Μεγαλώνω εγώ ή είναι απλά ένα βιολογικό φαινόμενο σε συνδυασμό με ένα κοινωνικό φαινόμενο και εγώ στην πραγματικότητα είμαι πάντα ο ίδιος πυρήνας που είναι εξ αρχής προσαρμοστικός και πλέει μέσα σε αυτή την υπόλοιπη μπούρδα; Αν είχα στο μέτωπό μου μία κάμερα καρφωμένη θα είχα καλύτερη αντίληψη της σχετικότητας του χρόνου αφού θα είχα βάλει στο κεφάλι μου έναν ακόμη παρατηρητή, με σχεδόν την ίδια οπτική γωνία με μένα μόνο λίγο πιο πάνω από τα φρύδια μου, οπότε θα ήμουν εγώ, κατα προσέγγιση, απλά χωρίς να τα βιώνω πραγματικά, αλλά και που τα βιώνω πραγματικά ίσως να μην έχει σημασία γιατί αν είμαι ο ίδιος πάντα μέσα στο χρόνο θα έκανα αυτό που ήταν να κάνω έτσι κι αλλιώς, με τον ίδιο τρόπο. Και αν δεν το κάνω είναι κατα προσέγγιση αυτό, δεν αλλάζουμε πραγματικά; Μεχρι τα τρία πρώτα χρόνια έλεγαν οι επιστήμονες. Δεν ξέρω ποιοι επιστήμονες ακριβώς.
Αν είχα στο μετωπό μου μία κάμερα καρφωμένη δε θα ήμουν εγώ, εγώ είμαι η βιολογία μου και άρα σκατά στα μούτρα σας θρησκείες και φιλοσοφίες. Είμαι λίγο το ίδιο και λίγο ένα μεταλασσόμενο πράγμα, και δωσ του να αναιρούμε αυτά που λέγαμε και όλοι είναι κάτω από το ίδιο σεντόνι, είμαστε το ίδιο πράγμα είπε το έντερο στο συκώτι και έκλασε δυνατά.
Εγώ δεν είμαι το ίδιο με σας ηλίθιοι, είπε η μύτη που κατάλαβε τι συνέβη. Το σώμα έπεσε σε θλιψη από τον σνομπισμό που ένιωθαν τα όργανα το ένα για το άλλο, και το βιολογικό ρολόι έκανε έναν ήχο που σημαίνει ΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΡΑ.
Όλα μου τα πράγματα με κρατάνε ασφαλή. Η καρέκλα μου φροντίζει ωστε να κάθομαι τώρα πάνω της, το σύμπαν είναι όλο ένα και γω είμαι ένα και το γραφείο ικέα είναι ένα με μένα και γω μαζί του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου