Το εγω και το αυγο

Αγαπητά μου παιδια,
δεν ξερω πως να ξεκινησω να σας πω αυτα που θελω. Δεν εχει γινει τιποτα ακομα, αλλα όλοι ξερουμε πως θα πάει.
Δεν αγαπιομαστε πια με τον πατερα σας. Νομιζαμε καποτε οτι αγαπιομασταν οταν δεν ειχαμε καταλαβει ακριβως οτι απλα θελαμε κατι ο ενας απο τον αλλον. Μεχρι τοτε θεωρουσαμε οτι αν αυτο το κατι δεν περιοριζεται σε κατι πολυ συγκεκριμενο ειναι σιγουρα ενα βαθυ συναισθημα.
Εγω παντα το ηξερα οτι δεν θα πρεπε να μην με αγαπαει κανεις γιατι τοτε μαλλον εχω κανει κατι κακο. Αυτο το εμαθα οταν δεν ξερω και γω ποτε, αλλα το ξερα παντα καλα. Κ ετσι επρεπε οπωσδηποτε να μη συμβαινει αυτο, γιατι αλλιως κλαφτα. Η ευθραυστη ψυχοσυνθεση σμπαριαλιαζε οπως θα επρεπε.
Ευτυχως ο πατερας σας ηταν ενας ανθρωπος στον οποιο μπορεσα να βασιστω. Γνωρισα τον αντρα που μας εβρισκε ολους ισους, ανακυκλωνε και δεν ψηφιζε ποτε κανεναν μαλακα. Τον ερωτευτηκα.
Ολα αυτα πριν καταλαβω οτι φυσικα και θα τον ερωτευομουν, ερωτευομουν συνεχως τα παντα αφου ολα ηταν καλυτερα απο μενα και οχι επειδη συνεβαινε απαραιτητα καποια συνδεση.
Μετα καναμε εσας, και εσεις ησασταν σαφως καλυτεροι απο μενα.
Ησασταν ομως καλυτεροι και απο κεινον. Δυο φορες εκεινος, ονομα και πραγμα. Γι αυτο και σας εδωσα και στους δυο το ιδιο ονομα.
Αν ειχατε μια αδερφη μπορει να εβλεπα το αδιεξοδο μου νωριτερα, και να καταλαβαινα οτι ειμαι πραγματικα η μισογυνισσα μανα. Δεν το κανα σε σας, το εκανα σε μενα. Ελπιζω να μη γινατε μαλακες.
Και οσο περναγε ο καιρος και ησασταν καλυτεροι, ο πατερας σας ηταν αυτος που ηταν.Οι ανθρωποι δεν ειναι φτιαγμενοι για να ζουν ο ενας με τον αλλον. Για την ακριβεια δεν ειναι φτιαγμενοι για τιποτα, η μια γενια φτιαχνει την επομενη οπως γουσταρει η οπως τα καταφερνει. Αν δεν ειχα σκωλιωση το ξερετε οτι μπορει να μην ειχατε ουτε εσεις; Δεν την μετεφερα μονο, τη συντηρησα για τα καλα στην πλατη μου. Εφτασε σε σας χωρις να μπορουμε να πουμε με σιγουρια οτι θα ερχοταν αν δεν ειχα περασει μια ολοκληρη ζωη πανω σε μια καρεκλα σκυμμενη.
Τον εδιωξα οταν δεν αντεχα αλλο, αφου με ειχε ηδη διωξει κ αυτος δυο φορες αλλα με ξαναμαζεψε απο τυψεις. Ποσες φορες πρεπει κανεις να το ζησει αυτο για να καταλαβει οτι δεν εχει καμια σημασια;
Ο ρομαντισμος δεν φευγει ποτε. Ελπιζω πραγματικα να μη σας το εμαθα αυτο το πραγμα, ειναι απο τα πιο αχρηστα που μπορει να εχει κανεις στο κεφαλι του και προυποθετει μια τεραστια ανεση ρουτινας για να εκπληρωθει. Αν δε με πιστευετε πιαστε μια οποιαδηποτε δουλεια και πειτε μου ποσο ερωτευσιμοι ειναι ολοι μετα απο μισο μπουκαλι ουισκι.
Το ολο νοημα ειναι οτι λες διαρκως στον εαυτο σου πως "δεν ηταν αυτο για μενα" λες και υπαρχει καπου καποιος που εχει προδιαγραψει την πορεια σου. Αγαπητε μου γιε νουμερο ενα και γιε νουμερο δυο, κανεις δεν το κανει αυτο.