Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Σήμερα ίζολ

Δεν χρειαζομαστε τιποτα πανω απο τα κεφαλια μας. ουτε φωτιστικα, ουτε κεραμιδια, ουτε ξυλινες δοκους και σοβατισμενες μαλακιες. Δεν εβρεξε ποτε. Και ναι, τα ξυλινα σπιτια με τα χαμηλα ταβανια και τη μυρωδια του χαλασμενου χαλιου, με τις καινουργιες εγκαταστασεις θερμανσης- γιατι τα κερματα ρεουν αφθονα- εχουν ενδιαφερον. Η πιεση που ασκει το ταβανι στην πλατη σου εχει ενδιαφερον. Μπορουμε να συσχετισθουμε με καποιον τροπο μεσα απο το μπασταρδεμα του καιρου.
Η μεγαλυτερη πιεση που μπορει να ασκηθει στην κεφαλα ενος ανθρωπου, μεγαλυτερη απο την απομονωση απο τα τινα του κοσμου και μεγαλυτερη απο το να μιλας μονο στον εαυτο σου απο μεσα σου και απο εξω σου ξεροντας οτι ολα τρεχουν γυρω, ειναι το να μην εισαι μονος σου και να μην εισαι απομονωμενος και να μιλας με καποιον και να εισαι τοσο αδειος και εκνευρισμενος που ταυτοχρονα αυτοβριζεσαι σιωπηλα. Ειναι τρικυ το να μιλας σε δυο ανθρωπους ταυτοχρονα, τα αντανακλαστικα δεν λενε ποτε ψεματα.
Πώς γίνεται να παρουμε ολη αυτην την πληροφορια και το οπτικο χαος και τη μελετη και τις πιπες και να φτιαξομεν κατι με καινουργιες αρχες? Ε? μπορει κανεις να μου πει πως υλοποιουνται οι ιδεες? Οι ιδεες δημητρα υλοποιουνται μονο οταν εισαι πληρως αφοσιωμενος στον γκραντε σκοπο και ξεσκιζεσαι καθε μερα στη προσπαθεια και τη δοκιμη. Για αυτο πρεπει να πιασεις μια δουλιτσα να βγαλεις λεφτακια που να μην τα τρως σε λιχουδιες και να εξοπλιστεις πληρως με αμυνες και επιθεσεις και μου τη σπαει παρα πολυ που ολα κρινονται απο μεμονωμενες ηλιθιοτητες γιατι αυτο δειχνει οτι ειμαι τρελη και δεν ειμαι τρελη. Δεν ειμαι τρελη. βαρυς αναστεναγμος. Νιωθω σαν τερας που του εχουν καψει τη μιση μουρη με σιδερο. και για αυτο φταις εσυ. Για ολα τα ασχημα που μου συμβαινουν φταις εσυ. αυτο μου ειπα. και στενοχωρηθηκα που δεν μπορουσα να το ελεγξω. Και μετα κρυφτηκα λιγο ακομη, οπως δεν εκανα ποτε. Γιατι κυρα μου τα εκανα σαλατα. οποιος μου ξαναπιασει τα μουτρα με τις χερουκλες του θα τρωει μπουφλα. Σαν αυτη που θελω να ριξω απο οταν γεννηθηκα. Σαν αυτη που γεννηθηκα για να ριξω. PURE FEAR OF EVERYTHING
αγγελινα σ'αγαπω για παντα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου