και αλλα και αλλα οταν εχω βγει οξω απο το δικο μου. ΚΑΙ ΚΑΙ ΑΚΑΙΑΙςΘΑςΕΞΓςΕΦΗΥΑςΕςΕςΕςΕςΕ;ςΕςΕςΕΦΥ.και δεν θα ξαναπαω ποτε εκει που δεν πρεπει να πηγαινεις. δεν θα ξανα-υποσχεθω τιποτα εκτος απο τις προθεσεις μου. κανω αλματα, χωρις.
Fuck me fuck me fuck me

Σήμερα ίζολ

Δεν χρειαζομαστε τιποτα πανω απο τα κεφαλια μας. ουτε φωτιστικα, ουτε κεραμιδια, ουτε ξυλινες δοκους και σοβατισμενες μαλακιες. Δεν εβρεξε ποτε. Και ναι, τα ξυλινα σπιτια με τα χαμηλα ταβανια και τη μυρωδια του χαλασμενου χαλιου, με τις καινουργιες εγκαταστασεις θερμανσης- γιατι τα κερματα ρεουν αφθονα- εχουν ενδιαφερον. Η πιεση που ασκει το ταβανι στην πλατη σου εχει ενδιαφερον. Μπορουμε να συσχετισθουμε με καποιον τροπο μεσα απο το μπασταρδεμα του καιρου.
Η μεγαλυτερη πιεση που μπορει να ασκηθει στην κεφαλα ενος ανθρωπου, μεγαλυτερη απο την απομονωση απο τα τινα του κοσμου και μεγαλυτερη απο το να μιλας μονο στον εαυτο σου απο μεσα σου και απο εξω σου ξεροντας οτι ολα τρεχουν γυρω, ειναι το να μην εισαι μονος σου και να μην εισαι απομονωμενος και να μιλας με καποιον και να εισαι τοσο αδειος και εκνευρισμενος που ταυτοχρονα αυτοβριζεσαι σιωπηλα. Ειναι τρικυ το να μιλας σε δυο ανθρωπους ταυτοχρονα, τα αντανακλαστικα δεν λενε ποτε ψεματα.
Πώς γίνεται να παρουμε ολη αυτην την πληροφορια και το οπτικο χαος και τη μελετη και τις πιπες και να φτιαξομεν κατι με καινουργιες αρχες? Ε? μπορει κανεις να μου πει πως υλοποιουνται οι ιδεες? Οι ιδεες δημητρα υλοποιουνται μονο οταν εισαι πληρως αφοσιωμενος στον γκραντε σκοπο και ξεσκιζεσαι καθε μερα στη προσπαθεια και τη δοκιμη. Για αυτο πρεπει να πιασεις μια δουλιτσα να βγαλεις λεφτακια που να μην τα τρως σε λιχουδιες και να εξοπλιστεις πληρως με αμυνες και επιθεσεις και μου τη σπαει παρα πολυ που ολα κρινονται απο μεμονωμενες ηλιθιοτητες γιατι αυτο δειχνει οτι ειμαι τρελη και δεν ειμαι τρελη. Δεν ειμαι τρελη. βαρυς αναστεναγμος. Νιωθω σαν τερας που του εχουν καψει τη μιση μουρη με σιδερο. και για αυτο φταις εσυ. Για ολα τα ασχημα που μου συμβαινουν φταις εσυ. αυτο μου ειπα. και στενοχωρηθηκα που δεν μπορουσα να το ελεγξω. Και μετα κρυφτηκα λιγο ακομη, οπως δεν εκανα ποτε. Γιατι κυρα μου τα εκανα σαλατα. οποιος μου ξαναπιασει τα μουτρα με τις χερουκλες του θα τρωει μπουφλα. Σαν αυτη που θελω να ριξω απο οταν γεννηθηκα. Σαν αυτη που γεννηθηκα για να ριξω. PURE FEAR OF EVERYTHING
αγγελινα σ'αγαπω για παντα

AAAAAAAAAAAAAAAA

Και τωρα σας παρακαλω να κρατησετε την πλατη σας σε ορθια θεση.
Ακυρωθηκε το rendez-vous με τον πλανητη γκουχα. Ξερει κανεις πως μπορα να τρυπησω δυο δοντια? Δηλαδη τι ειδους τρυπανι θα χρειαζομουν. Τι κεφαλια και ξεκεφαλια. Καποιες φορες προσπαθω να σκισω τους ωμους μου. Καποιες φορες ψαχνω τι θα μπορουσε να σε κανει να γελασεις. Εαυτε! Σε εσενα μιλαω. καθε στιγμη που περναει μπορει να γινει ανυποφορη. Δεν κοιμαμαι ισια. Και μου αρεσε πολυ το μονο μου κρεβατι. Δεν χρειαζομουν εξτρα σπεης. Γαματα ηταν! και αν επεφτα καμια φορα απο κατω ξυπνουσα και γελουσα. Αλλα μετα σκεφτηκα πως ολες οι φιλες μου εχουν διπλα κρεβατια και πρεπει καποια στιγμη να μεγαλωσω και εγω. Και κοιμαμαι σε ενα τεραστιο κρεβατι. Ωραια ειναι, δεν μπορω να πω. Δεν το μετανιωσα. Το μετανιωνω καθε γραβιγγερεια στιγμη της υπαρξης σου. Και τωρα που περιμενω, ξερω πως τα πραγματα θα γινουν λιγο ακομη χειροτερα. Ξερω πως ο πονος στη μεση δεν θα φυγει. Ξερω πως αυτο που κανεις ειναι να τον παιζεις με τις φωτογραφιες σου. Ολοι τον παιζουμε με τις φωτογραφιες μας. Ετσι ειναι η ενασχοληση με τις τετοιες. First time i saw him i thought he would be one of those people that paint faces, and in any style, any technique, any colour, they would always be pretty. That's why I didn't like him, and to this day still don't. I don't like people that run experiments with other people for art. I hate visual art with people. It's useless. It's fucking useless

That grass

Το πηρε αποφαση ο τετοιος για εμενα. Ενας χρονος πισω. Με πηρε τηλεφωνο πρωι πρωι και ηταν απολυτα πειστικος λεγοντας μου οτι dear, ειναι για το καλο σου. Εγω δεν θελω να παρατεινεις αυτη τη μαλακια. Θα ειναι πιο ευκολο ετσι. Το ηξερα απο την αρχη χρυση μου οτι θα ηταν πιο ευκολο.
Πως θα το πω στους αλλους δεν ξερω. μιλαμε για δουλειες τωρα, φυγε.
Υπαρχουν περιστασεις υπο τις οποιες η διαγραφη ειναι σκέτη πορεία. ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.
ζηλευω τις ταινιες του ειδους. Δεν ειναι φυγοπονο, ειναι φακιν unbearable. Ξεαρκουδωτο. Ξεκουρδιστος. Μια ζωη παιζεις ξεκουρδιστος και δεν μπορεις να καταλαβεις πια πως ειναι το κουρδισμενο. Χεστηκα! Αποκριθηκε το μικρο σπιτι στο λιβαδι.
δεν περιμενα ποτε κανεις να καταλαβαινει ουτε τι λεω ουτε τι κανω. Δεν περιμενα κανεις να καταλαβει πως στον διαολα σκεφτομαι. Δεν εχω πει σε κανεναν on time το ποσο βαριεμαι να φτυνω ξανα και ξανα τις ιδιες λεξεις και το ποσο χασιμο χρονου ειναι ολα αυτα. Χριστε μου βαριεμαι και ο χρονος δεν ερχεται πισω. Δεν θελω να μιλησω ποτε ξανα. Θελω να παρατηρω και να βγαζω συμπερασματα τα οποια θα ξερω εξ'αρχης οτι ειναι καλυμμενα με σφαλματα. δεν εχει κανεις να πει τιποτα που να μην εχει ειπωθει, εκτος απο ωραια αστεια. Αλλα υπαρχουν παντα κοινα τα οποια δεν λεγονται ισως ποτε, εκτος αν εισαι ο μουστακιας και ο γυαλιας. Αν οι ανθρωποι ηξεραν τι σημαινει ακριβεια και συνεπεια του περιεχομενου, θα μπορουσαμε να ζουμε πιο ευκολα. Κοβω το κεφαλι μου. Και αν οι ανθρωποι μπορουσαν να πιστεψουν τα στομαχια τους, δεν θα εφτιαχναν ποτε πλαστικες μπουρδες. Το ξυπνημα ειναι σαν βροχη απο μικρα φτυσιματα στα μουτρα. Θα ηθελα να μην ειμαι ξυπνια, θα ηθελα να σταματησω να βλεπω τις μαλακιες που βλεπω να με τραβανε πισω σαν παλιομαγισσες, θα ηθελα να ξυπνησω για παντα και να κοιμαμαι για παντα αν υπηρχε ενας τροπος. Δεν θελω να με ξαναρωτησουν για αυτο. Ή μηπως θελω. ΜΗΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΑΣΑΣΑΣσασασασασσασασασασασασ δεν εχω υποχρεωση σε κανεναν να παρω καμια αποφαση αυτης της κατηγοριοποιησης που μας εχει φαει τα αντερα. Στα ματια του εκαστοτε συνομιλητη βλεπω οτι αντιλαμβανεται οτι κατι δεν παει καλα με τη συμπεριφορα μου καθως προκυπτουν αντανακλαστικες κινησεις των οποιων τον ελεγχο αποφευγω ακομη. Μη αναγνωριζοντας ομως ακριβως τι συμβαινει, ο συνομιλητης επιλεγει να το παραβλεπει θεωροντας αυτοματα οτι ισως απλως τυχαια δεν καθεται καλα η επικοινωνια τη δεδομενη στιγμη. Το προβλημα ονομαζεται "δεν ειμαι ο εαυτος μου" και το ενστικτο του συνομιλητη ειναι σωστο. Feeling naked
Ειναι μικρη η πολη. Ολες οι πολεις ειναι μικρες. Θα κανεις τις πολεις να χωρανε στην παλαμη σου.
The grass doesn't even exist on the other side. Have you found your self prone to moodswings? Violent impulses? Anger, you psychotic bitch. It's called anger.
πώς να φιλας το χωμα?
γουιμουιτγα

Ναι, γεια σας...

system failure ξανα. Γιατι ξανα? ε? γιατι δεν φτιαχνετε τα συστηματα σας? ε? μηπως θελετε και εσεις λιγο ξυλουλι?
Η αρχιτεκτονικη της ψυχης θελει πολυ λεπτομερη και ευαισθητο σχεδιασμο. Μεγαλες κουβεντες απο μεγαλα πνευματα. Τι τελειος τυπος που ειμαι. Πως θα χτισεις τα τοιχακια σου σημερα. Να τα χτισεις τα τοιχακια σου. Χεστηκαμε τι θα χτισεις. Μαλλον δεν θα χτισω τιποτα ποτε. Γιατι μου ειπαν οτι αυτο που θα κανω μια ζωη ειναι να δινω χαρα στους αλλους. Σε ποιους αλλους. Δεν θελω να δωσω χαρα σε κανεναν περα απο τη μαμα μου τον μπαμπα μου και τον αδερφο μου. Θελω να φτυνω περαστικους στο δρομο και να τους κλωτσαω τα καλαμια και μετα να τρεχω. Για τη δικη μου τη χαρα ποιος χεστηκε? Το ηλεκτονικο συστημα? Εχει καταρρευσει μαζι με ολα τα πιο ουσιαστικα καιρια ζητηματα των υπεροχων ημερων μας. Γινε και εσυ γραφιας σημερα και ανακυκλωσε αυτη τη φτυσια που μας κραταει ολους στην αργοστροφη κυλιση. Το κεφαλι μου να το χωσω και εγω μεσα στην αμμο. Μπορω να κανω οτι δεν υπαρχω για καποιον καιρο απο τη ζωη μου. Σε οτιδηποτε. Και αυτο το πιστευα πολυ εντονα μεχρι σημερα που σηκωθηκα και βγηκα εξω και χαμογελουσα στο δρομο και κοροιδεψα τον εαυτο μου για λιγο οτι θα την κανω καλη τη μερα. Το προβλημα με τις αυθυποβολες του ντουνια ειναι οτι σε φθειρουν ενιοτε αργα, ενιοτε γρηγορα. Ειναι πολυ ωραιο να τα βλεπεις αστεια τα πραγματα και να γελας με τη μιζερια σου και οντως να βρεχει γαμημενα μεταφορικα κατς εντ ντογκς την ιδια στιγμη. Και η διαρκεια της βολτας μου ηταν χαζοχαρουμενη στο μυαλο μου και τελειως στα χαμενα. Αλλα οταν βρεθηκα στον κλειστο χωρο με τα ασπρα φωτακια αρχισαν να τρεμουν τα ποδια μου και ενω πλησιαζε η ωρα μου να μιλησω σκοτεινιασαν ολα. Για να γλιτωσω την ντροπη αλλης μιας θεαματικης πτωσης, ξαφνικα εφυγα τρεχοντας. Και αυτο ειναι το τιμημα του να εισαι κουλ οταν δεν πρεπει να εισαι κουλ. ΠΑΝΙΚ
αντε γεια σας και παλι

Μήπως?

Μηπως εχεις πυρετο?
Ναι γκουχ γκουχ εχω πυρετο.
Χεστηκαμε κυριε
εχει αρπαξει φωτια ο κωλος μου και της διπλανης μου
Εχω πυρετο.
Μηπως θελεις λιγο ξυλο?
Θα σου αναψουμε μια λαμπαδα
Θα σε ανακυρηξουμε σε αγιο
Μου ριχνεις τις κλησεις
δεν εχω αλλο χρονο
δεν εχω καθολου χρονο
αλλα οριακα κανω πως εχω ολον τον χρονο
για την παρτη σου
αυριο θα εχουν τελειωσει ολα
θα εχουν κλεισει οι πορτες για εμενα και για τη διπλανη μου
Αν εχεις πυρετο παρε και εσυ το νεο παυσιπονο με γευση κλαμμα δημητρελας
Παυσιπονα φιλε μου, ναι.
ξερεις διωχνουν τον πυρετο
η αγωνια γινεται βουνο με νυχια και δοντια και χερια
εχω προβλημα
δεν μπορω να συνδεθω
θα μεινω απ'οξω εγω και η διπλανη μου
δεν ξερω τι σειρες βλεπεις
αλλα αυτη η απαξιωση
δεν εχει ορια
και σε καταλαβαινω
αλλα αν δεν μου γραψεις που θα παω
θα αναγκαστω
να κινησω
μηχανισμους
υδρευσης
μεγαλης ισχυος
θα βαλω
τα μεγαλα
μεσα.
Και τοτε
θα με κοιταξεις με απαξιωση
και θα μου πεις με ξενικη προφορα
ρε συ σορυ.
ειχα πυρετο
περιμενα να ρευτει ο σκυλος μου
σε καταλαβαινω αγιε. σε καταλαβαινω
ειχα και εγω καποτε πυρετο
και εριχνα και εγω κλησεις
αλλα μετα καταλαβα
οτι ο,τι και να κανεις
παντα καποιος ξερει που μενεις
για αυτο να προσεχετε
σε ποιους δινετε τα τηλεφωνα σας
και να ευχαριστειτε
οταν η φωνη στην αλλη ακρη
ειναι ευγενικη
και δεν κρυβει απαιτησεις.
ολα γκρεμιζονται στο παλιοπολυτεχνειο
ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΕ ΟΕ ΟΕ ΟΕ ΣΩΣΕ ΤΗ ΜΕΡΑ 

δεν μας διαβαζει κανεις γιατι δεν εχουμε layout

Οι φιλοι μου με μισουν κατα βαθος. Και εγω το ιδιο θα εκανα στη θεση τους. Μπορει να ειναι τοσο τεραστιο το εγω μου που να το φανταζομαι. Ειμαι πολυ πολυ πολυ κακος ανθρωπος. Φοβαμαι οτι οταν μεγαλωσω θα χρειαστει να φτιαξω ενα ντοκυμαντερ με τους τερν ον φοβους μου. Φοβαμαι πως θα το βλεπω καθε μερα και θα αυτοαπαυτωνομαι. Φοβαμαι πως αυτο το ντοκυμαντερ δεν θα με κανει ποτε διασημη. Φοβαμαι πως οσο και αν θελω να πετυχω τα μπλιμπλινια που θελω, το να πετυχω με αφηνει παγερα του ασχετου. Φοβαμαι πως αυτο που θελω καθε στιγμη ειναι να αποτυγχανω. Φοβαμαι πως θα με φανε τα ποτα και οι γκομενες. Φοβαμαι πως θελω να με φανε τα ποτα και οι γκομενες. Σιχαινομαι τα ποτα και τις γκομενες. Φοβαμαι πως ο,τι σιχαινομαι θα ειναι ο,τι θα κυνηγαω, εστω και απο απλη περιεργεια. Και θυμαμαι μια ηλιθιοτητα που δεν ηξερε τιποτα να μου λεει πως μπορει ολα αυτα να τα κανω απλως για να δω τι θα γινει. Και καποια χρονια μετα αυτη η τελειως παραλογη δηλωση σκαει στα μουτρα μου σαν αυγο που πεταξε ο αδερφος μου σε αυτοκινητο απο κατω. Ποιος μαλακας θα ρισκαρε τοσα πολλα για να δει απλως τι θα γινει? Ποτε βγηκα απο την τελειοτητα αυτης της ασφαλειας στην οποια μπηκα κατ'επιλογη αφου τα ειχα καψει ολα? Φοβαμαι πως ειμαι αυτος ο μαλακας. Ελπιζω πως ειναι προσωρινο. Τις τελευταιες φορες που μπηκα σε αεροπλανο για λιγο σφιχτηκε η καρδια μου. Δεν μου ειχε ξανασυμβει ποτε. Φοβαμαι πως φοβαμαι τοσο πολυ που θα μου πεσουν ολα τα μαλλια απο τον φοβο. Φοβαμαι πως αγνοω ολους μου τους φοβους μεχρι να πραγματοποιηθουν ενας ενας στο ευρος καποιων χρονων. Ειμαι τοσο γαμημενα ψευτο-ξερολας που μολις σκεφτηκα τη λεξη ευρος θελησα να γραψω κατι για το ευρος κατανομης. Για να σκεφτομαι οτι μπερδευω τη σκεφτοτετοια σου και να χαιρομαι. Για να σκεφτομαι πως σκεφτεσαι ω μα που τα ξερει ολα αυτα η δημητρα. Ξεχναω οτι δεν θα με διαβασει ποτε κανεις. Παραβλεπω το οτι δεν ξερω τιποτα. Οι φιλοι μου με μισουν γιατι τους εχω συμπεριφερθει ασχημα. Καποιοι το εχουν ξεχασει αλλα εγω το θυμαμαι.

Γαμημενες κουραδες

δεν εχω χρονο πια για τιποτα
δεν ειμαι χαρουμενη
δεν γραφω
δεν διαβαζω
δεν εχω λεφτα
δεν εχω καποιον
δεν εχω κανεναν
δε θελω κανεναν
δε νιωθω καλα με αλλο κοσμο
δεν μπορω να βασιστω σε κανεναν περα απο τον εαυτο μου
δε θελω να βασιστω σε κανεναν περα απο τον εαυτο μου
δε θελω να βασιζονται οι αλλοι πανω μου
μονο εγω εχω αυτο το δικαιωμα
δε θελω να ξαναβασιστει κανενας πανω μου
δε θελω να κανω την παραμικρη υπερβαση
δε θελω να κουραζομαι
δε θελω να δουλευω καθε μερα
δε θελω να χρειαζομαι λεφτα
δε θελω να νομιζω οτι ολα ειναι μια χαρα
δε θελω να πιστεψω οτι ειμαστε ολοι τοσο ηλιθιοι
δε θελω να τρεχω
δε θελω να βλεπω ονειρα
δεν θελω να μην μπορω να κανω αυτο που θελω
δε θελω να μενω πια εδω
δε θελω να με φτυνει αυτο το γαμημενο μερος
θελω να του βαλω φωτια

καταπληκτικη εμφανιση φανης στο ρεζιντεντς.

Τραβαω ολη τη σαπιλα της πολης. Οπτικα κυριως παρ'οτι δεν βλεπω καλα. Και περπαταω μεχρι να με διαλύσει ριχνοντας βροχες στο πατωμα. τα καταλαβα ολα αλλα κανεις δεν εκανε το ιδιο. Και για αυτο δεν ειμαι σίγουρη. Σκεφτομαι να ξεκινησω και εγω να λεω τις ιδιες αηδιες στην αρχη καθε επιδιωξης. Γκαντ νο-ουζ το εχω κανει ηδη μαλλον. Και εκει που δεν βγαινει τιποτα τετοιο ξερουμε ολοι πολυ καλα οτι θα πρεπει να καρφωσεις μπλιμπλινια. Μπλιμπλινια και ξεμπλιμπλινια. Ντανιελα γυρνα πισω.
ειναι καλυτερα να αφηνεις την πεθαμενη πολη γεματη. παιρνεις το ηλιθιο παρτυ στο σπιτι σου. Το μπλακ μεταλ στην κεφαλα μου εχει σχεση με το αισθημα του οτι εισαι ανεπιθυμητος και παρεξηγημενος, σε οποιοδηποτε πλαισιο. Και παντα οταν θα φευγω απο εκει που νιωθω οτι θελουν να με διωξουν, θα νιωθω ξανα σαν 13χρονος λουζερ μπλακμεταλας. Και θα περπαταω μισα. Τι να κανουμε τωρα.
χθες τη νυχτα σκεφτηκα να χαραξω λιγο. το πρωι σκεφτηκα τι μαλακιες σκεφτομουν χθες τη νυχτα. Και ηταν τετοιο το μπρεηκθρου της γελοιοτητας που εφυγαν ολα. Και οταν ξυπνησα ξεφορτωμενος απο τον αχρηστο σακο που μου διελυσε την πλατη, ειδα τον εαυτο μου να με κοροιδευει και η μερα πηγε καλα.
με αγαπη, the invisible child who

roller

The kind that creates rot.
Το μυστικο της ευτυχιας αγαπητες λαερνες ειναι να ξυπνας νωρις το πρωι. Αν ξυπνας νωρις το πρωι δεν σε ενδιαφερει και πολυ τι θα γινει το βραδυ. Το βραδυ ειναι για να κοιμομαστε αγκαλια με τις κουβερτες. Το βραδυ ειναι για να κοιμομαστε αγκαλια με τις κουβερτες. Με τις κουβερτες.
Κουβερτες
Θα επιχειρησω να γραψω ενα ποιημα.
Το βελγιο εχει καγκουρες πολλους
ειμαι ενας απο αυτους
που σκοτωνουν τα φυσιγγια
γιατι ειναι πιο ευκολο
Και ειναι ωραιο να ταξιδευεις μονος σου
ειδικα μετα απο μερες που δεν εισαι μονος σου {(φυσικη παρουσια τελος παντων)<-- br="">
γιατι μου αρεσει να παρατηρω τα πραγματα
και το κανω καλα
και βγαζω συμπερασματα
και η γυρισμενη πλατη δεν σημαινει τιποτα παραπανω
και τιποτα παρακατω απο αυτο
και μην ξεχνατε φιλοι μου
οταν κοιτας απο ψηλα
φαε μουσταλευρια.
Jimmy was a good boy, he didn't speak that much and he always kept his legs crossed.
we had a good year, yeah

even if whatever

Oso kai an koroideuomaste, etsi thn vgalame. Kati prepei na kaneis gia auto, kaneis den zei etsi. Tha stamathsoume na pisteuoume se ena pio agaphmeno aurio, tote isws na erthei. Theleis na petakseis stragalia se ola ta paidakia.
Sta kena aeros anastenazei to roufhgmeno myalo tou diplanou kai oi ypotheseis mou katalhgoun sto oti mallon kaneis den mporei na skeftei kathara mesa sto peplo ths xazoviolas. Vlepw anthrwpous th nyxta na perimenoun san xristougenniatiko dwro na symvei kati magiko kai na symperiferontai san na xtizoun thn proswpikh tous pozerikh tainia. Kai den einai kako auto, alla oi gkantemhdes tha martyrhsoun to kshmerwma kai mazi me auto tha fanoun ola paramorfwmena monima apo ton thrHno tou den aksize ton hlithio ton kopo. Kai meta mou eipa I do it because it masks my pain kai meta to phra pisw kai auto giati poios eimai egw kyria marigoula mou. Ladies and gentlemen as you can see from the windows it's a normal night in Belgium, cold, rainy... Enjoy and go fuck yourselves.
Mia mera oi viaies vroxes autou tou dromou tha ginoun fyshxterh asfaltos alla otan sapizoun ta antera sou den mporeis na kryfteis kai o fovos panta kanei ton xrono se kathe :25 na kylaei anwmala.
skoulhkia mesa sto myalo sou kyra nitsa mou.
hashtag greeklish ourgka dhmhtreli geisha

We wish we'd never known

fuck you too

Οι τρυπες ειναι καλες. εκτος αν αφηνουν τα σκουπιδια σου να ερχονται στη δικη μου πλευρα. Γιατι φυσαει νοτια τις περισσοτερες φορες και ο βορειος εμποδιζεται απο τις κτηναρες οικοδομες. Ποιος φταιει ομως.. Εγω καμια σχεση με ολα αυτα. Ειναι δυσκολο να σε ενδιαφερουν πραγματα. Και ειναι δυσκολο να μην σε ενδιαφερουν πραγματα. και ενα δυο τρια
All the monsters will break your heart
The future gave up
Emotionally bankrupt
No fear or remorse
Brought up on old nightmares
And life goes on going nowhere
και τα ψευτικα miss you πανε και ερχονται απο ολους τους φορεις.
και i am not capable
you are capable
My capacity for lying is closing up to zero brother
σας γραφουμε γραμματα απο το πουθενα-ολοι. Τα μελανια ειναι γαμημενα ακριβα
και φτανουν ολα για μπουρλοτο.

The path is gone baby

Με βαρος ερχεται. Και φοβο που σε κανει να νιωθεις φοβισμενη διεγερση. Αλλα δεν ειμαι τετοιος τυπος.
I'm a baker, not a faker λεει η θειτσα στο μπαλκονι
Ωραιες οι τετοιες σου, και οι αλλες σου επισης γιατι βεβαιως εισαι απο αυτους τους ανθρωπες.
Αν γυριζα τον χρονο πισω δεν θα ειχα θαυμασει ποτε για τοσο πολυ τον ασπρο τοιχο. Αλλα τωρα ξερω τον τοιχο καλα. Και πολλες αχρηστες δεξιοτητες εχουν αναπτυχθει. Και υπεραναπτυχθει. Και αυτο ειναι αχρηστο ψηλε γιατι ο τοιχος οτι και να του δειξεις θα το θαψει στα ακλαφτα μικροσκοπικα βουναλακια. Αν θελεις να τα καθαρισεις θα χρειαστει να βγαλεις ολες τις επιφανειες αλλα λογω συναισθηματικων δεσμων στην απολυτη μορφη δεν θελω. Ειναι γιουνικ οι μαλακιες. Και οι αλλαγες ειναι σκαρτες αλλα αυτο ειναι δικαιολογια για τους εαυτους γιατι δεν δοκιμαζεις? Γιατι ειναι ασφαλης ο βουρκος. Ειναι βολικος και ασφαλης και με κανει να νιωθω οτι μασαω κερματα και με φανταζομαι να ζω σαν τον βασιλια των λιονταριων. Και σε αντιθεση με την τελευταια φορα που εχασα θα πρεπει να μαθω παλι να μην πνιγω το υφος μου πανω στον σοβα. Η μοναξια θα ειναι βερυ φακιν χεβυ. Δεν θυμαμαι την τελευταια φορα που υπεφερα τον τοιχο σανσ τα φαρμακουλινια.
Η προσπαθεια του να εισαι υγειης δεν ειναι επιτυχημενη φιλε.
Για αυτο σταματηστε να ξυπνατε το μεσημερι
Καποιες φορες ξυπναω το πρωι υπο συνθηκες στριμωξης (αρχοντας των λεξεων ειμαι) και πιεσης και αγανακτησμενης μπουχτισης (αυτο ονομαζεται "κλασικο συνδρομο μητσου παω μια βολτα") και βγαζω διακριτικα το κεφαλι μου εξω απο το κρεβατι, κοιταζω το μαρμαρακι στο πατωμα και ξεκιναω να του κανω γκριματσες. Και αυτο φιλεναδα ονομαζεται απελευθερωση. Ειναι οι μικρες στιγμες λυτρωσης που νιωθεις οτι κοιταζεις τα μουτρα σου μεσα απο μια κλειδαροτρυπα, ειναι η μικρη βυθιση μεσα στον εαυτουλη σου, η συνειδητοποιηση του οτι εισαι εσυ, σαν να ουρλιαζεις μεσα στην αγκαλια του μιουτ. Αααααχ-α. Τι ωραια.
Ξαναζω ολοκληρους κοσμους που ξεχαστηκαν με την καθε επομενη μερα μεσα σε ξενα κεφαλια, λιγο πριν ανοιξω τα ματια μου. Και παρ'οτι ειναι πληγωτικο και μονο του αυτο το γεγονος, αν μπορεσω να τα συνδυασω ολα αυτα μαζι καποια στιγμη, θα γινω φουσκωτη απο χαρουμενο αερα, και κανεις δεν θα ξερει, εκτος απο αυτον που το μοιραζεται.
Ηχητικα, ο ανθρωπινος θορυβος, ειναι ανακουφιστικος για την ψυχοτετοια. Και τα αυτοκινητα και οι κουζινες και οι συνομιλιες αλλων. Γενικα ο ηπιος θορυβος ειναι η ψευτικα κενοτομος ανακαλυψη της ηρεμιας. Αυτο ειναι κανονας.
Σας ευχαριστω πολυ, γεια σας
γκεισα

Απόψεις για τα μήλα

I know who I am, do you know who you are? Apples and oranges.
Χαρτακια και αποχαρτακια και ξεχαρτακια. Απειρες ηλιθιες λεξεις εχω γραψει για αλλους και τις διαβαζω μετα απο καιρο και μαθαινω τον εαυτουλη μου καλυτερα. Χθες με πηρε ο υπνος την ωρα που σκεφτομουν οτι τα μηλα ειναι σχεδον αδιαφορα και αν μπορουσα να πω οτι ειναι κατι, θα ελεγα οτι ειναι πορτοκαλια και μπανανες μαζι αν και αυτο ειναι ΨΕΜΑ. Επισης η λεξη που τα οριζει, εκφραζεται τις περισσοτερες φορες με μια πολυ αηδιαστικη αρθρωση. Και μαζι με αυτη τη λεξη τρεφω απεχθεια και για τη λεξη λευκο. Ασπρο ειναι. Αν πινεις ο,τι πινεις τις σωστες ωρες βγαινουν τερατα. Και αν ειχα τεραστια πορτοκαλια με μεγαλυτερα πραγματα συγκρατημενα απο μεμβρανες θα τα ετρωγα και αυτα.
Με ανατριχιαζει το ποσο γνωριμα ειναι. Και αυτα που ηξερα τα ξεχασα. Και αυτα που θεωρησα αλλαξαν μια μερα που εβρεξε πολυ. Και τα λαδια ξεπλαινονται δυσκολα απο τα πατωματα. Και επισης τα πορτοκαλια ειναι πετρες. Αεροβικες πετρες εισαι εσυ. Πιο αεροβικο ομως ειναι αυτο που ακουω, γιατι ειναι μετρημενο και σταματαει αποτομα αλλα απο μεσα σου το συνεχιζεις.
Για να καθαρισω το πατωμα καλα θα πρεπει να γονατισω κατω και να τριβω με μανια*(θα επανελθω σε λιγο εδω).
Και εχω μια μανια με το να μη μου πειραζουν τα πραγματα, οσο διαλυμενα και αν μπορει να τα εχω κανει. Γιατι θυμαμαι οτι ο αδερφος μου θυμωνε οταν πειραζα τα δικα του. Και δεν αφηνω κανεναν να μου πλυνει τα τηγανια. Γιατι μια φορα καποιος ανελαβε την πρωτοβουλια και χρησιμοποιησε συρμα. Και πολλα πραγματα μπορει να αχρηστευθουν. Και δεν μου αρεσει να εκνευριzομαι με τους ανθρωπους. Προτιμω να εκνευριζομαι με εμενα.
* Και καθως επανερχομαι, το νιωθω να ποναει και προσπαθω να ειμαι φυσιολογικος αλλα με τρωει απο μεσα. Δεν εχει στραβωσει κατι, δεν εχει τοποθετηθει λαθος τιποτα, ολα ειναι στη σωστη θεση αλλα μια καινουργια βιδα δημιουργειται σιγα σιγα με τη μαγεια του χρονου και της τασης των πραγματων να συσσωρευονται μαζι σε ενα σημειο και να γινονται ενιαια. και οπως οταν ζεις καπου, η κινηση σου κανει τη σκονη να μαζευεται εκει και να γινεται ενας ανθρωπακος, MY KNEE IS BEING DUSTED AWAY. It's not something that can be fixed. It can only be held together, until it falls apart. And when that sunshine hits, I'll have to get a new one
fuck off
geisha

ΟΥΑΝ Ο-ΟΥ ΟΥΑΝ

Melting ice.
Ice cubes and rocks. Icy glares and ice on ice.
Can you remember the first thing that was given to you?
Τροποι να δεις τον γειτονα με αλλο ματι, αυτο ειπα. Ειπα τι μου εκανε εμενα αλλα εσυ δεν διαβασες ποτε. Καθε κακο πραγμα που κανω το κανω απο φοβο. ο-ου γιεα. Ειναι πολυ ξεχωριστο το τι ειναι καλο και το τι ειναι κακο, αλλα με εναν τροπο που δεν καταλαβαινουν. Η επιτηδευμενη διαταραχη προσοχης μου ειναι απαραδεκτη, το ξερω αλλα ακομη δεν ξερω πως να χειριστω αυτον τον ρολο. Και να μην ξεχναμε παιδια μου πως αν ημουν η καινουργια μου, θα τα εκανα πολυ χειροτερα. Αυτο δεν εχει σημασια ομως...
Θα φτιαξω ενα πολυ μπλεγμενο πραγμα με μικροσκοπικη μανια και θα το πουλησω στον εαυτο μου ως τεχνη. ΝΑΙ. αυτο θα ειμαστε εμεις. Και χρειαζεσαι προενισχυση? Δηλαδη πως θα γινει βρε αδερφε μου? Γιατι δεν καταλαβαινεις τι σου λεω?
πφφφφφφφφ κανεις δεν θα εκτιμησει την τεχνη του αυτουνου οπως την εκτιμαει αυτος ο ιδιος. Γιατι ειναι μαγεια να ξερεις πώς εφτιαξες κατι, λενε στο χωριο μου. Σε εναν απο τους τοπους που νιωθω οικεια, φυσαει τοσο πολυ τον χειμωνα που το νερο σε πιτσιλαει 100 μετρα μακρια. Για αυτο το κρεας σου ειναι νοστιμο.
Κατερινα, το παρατημα ειναι αγενης εννοια. Στην προκειμενη περιπτωση, το ειπωθεν για εμενα ισχυει αντιστροφα. Και κανεις δεν το κανει αυτο στον αλλο. Οι πιπες που σου λεει η κυρια στη φωτογραφια σημαινουν οτι καποιος (γκουχ γκουχ) υπηρξε τοσο ματαιοδοξος που κατεληξε να τραβαει τις κοτσιδες του. Οταν διατυμπανιζεις συμβουλες των λαθων, σημαινει οτι δεν εμαθες τιποτα ακομη. Επισης (και εδω εχω και αλλους με το μερος μου), ο,τι ξεκιναει με ποτε μην κανεις εκεινο και ποτε μην κανεις το αλλο, και μην εμπιστευεσαι κανεναν μαλακα και νομος ειναι το δικαιο του παπακαλιατη, ειναι τουλαχιστον κομπλεξικο και ανειλικρινες με εναν παιδιαστικο τροπο. Τετοια λεμε οταν ειμαστε θυμωμενοι και μεθυσμενοι στα μπαρζ της θεσσαλονικης και μας ακουνε δυο τρεις νηφαλιοι ανθρωποι και γελανε με τα μουτρα μας. Εγω εχω να σου πω ξανα να μην ακους κανεναν (ουτε εμενα) γιατι κανεις δεν ξερει, παρα μονο εσυ. Σπασε το σκαμπο αγαπητη Κατερινα. Και καπου εδω θα περασουμε στην επομενη αναγνωστρια και φαν του κλωτσα το σκαμπο η οποια μας ρωταει ποια ειναι η σωστη διαδικασια ισιωματος της χαιτης του σκυλου της. Αγαπητη Μαρια, ευχομαι ο σκυλος σου να σε παρατησει και να παει στο δασος να μεινει μονος του τρωγοντας πουλια.
Φτασαμε στο τελος του "μιλα στον μητσο οε οε οε"
Μην ξεχνατε τι μπορει να ειστε και να μην το ξερετε.
Και προς θεου, τα παιχνιδια ειναι φιλοι μας.
γεια σας τωρα

Όλοι τρελοί

Ψάρια περιστεριά στα δεντρα απα θα φεξουν.
Στην ακρη του λιβαδιου, ειναι ο σκηνοθετης της μιζεριας μου. Το συναισθημα παραμενει το ιδιο αβοηθητο καθως συνηθιζεται στο πρωτο χτυπημα να πιστευεις πως δεν εχει μεινει τιποτα να κανεις εδω (και σνιφ και μπουχου), αν και δεν εκανες ποτε τιποτα γιατι δεν θελησες ποτε να κανεις κατι εδω. Πολυ σημαντικο στοιχείο για τις μικροσκοπικες ζωες μας. Αυτή η δραση ηταν αντιστροφη! Αυτο που ιπταται ειναι το οτι εδω εχουν τελειωσει ολα. Ειναι η απωθηση περισσοτερο και οχι η ελξη προς κατι αλλο. Η' θα φεύγεις χαρούμενος με μια μεγαλης διαρκειας διαδρομη, ή θα φευγεις βαθια θυμωμενος με το κεφαλι στο ταβανι, περιμενοντας το τεραστιο τιποτα. Και θα απολαμβανεις καθε νερο που θα σου φερνει η αεροσυνοδος. Και ο χειμωνας θα ειναι χεβυ λενε στα δελτια καιρου και εγω το ειχα να φοραω προβιες και να τρεμω στο κρεβατι μου, αλλα η μοναξια ειναι χεβιερ οταν δεν την θελεις. Αλλα δεν ειναι η μοναξια το θεμα μας. Το θεμα μας ειναι η μεσα μοναξια. Η πιο μεσα και απο το μεσα της προβιας. Ειναι η βαθια μοναξια που χρειαζεται σπάστη. Ειναι η ανακαλυψη της ηρεμιας. Για αυτο δεν θελουμε να μιλαμε. Η ανακαλυψη της ηρεμιας οταν καθεσαι ψηλα στο ξεπλυμενο γκρι τσιμεντο αλλα ειναι σαν να εισαι στη θαλασσα. Αυτο καταστρεφεται με τους περισσοτερους ανθρωπους, το τσιμεντο παραμενει ξεπλυμενο γκρι και εσυ φιλε μου εχεις υποχρεωση να διασκεδασεις εσενα και τον αλλο. Σπανια θα βρεθει εκει καποιος για να κλαψει οταν θα ερθει η καταιγιδα και τα δεντρα θα κουνιουνται περα δωθε. Σχεδον κανεις δεν συγκινειται απο μονος του. Και χωρις να ειμαι φαν της βροχης για πολλους λογους, το καλοκαιρι οταν βρεχει τα απογευματα νιωθω ηρεμος.
Καπως ετσι καταληγεις να μιλας για μηχανικη ρευστων στις 4 το πρωι χωρις να εχεις ιδεα απο μηχανικη ρευστων. Μακαρι να ερθει για παντα! καπου που να ειναι καθαρα. Γιατι τα ενιωσα ολα βρωμικα. Τα σκοταδια την εκαναν με το αστραφτερο μου λεηζερ δακρυσμενο ματι πολλακοις αγαπητη θεια, αλλα η βρωμια μεσα στην αηδια της ψυχοντιρουριρου θελει μπιου μπιου.
Υποκλοπες! Ειναι πληγωτικο το να γινεσαι επιδεικτικα ξενος αναμεσα σε πολλους ανθρωπους. Ειναι πληγωτικο το να μην δουλευεις για εμενα και να δουλευεις για τον αλλον. Ειναι πληγωτικο το να μην εχεις προστασια απο το χιονι και το αγιαζι. Ειναι πληγωτικο το παχυ το χιονι γενικοτερα. Ειναι πληγωτικο το να θελεις να σου δωσει καποιος που δεν καταλαβαινει το χερακι του μονο και μονο για να του το τριψεις στη μουρη. Ειναι πληγωτικο το να νιωθεις τοσο μικρος μπροστα στο φακιν παρελθον, ειδικα για ενα παιδι που δεν εχει δικο του παρελθον, αλλα πολλα παρελθοντα αλλων. Πολλα πραγματα ειναι πληγωτικα (still abusing words like they used to) αλλα ειναι και κατανοητα αγαπητο μου παιδι. Αν χαθεις ομως μεσα στην κατανοηση ολος ο πλανητης γινεται μια σουπα και εκει θα θελεις να σου τη μπουμπουνισεις.
Αυτο το ανευ ορων να πιαστεις απο οτιδηποτε του αλλου, ειναι χαρακτηριστικο, αλλα αυτο το μερος και αυτη η περισταση και αυτο το κελι υπηρξε ενα απο αυτα μεσα στο οποιο θα ηθελα να μεινω χωρις κανεναν αλλον. Αυτη η συντομη εμπειρια θα σε κανει να μην ξαναγραψεις τιποτα για το ιδιο θεμα. Στριμωγμα.
Reason i'm traveling on, εισαι η καινουργια μου καινουργια μου καινουργια μου φιλη και νομιζω πως τα νερα που βγαινουν απο τα ματια ειναι δηλητηριο και αν τα πιω θα παθω θανατερη αποσφυξη της τετραπολικης λογικης που ακολουθω απο τοτε που εγινα μαγκας. Θελω τα σκυλια μου πισω και ο,τι εγραψα και ο,τι εφτυσα, τα θελω ολα πισω αλλα τα χαριζω ολα ολα ολα ολα τα πραγματα και θα ειμαι παλι ενας περαστικος που δεν εχει τιποτα δικο του.
Μια μερα ισως βρω ενα σκουτερ που δεν θα εχει και αυτο τιποτα δικο του και θα βρουμε κατι που να μας ενωνει πιο πολυ απο το να ειχαμε κατι δικο μας.
Αφηστε μας να φυγουμε

Κουραστικη συναθροιση ταλεντων τεραστιου βεληνεκους

Ουτε σκιες εκανα. Ο ψοφος του χεριου. Γιο δηλαδη.
Ημιφακινκρανια με πιανει γιατι φυσαει πολυ πανω σου. Τα καταλαβαμε ολα και οι τρεις οπως ελεγα πριν απο τρεις μερες και ακομη ειναι στραβο. Οπως ενα καπακι απο ενα βαζο με μελια και αλλα παχυρευστα που το κλεινεις και κατι μενει λιγο εξω και ξερεις οτι θα κολλανε ολα μετα απο την ταχυτητα που γουσταρεις να τρως πραγματα.
Ο ερασιτεχνισμος ειναι πληγωτικος. Και αυτο δεν εχει καμια σχεση με το success.
Γαμω τα αμορτισερ που εχουν σκατα κ.
θα παω για υπνο με ενα κενο στο στομαχι μου και ενα γεματο στο λαρυγκι μου και το κεφαλι μου θα στελνει σπιθες ολη τη νυχτα.
Αν τα ειχα κανονισει λιγο καλυτερα ρε πουσθη
οπως ειπε και ο μαικ, if you want there to be a ?????? for us, at all, just go back out a little longer and let me get my things together και οπως λενε και καποιοι αλλοι αυτο το μερος δεν ειναι για να γυρνανε πισω οι καλοι και εσυ

Εφιαλτες απο τις -ινες

Κανεναν δεν τον ενδιαφερει τι φορουσες εκεινο το βραδυ, και αν ηταν φαρδυ με τρυπες και υπολοχαγος νατασα. Κανεις δεν νοιαζεται ουτε για το πως ενιωσες ουτε για το τι σου διδαξε η ζωη, ουτε για το αν πληγωθηκες και γιατι και τελος, κανενας δεν εχει ορεξη να εμπλακει εστω και λιγο στο πως τα βλεπεις εσυ τα πραγματα και στο τι πονεμενα συμπερασματα ταλαιπωρης μιζεριας εβγαλες. Ακομη και αν ανακαλυψες τη σουπα νετρονιων
Οπως μπορω να το δω, ειναι μια σουπα ακτινοβολιας και εχει και λιγο απο αυτο και λιγο απο εκεινο και ολη αυτη η φαινομενικα αυλη σουπα φιλτραρεται απο μια μικροσκοπικη τρυπαπου οδηγει σε εναν σωληνα μικροσκοπικης διατομης δηλαδη που τεινει στο μηδεν και αυτος ο σωληνας στην εσωτερικη του επιφανεια μαλλον ειναι ολοκληρος ενας αισθητηρας που καπως αντιδραει στο ενα και στο αλλο πααρ'οτι το να ειναι ενας ολοκληρος αισθητηρας δεν μπορω να το καταλαβω γιατι απο οταν ημουν μικρη ειχα μια δυσκολια στο να μπορεσω να φανταστω σε ενα πραγματικο επιπεδο πως κατι μπορει να ειναι συνεχομενο και  ετσι εσπαγα στη φαντασια μου τις στιγμες και τις αντιλαμβανομουν σαν ενα βιντεο που του λειπουν καποια κλασματα του δευτερολεπτου ανα διαστηματα. Ολα αυτα συνεβαιναν μονο οταν σκεφτομουν παρα πολυ το πως μπορει να ειναι κατι συνεχομενο και μετα βεβαιως σκεφτομουν φαινομενα κατα τα οποια κατι μπορει (αυτη που με παιρνει απο τη νοβα απο το πρωι ειναι πολυ επιμονη) να μην ειναι συνεχομενο και εκει ελεγα οτι αυτο δεν υπαρχει περιπτωση να συμβει ακομη περισσοτερο και σκεφτομουν την καλυψη του κενου χωρου. τελος παντων, μετα απο αυτη την αντιδραση που σου βγαζει το τεστ με 90% εγκυροτητα αν εισαι καλα η αν δεν εισαι καλα και ποσα νετρονια και μπουρδονια υπαρχουν μεσα στη σουπα παιρνεις τα αποτελεσματα και ειμαι σιγουρη οτι η διαδικασια ειναι πολυ χαρουμενη γιατι ειναι ενα παρτυ θετικης.
Μετα καθως ακουμπησε το ενα πραγμα στο αλλο πραγμα, μπηκε κατι σαν βελονα, η' με μια τσουγκρανα εξυσαν τον τοιχο, δεν καταλαβα και πολλα αλλα μετα ειδα τα αιματα και ειπα "δικα μου ειναι αυτα τα αιματα?" και μου ειπαν πως ναι γιατι ηθελαν να ξερουν σιγουρα και μετα δεν με αφηναν να φυγω. Και ετρεχα και ετρεχα ο αμοιρος και ανοιγα πορτες τρεχοντας και προσπαθουσα να βρω καποιο μερος για να φυγω τελειως απο εκει γιατι το σεναριο του να πεσει στην αντιληψη σου  μια μυστικη συναντηση εθελοντων με σκοπο καποιο χαζο αποτελεσμα και να καταλαβουν ολοι οτι τους ειδες και μετα αυτοματα να εισαι υποχρεωμενος να συμμετασχεις και εσυ-κανοντας αγγαρειες-και οταν λεω υποχρεωμενος εννοω νομικα ειναι φρικαριστικο! φρξρξρξρφ
Ειδικα οταν εχεις πιει καφε αργα και τρεμει η καρδια σου και πρεπει να ανταπεξελθεις.
Ο καθετα πανω σου ηλιος κανει τα μουτρα μου πιο κοκκινα απο οποιονδηποτε αλλΟ

πυκνα

The moon was like a slice of orange in a glass. My glass. MY sandwich M-Y MAI
Η βροχη βοηθαει την καταβοθρα
εχει μουδιασει αυτο που ακουμπαει στην καρεκλα παλια. ειναι καλυτερο να ξερεις στα ψεματα οτι δεν μπορεις να δεις. Και δεν ειμαι εγω δυσνοητος, ολα ειναι απολυτα κατανοητα οταν πεταξεις στα σκουπιδια τις αντεστραμμενες εγωιστικες προδιαθεσεις της γειτονισσας. Ανορθογραφος ενδεχομενως. Δεν μου αρεσει ο ενθουσιασμος. Ο ενθουσιασμος γενικα ειναι κατι που απωθει. Με ειδα ξανα να παρακαλαω. Και οπως πεφτουν τα πραγματα η μονη ειλικρινεια βρισκεται στην αποδοχη της μπερδεμενης αρθρωσης και στη χρηση της ως κατι που εχει πλακα οταν μιλας, η προσπαθεια σφιξιματος στα δοντια ειναι αποθαρρυντικη και προκαλει αμηχανια η οποια επεκτεινεται απο εδω μεχρι εκει και φουσκωνει σαν θυμωμενη αρκουδα και με χωριζει απο εσενα απο φοβο παρεξηγησεων που οδηγει σε τεραστιες παρεξηγησεις.
Οταν τα σκεφτομαστε ετσι ποτε δεν θα τα μαθει κανεις. Ειναι σαν να παιρνεις τηλεφωνο καποιον που ειναι εκει παραδιπλα σου και να του λες να ερθει λιγο πιο κοντα για να μιλησετε. Η αναισθησια δεν υπηρξε ποτε εδω και παρ'οτι δεν το κατεστησα γνωστο, δεν θα ερθει. Εισαι καλυτερα εκει.

they happen

roses are red
violets are blue
when you are proclaiming bullshit, they will crumble before you.
Inside out
because YEAH
and fuck you
good day my friend
geisha

ηρα και δεν ειμαι καλα

Σκεφτομαι τις λεξεις. Ειμαι ο Αλεξης. Πισω απ'τα παραθυρα
οταν κουραζεσαι πολυ χανουν ο,τι θα μπορουσαν να σημαινουν
Και μετα σκεφτηκα οτι αν αντο για φρυδια ειχαμε πολλα μικρα ποδια πουλιων να φυτρωνουν πανω απο τα ματια μας, θα επιαναν πραγματα και θα τα ταιζαν στα ματια μας. Και τα ματια μας θα ηταν ανακουφιζογλου. Αναλκουφιζογλου. παρα λιγο εγκαυμα μεθυσμενος μαγειρευεις λαδια  αλατια.
Πως να χασετε τα τρικς και αλλα αηδιες απαισιες αηδιες που προσπαθειτε τοσα χρονια να ενταξετε. Ειστε αηδιες.
αυτα παθαινεις οταν δεν εισαι αυτονομος. Και αλλες αηδιες μετα. Στα αεροδρομια οταν ηρθα το πρωτο πραγμα που αστραφτε το ειδα και ειπα "ναι, ειμαι πισω καργιολη" και φοβαμαι αλλα χεστηκα κιολας.
Πρεπει να μιλησω για να σε υποστηριξω για να με υποστηριξω για να εχω κανει κατι πριν γυρισω πισω.
like yeah...
μπούγια
το ντουκι που ακουει τελλιερ ολη τη μερα στο ατελιε(ρ) καλουπωνοντας τσιμεντο θελω να το παρω αγκαλια, να του ριξω μια φαπα στη μαγουλα και να του πω "ω χριστιανε, υπαρχουν και αλλα πραγματα στον κοσμο"
πριν τελειωσει η μερα, ξανθια καταπιεση.
ρουφιανες βαρκες

Στα διάλα και ο τίτλος, μαλάκες ε μαλάκες

Κουφαινεται η γειτονια!
Ειμαστε μια τρομερη ατμοσφαιρα εδω
Θελω να αδειασω το τσιμεντο στα μουτρα του παραδιπλα γιατι μου τη σπαει η μουρη του και ο τροπος που μιλαει. Μου την ειπε το ραπανακι. Τι ειπες ρε ραπανακι?
Τι ειπα ρε ραπανακι?
Δεν ειναι ευκολο να ακους  απο κακα ηχεια. Μου κλωτσησα τον τοιχο.
Και αερομπικ! ουργκα καλιφορνια σταιλ
Ναι, ποιος ειναι παρακαλω?
Ειμαι η αποχετευση και ηρθα να σας φαω ολους!
Με εκνευριζει παρα πολυ ο θορυβος που προκαλουν σε δημοσιους χωρους. Αλλα δεν μπορω να αντιδρασω γιατι εγω κανω περισσοτερο θορυβο ισως. Και αυτο ειναι λαθος σκεπτικο. Αλλα απο την αλλη δεν ακουω και καλα οποτε μπορει να καταλαβαινω λαθος.
Δεν ξερω πως το εχετε εκει αλλα-αν συνεχισεις αυτην την προταση θα σου ρουφηξω τα ματια με καλαμακι.
Προσποιηθηκα για λιγο οτι περναω καλα. Αυτο ειναι χειροτερο σκεπτικο απο το προηγουμενο. Για να με αφησω ησυχο πλεον. Το μονο που θελω ειναι να τρωω, να κοιμαμαι και να ζωγραφισω μουτζουρες καπου ανετα. Ηρθε το συνολο της αποκωδικοποιησης να μου δειξει ποσο μοιαζουμε γαμωτο. Ποσο ανυποφορη γινεται αυτη η επαναληψη του να μην ειναι τιποτα αρκετο εκτος απο εκεινη την τετοια και τον αλλονα.
Ακομη πιστευω οτι το σαουθ οφ χεβεν εχει ενα απο τα καλυτερα ριφς που εχω ακουσει.
Και γενικα εχω παραδωθει στις δυναμεις μου σαν αχυρο στο τορνεηντο. Γιατι εδω στα δυτικα μπορει να νυχτωνει στις ενδεκα την ωραν αλλα κανει ακομη γαμημενο κρυο.
α στα διαλα
ΩΡΕ

vathy.

den ksanakanw fylakh
kai an hsoun ligo pio kalh
tha hmaste poly mazi
spanomaria
E SPANOMARIA
sardeles ths tetarths apoikias
the sound of strangers sending noooothing to my mind
AYTOKINHTO. to autokinhto htan magiko. kai h odhghsh
kai thola fwtakia phgainoerxontan kai fffff ffffff vvvvvvvvouuuuuu ooooommmmmm
kai aei  na koureftw

Superman, τί φάση?

Είδα μισό το μαν οφ ατσαλι.
Τι ειναι αυτα τα βιομηχανο-μεσαιωνικα?
Τι ειναι αυτα τα γκιγκερ?
Γιατι?
Θα γραψω ενα μυθιστορημα για τις συνομιλιες του κλαρκ κεντ με τον τζορ ελ.
It hurts, doesn't it? Συγκινηθηκα.
Δεν γυριζετε το alien μουστοκουλουρα.
Τι εχω παθει και ασχολουμαι με τετοιες μπαρουφες?
Το πηρα πατριωτικα το θεμα
Η πρωτη ταινια γαμουσε και η καθρεφτοποιηση ηταν πολυ πιο ακραια σεναριακα και οπτικα και οδοντιατρικα απο την ψευτοψηφιακη μουμια.
Πιο πολλα εφε την επομενη φορα σε ασχετα πραγματα να βαλετε.
Ο ηθοποιος ωραιος ειναι. Δεν ειναι αριστουρημα η ερμηνειτσα αλλα ειναι ωραιος (η πρωην διπλανη μου γνωστη και ως παπια θα ελεγε οτι ειναι σαν κορμος δεντρου).
Τωρα θα δω και το καινουργιο σπαιντερμαν.
Υγ. αν δεν χωθει μια γκομενα σε μια ταινια με σουπερ ηρωες θα καταστραφει ο πλανητης μαγκα σκηνοθετα-σεναριογραφε και λοιποι? ε? ε?
Ο σουπερμαν ειναι το μανιφεστο των εσωτερικων παλεων.
Νομος ειναι το δικιο του πλανητη (κρυπτον)

7 ηλιοι πανω απο τα κεφαλια μας

Καλησπερα
Γεια σας
Βλεπεις οτι δεν μπορει να μιλησει, το ιδιο θα συνεβαινε και σε εμενα.
Καθισαμε στο ιδιο τραπεζι μου μιλουσε για παρα πολλη ωρα και δεν μπορουσα να κανω τιποτα αλλο απο το να κουναω το κεφαλι μου εχοντας καρφωσει το βλεμμα μου στα μαρουλια. "Θα ηθελα να μη σκεφτομαι τοσο βαρια πραγματα", σκεφτηκα και συνεχισα να κουναω το κεφαλι μου με το ιδιο καρφωμενο προβληματισμενο βλεμμα στα μαρουλια. Μετα πηρα ενα κοτσανι απο μεντα και αρχισα να το κοβω νευρικα προσπαθωντας να συγκρατησω το ουρλιαχτο "δεν αντεχω να τα σκεφτομαι ολα αυτα". Δεν αντεξα να ακουω οτι πρεπει να φυγω. Μετα ηρθε η ωρα να μιλησω και εγω και δακρυσα και μετα δακρυσαμε μαζι για λιγο και ενιωσα αβολα που και καποιος αλλος δακρυζε και αυτοι που καθονταν στο διπλανο τραπεζι μαλλον θεωρησαν οτι μας συνεβαινε κατι πολυ κακο. Οι μαγκες κοιταζουν στα ματια οταν μιλανε, εμεις ντρεπομαστε. Φοβομαστε. Μεσα απο ολη την ηθηκολογια σε μετρο σε δρομους σε ντουζιερες, οταν βουρτσιζω τα στραβα μου δοντια, οταν σε ακουω και σκεφτομαι καταληγω στο οτι οποιος δεν κινειται μεσα στην αμμο πρεπει να αποχωρηστει μεγαλα κομματια της καλοσυνης του για παντα και αυτο ειναι η θλιψη. Και οντως αν προσπαθουσαμε να καταλαβουμε λιγο τον αλλον, θα αγαπιομασταν περισσοτερο.
Σαν βρεγμενη γατα κατεβαινω κατω και βλεπω ανθρωπους που συγχωρουν γιατι τους ειπες την αληθεια. Μεσα απο αυτο ειδα τι μπορει να κανει καποιος σε αλλους για εσενα. Μου ειπε να φυγω λοιπον και μου το ειπε αυστηρα και ξεκαθαρα. "Φυγε". Αλλα μετα μου ειπε να ειμαι κοντα σε μια περιγραφη του εσυ. Και μπερδευτηκα μα την παναγιτσα. Και οταν μου το λεει καποιος αλλος το καταλαβαινω καλυτερα και νιωθω οτι εχω χασει κατι τεραστιο. Και εχουμε χασει κατι τεραστιο οπως νιωθω? Η' θα γινει ψοφιος κοργιος το μεσα μου και δεν θα το ψαχνω πια. Με πλυση εγκεφαλου, σαν να τρως μισο πορτοκαλι. Και οταν μου ειπε να φυγω δεν ηθελα να ακουσω τιποτα ασχημο. Ο υπερπροστατευτισμος (οι λεξεις εχουν χασει οποιαδηποτε αισθηση λογικης) που τρεφω δεν μπορει να δεχτει τιποτα τετοιο. Και μετα μου ειπε να μεινω μην καταλαβαινοντας οτι μου ειπε να μεινω. Και ο,τι και να κανω εχει ξεφυγει απο τα χερια μου και αφηνεται στην τυχη. Μεσα στο κεφαλι μου εχουν σπασει εκατομυρια πλακακια. εκατομμυρια πιατακια κουταλακια ποτηρακια και κουπακια και πεταει ζαχαρη παντου. Αν ηξερα τι ηθελα να κανω, θα ηταν περιεργο. Δεν θελεις να πετυχεις δημητρα, γιατι δεν το εχεις αναγκη μητσο γιατι δεν γεννηθηκες μεσα σε αυτο δημητρα και μητσο, οποιος θελει να πετυχει καλα κανει, αλλα δημητρα δεν ειναι για εσενα αυτα, εσυ θελεις απλως να το βγαζεις απο μεσα σου και ας μην το πιανει κανεις. Και αν με ηξερες λιγο καλυτερα, θα εκλαιγες μαζι μου τωρα?
Θα εισαι χαρουμενη οταν θα κανεις τους αλλους ευτυχισμενους.
θελω να το βγαλω απο μεσα μου αλλα δεν εχω ιδεα τι ειναι. Και πως θα το βγαλω απο μεσα μου. Ξαφνικα βλεπω κοινα αναμεσα στα πιο απροσμενα σκυλακια και τα χερια μου πιανουν τον αερα και τον κρατανε πολυ σφιχτα καθε βραδυ που πεφτω για υπνο.
Πεταγομαι πανω και στριφογυρναω στον αερα και μετα πεφτω ξανα στο πιο σκληρο κρεβατι με προορισμο να σου τσακισει ολη την αυτοπεποιθηση.
Για λιγο φευγει, οι προσπαθειες να με σπασω ειναι ανεπιτυχεις αλλα αποφευγω το σφιχταγκαλιασμα με τον κυνισμο οπως ο διαολος την καλημερα.
Βενεζουελα ρε μπιπς

ΤΡΟΥ ντετεκτιβ

Σκέφτομαι το θάνατο.Ή μία άλλη πρόταση που μου ερχόταν μέχρι να μπω και να τη γράψω,αλλά τώρα έφυγε.Και σκέφτομαι πως είναι μάταιο να είσαι ένας,όπως και να είσαι δύο και ιδιαίτερα το να είσαι μία πεδιάδα.
Η μάνα μου μου είπε ότι είμαι πολύ μικρή για να τα σκέφτομαι αυτά,αλλά εξαπλώνονται σαν ιός.
Μύρισα ένα βιβλίο πριν και μου ήρθε από το πουθενά η εικόνα του πράσινου ξύλινου θρανίου που είχαμε στην έκτη δημοτικού,που ήταν από τα παλιά υπερυψωμένα με ένα ενιαίο κάθισμα και για τους δύο αντιπάλους και είχαν μια μικρή κλίση και θήκη για το μολύβι.Σ'αυτά τα θρανία ήταν πιο εύκολο να έχεις κρυφά πράγματα,γιατί εκτός από την κλίση που βοηθούσε, το ραφάκι τους από κάτω ήταν ξύλινο και δε φαινόταν τίποτα,όχι όπως στα θρανία με τη σχάρα.Και φυσικά αυτό το μικρό έπος χωριζόταν στα δύο με γραμμή.
Μετά θυμήθηκα ότι έχω εικόνες από ένα σωρό ανθρώπους που με κάνουν να νιώθω πατσάς.
μορταδέλα
κέτσαπ
ηλεκτρική σκούπα
τσιγάρα καρέλια
λουλούδια
χορτόπιτα
ψάρια
λάσπη
γάτες
μονόχρωμα ρούχα σε χοντρά μπούτια.
Ζωές που μένουν στάσιμες και που νιώθω ότι τους χρωστάω κάτι.
νιώθω πολύ βαριά
είμαι πολύ βαριά.
ακούω τη γειτόνισα να μουρμουρίζει νυσταγμένα.
Να ξερες γειτονισα ποσο συχνά σε αναφέρω στο σκαμπώ.
Μήπως έχω κάνει λάθος;
Παρασύρομαι τόσο εύκολα

Χωρίς το σκύλο του γείτονα

Με γυαλιστερες επιστρωσεις αγνωστων στοιχειων που θελω να γρατσουνισω, κλεινουν ενας ενας. Ο,τι και αν νομιζω ξερω ηδη οτι ειναι λαθος και ο,τι και αν νομιζεις ξερω ηδη οτι ειναι λαθος γιατι υπαρχει κυλιση και οχι το αλλο πανω στα βραχακια του σφαλματος. Ο,τι χρωσταμε προσπαθουμε να το ξεπληρωσουμε. Δεν ειμαι ικανος να πω οτι χρωσταω τιποτα φυσικο γιατι δεν εχω τιποτα φυσικο που ειναι δικο μου και τι ειναι δικο σου και δικο μου κανεις δεν ξερει. Η τραπεζα ειναι εδω για εσενα..
Ελπιζω πως δεν θα υπαρχει αναγκη για μετανοια γιατι πρεπει να σκοτωσω τελειως οποιοδηποτε πραγμα που παραπεμπει σε εγωισμο και αυτο το λεω με την ψυχη στο στομα καθως δεν ξερω αν βρισκομαστε σε καλο δρομο. Η στροφη ειναι φαινομενικα τελειως ελευθερη στο τωρα και τελειως ανελευθερη γιατι εχω την ταση να τιθεμαι στον εαυτο μου προσβλητικα καθε φορα που δεν εχω κατι και αυτο το κανω επιτηδες γιατι δεν ξερω γιατι, γιατι? Εγω δεν θα το εκανα ποτε αυτο ακουσα, δεν ισχυε, εγω δεν θα το εκανα ποτε αυτο ειπα, δεν ισχυε και αυτο που νιωθουμε τωρα ειναι οτι καποιος ειχε δικιο, εσύ,  πολλα ειναι χυδαια εκει και οι ηλιθιες ερωτησεις σχετιζονται παντα με το τι θελεις να δωσεις και τι θελεις να παρεις και τι ειναι πιο σημαντικο, αλλα δεν υπαρχουν απαντησεις για ηλιθιες ερωτησεις και αν σταματουσε καποιος να νιωθει με αυτον τον τροπο ισως κατι να μπορουσε να αλλαξει στη στρατοσφαιρα. Η πορτογαλλια ειναι μια χωρα αφημενη στην καθολικη παρακμα των αιωνων αλλα προστατευμενη σαν τεθωρακισμενο leopard απο τετοιου ειδους φαινομενα. Και τι να πω και τι να πεις και τι να πουμε, να πουμε οτι λυπομαστε για το οτι αποφευχθηκε η επαφη με την αληθεια, δεν εχει σημασια, επρεπε να φερω την αληθεια σε ο,τι ημαστε και οχι να φερω ο,τι ημαστε στην αληθεια. Λυπαμαι για τον οπλισμο μου που κατερευσε σε εναν βαθμο πολυ καιρο πριν και θεωρησα οτι με λιγη αφαιρεση του εαυτου μου απο εμενα θα ηταν ενταξει. Λυπαμαι που ο οπλισμος μου δεν εχει γινει ακομη εγω, λυπαμαι που ξεκινησα μικρους προορισμενους για μισο-ικανοποιηση αλλα ουτε κατα προσεγγιση ψυχοβγαλτες που ηξερα οτι θα πιεζομουν με ανυπομονησια και λαθος σκεψεις να τελειωσω. Ας μη μιλησουμε ομως για το λυπαμαι και δεν λυπαμαι γιατι θα βρεθουν. Χαρισε τα στον γειτονα, σε μεσα απο ποιον. Απο εδω ελπιζει οτι ο,τι νιωθει θα μπορουσε να φτασει εκει σαν μια γραμμη που τρεχει απο τον εναν στον αλλον σαν ημικρανια, σαν κατι που ενιωσες οτι ειναι οικειο και μεχρι να καταλαβεις δεν υπαρχει πια. Θελεις αποφαση χωρις ενοχες και θελεις αποφαση χωρις να κατηγορεις. Ο χρονος εδω γινεται λιγος και δεν θελω να το κανω με τα ιδια αισθηματα, δεν θελω να καει το χερι μου και το να κρατας τον εαυτο απ'εξω απο αυτο που θα ηθελαν ολοι να ειναι η επιστροφη της παιδικης τους φωτιας (ναι, εγω τον εκαψα τον καναπε απο περιεργεια και ειμαι ετοιμος να υποστω τις συνεπειες) δεν συνεπαγεται τιποτα, ειδα τον τετοιον να το κανει και τωρα μπορω να το καταλαβω. Παντα ξερεις αν θελεις να επιστρεψεις.
Σαν αλλος εγω ηταν ολα αστεια αλλα κανεις δεν πιστευει αυτον που γκρινιαζει συνεχεια.

Δεν πάω εκεί τώρα

Προκειμενου να καταλαβεις τί θα συμβεί μπορω να σου δειξω την τελευταια βλακεια που εφτιαξα, να δεις ποσο χρονο μου πηρε και να σου πω και τον τιτλο της. Θα ηταν πολύ ευκολο. Μπορω να σου πω τι συνεβη τον προηγουμενο χρονο την ανοιξη, μπορω να σου πω τι συνεβη τον προηγουμενο χρονο τον χειμωνα και το καλοκαιρι. Ενας ενας πεφτουμε κατω και χτυπιομαστε.
Αλλα σε παρακαλω χρυση σκουληκαντερα, μην το κανεις. Μην το κανεις, μη.
Γιατι θα φευγιο. Και δεν ειναι ωραιο να εισαι μονος το καλοκαιρι. Παρε από εμένα, δεν ειναι ωραιο.
Το τοπιο ειναι χαλι μαυρο οπως το χωραφι που επρεπε να περπατησουν μεσα στη μαυρη νυχτα και ειχε ομιχλη και τα ποδια σου βυθιζονται. Το ξερω.
Ηρθε η μερα που την ξαναβρηκα και της εδωσα το αγαπημενο μου πραγμα. Το μονο πραγμα που εφτιαξα ποτε για να δειξω την πονεμενη μου καρδια και την αγαπη και τετοια αιχμηρα πραγματα και ποσο δυνατα και απολυτα ειναι αυτα τα αιχμηρα πραγματα και φωτιστικα και μονοδρομικα και τα λοιπα. Δεν το ειχα φτιαξει για εκεινη αλλα της το εδωσα γιατι ενιωθα παντα πως υπηρχε μια χοντρη κλωστη απο ο,τι μας φτιαχνει που ηταν αναμεσα μας κοινη. Και παρα το γεγονος οτι δεν θα μπορουσαμε να απεχουμε περισσοτερο, με οποια εννοια μπορει να φανταστει κανεις, ενιωθα πως εκεινη την ωρα θα καταλαβαινε τι ηταν αυτο που της εδωσα και θα εδειχνε την ιδια χαζη ευαισθησια και τον ιδιο παιδιαστικο σεβασμο που εδειξα εγω για τον τροπο που θεωρησα οτι αυτη η κοινη κλωστη με διαμορφωσε θετικα και αρνητικα. Και πιστευα πως θα καταλαβαινε την απλοτητα και τα κενα και τα γεματα. Και αυτη μου ειπε ευχαριστω αλλα εβλεπα οτι δεν το εννοουσε. Και μετα μου ειπε γελωντας: "Απο ολα τα καλα, μου εδωσες το κακό". Και εκει το επιασα αλλα το αγνοησα για να μην χασω ολες τις μπουρδες που σκεφτηκα ανα τους καιρους και τα συναισθηματα, εμεινα λιγο λεγοντας μαλακιες και γυρισα σπιτι κουρασμενη ενω απο μεσα μου γελουσα και κοροιδευα την κατασταση με μια παραλληλη θλιψη σαν την μεγαλη πεμπτη γιατι-φανταζομαι πως ολοι οι ανθρωποι την εχουν βιωσει αυτην την παπαριτσα οποτε νιωθουμε το γιατι και δεν χρειαζεται να το αξηγησω, αν και στν εαυτο μου μιλαω οποτε παλι δεν χρειαζεται να το εξηγησω γιατι ξερω τι ειναι οπως γνωριζω την παλαμη μου. Μετα ξεψυχισμενα σαν να ετρεχε καποιος στον μαραθωνιο αναστασης των παλαιων χρονων αντηχησαν στις αυταρες μου οι λεξεις "αταλαντη θεατρινα".
Τουλαχιστον, αχαριστος δεν υπηρξε ποτε ο εγω.
αυτα.

γκεισα.

I can see what I write

If it kicks in, kick it out.
Θε επρεπε ολοι να πεσουμε στα γονατα μας και να ζητησουμε να μας φερουν πισω τις πραγματικες μας αγαπες, να τις παρουν πισω, δεν θα τις ξαναδουμε ποτε. Η τελευταια δεκαετια διεπεται απο αυτην ακριβως τη συστηματικη αποχαυνωση που προκαλειται ωστε να μην καταλαβαινεις πώς οι συνθηκες σου παιρνουν. Το συμπαν συνομωτισε οχι! Θεωρητικα συνειδητη επιλογη ειναι το ενα και το αλλο αλλα ειναι γελοιο το να μην καταλαβαινεις οτι δεν εφυγες στην τυχη. Γιατι η κακια η καρδια του αυτου που αναπνεουμε μπερδευει τη βιομηχανικη επανασταση με τα λεπτα μου τα αισθηματα. Την τεχνολογικη αμυνα με τον καυσωνα. Σε εχει παρει, δεν θα σε φερει πισω. Και ακομη και αν ενιωσες οτι μετανιωσες και εκβιαστικα τα εκτοξευεις σε αυτον που εμεινε πισω, αυτη η παραζαλη του τί ειναι καλυτερο στο βαθος του χρονου και στα βαθη της ανατολης και στο τουνελ που βλεπω μεχρι τα 200, εχει σχισμες ανα διαστηματα, θα σου πει οτι δεν χαθηκε ο κοσμακης ολος, υπαρχει καλυτερη ελλαδα, υπαρχει ελπιδα, δεν ειναι 1 και 1, απειρα τα ενδεχομενα. Φοβασαι, φοβομαστε ολοι. Δεν ειναι τα ενδεχομενα, ειναι αυτο που τα κανεις. Και αν πρεπει να ξεριζωσεις τη γλαστρα τοτε ειμαστε ολοι φυγοπονοι. Με ενα χτυπημα φευγει ο πονος, με ενα χτυπημα ερχεται ο πονος, ολα ηταν πολυ προσεγμενα μεχρι στιγμης και ο,τι δεν μπορουσες να το κανεις δεν το εβαζες πουθενα αλλα τωρα ειμαστε ολοι χαμενοι στον θορυβο και τα γεγονοτα τρεχουν πριν το καταλαβεις-δεν σκεφτηκα και υπαρχει η πιθανοτητα αυτο το ραλακι να μην σταματησει ποτε και οι ικανοτητες ξεφευγουν και πανε οπου να'ναι και γλιστρανε ολα μεσα απο τα χερια μου γιατι θα κανεις κατι τεραστιο και μετα θα πεθανει και αυτος ο εαυτος. Θα ηταν πολυ απλο το μελλον, πιο χαρουμενο, πιο ηρεμο, δεν θα μαθαινες ποτε, θα γινει πολυ βαρετο και αυτο χωρις εμας συντομα και θα γκρινιαζω σε ολους εκτος απο τον εαυτο μου γιατι ετσι ξεκινουν οι σοβαρες συζητησεις. Μονο ετσι δεν ξεκινουν οι σοβαρες συζητησεις.
Σκεφτηκες πολυ σκληρα και ηρθε.
Σκεφτηκα πολυ σκληρα και δεν ηρθε τιποτα.
Forgetting is the new learning how to live. It's man's curse, it's the fault in the production line.
Λανσαρε δικε μου, το πώς σε σκέφτομαι* ειναι θεωρητικα εκτος τοπου και χρονου.
Θα ακουμε μουσικη, θα ερθουν αργα τα χιονια στα μυαλα, θα καλυψουν καποια στιγμη ολη την επιφανεια που θα σε εκανε να δεις πιο περα και δεν θα ερθει κανενας φλουφλερ να κοψει ενα κομματι. Ο χρονος ειναι αψογος στη δουλεια του.
γκεισα.
 *με ειδοποιουν απο το κοντρολ οτι πρεπει να εξηγησουμε στους μικρους μας φιλους που μας ακουνε απο το εξωτερικο. Η μουσικουλα αυτου του κομματακιου νομιζω πως ειναι μια πολυ μικρη εισαγωγη των συναισθηματων που συνοδευουν το προειπωθεν στον αστερισκο.

τα βλέπω όλα πράσινα

Σταματησα να τρωω τα νυχια μου εδω και καποιον παλιόκαιρο που εβρεχε γιατι μου λυθηκαν ολες οι αποριες σχετικα με τη ζωη και με το γιατι βρε ντουνια του τροχοσπιτου, γιατι μοιαζεις και ξερω ηδη τι θα γινει μετα και τι θα κανεις.
Συμπονετικο χαμογελο φοριεται πολυ. Σαν να εισαι ετοιμος να κλαψεις, εγγυηση φιλε. πεταχτηκαν ολες οι φλεβες απο το μετωπο μου εξω. Και η αμηχανια να τρεχει παντα απο παντου και ετσι καθισα σε ενα σκαμπο στη μεση του κοσμακη μοναχος σαν απατο βαρελι.
Τι να σκεφτεται η θεια σου τωρα, σκεφτηκα στο πισω μερος του μυαλου μου.
Δυο γαλαζιες λιμνουλες κοιτουσαν τη φιλεναδα μας, αλλα εδω ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβεις τι σημαινουν ολα αυτα. Γιατι ειναι ολα ανεκφραστα εκτος απο οταν χαμογελαει καποιος επειδη ετσι εχει μαθει η μαπα του να κανει. Αναρωτηθηκε αν τον τραβαει η μετριοτητα μονιμως γιατι ειχα μια υποψια πως ειναι χαζος. Και οταν λεω χαζος εννοω μπορντερλαιν πανχαζος. Αλλα ουτε αυτο ξερω τι σημαινει εδω. Για αυτο να μην κοιταω ποτε με μισανοιχτο στομα και βλεμμα αγελαδας σε ξενες χωρες. Οι ανθρωποι αναρωτιουνται. Μηπως εισαι χαζος? Μηπως ειμαι χαζος? Και μετα αφου κοιτουσα και ξανακοιτουσα και δεν λαμβανα καμια διαφορα και καμια ταραχη και ολα ηταν ενα γαλαζιο τιποτα, τα παρατησα. Ουτε αυτο πετυχε και τωρα τα λεμε στα ατελιε. Κατι για παραισθησεις και λα βιλ. Τι ειναι αυτα? Ειχες και στο χωριο σου τετοια? Το καλοκαιρι θα ειναι ασπρο. Αλλα δεν θα ξερω ποτε. Εκτος αν η τυχη μας παιξει ενα ασχημο παιχνιδι και ολα αυτα που σκεφτηκα γινουν πραγματικοτητα. Χριστουλη, ειμαι καθαρος.
Ο αδερφος μου λεει οτι αλλαζω 3 εκφρασεις το δευτερολεπτο. Φταιω εγω? Φταιει αυτος? Φταιει η Ευρωπη? ειναι βαρετα αλλιως. Και μηπως ειμαι χαζη και συμβαινει αυτο. Και πρεπει να κανουμε μια σοβαρη συζητηση. Τα ελληνικα δεν ακουγονται τοσο ασχημα... αντε παγαινε να κανεις ντεκαπαζ στην ξανθια σου την καουκα πολωνικη αρκουδα
agaphte kyrie mitso...
Mhn paraponiesai. μπλαμπλαμπλα Opote mhn se pianei to klasiko elliniko miroloi. Oso gia thn glwssa ... eisai 20 xronw mitsompmpos gennhths to 91....
Who is who
that smile is the best damn thing I have ever seen in the whole wide world.  And it's also the most rare thing i've ever really noticed.
me lene mhtso, oxi mitso alla you know better. 
she's lucky, everytime I check, she's first in the list

Η καινούργια σου

Ειδα τον εαυτό μου στην ηλικία των 15, σε μια φωτογραφια που τραβηχτηκε πριν απο 13 χρονια γιατι δεν ημουν εγω, αλλά ήμουν εγώ, η καινουργια μου φιλη.
Απογοήτευση στο γυαλιστερο μας ματι παρατηρησα τη δεδομενη στιγμη, ειναι η αναμονη και η κουραση και ο τρομος στην ιδεα της κληρονομιας. Η αναμονη ειναι παντα βαρια και παρ'οτι δεν μπορω να πω οτι γνωριζω τι περιμενε η καινουργια μου φιλη, ξερω οτι περιμενα το αιμα του γειτονα μου ειμαι εγω, και η καινουργια μου φιλη, και εγω και ο γειτονας. Και τρομαξα οταν την ειδα, δηλαδη ειδα εμενα να περιμενει το αιμα του γειτονα που ειμαι εγω γιατι εγω ειμαι εγω και δεν θα μπορουσα να περιμενω το αιμα μου με αυτον τον τροπο και αυτη την απογοητευση γιατι δεν βλεπω το αιμα μου με αυτον τον τροπο. Η προσπαθεια αποπροσανατολσμου με δοσεις ακριβειας ειναι ναι ναι, σωστα προκειται να διαβασουμε, επιτηδες. Οπως ελεγα, τρομαξα γιατι αυτο που ειδα εμοιαζε με κατι που δεν ανηκει στο μακρινο παρελθον, κατι δικο μου και μετα σκεφτηκα οτι το ματι που βλεπω δεν ειναι δικο μου αλλα ειναι ιδιο με το δικο μου γιατι η αναμονη παντα σκοτωνει λιγο απο το ζωντανο με τον ιδιο τροπο. Και μετα επισης σκεφτηκα ολη την ιστορια του νασιοναλ τζεογκραφικ και πως παρακαλαει κανεις για συγχωρεση και πως το τιμονι δεν ειχε τη διαθεση να ασχοληθει αλλα πως μπορει να συγχωρησει καποιος καποιον και πως το να θαυμαζεις τις κουρτινες του πραγματος που περιμενεις μπορει να σε κανει να το ριξεις στην κοπτοραπτικη και στο πλεξιμο και μετα να ραψεις τον εαυτο σου πανω στις κουρτινες και ο αδερφος σου να καρφωσει με ενα μηλο στο κουρτινοξυλο γιατι ειναι μπασκετικη φυσιογνωμια και να κατεβασει ολο το κουρτινο-συστημα και να καταληξεις να λες το πατερ ημων ξανα και ξανα γιατι το φως ειναι τρομαχτικο και δεν μπορεις να συνειδητοποιησεις ακομη με ποιον τροπο μπορει να επισκευαστει μια τετοια ζημια. Σηκωσα το κεφαλι μου και ειδα τα κρυσταλακια να πεφτουν με εναν μαγικο τροπο πανω και γυρω μου. Δεν γινεται να συγκρινεις αυτη τη μαγεια με το χθεσινο αυτοκινητο.
Εν πασει περιπτωσει, η εισοδος αυτη στη βομηχανια του υφασματος μονο κακο μπορει να κανει στο τελος αλλα ορισμενες φορες νιωθεις οτι ειναι τοσο περιορισμενοι οι τροποι του να ερθεις κοντα και η σκεψη αυτοεγκλοβιζει τους ανθρωπους γιατι ολα ειναι τοσο φοβισμενα που προσπαθουν να μην αφηνουν επιλογες στους εαυτους τους και να αφηνουν τον χρονο να τρεξει υπεργρηγορα ωστε να ακολουθηθει η χωρις πονο συνηθισμενη φθινουσα πορεια, (ειναι αυτο που κανεις τωρα και αυτο που θα εκανα και εγω αν δεν με ενδιεφερε αληθινα το αθλημα του αλλου) και γινεσαι ο μογλης, το χαμενο παιδι που δεν ανηκε ποτε πουθενα(ανηκεις δηλαδη στην αγκαλια της μαμας σου και του μπαμπα σου και του μπατζανακη σου και στον εαυτο σου και στο δωματιο σου που εχει ο,τι και αν κανεις την αισθηση του ανολοκληρωτου γιατι τιποτα απο ο,τι ζουμε δεν μοιαζει ποτε και τοσο οικειο{ημουν παντα αισιοδοξος τυπος και θα προσθεσω ενα σχεδον που χωνει την παρτη σου μεσα}) και το σαραουντινγκ ειναι καλοψυχο και ευγενικο και δεκτικο αλλα παντα υπηρχαν προβληματα και αυτο ειναι η μυγα στο πισω μερος του μυαλου σου οταν δεν καταλαβαινεις γιατι πρεπει να αποκριθεις με καποιον συγκεκριμενο τροπο στον συνομιλιτη σου και οταν αν ηταν  καποιος πιο κοντινος σου ανθρωπος θα του ελεγες "βαριεμαι να μιλησω τωρα" οπως συμβαινει στον καινουργιο μου μικροσκοπικο κοσμο, και ενταξει καλο το κειμενακι που γραφω τοση ωρα αλλα μαλακιες ειναι και αυτα, αυτο που θελω να πω ειναι οτι θυμαμαι να παιζω τον τελικο ξανα και ξανα και εχανα και αν επαιζα σημερα ξανα θα εχανα γιατι η καινουργια μου φιλη το βαρος της το ριχνει παντα στο ποσο γρηγορα μπορει να κουνησει τα χερια της και ποτε στο πως θα τα κουνησει γιατι εχει μια χαρη απο φυσικου της που θα πεθανει ακατεργαστη σαν τη ζαχαρη που ετρωγα οταν διαβαζα τι μου ειχε γραψει σε εκεινο το χαρτι.
Αυτο στο οποιο θελω να καταληξω ειναι οτι οσο και αν αγαπας το χ το ο και το ω, και οσο και αν γινω αντιστηριξη στον τοιχο για να κρατηθεις ορθιος οποτεδηποτε, αν τα εκανες αλλιως μπορει να τα λαμβανες διαφορετικα και η παρανοια του καθενος δεν ειναι σωστα διαχειρισιμη οταν πρεπει να τριψεις τα χερια σου με γυαλοχαρτο και η ζηλεια για την αδιαφορια του ενος θα γινει βουνο και το βουνο θα γινει ο βασιλιας των βουνων και θα γκρεμιστει και θα σε πλακωσει (και με δακρυα θα κανεις δαχτυλιδια καπνου και θα αφηνεις τα πραγματα να σκουριαζουν και να σκονιζονται γιατι δεν υπαρχει αυριο και το ηλιοβασιλεμα ξαφνικα ειναι το πιο σκληρο και ειρωνικο θεαμα) και θα εχει καταστραφει αλλα θα σε εχει παρει απο κατω και αν ολα πανε καλα αυτο μπορει να σου δωσει το κινητρο να μην ξαναγυρισεις ποτε αλλα το να υποστεις υποσυνειδητες δοσεις λαικισμου ειναι αναποφευκτο σε πολλες περιπτωσεις εκτος αν εισαι παιδι του ανεμου και μεγαλωσες μεσα σε πυρηνικο αντιδραστηρα αλλα τελος παντων ειναι πολυ πιθανον να καταληξεις σαν αυτον με τα γκρι μαλλια και τις διαφημισεις κουφωματων αλουμινιου. σαν τοσους και τοσους. Θα σε φτυσουν, θα φυγεις και μετα θα χοροπηδανε πανω στο λαρυγκι του συναισθηματος σου παρακαλωντας σε να γυρισεις πισω γιατι "δεν σου ελειψε η ταδε μαλακια?"
"ναι, μου ελειψαν ολες οι μαλακιες αλλα δεν προκειται να το πω ποτε σε κανεναν" ειπε απο μεσα του και πηγε να βαρεσει σουτακια διακριτικα θυμωμενος.
Καθε μερα
ειναι μια φλαμπερα
που αν πας πιο περα
θα δεις πιο καθαρα
το ματι της θαντερα.
ποιος ειμαι? πες μου ποιος ειμαι
(και για τους φανς του σκαμπο)
I've been spending my money
In the old town
It's not the same honey
With you not around
I've been spending my time
In the old town
I sure miss you honey
Now you're not around
You're not around
This old town
it takes a lot, not being able to talk to you
οταν την ειδα πρωτη φορα τυχαια στο δρομο καταλαβα ποια ειναι, γυρισα σπιτι μου και εκλαιγα για δυο ωρες

Πώς να κατοχυρώσετε τα πνευματικά σας δικαιώματα

Εγραψα μια επιστολη σημερα στο καρο εκει που με χτυπουσε ο ηλιος και αγαγε γαγε γαγ.
Θα σας τη μεταφερω εμεσως πλην σεηφερ. You gotta be safer than the old guy I found drowned in my sleep.
Εδω λιγο τωρα δωσε προσοχη στο Ι γιατι το Ι ειναι τεραστιο στην περιπτωση μας.
Η επιστολη εχει τιτλο "ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ" και ο αποστολεας ειναι κατευθυνομενος απο ορδες αστολων υπαξιωματικων της ασυνεννοησιας.
"Προσεβληθην πολλακοις σημερα και γενικα κυρια σουλα μου. Βλεπω τις γραμμες στα χερια μου να μπαινουν ολο και πιο βαθια. Και ερωτω κυρα σουλα, ποσο πιο ασχημες μπορουν να γινουν οι φατσες μας οταν ειμαστε στο μαυροκερατοπς? Απαντησεις δεν ελαβα ποτε για κανενα απο τα ερωτηματα που εθεσα. Γαμω το κερατο μου δηλαδη κυρια σουλα. Εν πασει περιπτωσει. Καποτε ιδρωναμε για 2ωρα και 6ωρα και μετα πηγαιναμε σπιτια μας με εναν πονο σαν τεντωμενη χορδη απο το κεφαλι μεχρι τη μεση. Καποτε εφτυνα αιμα κυρα σουλα απο παντου χωρις κινητρο σαν τρεμαμμενη μαουνα μεσα σε μια θαλασσα απο κρουαζιεροπλοια. Face to face συγκρουσεις για το ποιος ειναι ο καλυτερος σε ολα. Χωρις κινητρο αλλα γιατι υπηρχε μια ηθηκη υποχρεωση βαθια καρφωμενη στα μυαλα μας του να κανουμε ο,τι καλυτερο μπορουσαμε. Τωρα ουτε που ξερω τι κανει εκεινη και η ταδε και σε ποιο σημειο του χαρτη ειμαστε ολοι και τι θα απογινουμε και εχει ξεθυμανει ολη η ηλιθια αλλα ως αλλη αρχη διατηρησης επιθετικοτητα και θα επρεπε να ειχα κυνηγησει το να με φτυνουν και να με κλωτσανε και να με βριζουν γιατι ηταν αυτο στο οποιο ημουν ο καλυτερος μεχρι να βαρεθω. Μου ειπαν. Και μετα βαρεθηκα και με εβριζαν επειδη βαριομουν και ημουν παντα ηλιθια like that και το εδειχνα και επειδη δεν ηθελα να με βριζουν αλλο τα παρατησαμε. Σιγα σιγα τα παρατησαμε ολοι κυρα σουλα, ζητημα να εχουν μεινει 2 ή τρεις που το κανουν ακομη. Καπως ετσι κυρια πως σε λενε μου, δεν μου ειναι ευκολο να ειμαι κοντα σε ανθρωπους που πιστευουν τοσο καρφωμενα οτι ειμαι τοσο καργια. Ειμαι φλωρος μαλλον αλλα i've dealt with it. I've made my peace with it. I fuckin embraced it kyra soula. Και ολες οι σουλες του κοσμου ενωμενες δεν προκειται να αλλαξουν ποτε τις σκοπιες τους για ολους εμας τους losers. Ενα κατηραμενο βραδυ με πολυ συνειδητοποιημενο φοβο του τι λεω δυνατα και με μια αυτοπεποιθηση που δειχνει το απολυτα σωστο, τολμησα να πω ποιό θεωρω πως είναι το χειροτερο πραγμα που θα μπορουσε να συμβει σε μια κατασταση μεταξυ δυο ανθρωπων που εχουν καταφερει να κανουν ενα αξιολογο μοιρασμα ευθυνων ισολογισμων εμπειριων βιολογικων υγρων χεριων ποδιων και αλλων -ων. Η αυτοπεποιθηση για την τυχη μου και για οποιοδηποτε μου κατορθωμα σχετικα με την αποτροπη τετοιων φαινομενων ειναι στα γαμημενα σκουπιδια. Τα γαμημενα καταφερα με καποιον τροπο να το φερω και αν ειναι δυνατον κυρια σουλα, να το επιδιωξω κιολας αγνοωντας επιδεικτικα τα ουρλιαχτα της γειτονισσας που μαλλον τηγανιζε ψαρια απο διπλα και ακουσε τι ειπα. Δεν θα γλιτωσει κανεις απο το να ζησει αυτην την αλυγιστη αποφασισμενη ανυποφορα αδιεξοδη χλωροπομπη στη ζωη του, εστω και αν συμβει μια φορα. Για αυτο να φορατε παντα γαντια οταν χρησιμοποιειτε χλωρινη κλινεξ, να βουρτσιζετε τα δοντια σας με λυσσα, να κλωτσατε τισ πετρες και τα σκαμπο με οργη και να θυμαστε οτι οταν επιμενουν πως ειστε κατι να το σκεφτεστε 4 φορες γιατι στο τελος ακου ακου θα γινετε κατι και αυτο το κατι θα ειναι αυτο το κατι που ειστε? Αυτο το κατι ειπατε ειναι αυτο το κατι που δεν εχω τα φοντα να γινω. Ναι κυρια σουλα, σε εσας απευθυνομαι. Καλα κανετε ομως κυρια σουλα γιατι οι εμμονες ετσι τρεφονται και μετα γινεται τεχνη και πυροτεχνηματα στα ξωκκλησια στα ερημονησια το πασχα που κοβουν χερια και σπερνουν τριγλυκεριδια. Με τα μυαλα που κουβαλαμε ειναι επιλογη το να μην ειμαστε για το πετημα ανθρωποι."
-μητσας θυρα 10

Hellboy boy

I changed my money baby. Τα αλλαξα μια τα αλλαξα δυο τα αλλαξα δεκαααααα
αλλαξα τα αυγα αλλαξα και τα πασχαλια, αλλαξα καρδια, αλλαξα νεφρα. Μεταμοσχευση απο ενα στο αλλο. Ηταν τοσο βαθια η αλλαγη που το εχασα τελειως και αναρωτιεμαι θα ηθελα να ημουν με εμενα οταν ειμαι ετσι? Αν μπορουσα να ειμαι με εμενα δεν θα με αντεχα γιατι εχω και κανω ο,τι με εκνευριζει να βλεπω σε αλλουσ ανθρωπους. πηρες εχασες, πηρες μια εχασες 2 πηρες τρεις εχασες δεκα δεν ξερω. Αφηστε τον ανθρωπο ησυχο. Το σκαψιμο απαιτει μια στοιχειωση τεχνικη την οποια δεν διαθετω. Τα χερια μου ειναι μουδιασμενα, η κυκλοφορια του αιματος χανεται, δεν ξερω ποσο μακρια θα φτασει αυτη η ιστορια αλλα με κανατε καλα και σας ευχαριστω ειδικα εσενα. Βλεπω καθε πρωι που ξυπναω και καθε βραδυ που πηγαινω για υπνο μια αρκουδα να με μεταφερει σαν αλλος ταξιτζης μακρια απο την ψευτικη λιμνη σας. Χριστε, εχω δει ανθρωπους να ερχονται και να φευγουν εκατονταδες φορες, εχω φαει πολυ χρονο, το ιδιο κανω και εγω, εχω ξοδεψει ολα μου τα λεφτα ξανα και ξανα και ξανα και ξανα, ειμαι ενας ακαματης τεμπελης μισογυνης, θα πιασω δουλεια μπας και γινω ανθρωπος μου ειπα μια μερα και διαφωνησα λογω ταξικης μαλακυνσης. Εχω ενα εξαιρετικο ταλεντο, αφηνω τα πραγματα να καταρευσουν πολυ αργα ωστε κανεις να μην το καταλαβει. Επισης σηκωνω παντα το τηλεφωνο μου. Σχεδον. Δεν ειναι ταλεντο αυτο.΄Το αγχος καταστρεφει τον εγκεφαλο και το σωμα. Τα εχω γκρεμισει και τα εχω ξαναχτισει αυτα, και εσυ το ιδιο το ξερω. Οπως και να εχει, βαριεμαι και τρωω ψωμια με βουτυρα και μαρμελαδες και πινω τσαι στα τετοια μας. Αλο φινις Γιαννακης Τουπουζλης σταιλ.
Θελω να παω στο χωριο μου να φαω καμια ντοματα της γιαγιας μου. Επισης, δεν μπηκα ποτε στην διαδικασια ετουτη. Δεν συμφωνω, Διαφωνω με οση ψυχικη υγεια εχω δηλαδη και μου ξαναηρθε στο μυαλο το οτι παντα μπορεις να προσπαθησεις να σπασεις τα κερατα σου. Γιατι η ελευθερια κυρα σουλα μου  πρεπει να ειναι αναφαιρετη και οταν μου λες οτι δεν γινεται να σπασεις τα κερατα σου και να βγαλεις τον εαυτο σου απο το κοκκινο κλουβι μου αφαιρεις την απαυτη σου. Καπως ετσι, θελω να αποδειξω στον εαυτο μου οτι μπιτς δεν θα μου πεις τι ειμαι και τι κανω. Η μαμα μου με ξερει καλυτερα απο εσενα και εχει δει τα γκρι μου ματια να τρωνε τεχνητα κοτοπουλα.
Σκαψιμο, τεχνικη, οχι.
-Αποσπασμα μονολογου απο την τελευταια ταινια του μπρους μπλινις.

punk singer

Το σκαμπω,μετα απο χρονια ανοησιας εξακολουθει να υπαρχει.Οχι με τον τρόπο που υπάρχει το ποτήρι της μπύρας,ή το χτεσινό μου ποτήρι με νερό,χωρίς φυσικά το νερό που εξαφανίστηκε πολύ γρήγορα.Με έναν ελαφρύ στομαχόπονο που είναι ο απόηχος του αυγού.
Μια σκέτη ποίηση.Και εντελώς ανάρμοστη για το οπτικό νεύρο.
 Λυπάμαι λίγο που δεν υπάρχω εγώ σ'αυτό,αλλά αν παρομοιάζω το πονεμένο γράψιμο με χαλαρή γαστρεντερίτιδα (να δυο λέξεις που ταιριάζουν πολύ),τα λεφτά πρέπει να γίνουν μέσα από κάτι άλλο,πιθανώς πιο δύσκολο από τη συγγραφή και που να εμπεριέχει μια κάποια εφίδρωση του αγκώνα.
Δυστυχώς η ψωρίωση μας κυνηγάει όλους και είναι ένα φρικτό θέαμα.Για τον μπόγο που κουβαλάμε και για τις σταφίδες στο κους κους που με διακόπτουν από τον όποιο ειρμό μπορεί να έχω.Μερικές φορές πράγματι έχω.
Είμαι ακόμα ζαλισμένη από χτες και χτυπάω και κανένα λάθος πλήκτρο και μετά το σβήνω ή έχω πάθει αρθριτιδα και δεν το καταλαβαίνω γιατί δεν θέλω.
Σαφέστατα και ποτέ δε θα ήθελα ένα τέτοιο πράγμα να το καταλάβω.
Υπάρχει πάντα μια μικρή παρηγοριά στην βροχή που σου χαλάει το κέφι,ειδικά αν εμποδίζει βόλτες που δεν οδηγούν πουθενά και ευνοεί τον καλό ύπνο.
ο ειρμός χάθηκε πάλι και αυτή τη φορά όχι από τις σταφίδες,αλλά από την ερώτηση κλειδί

grieaasf

there have been floods and termites and burning heat, the kind that makes you want to give up. There have been a whole bunch of lost tries and a lot of banging your head on the wall, there have been trees buried and chopped down, there have been hairbraids and fat and now it's all bones and narrowing fields of the so many that the eye refuses to see. There have been plants and couches and basketballs and breadsticks. Infinite are the choises of what would fill you up at this point. we could dive and we won't. All for the wrong reasons, dear judgement day. I see a red light blinking, I see a green light blinking and this is how i count my days. And now even the clouds are mocking us, setting themselves like an army of secretaries

Υπνηλία στα headquarters

Τα δοντια σου θα σπασουν με το πρωτο καλοκαιρι.
Ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου, ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου, οταν κοιμαμαι, οταν ξυπναω, οταν ξανακοιμαμαι. Τα σφιγγω με μανια μεχρι να πονεσουν και να το καταλαβω και ξερω οτι μεχρι να φυγω ενα θα εχει σπασει.
Ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου.
Γιατι σκεφτομαι συνεχεια
Γιατι σκεφτομαι συνεχεια εσας.
την καλη μας την καρδια με τα σφιγμενα δοντια.
Και οταν γυρισουμε θα σπασουν ολα και τα λεφτα μου θα τα φαω εκει που πρεπει να τα φαω για μια ακομη φορα. Υπαρχουν δυο μονοπατια στα ασπρα τα κουρτινοξυλα, το μονοπατι της μαμας σου και το μονοπατι του μπαμπα σου. ειναι δυσκολο να ισορροπησεις αναμεσα στα δυο οταν ειναι ολα τοσο διαφορετικα αλλα υπαρχει ενας κοινος αξονας τριαξονικος που σχετιζεται με την αγαπη.
Φαλαινες αγαπη κουραμπιεδες και χρυσες λιρες σε υπογες στην πλατεια συνταγματος.
Τα κλωτσας και τα σκαμπο μετα και τι γινεται, εισαι παντα ενας αγνωστος και για εσενα και για τον διπλα. Μπουρδελε ειναι οι καιροι που διανυει καθε ανθρωπος σε αυτον τον πλανητη εκτος αν ζεις  σε κανενα χωριο στην χιλη υποθετω. Δεν εχω παει ποτε στη χιλη. Και αν δεν τα κλωτσησεις ποτε θα εχεις χασει ολο τον χρονο της ζωης σου στο να σκεφτεσαι τι θα φαινεται και τι θα ειναι και πως θα παλαντζαρεις αβολες καταστασεις που δημιουργουμε εμεις. Πως θα κρατησεις ολα τα σκοινια μαζεμενα και ολοι θα ειναι χαρουμενοι. Πρεπει να κλωτσας λιγο τα σκαμπα γιατι οι γατες ακουνε αρουραιο. Παριο. ΟΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑΟΥΑΒΑ. υπαρχει κατι στραβο σχεδον σε ολα τα πραγματα σε αυτονανε τον ωκεανο και στον απεναντι, αλλα η αληθεια ειναι παντα ομορφη οσο ασχημη και αν ειναι και εκτυφλωτικα τα πιστολακια για τις γουνες
εισαι τυχερος αν εχεις ζησει λιγες αληθειες γιατι εχεις παντα μεσα σου το μετρο και το ημιμετρο και ας επιλεγουμε να ξεχναμε και να συνηθιζουμε, ζηλευω ζηλευω
θα ηθελα να ημουν εγω αυτος
δεν μπορω να κοιμηθω αν δεν σκεφτω
γαμημενα ζηλευω αλλα πρεπει να συμμαζευτω γιατι
τα σκυλια στο αλλο δωματιο θυμιζουν το πως ειναι να σκοτωνεις μελισσες
δεν ξαναεκανα το ιδιο λαθος, δεν φοβαμαι τις μελισσες.
οταν τα εχεις κανει ολα δεν μενει τιποτα αλλο απο το να τα αφησεις στην τυχη τους.
ΟΧΙ. ο μονος εντιμος τροπος? θα επρεπε να φυγουμε παρεα
γκεισα

World's forgotten boys

Καθομουν ξαπλωμενη δεν γινεται αυτο
στο πατωμα και ξεκινησα να σκεφτομαι διαφορα πραματα και εβλεπα τα δεντρα απ'εξω και μετα ηρθε ενα πουλι που ηταν κιτρινο. "Ηρθε" δηλαδη, και ειχε μαυρη ουρα και τοτε καταλαβα οτι δεν ειμαι εδω αλλα οπου θελει μπορει να παει οποιος θελει, ο κοσμος γινεται σουπα σιγα σιγα. Τελος παντων, τα αεροδρομια ειναι τα σπιτια οταν προσπαθεις να βολεψεις καπου τον πονο σου σε ενα καθισμα που δεν προοριζεται για κανεναν και βλεπεις παραπερα μια κυρια να κουναει μια αλλη κυρια που ειχε πολλα προβληματα και μετα απο δυο ωρες γυρνας και βλεπεις οτι δεν σταματησε ποτε να την κουναει. Και πως δεν πιανεται το χερι σου απο το πολυ κουνημα οταν κουνας καποιον για παντα? Ειναι μαρτυριο το κουνημα πολλες φορες. Μετα ακουσα ενα γελιο και υπο αλλες συνθηκες θα γυρνουσα να κοιταξω ποιος γελαει τοσο δαιμονια και διαταρασσει την ακινησια ολων των κυμματων και την υπνηλια της διπλανης μου αλλα ημουν τοσο απορροφημενη σε αυτο που εκανα που στην ουσια ειναι το να καιγονται ολα μεσα σου αλλα να μην αντιδρας φυσικα σε τιποτα, οπως οταν αποφασιζεις να αφεθεις στο κρυο γιατι ολα ειναι αναποτελεσματικα. Και ηταν ολα τοσο συγκεντρωμενα στους στοχους που ηταν ολοι γκρι γιατι εβλεπα το πατωμα και μου ερχοταν να κλαψω αλλα ηξερα οτι δεν μπορουσα να κλαψω οσο και αν προσπαθουσα.
Το πουλι την εκανε τελικα και το κλαδι πανω στο οποιο καθοταν τρανταχτηκε και μετα αρχισαν να κουνιουνται ολα τα κλαδια και ετσι οπως ημουν ξαπλωμενη σκεφτηκα πως θα ταν να πεσουν ολα τα δεντρα που βλεπω πανω στην καλυβα του μπαρμπαθωμα οπου κοιμαμαι και περναει ο χρονος ηρεμα και καταχνιαστικα και σκοτεινα και μπλακ μεταλ-οχι, δεν ειναι μπλακ μεταλ, ειναι φολκλορ-αμπιεντ-κατι που ειναι γελοιο στο βαθος του αλλα οι περισσοτεροι το εκτιμουν γιατι θεωρουν οτι εχει καποιο συναισθημα το οποιο θα επρεπε να σεβαστουν- και δεν αντιλεγω, ειμαι υπερ του σεβασμου αλλα οχι υπερ της προσηλωσης σε ο,τι δεν ειναι η αληθεια πατερ ημων ο εν τοις ουρανοις ωπα! Η λεξη προσηλωση θα επρεπε να γραφεται με υ γιατι ειναι αυτο που καρφωνεσαι σε κατι και δεν μπορεις να το αφησεις ποτε εξω απο ο,τι κανεις.
Και θα επεφταν τα δεντρα και θα με καρφωναν και τα κλαδια θα μου εβγαζαν τα ματια και καπως ετσι θα σκοτωνομουν οπως στις ταινιες που παντα με καποιον κουλο τροπο γινεται καποιο ατυχημα και καποιος παλουκωνεται straight to the heart αλλα δεν ειναι τοσο ευκολο, οι τεχνολογικες το γνωριζουν αυτο και εν πασει περιπτωσει, μετα με ειδα αγκαλια με το δεντρο που με ξεκανε και ειδα την τρυπια φορμομπιτζαμα μου και τα αχτενιστα μαλλια μου και τα γυαλια μου ελαφρως στραβοτοποθετημενα απο την προσκρουση του δεντρου και το ενα μου ποδι ακουμπισμενο στο γονατο του αλλου ποδιου και τα χερια πισω απο το κεφαλι σαν να ειμαι ο γκουσγκουνης και μου φανηκε πολυ αστειο και καποιες φορες δεν μπορω να σταματαω να μιλαω για τον εαυτο μου.
Φαε γαλα με κορν φλεηκς κανει καλο στην πολυστερινη ΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΑΟΥΥΥΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ γιεα γκρανγκα γκρανγκα γκραααααααααααααΟΥΥΥΥΑΟΥΥΥΑΟΥΥΥΥΥΥΥ η σκοτεινη καταρα της καμπιας που κανει τον τελευταιο της γυρο πριν την πιασει το υπνοσθεντολ. Τα χαπια δεν θα σε αφησουν ποτε να την κανεις μΑΕΡΣΤΟ
The name's geisha and the place is antelope canyon
Also, a man has to right all his wrongs και πολλα ρονγκς εχουν υπαρξει και θα υπαρξουν στη ζωη του μαν αλλα what is life without hope and what is hope without failure?
The name's geisha and I'm not the killer, but I've been his sister.

παρε παρε

Ολα ξεκινανε απο την ασυνεπεια. Δεν ξεκινανε ολα απο εκει, αλλα αυτη ειναι η αφορμη. Ξεκινας να λες ψεματα γιατι αργησες να πας στο σχολειο, γιατι δεν μαζεψες το πλυντηριο της καρδιας σου, γιατι εισαι τεμπελης οταν αφηνεσαι στη μαλακια της καθημερινοτητας, γιατι οτι στοχους ειχες σιγα σιγα τους ξεχνας, η τηλεοραση ηταν πιο ευχαριστη απο τη γεωμετρια (ο χαμηλοτερος βαθμος που ειχα παρει ποτε ηταν στο αγαπημενο μου μαθημα). Θελεις να ξερεις λιγο απο ολα αλλα βαριεσαι καπως και η τηλεοραση εξακολουθει να υπαρχει και να ειναι ανοιχτη. Μετα μπορει να κανεις μαλακιες και λες ψεματα και για αυτες. Για να μην το κανω δοκιμιο αυτο εδω, ολοι ξερουμε που καταληγει αυτο, σιγα σιγα γινεται εθισμος λες ψεματα για τα παντα χωρις λογο, λες ψεματα για αυτο που θες, λες ψεματα για αυτο που εισαι γιατι θα ηθελες να εισαι κατι αλλο, λες ψεματα για τις αναγκες σου λες λες λες γενικοτερα και το πιο κουλο ειναι οτι μεσα απο αυτη τη διαδικασια νομιζεις οτι εισαι ενταξει γιατι πιστευεις οτι κατα βαθος πιεστηκες και εκανες πραγματα που σε οδηγησαν να πεις ψεματα αλλα δεν εισαι ετσι πραγματικα και ακομη και αν δεν εισαι ετσι, μετα απο την πρωτη τεραστια μαλακια εχουν περασει 3 χρονια οπου με καποιον τροπο επρεπε να διαχειριστεις αυτο που εκανες και ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι φιλε μου τι δεν ειμαι ετσι, τα τελευταια τρια χρονια ειμαι ετσι. Ειναι προβλημα ολο αυτο. Ο ταδε και ο δεινα μου ειπαν οτι η κατασταση εκεινη μου δημιουργησε προβλημα και οτι θα το χτυπησω πανω σε αλλους γιατι ετσι γινεται, ναι το βλεπω αλλα ποτε δεν εβλεπα οτι θα μπορουσα να το κανω. Και ακομη και στην περιπτωση που δεν λες ψεματα στον εαυτο σου, βρισκεις μονιμως δικαιολογιες η προσπαθεις να βρεις ομοιοτητες για να κατηγορισεις αλλους η να παρομοιασεις μια κατασταση με μια αλλη κατασταση για να δειξεις οτι η καημενη η μοιρα με οδηγησε και παντα εχεις την τακτικη του να κανεις την πιο σκληρη αυτοκριτικη στην αρχη και μετα να βρεις εναν λογο να βγεις λιγο απ'εξω με βλεμμα σαν να κοιταζεις καποιον που σου σκοτωσε κατι. Κανεις δεν σου σκοτωσε τιποτα, μονος σου τα σκοτωνεις. Και ακομη και αν θελεις και αγαπας κατι περισσοτερο απο το να εισαι χαρουμενος, οταν σε βρισκει σε αυτη την κατασταση προσπαθεις να τα χωρεσεις ολα αλλα δεν χωρανε ολα, εχω μια ιδεα για τον εαυτο μου οτι θα κανει τα πραγματα διαφορετικα αλλα καποιοι κανονες εχουν ακραιους λογους που υπαρχουν και μετα μπλεκονται οι ιστοριες και το ενα και το αλλο και το εδω και το εκει και το παρελθον και το παρον και το μελον και στο τελος ερχεται μια νταλικα, μπουκαρει μεσα στο σπιτι σου καταστρεφοντας της παναγιας τα κερατα και ξερναει ολες τις μαλακιες που εχεις πει πανω σου. Πολυ ωραια ειναι αλλα να μην το δοκιμασετε ποτε γιατι δεν ειναι πολυ ωραια. Μπορεις να επανελθεις γιατι το εχεις ξανακανει αλλα εισαι σιγουρος οτι μπορεις να επανελθεις τελειως? Και ποιος παιρνει το ρισκο να σε εμπιστευθει? Ειπα οτι ερχομαι και αργησα 2 ωρες. Γιατι ειπα οτι ερχομαι αφου ηξερα οτι θα αργησω 2 ωρες? Τα τελευταια χρονια φοβηθηκα τοσο πολυ οτι με καποιον τροπο μεσα στο αιμα υπαρχει αυτο το σφαλμα που τελικα δεν υπηρχε τιποτα και το εφτιαξα απο την αρχη στην προσομοιωμενη μου βερζιον. Προσπαθω να καταλαβω τι θα μπορουσε να με οδηγησει στο να ειμαι κωλοπαιδο και δεν βλεπω οτι γινομαι κωλοπαιδο γιατι το επιλεγω καθε φορα, χωρις δικαιολογιες. Και ξερω οτι εχω αποθημενα και εχω τυπωμενα μεσα μου πραγματα αλλων που συνεβησαν ανα τα χρονια και δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι και πως και μου εμειναν αλυτα και ανεπεξεργαστα αλλα γαμω δεν υπαρχει καμια δικαιολογια. Και ετσι καπως καταλαβαινεις καλυτερα τον κοσμο και το ποδοσφαιρο. Και αυτα που ακουγες απο διαφορους ανθρωπους ναουμε που σου ερχονται μπουμερανγκ ναουμε. Πως σκατα διορθωνεις ο,τι δεν υπαρχει πια δεν ξερω αλλα σιγουρα υπαρχει καποιος ανθρωπος που αν ηξερε ολες τις μαλακιες θα σε κλειδωνε σε ενα πηγαδι και δεν θα σε αφηνε να ξαναβγεις. Και αυτον τον ανθρωπο θα πρεπει να ευχαριστεις για καθε μερα που δεν εισαι χειροτερα απο οτι ηδη εχεις γινει γιο.
I wanna go because blablabla
Ok, then go if you are sure.
Yes, but blablabla
Then don't go
But bla bla bla
Then go.
You're really helpful, aren't ya?

Λαθος αναρτησουλες

Είναι η ωρα της εποχης του χρονου της ωρας που ερχονται τα ανοιχτα παραθυρα χωρις το υποφερμα υποτιθεται. Δεν υπαρχει καμια ιδιωτικοτητα αλλα υποκρινομαι πως υπαρχει γιατι στο τελος οσο στενα και αν ειναι τα ορια, καπου βαζεις τον εαυτο σου και ακομη και αν ειναι μια γραμμη, παντα νιωθεις οτι κατι ειναι δικο σου, μεχρι να σε αρπαξει μια χαζη συνθηκη και να σε παει αλλου.
Ηρθε η ωρα για αυτο που δεν εγινε στην ωρα του και τωρα δεν εχει σημασια αλλα δεν πειραζει.
Και αν σταματησω να νιωθω το οτιδηποτε τι θα γινει? Δηλαδη αν δεν νιωσω ποτε ξανα τιποτα τι θα γινει γιατι τωρα δεν νιωθω τιποτα και που πηγαν τα παιχνιδακια μου και αυτα που ενιωθα γιατι εξαφανιστηκαν σαν μικρα σπουργητακια το χειμωνα που ειναι βαρια η ατμοσφαιρα, σπουργητακια ελατε πισω δεν νιωθω τιποτα. Δηλαδη θελω να μας πεισω οτι η ομοκεντρες επιφανειες συγκλινουν δεν θα γινει ποτε αυτο. Ενα πραγμα εμαθα, ποτε μη ριχνεις μπουνιες την ωρα που κοβεις χαρτια οταν εισαι 10 χρονων, στενοχωρεις τη μνεια.
Κλειστοφοβια ειπα και με ρωτησες αν εχω κλειστοφοβια και σου ειπα οτι οχι, μου αρεσουν οι πολυ στενοι χωροι που χωρανε μονο εναν ανθρωπο μεσα κανονικα αλλα φοβηθηκα οτι θα μου εκοβαν τα ποδια και ταυτοχρονα οτι θα αρπαζαμε φωτια με τον διπλανο μου. Και δεν μου αρεσουν οι διπλανοι και γενικα δεν μου αρεσει αυτο που γινεται αλλα οταν χρειαζομαι κατι μπορω να το πω σε καποιον. Παραταυτα, οσο και αν δεν θα ηθελα να το παραδεχτω καποιες φορες δεν με ενδιαφερει το οτι ερχονται ανθρωποι εδω και τους το λες ευθεως οτι ενταξει δικε μου αν θελεις να αραξεις μπορεις να μεινεις εδω αλλα δεν θα σου δινω σημασια και επισης αν θελησω να φυγω δεν εχω υποχρεωση να σου πω οτι θα φυγω και δεν μου αρεσει να βλεπω ταινιες οταν τρωω με αλλους ανθρωπους εκτος αν τους αγαπω παρα πολυ, κατα τα αλλα ναι θελω να κανω τα πραγματα οπως θελω να τα κανω και οταν βαζεις καφε θελω να τον βαζεις πανω απο τον νιπτηρα γιατι μετα χυνονται ολα εξω και αν τα εχυσα εγω δεν με πειραζει αλλα αν τα χυνεις εσυ με ενοχλεις γιατι δεν ξερω τι μου συμβαινει και γιατι συνεβαινε παντα αυτο, ισως φταιει το οτι μεγαλωσα με τον αδερφο μου και παντα μου επαιρνε δυο-τρεις πατατες απο αυτες που τηγανιζε ο πατερας μας και τρωγαμε μεσα απο το πιατο μου και εκνευριζομουν και γενικα για μια περιοδο με φωναζε στριγγλιτσα επειδη ειχα παει στην αθηνα για αρκετο καιρο και ο ορεστης ηταν καπου αλλου δεν θυμαμαι ημασταν μικρα αδερφακια και μετα ειχα γυρισει πισω και ξαφνικα ουρλιαζα και θυμαμαι οτι ειχα τοσα νευρα που εκνευριζομουν με το παραμικρο και δεν μπορουσα να τα συγκρατησω και ουρλιαζα σαν να ειχα μολις ανακαλυψει το οτι οι ανθρωποι μπορουν να ουρλιαζουν και ενα μεσημερι τσακωθηκαμε και πηγα στο δωματιο μου και κοπανησα την πορτα και ηρθε και ανοιξε την πορτα με μανια και κοπανησε το χερι του πανω και μου ειπε "εισαι κακομαθημενο και εδω δεν θα κοπανας τις πορτες" και τρομαξα τοσο πολυ αλλα εκνευριστηκα περισσοτερο αλλα ο τρομος ηταν τοσο τεραστιος που απλως καθισα στο κρεβατι μου και μετα ξεκινησα να θυμωνω με τον εαυτο μου γιατι δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι εκνευριζομαι τοσο ευκολα. Μετα ανακαλυψα οτι εχω ενα μενταλ ντιζορντερ στο οποιο οταν τρως με αλλους ανθρωπους, οι ηχοι του μασηματος τους μπορουν να σου προκαλεσουν ακραιο θυμο και καταλαβα οτι αυτο ευθυνεται για πολλα ξεσπασματα που ειχα γιατι σχεδον παντα οταν εκνευριζομουν στο σπιτι εκνευριζομουν την ωρα του φαγητου χωρις κανεναν απολυτως λογο και καμια φορα ακομη ου συμβαινει και δεν το ειπα ποτε στους γονεις μου αυτο το πραγμα, ισως θα ηταν μια καλη ευκαιρια να τους παρω τηλεφωνο τωρα γιατι θα το ξεχασω παλι μετα για να τους εξηγησω με καποιον τροπο γιατι καποιες φορες ετρωγα τοσο γρηγορα για να τελειωσω και να φυγω ξαφνικα απο το τραπεζι για να μην εκνευριστω ακομη περισσοτερο. Ειμαι αρκετα χαζη, το ξερω αλλα χριστουλη και παναγιτσα αν με ακουτε θελω να ξερετε οτι δουλευω πολυ σκληρα για να αλλαξω και να ξεπερασω αυτην την ανωμαλια του εγκεφαλου μου που ααααααααα θα μπορουσα να μιλαω για παντα αυτη τη στιγμη, πραγματικα. Αυτο το γελιο που ακουγεται απο μακρια και προσπαθεις να κοιταξεις αλλα δεν μπορεις ημουν εγω. Ενοχληση Αυτα.
καληνυχτα γκεισα

ALPHA beta gama και αλλες αδελφοτητες κοριτσακιων που φορανε τα νυχια τους αναποδα

Ολα τα σκυλια και οι γατες αν ηταν εμεις θα ελεγαν πως ναι, η ζωες τους τελειωνουν συντομα και μπορουν να το καταλαβουν, το ιδιο και η φοβισμενη θεια σου. Στα χωραφια της θειας σου φυτρωνουν δοντια που τρωνε τις τζουλιες ρομπερτς και τις θειες των. Μεσα απο την προσπαθεια να διωξεις τα αλατα παντα καταληγεις να γρατσουνας τα πραγματα και μετα ειναι πιο ευκολο να αρπαχτουν πραγματα πανω τους και να μη φυγουν ποτε.
Ο τζακ κοιταξε τη λωρα μεσα στα ματια και της εξηγησε οτι θα καθισει αναπαυτικα στη θεση του γιατι ειναι σιγουρος πως οταν η λωρα εκνευριστει ξανα με το φυτο, θα γυρισει πισω και θα τον ριξει παλι κατω. Επισης της ειπε οτι καταλαβε γιατι εκανε ο,τι εκανε το προηγουμενο βραδυ και οτι αν θελει να χρησιμοποιησει τα μαχαιροπηρουνα του το μονο που εχει να κανει ειναι να ρωτησει. Ολα αυτα με ενα παραπονο γιατι ο τζακ ενιωθε οτι η λωρα αδικα του εκαψε το χερι. Λιγο αργοτερα η λωρα ξεκινησε να βγαζει αεροπορικα εισητηρια απο το στομα της σαν εκεινη την αηδια σε εκεινη τη γνωστη τρομαχτικη ταινια, με προορισμο το κελι της μανας της φιλης σου. Το ποσες μαλακιες μπορει να κανει καποιος για να γινει καποιος αλλος ειναι γνωστο σε ολες τις φιλες της θειας και της μαμας της θειας αλλα το ποσες σκοπευεις να ξοδεψεις για να αρπαξει φωτια το συστημα σου για να καθεσαι στην κορυφη του παγοβουνου σου ταπεινη ψαροταβερνα και να σκεφτεσαι ποσο τελεια ειναι ολα και ποσο σε καυλωνει η αναπνοη σου δεν το σκεφτηκες. εχουμε φυγει με σκοπο την αναζητηση της τελειοτητας της ενταξης σε μια αγνωστη βλαμμενη γη που φυτρωνουν διαφορετικα χορτα και αντι για αδεσποτα σκυλια εχει αδεσποτα κουνελια και ζωα που κανουν γκρρ και το εννοουν. Δεν υπαρχει κανενας τροπος να δημιουργηθει ρευμα ανακαλυψα προσφατα οποτε ο κινδυνος της θανατηφορας εκρηξης απο ασφυκτικους παραγοντες που σου θολωνουν λιγο το μυαλο ειναι αυξημενος και επισης νιωθω σαν να εχω παρει κατι απο οταν ηρθα και δεν παιρνω τιποτα. Τα τηλεφωνα αχρηστευτηκαν και ευτυχως η στιγμη ειναι η καταλληλη γιατι τα τηλεφωνα ειναι τελειως αχρηστα οταν βρισκεσαι εκει που δεν θα επρεπε να βρισκεσαι αλλα βρεθηκες κατα λαθος χωρις να πτοεισαι ακριβως αλλα με ενα αισθημα οτι θα μπορουσαν οι επιλογες να ειναι σωστοτερες αλλα δεν πειραζει γιατι αν δεν τις φας δεν θα μαθεις ποτε πως θα ειναι να βρισκεσαι τυχαια εκει που ο ηλιος καιει και δεν σε τυφλωνει, το σωστο χρονο, στη σωστη θεση για να τα παρεις ολα.

to onoma sou einai san marka autokinhtou

Ο παπας που με βαφτισε ηταν ενας πολυ αυστηρος και σοβαρος τυπος με σοβιετικη αγριοφατσα.
Ουτε το χιουστον ουτε το νταλας. Sto austin emene o takhs. Poios takhs? Αυτος που σε βαφτισε. α. Και η νονα μου που εμενε? Στο san antonio, και ο τακης ερχοταν καθε σαββατοκυριακο. Αχα. Ναι.
Το προβλημα με εμας και με εσας ειναι οτι εσεις παντα θα νομιζετε οτι γραφετε για μια εικονα και εμεις παντα θα νιωθουμε πως ο,τι γραφουμε ειναι ενα κομπαρσιλικι για ο,τι ακουμε. Ετσι λειτουργουν τα συνδρομα μας και δυστυχως ετσι γεννηθηκαμε ολοι. Φακιν ξενοι!
Για αυτο προσπαθω να σε φερω πιο κοντα ξανθια χαζη απο τη βορεια γαλλια και θα το καταφερω. an oxi gia kanenan allo logo, gia na exw parea otan tha kanei apelpismeno kryo kai tha mou les oti den paleuetai to edw kai to twra xwris ksydia kai ladia/

Losing streak

Μια νευρικοτητα παρατηρειται στο κλουβιο κεφαλι του γειτονα γιατι το φυσηγμα ακουγεται σαν βροχη και δεν καταλαβεινει αν βρεχει ή οχι οποτε κοιταζει καθε 5 λεπτα πανω για να δει αν γαμηθηκε και σημερα η μερα.
Αυτο ειναι το ομηρικο επος για το πως να χασεις τια αραχνες σου. ΟΙ παρατηρητες στην αρχη ειδαν εναν ανθρωπο να τρεχει υπεργρηγορα κρατωντας 2 εξαδες εμφιαλωμενων νερων. Το νερο εδω ειναι πολυ γλυκο και μυριζει σκουρια. Μηπως θελετε να ερθουμε να σας τα φτιαξουμε? Οχι, οχι ειπα η επανασταση πρεπει να ξεκινησει με ξυλο μαλλον. Το προβλημα ειναι το πως εχει μαθει ο καθενας απο εμας να επιβιωνει στις δυσκολες αλπικες συνθηκες. Μετα ο ανθρωπος εξαφανιστηκε απο το οπτικο πεδιο και τι βλεπουν τα ματια μου δεν το πιστευω. ενα μινι ντοπλερ ξεκινησε να ακουγεται αφου εξαφανιστηκε η βλαχΑΡΑ που κρατουσε τα νερα. Πρωτη φορα μου συμβαινει αυτο! Ναι, ναι μας το εχεις ξαναπει. Εν πασει περιπτωσει, καταλαβαινουμε ολοι οτι κατι πηγε στραβα με τον χρονο στη διαρκεια ολου του φαινομενου. Και εγω καθομαι στην καρεκλα μου και κλεινω τα ματια μου και φανταζομαι πραγματα που θα μπορουσαν να συμβουν. Καθε ενδεχομενο πως στον πουτσο θα μπορουσε να πεφτει το φως πανω στο τζαμι και πως διαθλαται και πεφτει πανω στο ποτηρι και τι χρωμα θα φαινονται τα μαλλια της διπλανης και του απεναντι μεσα απο ολη αυτη τη διαδικασια. Τα θυμαμαι ολα. Τα βαθια προβληματα μας εγκατελειψαν και επιβιωσες για να μπορεις να τα πεις. Η αστυνομια ερχεται τωρα γιατι η ασφαλτος σκιστηκε στα δυο σαν γραμμα στα χερια μιας ακαρδης κυριας και εφαγε τους παρατηρητες. Μας εψαχναν ολους για να παρουν προαγωγη. Πως γινεται να εξαφανιζεσαι και να εμφανιζεσαι οπως πρεπει και οταν πρεπει, αυτο θελω να μαθω αλλα εχουμε συνηθισει ολοι να νιωθουμε μια ηθηκη σχεδον υποχρεωση στο τιποτα που μας περιβαλλει. Πηρα το πρωτο μου εδω και παρα πολυ καιρο δεκα σε μαθηματα που εχουν σχεση με το πως αναλυεις δεδομενα και στη μοντελοποιηση τους. Γιατι ειμαστε πολυ χαζοι και θελουμε να τα βλεπουμε ολα. Θελεις να ευχαριστησεις τη διευκολυνση σου αλλα ο,τι και να κανεις δεν θα ξερεις ποτε τι κανουν οι ορμονες στο μυαλο του εναντιον σου και ποσο θα ηθελε και αυτος να βρει μια ακρη για τον τροπο που σε σκεφτεται. Για αυτο οποτε πλησιαζει καποιος, κανω οτι κανω κατι για να μη μπω στη διαδικασια του να κανω οτι κανω κατι αλλο γιατι οταν κανεις οτι κανεις κατι με αλλους ανθρωπους μισοψοφας λιγο ενω οταν κανεις οτι κανεις κατι μονος σου τουλαχιστον τα παιδακια τραγουδουν ακομη μεσα στα αυτια σου. Αυτο ειναι το μονοπατι που επελεξε το πειραματοζωο μας σημερα. αυριο θα μαθουμε πως να χειριζομαστε τις βασικες λειτουργιες ενος ψηφιακου μικροσκοπιου.
Ποτε δεν ηξερα οτι ειχα χωρεσει τοσα πραγματα στη μικρη ζωιτσα αλλα παντα ενιωθα οτι σχεδον ολα ειναι αδεια. "πως γινεται αυτο?" αναρωτιουνται ολοι για τους εαυτους τους.