40 χρόνια περίπου

Υπαρχει ενα μοιρασμενο σημειο στη μεση του δρομου οπου η θαλασσα φαινεται σαν κουνημενο τειχος που πλησιαζει αργα για να ερθει να σε παρει γλυκια λατερνα. Οταν ολοι οι δρομοι ειναι αδειοι και τα βλαμμενα εχουν παει στις μαμαδες τους, στεκομαι πανω στη διπλη γραμμη, σε σκεφτομαι και ευχομαι να εισαι καλα και να νιωθεις ταυτοχρονα και εσυ εστω και λιγο απο αυτον τον φοβο που μας προκαλει η εικονα.