when exploding from both ends

like a bottle of ketchup,nothing beats a good cup of coffee.the message is quite clear my friend,i will survive the flu over and over.meow.
μιλαω με προφορα και με φωνη βατραχου.τα ματια μου ειναι θολα απο την βλεννα και το αντιβηχικο στο κομοδινο στεκεται ολομοναχο κ τριβω τα ματια μου.φςςςς κανει η μυτη,χρρρρρ το στομαχι.
Μια μέρα να φτιάξουμε ένα παιδικό βιβλιαράκι με τίτλο "Αρρώστειες" που να έχει όλα συμπτωματα με τα ηχητικά τους εφφε.Εικόνα κέιμενο μουσική.
Μουσική στ'αυτιά μου η παλάμη της γειτόνισσας πάνω στον κώλο του γκόμενού της.Με ξυπνήσατε.Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ θα της πω μια μέρα,ελπίζω να μου κλείσει το μάτι κ μένα και να κάνουμε και οι δύο ότι διαβάζουμε τον πίνακα ανακοινώσεων ενώ περιμένουμε να έρθει ο νταρθ βείντερ να μας επιπλήξει για το αυτοκίνητό μας που τον εμποδίζει να παρκάρει το ντεθσταρ στο γκαράζ μου.
κ δε θα έλεγα ποτέ όχι αν επρόκειτο για το κανονικό ντεθσταρ.σε περίπτωση που παρεξηγούμαι.
Diane,my wife is a big pile of crap.
πονάνε όλα τα μηνίγγια τα αυτιά ο λαιμός τα ξύγγια του λαιμού και κυρίως ο αγκώνας μου που μαύρισε μετά από τη θεαματική πτώση μου πίσω στον καναπέ απ όπου προσπάθησα να σηκωθώ.γκοντ
θέλω να κάνω πολλά ριβιού,αλλά έχει έρθει η ώρα να βγάλω τα σωθικά μου.
σαπ

the man who died almost every day

He was a good kid
He heard me knocking on the walls, he knew
he made me cry as I looked out the window, like a little child
and it was great each time, like a present
He heard me mourn my broken toys
and then he listened as i was setting them carefully on the floor
and fixed them with glue and wire i guess
he was the sun he was the moon he was the princess of the noon <--- allaksw="" auto="" br="" einai="" giati="" mallon="" mia="" na="" poihtikh="" prepei="" prosextikos="" se="" syllogh="" terastia="" to="" toso="">
I was clean now
clean and ready to get down to business
which i always neglected
kai pes mou mwrh, gelases poly sto telos? Thelw na mathw an gelases poly sto telos. Sto telos na gelases poly apo mesa sou. Auto euxomai, euxomai na xarhke h psyxh sou kai na ksekardisthkes me moi

breakthrough

ΕΓΩ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΕΓΩ, ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ ΗΣΥΧΗ ΧΘΕΣ ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΗΓΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΦΕ ΓΙΑΤΙ ΑΝΟΙΞΕ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΦΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΟΝΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ-ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΟΡΕΣΑ ΠΑΛΤΟ ΚΑΙ ΠΑΓΩΣΑ ΕΓΩ ΜΕ ΑΚΟΥΣ? ΚΑΙ ΠΑΓΩΣΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΠΙΝΩ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΑΘΩ ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΗΛΙΘΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΒΑΡΕΣΕ Ο ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΜΩΡΗ, ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΠΑΥΤΩΣΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΩ ΣΑΝ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟ ΣΚΥΛΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΩ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ? ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΙΣ 8 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ΚΑΝ ΝΑ ΔΩ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΤΡΕΛΗ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑΙ, ΠΑΡ'ΤΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ, ΘΑ ΤΑ ΚΟΨΩ ΟΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΔΩΣΩ ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ? ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ? ΟΡΙΣΤΕ ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΗΛΙΘΙΕΣ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΑ 3 ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΟΛΑ ΤΟΥΜΠΑ ΑΧ ΤΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΕΤΟΙΑ ΗΛΙΘΙΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΕΤΖΙΑΝ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΚΑΡΓΙΟΛΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΥΓΕΝΙΚΕΣ ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΡΙΕΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΠΟ ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΦΤΑΣΩ ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΙΩ ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΩ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΣΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΥΣ ΓΕΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ ΕΧΩ ΜΙΑ ΣΟΦΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΙΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΒΑΡΕΜΑΡΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ. ΗΛΙΘΙΕΣ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΑ ΕΓΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΗΘΕΛΑ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΤΡΕΛΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΜΠΑΝΙΕΡΑ ΕΧΩ, ΟΥΤΕ ΣΟΒΑΔΕΣ ΕΧΩ, ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ. ΠΑΡ'ΤΑ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΑΙΚΙΑΤΡΙΚ ΓΟΥΑΡΝΤ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Η ΗΛΙΘΙΑ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΑΦΟΥ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ ΡΕ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΕ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΓΑΜΩΤΟ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΤΟ ΑΛΜΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΑ ΒΛΑΧΑΡΑ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ ΤΥΠΟΣ. ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΔΩ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΒΑΛΩ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΞΥΠΝΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ 5 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΖΗΛΕΥΩ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΠΟΤΕ ΧΑΖΕ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΞΑΝΑ-ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΛΟΦΤ ΣΟΥ ΣΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ

Μμμμμααααααχχχχχααααααχ και εγω?

Γιατι σερνονται ω ο οω?
Υψηλης κυριαρχικης τασης αυτοσυγκεντρωση. ΚΡΥΟ! (σαν να απευθυνεσαι σε καποιον) που ξεκιναει απο τον αυχενα και εξαπλωνεται παγωνοντας την κεφαλα σου. Μεσα στην προσπαθεια να περπατησεις οσο πιο γρηγορα χωρις να τρεξεις για να κοιμηθεις και να σταματησουν να κουνιουνται σαν μαουνες τα μπαζα της εγκεφαλικης ψυχοτραλαλα σου. Βλεπω τα δεντρα, βλεπω και την κοιλαδα. Μετα ερχεται ο αραουζινγκ πονος στην πλατη κεντρικα, εκει που ειχε το συντριβανι και περιμενα το αλτερ καρελια να παμε στους ασπρους καμπους. Ξαπλωνω πανω στο γρασιδι και βλεπω τον βασανιστικο ηλιο να πεφτει, κουρασμενος, αδειος και ευτυχης γιατι ειμαι ξενος σε μια πολη που δεν ενδιαφερεται για εμενα και δεν με ενδιαφερει. Αγνοειται η υπαρξη μας και αγνοω την υπαρξη οποιουδηποτε θα εφερνε λιγη υγεια και λιγη γκαχ γκουχ ελευθερια απο τα κελια που με αγαπη εχω χτισει για να ειμαι ο αυτοκρατορας σε αυτον τον χωρο.
Δεν θελω να ειμαι φιλος σας, ουτε εχθρος σας ουτε τιποτα. Δεν θελω να γνωρισω καινουργια μπουντρουμια ουτε δαση ουτε καλογυαλισμενα στρατοπεδα συγκεντρωσης οπου ο καθενας θα καρφωνει  λουλουδακια πανω του. Ειναι κουραστικες αυτες οι διαδικασιες χρυση μου. Θελω ο,τι μαθαινω να το σπαω σε κομματια και να το πεταω στα σκουπιδια και μετα απο λιγο καιρο να το παιρνω και να το μασαω και να το φτυνω και μπλιαχ πραγματα μεταφορικα. Θελω να μου φτιαξετε τη μπανιερα κυρια μιχαλου. Το τί θελεις βεβαια δεν μας αφορα. Οπως η προστασια σου ειναι κατι το οποιο δεν μου περασε ποτε απο το μυαλο, γιατι δεν εισαι εσυ ο στοχος. Υπηρχες δεν υπηρχες οι μερες ηταν ιδιες και οι πολλες οι βιδες δεν εβαλαν μυαλο. ΩΠΑ! Αν κατι πηγαινε στραβα σε ο,τι ηλιθιο στοχο μπορει να θεσει ενα εφηβικο μυαλο, η ζωη μπορει να ηταν πολυ καλυτερη. Αλλα ειμαστε η λεγεωνα του αυτοφτιαξιματος. Δεν υπαρχει πουθενα ικανοποιηση. Ειστε ηθελα να πω, εμεις ικανοποιουμαστε απο οποιαδηποτε λεπτομερεια μπορει να προσεξουμε στο πιο απλο φως της ανοιξιατικης ημερας που φυτρωνει μεσα στο μυαλο του γειτονα. Αν κατι πηγαινε στραβα στο να σε τραβανε απο τα μαλλια και να σε πετανε σε τοιχους αυτοι που σου σφιγγουν το χερι, η ζωη θα ηταν ηδη ντεντ i'm telling you man, dead as can be.
Σε ενα απο εκεινα τα πηγαινε-ελα, ΛΑ! ΛΑ! ωπα! ειχε μολις ξεκινησει να σκοτεινιαζει σου λεω και ηταν αυτος ο δρομος, ο αγαπημενος μου δρομος και ηταν Σεπτεμβριος παλια φιλαρακο μου ειχε ζεστη και οι ανθρωπο εκαιγαν χορτα παντου γιατι ετσι κανεις business στο χωριο μου και αυτη η ικανοποιηση που νιωθεις οταν ξερεις πως η σιωπη ειναι ουαν γουει στρητ και "αυτο που μου λειπει περισσοτερο απο εκει ειναι το να οδηγεις και να πηγαινεις μονο ευθεια για miles και miles στον ανοιχτο δρομο μπουμπου." Και ας εχεις μεθυσμενους ινδιανους ντυμενους μυρμηγκια να χορευουν στην αυλη σου.
Ας γραψω την προσευχη μου τωρα, αργα, σταθερα και ρυθμικα και αργα και πιο αργα και...
geisha

All the best cowboys

Το να εισαι θυμωμενος σημαινει οτι εχεις κατι να χασεις. Και ο φοβος? Που πηγε ο φοβος? Μοιαζω με εκεινον και εκεινον και εκεινον και εχω ξεκινησει να μας μπερδευω. Μεσα στο μυαλο μου αυτοματα κανω ο,τι θα εκανε εκεινος και εκεινος και εκεινος και δεν ξερω τι θα καναμε εμεις. Μου παιρνεις το δικαιο και τα κανεις ολα βρωμικα. Που θα βρεις το δικιο σου αυριο? Θα ηθελα να ειναι ευκολο να γινομαι μικρο παιδι. Το μονο που ηθελα ποτε. Και τωρα γιατι οχι? Γιατι τα ειχαμε πει ενα βραδυ οτι υπηρξα πολυ τυχερη καθως δεν αδειασε κανενας τον σκουπιδοτενεκε του μεσα στο παιδικο μου δωματιο. Και επρεπε να το πω αυτο για να μου το παρουν πισω. Τωρα κατοικουν οι σιδερωστρες. Ο,τι σκεφτεσαι καλο θα ηταν να μην το πετας ετσι. Σου το ειπα, μου το ειπα και εμενα πολλες φορες. Περιμενω να ερθουν οι δυο μιζεριες απο την πορτα και κοιταζω νευρικα αριστερο-μπροστα οποτε υπαρχει κινηση στο οπτικο μου πεδιο. Ο θυμος δεν εκανε ποτε τιποτα σοβαρο για χαρη μου, ο,τι βγηκε στο τελος ηταν αστειο και γελοιο και το μονο που προκαλεσε ποτε ηταν παροδικες τυψεις αλλων για το γεγονος του οτι γελασαν με κατι το οποιο δεν καταλαβαινουν αλλα ισως να εχει κατι απο βασιλακη καιλα. Το γελιο ειναι ο καλυτερος εχθρος και αν στενοχωριεσαι οταν το διαβαζεις δεν ξερεις που βαδιζες τοσο καιρο. Εγω ειμαι ξενη, θα ειμαι ξενη, εχω μαθει να ζω ετσι, και οσες φορες ηθελα να πιστεψω πως δεν ειμαι, ημουν ο χειροτερος ψευτης μπροστα στα μουτρα μου. Εσυ δεν εισαι. Μικροι συμπυκνωμενοι κυκλοι υπαρχουν παντου και το βλεπω καθε μερα να μου κουνιεται. Τι δουλεια εχουν τα ζαρια εκει που παιζουν ποκερ? Οταν πνιγεσαι μεσα στον μικρο σφιχτο κυκλικο περιποιημενο βουρκο σου καμια. Οταν σπανιως βλεπεις τι εισαι στον κοσμο μπορει να υπαρχουν περισσοτερα ενδεχομενα. Δεν θελω να ειμαι υπεραισιοδοξη.
Απο που εισαι εσυ παιδακι?

40 χρόνια περίπου

Υπαρχει ενα μοιρασμενο σημειο στη μεση του δρομου οπου η θαλασσα φαινεται σαν κουνημενο τειχος που πλησιαζει αργα για να ερθει να σε παρει γλυκια λατερνα. Οταν ολοι οι δρομοι ειναι αδειοι και τα βλαμμενα εχουν παει στις μαμαδες τους, στεκομαι πανω στη διπλη γραμμη, σε σκεφτομαι και ευχομαι να εισαι καλα και να νιωθεις ταυτοχρονα και εσυ εστω και λιγο απο αυτον τον φοβο που μας προκαλει η εικονα.

turn it off, δεν μπορω να με ακουω

Σταδιου 4
κρυο εκανε στο καμπαναριο αγαπη μου λουλουδια
Να χαρεις την ανοιξη με πεθαμενα αρκουδια.
Χθες το βραδυ πηγα καπου και με ρωτησαν κατι πολυ αδιακριτα πραγματα. Δηλαδη τί ειμαι. και αλλα που ηταν πιο αδιακριτα. Νομιζαν οτι δεν μπορω να μιλησω γιατι δεν μιλουσα. Γιατι βαριομουν να μιλησω. Γενικα βαριεμαι να μιλαω οταν κλωτσαω το σκαμπο. Οταν στο σωμα σου θα μπω θα ειναι ολα ελεφαντας. ενα δυο τρια και
πουστη ψηλε μας τα πρηξες, δεν χαρηκα καθολου
αι παγαινε για υπνο να ηρεμισει το ειναι
δεν τα παω καλα με τον τραμπουκισμο
Ονειρα στον διαολο και εσεις και εγω
η θεια σου ηταν πολυ ομορφη καλη μου υπολοχαγος α μπε σε ντε και ε
βορεια ποιος το κανει βορεια.
κανεις δεν το κανει βορεια, ολα γινονται στο νοτο.
το κρυο καιει την απυκνη ομιχλη και το χαλαζι τα βαμβακια
Οταν φυσαει να περνουμε μαζι μας πολλα αρχιδια γιατι αν δεν εχεις αρχιδια θα χασεις τον ρυθμο της αναπνοης και θα πεσεις στην ασφαλτο. Εσυ μπορεις να μιλας? Συνεβη αυτο που προδικαζει καθε φορα ο αγαπημενος μου ανθρωπος, ξεκινησα να μουρμουριζω ακομη περισσοτερο δεν αι γιουζντ του. Με ποιον κανεις παρεα? Ποιος μιλαει ετσι? Μεσα απο τα δοντια μου υπαρχουν οι πιο κουλοι διαλογοι με εμενα και τη σουλα και τον θεο ελεφαντα. Η ταχυτητα με εκπλησσει αλλα τιποτα δεν μενει απο αυτα τα εκατομμυρια που πηρα απο τη ληστεια.
Μπορω να συνεχισω να μιλαω πολυ χειροτερα. Μπορω να μιλησω αφοπλιστικα. Μπορω να μπιου μπιου με τις λεξεις. Η τραγωδιεεεεεεεε
αλλα σημερα θα φτιαξω πλοιο. Αυτος ειναι ο στοχος, για να φυγουμε απο εδω. Νονδελες, τα ειπατε καλα τα ασματα. Για να σε δω να ουρλιαζεις καθαρα ομως. Μη μου καις τη βαρκα!
ξεκολλα μωρη, ησουν καλη, ησουν χρυση, ησουν το πιο καλο παιδι αλλα τι να κανουμε τωρα, lessons need to be learned (μισιγκαν ντικσιονερυ, νοτ δε φλωρικ κειμπριτζ) from the masters of  αρνουμαι.
geisha

Οδηγός αναζήτησης πάγου

It's not fair you know, you, coming back, home...
Yeah, I know.

Η διαγραφη εμπεριέχει μια τεράστια δειλία. Το ξερει καθε φαλαινα που σεβεται το παρελθον της, οσο χαζο και αν αυτο ακουγεται ή γραφεται στο παρον.
"Αν στην επιφανεια μου ημουν καλος" σκεφτηκες για λιγο απο μεσα σου "θα μπορουσα να τα αφησω ολα να φυγουν με το summer breeze". The problem is you're just not good at letting go. Πράγματι, αυτό είναι κατι που κληροδοτηθηκε ισως, δεν ειμαι σιγουρος. Αν κατι συμβαινει μανιωδως μεσα στο μυαλο και την καθημερινοτητα περισσοτερο απο ολα, ειναι το οτι θελω να θυμαμαι ξανα και ξανα γεγονοτα και ατμοσφαιρες και στρατοσφαιρες και εκφρασεις και λογια και ηχους και συναισθηματα που για κανεναν αλλον δεν σημαινουν κατι. Το λαθος τετοιους σκοπους εξυπηρετει. Εκτος αν ειναι το μεγαλυτερο λαθος και ξαφνικα μια μερα διαγραφεται απο τη μνημη σου γιατι δεν υπαρχει αλλη επιλογη στην υγεια ή στη μη υγεια. Ποτε δεν θα μπορουσα να ειχα προβλεψει οτι θα γινομουν για αλλο σκυλακι οτι αντεληφθην εγω απο το πιο δειλο και τοσο εκτος αληθειας κυμα που εχω δει ποτε. Για αυτο αγορασε και εσυ σημερα εναν κυματοθραυστη καμπια, τί περιμένεις? Ο θεος σου σου χτυπαει την πορτα 4 φορες, την 5η θα σου γκρεμισει το σπιτι και θα σε κανει αμμο για να πηξει καλα το τσιμεντο. Διατηρω μια χ ψ και ω ελπιδα πως δεν εγινα αυτο, και αν οντως εγινα, δεν ξερω τι αλλο να κανω περα απο το να μπω στο κελι μου και να παρακαλεσω τον εαυτο μου να μου cut some slack. Καθε μερα ειναι μια καλη ευκαιρια για αυτοτιμωρια, δεν το ξεχναει κανεις εδω μεσα. Αδιαφορία, χαρα, στ'αρχιδια μας, περναμε καλα, δεν πειραζει, αποτυχια, δεν εχεις σχεδιο, κατι θα κατσει μωρε, καπως θα τα βολεψουμε, καποιος θα βρεθει να μας σωσει, καποιου θα του γαμησουμε την τυχη, την τελευταια στιγμη θα προλαβω, τοσο γαματος ειμαι, μου χρειαζεται ενα παρασημο γιατι κοιτα πως ξεσκιζομαι τωρα, μου χρειαζεται ενα παρασημο που θα μου υποδεικνυει ποιος βαλτος με καταπινει καθε φορα που πρεπει το μυαλο μου να καρφωνει με ολη του τη δυναμη τοιχους. Εγω, οχι. Ποτε δεν ηταν ετσι τα πραγματα, εκτος απο τον βαλτο.
Το goodbye karoline γραμμενο πραγμα θα το φαω για να μην υπαρχουν αποδειξεις. Οι νερομπογιες δεν ηταν ποτε αρκετες απο μονες τους και καποια στιγμη θα χρειαστεις σολιντ φουντ. Παραλιγο να λουστω με υδροχλωρικο οξυ μια μερα. Εφαγα κατι τοξικους κολοκυθοσπορους. Ανοιξα ενα μπουκαλι και πλημμυρησε η κουζινα. Επιασα για πρωτη φορα ξυραφι, εκανα τα δαχτυλα μου σαν της κυριακης μαρινας πριν γνωρισω καν την κυριακη μαρινα και μετα εφαγα πατατακια με αλατι. Ετσουξε παρα πολυ αλλα δεν σταματησα γιατι ηθελα να φαω πατατακια. Δεν ξαναεπιασα ξυραφι για πολλα χρονια γιατι δεν μπορουσα να καταλαβω πως προεκυψε αυτο το αποτελεσμα και μεχρι να καταλαβω τι ειναι το ξυραφι και για ποια χρηση προοριζεται, ημουν πιο φοβισμενη απο το φοβο μπιτς. "Λες και ειναι η πρωτη φορα που καιω τα χερια μου". Καλα τα λετε αλλα δεν ακουω καλα! Καταλαβαινεις? Ναι, ναι καταλαβαινω (τιποτα δεν καταλαβαινα εκεινη την ωρα αλλα μπρος στο lose face, τι ειναι το να μην ξερεις τι σου γινεται). Ντουτ ντουτ ντουτ
Στην εκρηξη γινεται δικαστηριο και βγαινουμε ολοι αθωοι. ντιν ντιν!
Με αγαπη και αγαπη gayσα

Θα σου σκίσω το αίμα

Τι να κάνεις τώρα Φιλοκτήτη? Θαρρω πως δεν εχουν αλλαξει πολλα πραγματα απο τοτε που με τραβουσες απο τα ποδια ουρλιαζοντας πως θα μου σκισεις το αιμα. Γελουσα τοσο πολυ που δεν μπορουσα να αναπνευσω κανονικα, παρα την τρομαχτικη επιθετικοτητα που διεκρινε τις τασεις σου προς σκισιμο αιματος. Και αναρωτιεμαι ολη μου τη ζωη, πως γινεται να σκισεις το αιμα καποιου? Και τι εννοουσε ο Φιλοκτητης τοτε? Θελω να ξερεις χρυσο μου οτι την προταση αυτη τη χρησιμοποιω πολυ συχνα για να σε θυμαμαι. Τη θεωρω επισης πολυ ευρηματικη. Επιπλεον, νομιζω πως εκεινη τη στιγμη αγαπητε μου φιλοκτητη-που ελπιζω να εισαι καλα γιατι χαθηκαμε-αναπτυχθηκε μεσα μου ως καποιου ειδους αμυνα το να γελαω οταν καποιος ειναι επιθετικος. Και το να καταληγω να γελαω οταν ειμαι και εγω επιθετικη. Για αυτο φιλε μου δεν με παιρνει κανεις στα σοβαρα, ποτέ.
Εν πασει περιπτωσει φιλοκτητη, ευελπιστω πως θα σε ξαναδω μια μερα χωρις να θελεις να μου σκισεις το αιμα και πως θα κανουμε catch up για τα τελευταια χρονια. Καμια φορα περναω απο το Χαλανδρι και σε σκεφτομαι. Αντε γεια προς το παρον.
Πώς να ξεφύγετε από τη μοίρα σας την ατιμη:
Θαψτε τα παιχνιδια σας
Φαε μια ποιητικη συλλογη
Να μη χρησιμοποιεις νερομπογιες, οσο της μοδας και αν ειναι γιατι ειναι επιφοβες.
Κοψε τα μαλλια σου ενα καταπληκτικο χαριτωμενο γλυκυτατο καρε. Γιατι ετσι δειχνεις, αλλα μεσα σου ξερεις οτι ολα αυτα ειναι ψοφια
Πρεπει να επιδειξεις μια χ αγαπη και εναν χ σεβασμο προς τα 20σ 30σ 40σ 50σ (οι λογοι ειναι αδιευκρινιστοι συμφωνα με την επιτροπη ερευνων του ινστιτουτου μελετων που κλωτσαει το σκαμπο- αν και η συνεργατις μου (που θα με ευνουχισει μετα απο αυτο) εμφανιζει ανησυχητικα δειγματα στροφης προς την εν λογω φρενιτιδα)
Χρειαζεσαι εναν χαρτοφυλακα για να βαλεις μεσα την καλη σου την καρδια και μετα να τον πεταξεις στον Δουναβη υπο τους ηχους της σονατας του ξεφωτου στην χαραυγη της εργατικης πρωτομαγιας. ντουρουρου ντουρουρου ντουρουρου
Σταματα να χρησιμοποιεις την τηλεφωνικη σου συσκευη
Μην καθεσαι-ξαπλωνεις σε στενους χωρους (κατω απο τραπεζια ειναι το προσωπικο αγαπημενο μου)
Κανε το καλο αλλα μην το ριχνεις στο γυαλο.
Πιες για να ξεχασεις εκεινη την τετοια που σε πληγωσε τοτε και τι καργιολα που ειναι, εγω θα την ξεχασω και ουτε γεια δεν θα της λεω και θα ερχεται να με παρακαλαει μετα και θα της πω ααα κυρα μου στα διαλα τωρα. Μπραβο μαλακα, κομματια για την ετσε, ειναι κουλ και ταυτοχρονα μια σαφης ενδειξη του οτι πλεον εχεις μεγαλωσει και δεν εχεις αναγκη κανεναν γιατι η πυγμη ρε η πυγμη και ο τσαμπουκας κανουν τον μαγκα και θα παω πισω στη χαλαστρα με 200 γιατι φυσικα και μπορω. Τι μαλακας εισαι εσυ βρε!
Σταματα να κλαις, νομιζουν ολοι πως εισαι 5 χρονων-μα δεν μπορω να το ελεγξω, τι να κανω-πρεπει να σταματησεις-δεν μπορω-μπατ γιου λουκ γουικ εντ πιπολ γουιλ τεηκ αντβαντατζ οφ γιου-αι ντοντ κερ, αιμ νοτ αν ιντιοτ, αι κραι, δατ'ς γουατ αι ντου!
Τελος, πες απο μεσα σου 18 φορες "ατιμη κοινωνια με εχεις ριξει στα πατωματα"
Γιατι ηθελες να μεγαλωσεις κωστακη γιωργακη μπαρμπαμητρο και τρεξε τωρα πισω να προσπαθεις να θυμηθεις πως ηταν η χαστουκα που σου εριξε η μαμα σου επειδη εβαψες μπλε το καλοριφερ.
  Να μια κρυα αναρτηση. Στο επομενο επεισοδιο θα γραψω μια λιστα με τα μπαρζ και τις καφετερειεζ στις οποιες εχουμε κλαψει με μαυρο δακαρυ με και χωρις λογο
Δημητρελι geisha

Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη για Δαναούς

Το λαδι νερο δε γινεται. Αφαιρετικα, αφεθηκα στο παλιρροικο κυμα, παλικαρισια σαν τα ψηλα τα κυπαρισσια. Ειμαι ο ευεργετης των φαρμακειων.
Το αιμα μας κραταει σφιχτα δεμενους πανω σε κορμους δεντρων. Ειδα τα χερια μου ματωμενα μια παρασκευη που δεν ηταν τυχερη. Τιποτα δεν ειναι τυχερο αυτον τον καιρο. Αλλα στα αρχιδια μας κυριε, εχουμε δει χειροτερα, εχουμε βιωσει χειροτερα, εχουμε λουστει ο,τι εχουμε κανει πολλες φορες. Η ζωη ειναι δυσκολη Δημητρα. Ενταξει γερο, το ξερω. Αλλα να ξερεις οτι ποτε δεν θα σταματησει να υπαρχει η αισιοδοξια που βγαινει σαν σταγονα απο τη συριγγα της απαισιοδοξιας μου. Εχω το πιο γερο στομαχι και ακομη και αν ενα γκαβισκον θα με εκανε να δω πιο καθαρα, αρνουμαι να το παρω γιατι αντεχεις και ετσι και βλεπεις καθαρα μεσα στη νυχτα. Ο πρωτος μου εαυτος ξυλοκοπει αγρια τον δευτερο αυτη τη στιγμη. Ο δευτερος εχει πεσει στο πατωμα με ενα διαλυμενο γονατο, 3 σπασμενα πλευρα και ενα εξαρθρωμενο σαγονι. Και αυτο ειναι νικη γαμω. Ο τριτος εαυτος παντα χαιρεται οταν νικαει ο πρωτος γιατι ετσι θα μπορει να βγαινει συγκεντρωμενα οταν θα εχει ηλιο και το δοχειο ολων αυτων θα πηγαινει να βρισκει τις φιλεναδες του.
Always trust a James, trust a Jack, don't trust a what.
A what?
Ο ηλιος σε καρφωνει σε σκονισμενα πατωματα, σε αφηνει ακινητοποιημενο για να απολαυσεις τη μικρη στιγμη που κατι ειναι διαφορετικο μεσα στην κρυα μερα. Ειναι το μικρο μπισκοτο που δινεις στο σκυλο σου, αν ο σκυλος σου ειναι μικρουλης φλωρακος και ζει μεσα στο σπιτι. Τι σου λεει η σκυλα σου για εμενα.
Καθε φορα που σε σκεφτομαι καινουργια-καινουργια μου φιλη μπερδευομαι. Η παλια καινουργια μου φιλη παλιωσε πια! Αλλα παντα θα ειναι η καινουργια μου φιλη γιατι οσο και αν δεν θελω να το παραδεχτω ειναι και θα ειναι μια. Ποτε δεν καταλαβα την εφηβικη μανια σου να κρυβεις πραγματα, ποτε δεν καταλαβα γιατι επρεπε να γινονται ολα τοσο δυσκολα και μπερδεμενα, ποτε δεν καταλαβα γιατι δεν διωχνεις τοσους ανθρωπους που σερνεις στο κλουβι σου τοσο καιρο, αλλα καταλαβα τα παντα για εσενα γιατι εισαι εγω αλλιως. Ειχε τοση ομιχλη και βαριομασταν να βρεθουμε αλλα βρεθηκαμε και δεν ειχαμε ορεξη να κανουμε τιποτα. Οι δρομοι ηταν τελειως αδειοι και σκεφτηκα πως αυτη η πολη ειναι θανατος τις κυριακες. Τα ηλιθια κιτρινα φαναρια και τα χριστουγεννιατικα φωτακια στη στοα εκαναν φωτεινα συννεφα και το μονο που θελαμε ηταν να παμε σπιτια μας. Η σκεψη μας ηταν παντα κοινη και οσο και αν θελεις να διαγραψεις εποχες, συμπεριφορες, λαθος πραγματα που φανηκες, λαθος πραγματα που ειπες και εκανες, λαθος πραγματα που δεν εκανες ποτε, εμενα αυτο με εκανε αυτο που ειμαι. Δεν θα ηθελα καμια μερα πισω απο τις χιλιαδες πεταμενες στα σκουπιδια, οσο και αν τις θελω ολες. Δεν θα ηθελα να ειμαι καπου αλλου, οσο ασχημα και βασανιστικα και αν σηκωνομουν το πρωι απο το κρεβατι, δεν θα ηθελα να ειχα μιλησει σε κανεναν, οσο και αν χρειαζομουν καποιον να καταλαβει αν εχω αρχισει να τρελαινομαι ή αν απλως σκεφτομαι τοσο πολυ που ολα πια τα βλεπω σαν αιωρουμενα ροκανιδια στο κενο.
Αγαπητη εγω, νουμερο ενα δυο και τρια, γραφω λιγα απο τα πραγματα που δεν προκειται να ξεστομισω ποτε με δυνατη φωνη. Αληθεια σου λεω, δεν ξερω αν θα ειναι καλυτερα απο σημερα για εσενα. Ο φοβος θα σου ριχνει χαστουκακια μια στο τοσο, πυκνα ή αραια. Αλλα ξερουμε οτι οσο αναποτελεσματικο και αν ειναι το να πιστευεις σε κατι μεσα στην τυφλα, οσο εμμονικα αντιπαραγωγικος και αν γινεσαι, θα ελπιζουμε παντα ρε μουνια. Γαμω τη θυρα 7
geisha

Και κάπως έτσι, δεν ήταν πολύ καλή ιδέα. ΜΗΠΩΣ?

Ναι. μπηκε απο την εισοδο του σπιτιου κοιταξε γυρω της και καθισε στο πατωμα. Στην αρχη καθισε καπως νευρικα αλλα σταδιακα χαλαρωσε και αφεθηκε να ξαπλωσει. Ενιωσε σαν να την παταει απαλα μια ζεστη υγρη πρεσσα και να την σκεπαζει προστατευτικα για να μην κρυωσει. ξαφνικα η πρεσσα ανοιξε οπως ανοιξε ορθανοιχτα και η πορτα και ο ανεμος εισεβαλε μανιασμενα στο δωματιο. Το δωματιο ξεκινησε να κουνιεται περα δωθε και την πεταξε στον αριστερο τοιχο του κελιου 33. Εκει ξεκινησε να διαλυεται σε κομματια. Καθε ιστος εσπαγε με μπρουταλ φορς απο μια βιαιη μηχανη που ειχε κατασκευαστει μονο για να καταστρεφει, λιγο αιμα εμφανιστικε, μικροβια παντου χυνονται με το αιμα, αυτο-αναπαραγονται με τρομερη ταχυτητα, το αιμα μπαινει σε καθε αρμο απο το παλιο ξυλινο παρκε, ποτιζει τις σανιδες, εκει ξεκιναει ο θανατος του δωματιου, απο το ξυλο και την υγρασια, τα πατωματα φουσκωνουν, εκεινη διαλυεται ολο και περισσοτερο, διασπαται συνεχομενα σε υπο και μετα ερχεται το μαυρο κενο που σε φερνει πιο κοντα σε εμενα. Ωμη μπριζολα, σου το ειχα πει οτι δεν επρεπε να σε φαω. Ειδικα οταν παιρνεις τοσα χαπια. Ηρθε το τελος.
τι αλλο να κανω για να χαρω τις απλες στιγμες της ζωης το κερατο μου
geisha

πις εν σιτ

Δεν ξέρω αν μπορώ,αλλά σίγουρα δε θέλω.Μου λείπουν όλα,τα θέλω όλα μπύρες,γατάκια και ανακόντα.Γουατ;
αυτή εδώ θα ναι μια μικρή ανάρτηση,για να σηματοδοτεί μια μικρή εξέγερση.Θα πας στην Κίνα,θα πάω στην Ινδία.Και η μικρή μαρία;σε ρωταω.απαντήστε!
Ακούω φωνά!Ξεχνάμε τα συντακτικά,συντρίμμια στα λεξικά μπετά στις ανυπάκουες τις φλάμπουριές τις τατζιμιτζιτζιριριες.
ο Τάκης,η περσόνα,όλοι αυτοί δεν είναι υπαρκτά πρόσωπα,κι όμως τους έχουμε για να μην μπερδεύουμε άλλο το φαρδύ μυαλό που όλα τα χωράει.Φτύνω και φτύσε μας κι εσύ,η μάνα σου και το νησί.
Λίτσα!Σε ψάχνω
μπουσουλάω
γαμώτο έφτασα στο πικ

λεφτά δεν έχει,γράμματα ναι

Αγαπητά μου εγγόνια,
Δεν ξέρω γιατί σας γράφω αυτό το γράμμα.Δεν ξέρω καν αν υπάρχετε,γιατί μπορεί να μην έκανα παιδιά και να πέθανα μόλις τελείωσα αυτό το θαυμαστό έντρυ.Είμαι όμως η γιαγιά σας,και σας έχω απευθυνθεί στο μυαλό μου κι άλλη μια φορά που κοιμόμουν ένα μεσημέρι.
Τα γηρατειά δε μου ταιριάζουν,είμαι σίγουρη,κι εσείς να ξέρετε ότι με δυσκολία θα με αναγνωρίζατε αν με βλέπατε όπως είμαι τώρα.Γιατί χτες ήπια δυό κρασιά κ μόλις καταβρόχθισα μπανόφι μιας βδομάδας και περιμένω τα αποτελέσματα.
 Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα όπως είναι στη δική σας εποχή.Αλλά δεν ήμασταν ξενέρωτοι.Ποτέ.Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε.
θα σας διηγηθώ αυτή την εμπειρία.Του να είσαι τη μία έτσι και την άλλη γιουβέτσι.
Όταν κάποια πράγματα συμβαίνουν συχνά στη ζωή,αποκτά κανείς έναν επαγγελματισμό στο χειρισμό τους.Θα ευχόμουν όμως να μην έλεγε κανείς ότι έτσι είναι καλύτερα.Έτσι απλώς είναι.Γιατί δεν μπορούμε να δώσουμε να καταλάβει ο παρατηρητής ότι δεν χρειάζεται να μας παρηγορήσει;μπορούμε να ζήσουμε ό,τι είναι όπως είναι.
 Χτες βράδυ αντιλήφθηκα σε μεγάλο βαθμό τον αποκλεισμό που σου δημιουργεί ο φυσικός περιορισμός σου στο κεφάλι σου.Είναι μια βάρκα που γυρνά και τα λοιπά και τα λοιπά.Αλλά όπως και να χει αν κάποια στιγμή το νιώσεις αυτό και το πόσο υποκειμενική και αδύνατο να μεταφερθεί επακριβως είναι η σκέψη σου,τότε φτάνεις στο επίπεδο να καταλάβεις και κάτι ακόμη πιο τρομακτικό : τα μάτια σου είναι κρέας εγγόνι.Βλέπεις τα πάντα πίσω από ένα άλλο κομμάτι κρέας που το φροντίζεις ή το διαλύεις κάθε μέρα και διαρκώς ξεχνάς την υπαρξή του.ή μάλλον δεν τη σκέφτεσαι αρκετά με όλα της τα χαρακτηριστικά.Δεν πειράζει όμως,γιατί βοηθάει στη διατήρηση της οργάνωσης της ζωής χωρίς την αίσθηση των γηρατειών,η οποία μπορεί να έρθει πολύ πρόωρα αν κανείς σκέφτεται τρομερά συχνά το σαρκίο του και τα σπυριά που βγάζει πως είναι τμήμα πανοπλίας και άλλες ρομαντικούρες.Εγώ στην πραγματικότητα για σας θα είμαι πάντα η γιαγιά σας,θα με γνωρίσετε στο τέλος του παραληρήματός μου και ακόμα και τώρα που το γράφω αυτό,για σας είμαι η 22χρονη γιαγιά σας,γιατί έτσι είναι.
  Είναι ύπουλο πράγμα όμως ο ρόλος αυτός.έχουμε μυστικά.
δεν σας αφορούν και δεν σας ενδιαφέρουν,όταν εγώ όμως βλέπω όνειρα με τη δικιά μου γιαγιά να περπατάει έγκυος καταλαβαίνω την τρέλα που ζούμε.Και είμαι σίγουρη ότι ακούγομαι σαν μια απόλυτη τρελάρα τα βράδια μες το λεωφορείο που αποφασίζω ότι όλα αυτά θα πρέπει να τα μοιραστώ,αλλά τότε μόνο έχω δυο επίπεδα σκέψης.Το ένα είναι αυτά που λέω και το άλλο είναι το "θεε μου τι λέω.κοιτα δω κατάσταση" που το διασκεδάζει αυτό,γιατί το αεροπλανικό μεθύσι προκαλεί μια εσωστρέφεια που δε σου επιτρέπει να αντιληφθείς ποιος ακριβώς είναι αυτός που τα ακούει όλα αυτά,και που στην καλύτερη περίπτωση διασκεδάζει με την κατάστασή σου,όπως ο μέσα εαυτός.
ο εαυτός παιδιά μου είναι ένα μικρό σκουτεράκι,που πάνω του θα κάνετε μερικές βόλτες,και μετά ο δρόμος θα γεμίσει από κάτι άλλα,οπότε να το ξέρετε και να μην μπερδεύετε ποτέ τους ρόλους.
ελπίζω να μάθατε κάτι από εμένα σήμερα.Αν δεν μάθατε δεν πειράζει.Είναι παντελώς άχρηστο.έχω αλτσχάιμερ και οι γονείς σας είναι δίδυμοι,άσε που καπνίζω ακόμα και μάλλον είμαι αρκετά δυσάρεστη παρέα.


σας έυχομαι καλή σταδιοδρομία και καλή τύχη όταν αποκτήσετε κι εσείς δικά σας εγγόνια.

Η γιαγιά σας,Ρούλα

την τυχη

They sat together in the park
As the evening sky grew dark
She looked at him and he felt a spark tingle to his bones
It was then he felt alone and wished that he'd gone straight
And watched out for a simple twist of fate.

They walked alone by the old canal
A little confused I remember well
And stopped into a strange hotel with a neon burning bright
He felt the heat of the night hit him like a freight train
Moving with a simple twist of fate.

A saxophone someplace far off played
As she was walking on by the arcade
As the light bust through a-beat-up shade where he was waking up
She dropped a coin into the cup of a blind man at the gate
And forgot about a simple twist of fate.

He woke up the room was bare
He didn't see her anywhere
He told himself he didn't care pushed the window open wide
Felt an emptiness inside to which he just could not relate
Brought on by a simple twist of fate.

He hears the ticking of the clocks
And walks along with a parrot that talks
Hunts her down by the waterfront docks where the sailers all come in
Maybe she'll pick him out again how long must he wait
One more time for a simple twist of fate.

People tell me it's a sin
To know and feel too much within
I still believe she was my twin but I lost the ring
She was born in spring but I was born too late
Blame it on a simple twist of fate.

"Εκανα τα παντα, ο,τι μπορουσα, μονο απο δεντρα δεν κρεμιομουν, τοιχους δεν σκαρφαλωνα, εκανα τα παντα. αλλα τελικα εκανα τα παντα για να μην ειμαστε μαζι. Αν ημουν απλος και ηρεμος θα μπορουσαν να ειναι αλλιως τα πραγματα." ακουστηκε μεσα στο μπλε δωματιο που δεν θα ξαναδω ποτε και μετα γελασε ισως με το οτι το ειπε και το καταλαβε μετα απο τοσα χρονια που περασαν και μετα εφυγε. Και μου αφησε ενα δωρακι μεχρι την επομενη φορα να εχω να σκεφτομαι. Την επομενη φορα ομως θα εχει φυσηξει πολυ δυνατα, οπως εκεινη τη μερα που θυμαμαι παλια και ο,τι ειπα και ο,τι ειπε ο καθε ανθρωπος θα εχει ξεχαστει και θα ειμαστε λιγο χαρουμενοι ολοι για αυτο. Αλλα θα μπορω να θυμηθω εστω για μια στιγμη που θα φυγει, με την τεραστια μνημη μου, οτι τωρα καθομαι εδω και βλεπω τι εχω κανει σε αλλους και σε εμενα και ποσο μπορει να σε διαλυσει η τυχη γιατι αν ειχα φυγει και αν ειχες βγει απο την αλλη πορτα, δεν θα γνωριζα τιποτα απο ολα αυτα που ειναι και λιγα ουτως η αλλως,, δεν θα ενιωθα τιποτα και δεν θα εσπαγα το κεφαλι μου να βρω πού εσφαλα ή αν το destiny και το gravity ειναι απλως ετσι, χωρις να εξηγειται κατι. Δεν θα ηξερα οτι εγω τουλαχιστον θα εχω χασει και θα κοιμομουν, ήσυχα ή οχι, με ειλικρινες ενδιαφερον για το μελλον μου και για τις επιλογες μου και για το ποσο μπορω να ειμαι δημιουργικη αυριο, και οχι με αυτο το ψευτικο και ψυχαναγκαστικο περιπου ενδιαφερον που πιεζομαι να εχω για τον εαυτο μου για να βγαλω τις μερες και να μην τιναχθουν εστω και τα λιγα πλανα απο αυτα που βαζει καποιος στο μυαλο του, στον αερα. Με λιγη υπερβολη αυτα, και ας μη θυμομαστε τιποτα ποτε ξανα

kai yes kai ou kai yes!

το ημερολόγιο ενός κρυουλιάρη

1

ο σκύλος καταχάρηκε,γαύγιζε αλύπητα,διαστημικά!
θα φύγουμε,αγαπητέ μου.Μια βδομάδα σε σκυλίσια χρόνια πόσο είναι;ένας μήνας;
Ισοδυναμούσε με μία εγκατάλειψη.
Είμαι πάνω στη σκάλα και ακούω να λένε το όνομά μου.Μπαίνω στον πειρασμό να απαντήσω,αλλά ο λήθαργος του υπολογιστή είναι μεγάλος και με βαριά καρδιά συνεχίζω να κοιτάω τη λατρευτή μου οθόνη.Μου έχετε λείψει άνθρωποι του σκαμπί.σαν να μην πέρασε μια μέρα όμως,κι ας πέρασαν 7,σαν οδοστρωτήρας.Σαν τη βέρα την καμαριέρα και τον αντρέα το κίτρινο σκούτερ,ο μπομπ ανοίγει την καρδιά του σαν κονσέρβα,στο φεισμπουκ και σε άλλα,πιο φαρδιά και πιο μεγάλα (;) η μεταστροφή του σκαμπουδί στην σκαμπουλί θα είναι για γερά στομάχια,μάτια φρύδια και αυγά.Τα αυγά είναι παιδιά.
Η επιχείρηση καραφλός πράκτωρ απέδωσε καρπούς και νύχια δαγκωμένα,από το κρύο μεσα από το τρύπιο γάντι,το κουτάλι μου ακούω και με πιάνει καημός.Τι έφταιξα ο δύστυχος να είμαι τόσο νέος.
Της αρλούμπας το κάγκελο γίνεται πάλι αλφόνσο!
πίτσες θα παραγγείλουμε;
λεφτά βγάλε και άσε με,δεν ξέρω πως εξηγείται το τσίμπημα αυτό,αλλά ο λαιμός μου είναι γεμάτος μικρά κόκκινα σημαδάκια σε σχήμα κασκολ.είναι ωραία να τυλίγεις το δέρμα σου με αλλεργίες ή με κρύο,και θυμάμαι επίσης μια βραδιά σαν τα άλλα που τρώγαμε μπισκότα και λέγαμε αστεία.Όταν το φαί μπαίνει σε μία σχέση ή μία φιλία,είναι προφανές ότι η κατάσταση από νέα έχει γίνει πιο γριά,και βαις βέρσα.