Και τωρα σας παρακαλω να κρατησετε την πλατη σας σε ορθια θεση.
Ακυρωθηκε το rendez-vous με τον πλανητη γκουχα. Ξερει κανεις πως μπορα να τρυπησω δυο δοντια? Δηλαδη τι ειδους τρυπανι θα χρειαζομουν. Τι κεφαλια και ξεκεφαλια. Καποιες φορες προσπαθω να σκισω τους ωμους μου. Καποιες φορες ψαχνω τι θα μπορουσε να σε κανει να γελασεις. Εαυτε! Σε εσενα μιλαω. καθε στιγμη που περναει μπορει να γινει ανυποφορη. Δεν κοιμαμαι ισια. Και μου αρεσε πολυ το μονο μου κρεβατι. Δεν χρειαζομουν εξτρα σπεης. Γαματα ηταν! και αν επεφτα καμια φορα απο κατω ξυπνουσα και γελουσα. Αλλα μετα σκεφτηκα πως ολες οι φιλες μου εχουν διπλα κρεβατια και πρεπει καποια στιγμη να μεγαλωσω και εγω. Και κοιμαμαι σε ενα τεραστιο κρεβατι. Ωραια ειναι, δεν μπορω να πω. Δεν το μετανιωσα. Το μετανιωνω καθε γραβιγγερεια στιγμη της υπαρξης σου. Και τωρα που περιμενω, ξερω πως τα πραγματα θα γινουν λιγο ακομη χειροτερα. Ξερω πως ο πονος στη μεση δεν θα φυγει. Ξερω πως αυτο που κανεις ειναι να τον παιζεις με τις φωτογραφιες σου. Ολοι τον παιζουμε με τις φωτογραφιες μας. Ετσι ειναι η ενασχοληση με τις τετοιες. First time i saw him i thought he would be one of those people that paint faces, and in any style, any technique, any colour, they would always be pretty. That's why I didn't like him, and to this day still don't. I don't like people that run experiments with other people for art. I hate visual art with people. It's useless. It's fucking useless
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου