Ναι, γεια σας...

system failure ξανα. Γιατι ξανα? ε? γιατι δεν φτιαχνετε τα συστηματα σας? ε? μηπως θελετε και εσεις λιγο ξυλουλι?
Η αρχιτεκτονικη της ψυχης θελει πολυ λεπτομερη και ευαισθητο σχεδιασμο. Μεγαλες κουβεντες απο μεγαλα πνευματα. Τι τελειος τυπος που ειμαι. Πως θα χτισεις τα τοιχακια σου σημερα. Να τα χτισεις τα τοιχακια σου. Χεστηκαμε τι θα χτισεις. Μαλλον δεν θα χτισω τιποτα ποτε. Γιατι μου ειπαν οτι αυτο που θα κανω μια ζωη ειναι να δινω χαρα στους αλλους. Σε ποιους αλλους. Δεν θελω να δωσω χαρα σε κανεναν περα απο τη μαμα μου τον μπαμπα μου και τον αδερφο μου. Θελω να φτυνω περαστικους στο δρομο και να τους κλωτσαω τα καλαμια και μετα να τρεχω. Για τη δικη μου τη χαρα ποιος χεστηκε? Το ηλεκτονικο συστημα? Εχει καταρρευσει μαζι με ολα τα πιο ουσιαστικα καιρια ζητηματα των υπεροχων ημερων μας. Γινε και εσυ γραφιας σημερα και ανακυκλωσε αυτη τη φτυσια που μας κραταει ολους στην αργοστροφη κυλιση. Το κεφαλι μου να το χωσω και εγω μεσα στην αμμο. Μπορω να κανω οτι δεν υπαρχω για καποιον καιρο απο τη ζωη μου. Σε οτιδηποτε. Και αυτο το πιστευα πολυ εντονα μεχρι σημερα που σηκωθηκα και βγηκα εξω και χαμογελουσα στο δρομο και κοροιδεψα τον εαυτο μου για λιγο οτι θα την κανω καλη τη μερα. Το προβλημα με τις αυθυποβολες του ντουνια ειναι οτι σε φθειρουν ενιοτε αργα, ενιοτε γρηγορα. Ειναι πολυ ωραιο να τα βλεπεις αστεια τα πραγματα και να γελας με τη μιζερια σου και οντως να βρεχει γαμημενα μεταφορικα κατς εντ ντογκς την ιδια στιγμη. Και η διαρκεια της βολτας μου ηταν χαζοχαρουμενη στο μυαλο μου και τελειως στα χαμενα. Αλλα οταν βρεθηκα στον κλειστο χωρο με τα ασπρα φωτακια αρχισαν να τρεμουν τα ποδια μου και ενω πλησιαζε η ωρα μου να μιλησω σκοτεινιασαν ολα. Για να γλιτωσω την ντροπη αλλης μιας θεαματικης πτωσης, ξαφνικα εφυγα τρεχοντας. Και αυτο ειναι το τιμημα του να εισαι κουλ οταν δεν πρεπει να εισαι κουλ. ΠΑΝΙΚ
αντε γεια σας και παλι