πυκνα

The moon was like a slice of orange in a glass. My glass. MY sandwich M-Y MAI
Η βροχη βοηθαει την καταβοθρα
εχει μουδιασει αυτο που ακουμπαει στην καρεκλα παλια. ειναι καλυτερο να ξερεις στα ψεματα οτι δεν μπορεις να δεις. Και δεν ειμαι εγω δυσνοητος, ολα ειναι απολυτα κατανοητα οταν πεταξεις στα σκουπιδια τις αντεστραμμενες εγωιστικες προδιαθεσεις της γειτονισσας. Ανορθογραφος ενδεχομενως. Δεν μου αρεσει ο ενθουσιασμος. Ο ενθουσιασμος γενικα ειναι κατι που απωθει. Με ειδα ξανα να παρακαλαω. Και οπως πεφτουν τα πραγματα η μονη ειλικρινεια βρισκεται στην αποδοχη της μπερδεμενης αρθρωσης και στη χρηση της ως κατι που εχει πλακα οταν μιλας, η προσπαθεια σφιξιματος στα δοντια ειναι αποθαρρυντικη και προκαλει αμηχανια η οποια επεκτεινεται απο εδω μεχρι εκει και φουσκωνει σαν θυμωμενη αρκουδα και με χωριζει απο εσενα απο φοβο παρεξηγησεων που οδηγει σε τεραστιες παρεξηγησεις.
Οταν τα σκεφτομαστε ετσι ποτε δεν θα τα μαθει κανεις. Ειναι σαν να παιρνεις τηλεφωνο καποιον που ειναι εκει παραδιπλα σου και να του λες να ερθει λιγο πιο κοντα για να μιλησετε. Η αναισθησια δεν υπηρξε ποτε εδω και παρ'οτι δεν το κατεστησα γνωστο, δεν θα ερθει. Εισαι καλυτερα εκει.