Λαθος αναρτησουλες

Είναι η ωρα της εποχης του χρονου της ωρας που ερχονται τα ανοιχτα παραθυρα χωρις το υποφερμα υποτιθεται. Δεν υπαρχει καμια ιδιωτικοτητα αλλα υποκρινομαι πως υπαρχει γιατι στο τελος οσο στενα και αν ειναι τα ορια, καπου βαζεις τον εαυτο σου και ακομη και αν ειναι μια γραμμη, παντα νιωθεις οτι κατι ειναι δικο σου, μεχρι να σε αρπαξει μια χαζη συνθηκη και να σε παει αλλου.
Ηρθε η ωρα για αυτο που δεν εγινε στην ωρα του και τωρα δεν εχει σημασια αλλα δεν πειραζει.
Και αν σταματησω να νιωθω το οτιδηποτε τι θα γινει? Δηλαδη αν δεν νιωσω ποτε ξανα τιποτα τι θα γινει γιατι τωρα δεν νιωθω τιποτα και που πηγαν τα παιχνιδακια μου και αυτα που ενιωθα γιατι εξαφανιστηκαν σαν μικρα σπουργητακια το χειμωνα που ειναι βαρια η ατμοσφαιρα, σπουργητακια ελατε πισω δεν νιωθω τιποτα. Δηλαδη θελω να μας πεισω οτι η ομοκεντρες επιφανειες συγκλινουν δεν θα γινει ποτε αυτο. Ενα πραγμα εμαθα, ποτε μη ριχνεις μπουνιες την ωρα που κοβεις χαρτια οταν εισαι 10 χρονων, στενοχωρεις τη μνεια.
Κλειστοφοβια ειπα και με ρωτησες αν εχω κλειστοφοβια και σου ειπα οτι οχι, μου αρεσουν οι πολυ στενοι χωροι που χωρανε μονο εναν ανθρωπο μεσα κανονικα αλλα φοβηθηκα οτι θα μου εκοβαν τα ποδια και ταυτοχρονα οτι θα αρπαζαμε φωτια με τον διπλανο μου. Και δεν μου αρεσουν οι διπλανοι και γενικα δεν μου αρεσει αυτο που γινεται αλλα οταν χρειαζομαι κατι μπορω να το πω σε καποιον. Παραταυτα, οσο και αν δεν θα ηθελα να το παραδεχτω καποιες φορες δεν με ενδιαφερει το οτι ερχονται ανθρωποι εδω και τους το λες ευθεως οτι ενταξει δικε μου αν θελεις να αραξεις μπορεις να μεινεις εδω αλλα δεν θα σου δινω σημασια και επισης αν θελησω να φυγω δεν εχω υποχρεωση να σου πω οτι θα φυγω και δεν μου αρεσει να βλεπω ταινιες οταν τρωω με αλλους ανθρωπους εκτος αν τους αγαπω παρα πολυ, κατα τα αλλα ναι θελω να κανω τα πραγματα οπως θελω να τα κανω και οταν βαζεις καφε θελω να τον βαζεις πανω απο τον νιπτηρα γιατι μετα χυνονται ολα εξω και αν τα εχυσα εγω δεν με πειραζει αλλα αν τα χυνεις εσυ με ενοχλεις γιατι δεν ξερω τι μου συμβαινει και γιατι συνεβαινε παντα αυτο, ισως φταιει το οτι μεγαλωσα με τον αδερφο μου και παντα μου επαιρνε δυο-τρεις πατατες απο αυτες που τηγανιζε ο πατερας μας και τρωγαμε μεσα απο το πιατο μου και εκνευριζομουν και γενικα για μια περιοδο με φωναζε στριγγλιτσα επειδη ειχα παει στην αθηνα για αρκετο καιρο και ο ορεστης ηταν καπου αλλου δεν θυμαμαι ημασταν μικρα αδερφακια και μετα ειχα γυρισει πισω και ξαφνικα ουρλιαζα και θυμαμαι οτι ειχα τοσα νευρα που εκνευριζομουν με το παραμικρο και δεν μπορουσα να τα συγκρατησω και ουρλιαζα σαν να ειχα μολις ανακαλυψει το οτι οι ανθρωποι μπορουν να ουρλιαζουν και ενα μεσημερι τσακωθηκαμε και πηγα στο δωματιο μου και κοπανησα την πορτα και ηρθε και ανοιξε την πορτα με μανια και κοπανησε το χερι του πανω και μου ειπε "εισαι κακομαθημενο και εδω δεν θα κοπανας τις πορτες" και τρομαξα τοσο πολυ αλλα εκνευριστηκα περισσοτερο αλλα ο τρομος ηταν τοσο τεραστιος που απλως καθισα στο κρεβατι μου και μετα ξεκινησα να θυμωνω με τον εαυτο μου γιατι δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι εκνευριζομαι τοσο ευκολα. Μετα ανακαλυψα οτι εχω ενα μενταλ ντιζορντερ στο οποιο οταν τρως με αλλους ανθρωπους, οι ηχοι του μασηματος τους μπορουν να σου προκαλεσουν ακραιο θυμο και καταλαβα οτι αυτο ευθυνεται για πολλα ξεσπασματα που ειχα γιατι σχεδον παντα οταν εκνευριζομουν στο σπιτι εκνευριζομουν την ωρα του φαγητου χωρις κανεναν απολυτως λογο και καμια φορα ακομη ου συμβαινει και δεν το ειπα ποτε στους γονεις μου αυτο το πραγμα, ισως θα ηταν μια καλη ευκαιρια να τους παρω τηλεφωνο τωρα γιατι θα το ξεχασω παλι μετα για να τους εξηγησω με καποιον τροπο γιατι καποιες φορες ετρωγα τοσο γρηγορα για να τελειωσω και να φυγω ξαφνικα απο το τραπεζι για να μην εκνευριστω ακομη περισσοτερο. Ειμαι αρκετα χαζη, το ξερω αλλα χριστουλη και παναγιτσα αν με ακουτε θελω να ξερετε οτι δουλευω πολυ σκληρα για να αλλαξω και να ξεπερασω αυτην την ανωμαλια του εγκεφαλου μου που ααααααααα θα μπορουσα να μιλαω για παντα αυτη τη στιγμη, πραγματικα. Αυτο το γελιο που ακουγεται απο μακρια και προσπαθεις να κοιταξεις αλλα δεν μπορεις ημουν εγω. Ενοχληση Αυτα.
καληνυχτα γκεισα