Με βαρος ερχεται. Και φοβο που σε κανει να νιωθεις φοβισμενη διεγερση. Αλλα δεν ειμαι τετοιος τυπος.
I'm a baker, not a faker λεει η θειτσα στο μπαλκονι
Ωραιες οι τετοιες σου, και οι αλλες σου επισης γιατι βεβαιως εισαι απο αυτους τους ανθρωπες.
Αν γυριζα τον χρονο πισω δεν θα ειχα θαυμασει ποτε για τοσο πολυ τον ασπρο τοιχο. Αλλα τωρα ξερω τον τοιχο καλα. Και πολλες αχρηστες δεξιοτητες εχουν αναπτυχθει. Και υπεραναπτυχθει. Και αυτο ειναι αχρηστο ψηλε γιατι ο τοιχος οτι και να του δειξεις θα το θαψει στα ακλαφτα μικροσκοπικα βουναλακια. Αν θελεις να τα καθαρισεις θα χρειαστει να βγαλεις ολες τις επιφανειες αλλα λογω συναισθηματικων δεσμων στην απολυτη μορφη δεν θελω. Ειναι γιουνικ οι μαλακιες. Και οι αλλαγες ειναι σκαρτες αλλα αυτο ειναι δικαιολογια για τους εαυτους γιατι δεν δοκιμαζεις? Γιατι ειναι ασφαλης ο βουρκος. Ειναι βολικος και ασφαλης και με κανει να νιωθω οτι μασαω κερματα και με φανταζομαι να ζω σαν τον βασιλια των λιονταριων. Και σε αντιθεση με την τελευταια φορα που εχασα θα πρεπει να μαθω παλι να μην πνιγω το υφος μου πανω στον σοβα. Η μοναξια θα ειναι βερυ φακιν χεβυ. Δεν θυμαμαι την τελευταια φορα που υπεφερα τον τοιχο σανσ τα φαρμακουλινια.
Η προσπαθεια του να εισαι υγειης δεν ειναι επιτυχημενη φιλε.
Για αυτο σταματηστε να ξυπνατε το μεσημερι
Καποιες φορες ξυπναω το πρωι υπο συνθηκες στριμωξης (αρχοντας των λεξεων ειμαι) και πιεσης και αγανακτησμενης μπουχτισης (αυτο ονομαζεται "κλασικο συνδρομο μητσου παω μια βολτα") και βγαζω διακριτικα το κεφαλι μου εξω απο το κρεβατι, κοιταζω το μαρμαρακι στο πατωμα και ξεκιναω να του κανω γκριματσες. Και αυτο φιλεναδα ονομαζεται απελευθερωση. Ειναι οι μικρες στιγμες λυτρωσης που νιωθεις οτι κοιταζεις τα μουτρα σου μεσα απο μια κλειδαροτρυπα, ειναι η μικρη βυθιση μεσα στον εαυτουλη σου, η συνειδητοποιηση του οτι εισαι εσυ, σαν να ουρλιαζεις μεσα στην αγκαλια του μιουτ. Αααααχ-α. Τι ωραια.
Ξαναζω ολοκληρους κοσμους που ξεχαστηκαν με την καθε επομενη μερα μεσα σε ξενα κεφαλια, λιγο πριν ανοιξω τα ματια μου. Και παρ'οτι ειναι πληγωτικο και μονο του αυτο το γεγονος, αν μπορεσω να τα συνδυασω ολα αυτα μαζι καποια στιγμη, θα γινω φουσκωτη απο χαρουμενο αερα, και κανεις δεν θα ξερει, εκτος απο αυτον που το μοιραζεται.
Ηχητικα, ο ανθρωπινος θορυβος, ειναι ανακουφιστικος για την ψυχοτετοια. Και τα αυτοκινητα και οι κουζινες και οι συνομιλιες αλλων. Γενικα ο ηπιος θορυβος ειναι η ψευτικα κενοτομος ανακαλυψη της ηρεμιας. Αυτο ειναι κανονας.
Σας ευχαριστω πολυ, γεια σας
γκεισα
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014
The path is gone baby
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου