αρρωστια

Και τα χερια μου προσπαθησα πολυ να τα τραβηξω. Ψυχικα. Αλλα δεν μπορεσα να τραβηξω ουτε χερια, ουτε εμενα. Τιποτα δεν καταφερνεις, μονο να γινομαι αυτος που παιρνει τον πονο και σε κανει να νιωθεις ασφαλης για τις επιλογες σου, για αυτα που λες και για αυτα που νομιζεις πως αποφασιζεις μια μερα. Μια μερα που αυτα που αποφασιζεις στα παιρνει η επομενη και στα πεταει στα σκουπιδια. Η αρρωστια ειναι αδυναμια στο σωμα και στη σκεψη και τιποτα δεν ειναι καθαρο εδω και πολυ καιρο και τιποτα δεν σε βοηθαει να αποφασισεις τι εισαι σημερα, τι θα εισαι αυριο.
Και η νυχτα τελειωνει μαζι με τη μερα, ηταν μια τρυπα στο νερο, δεν εβαλες τιποτα στο κεφαλι σου, μονο αδιευκρινιστα πραγματα που ερχονται και φευγουν συνεχεια και δεν μπορεις να τα θυμηθεις ποτε ξανα στη ζωη σου. Εγω πεθανα τωρα και τωρα και τωρα και τωρα. Δεν θα ξαναεχω ποτε αυτη τη μερα που ημουν αρρωστη και ηταν τεταρτη και κρυωνα και τα μαλλια μου ηταν ετσι οπως ειναι σημερα και αυτα που σκεφτομουν ειναι αυτα που σκεφτομαι τωρα και αυτα που ελεγα στον εαυτο μου και στον διπλα και αυτα που ψιθυριζα για να τα ακουσω και να τα καταλαβω ειναι αυτα που ψιθυριζω τωρα.
They will dash you against the cliffs
'Til every brittle bone is broken
Jutting rip and gristled knuckle
Is gnashing on the foam

ε και δεν ήξερες. Γιατι δεν ήξερες? αφού ήξερες.

Φτιαχνεσαι, ξεφτιαχνεσαι, ολα μπορουν να συμβουν πολυ γρηγορα. Η αποδομηση και αυτες οι μαλακιες εχουν αξια μονο οταν μιλαμε για ακραια αποδομηση και ακραιες βλακειες. Αλλιως κανεις τρυπες στο νερο. Και φυσικα αυτο επηρεαζει καποιους αλλα δεν θα επηρεασει τον παππου σου στο χωριο.
Το γκρουβατο του ψυχεδελικου ροκ:
-Έχει ζέστη στη φωλιά σου?
-Όχι, εχει κρύο.
-Δεν εχω ατομα να παω.
-Πάρε τους παππούδες και πηγαιντε
-Δήμητρα, οι παππουδες ειναι original, δεν είναι τριανταρηδες ή εικοσαρηδες που το παιζουν αυτο επειδη ειναι ετσι τωρα.
-Εντάξει, πηγαινε μόνος σου.
ΕΧΘΡΟΙ, ΕΧΘΡΟΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ.
Περιμενω τα γατακια να με κανουν καλα και δεν καταλαβαινω οτι  ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΑΡΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ.
Δεν μας φτανουν οι αηδιες και ο,τι γινεται, τρωμε ενα extra  πακετακι στο σπιτι μας. Μιλας αποτομα και νευρικα και δυνατα και αρπαζεσαι με τα παντα. Ειμαστε τελειως ιδιοι και οχι και αυτο με αγχωνει σε εναν βαθμο.  Γιατι πανω απο ολα ξερουμε να κρυβουμε τα παντα με μια χαρα και ενα υφος που δειχνει οτι δεν μας ενδιαφερει και πολυ το αν καταστρεφεται το συμπαν αλλα ταυτοχρονα ο,τι κακο κανουμε δεν μπορουμε να το κρυψουμε και μετα βγαινουμε σαν βρεγμενες γατες που δεν θα καθισουμε ομως και να το ακουσουμε αμασητα γιατι μας προσβαλλει, θα φωναξουμε μια στιγμη σαν βλαμμενα και μετα θα το παρουμε παλι πισω ετοιμοι να βαλουμε τα κλαμματα. Θα κανουμε οτι δεν καταλαβαινουμε και θα λεμε ασυναρτησιες. Και "γιατι μου το κανεις αυτο"?
τα εχεις ολα και σου λειπουν ολα και θελεις καποιος να σε πιασει απο το χερακι και να σου πει τί πρεπει να κανεις τωρα, αυτη τη γαμημενη ωρα. Με βία, με βια θα γινει αναρχια. Σαν να χορευεις και καποιος να σου αρπαζει το χερι για να χορεψετε αλλα αντι να χορεψετε θελει να σε συρει με τεραστια ταχυτητα εξω και μετα να σε πεταξει στη θαλασσα, σαν φορειο σε κατηφορα, σαν τοτε που ειχα παθει εκεινο το πραγμα και με κατεβασαν με την πλατη αναποδα για να μη βλεπω την κοινωνικη κατακραυγη. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ?
Εισαι πιο αργος και απο την καθυστερηση.
ΟΥιουιουιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
emperor
εγω ειμαι! γεια σας τωρα φιλες και φιλοι και αγαπητο σκαμπο, σπληναντερο μου.

Η αλήθεια ειναι οτι δεν υπηρξε ποτε αληθεια σε αυτην την τρυπα αλλα θελησα να μεταφερω την αληθεια απο μια γωνια στην αλλη χωρις να λαμβανω υπόψιν οτι οι αληθειες δεν μεταφερονται αλλα υπαρχουν και δεν υπαρχουν, υπερστατικα στο ιδιο σημειο πακτωμενες και οταν σταματανε να υπαρχουν σταματανε να υπαρχουν ραγδαια σαν την επιδεινωση του καιρου στα γαμημενα μας νησια.
Καταλαβα? Δε νομιζω, αλλα ελπιζω
γιατι τετοια χαζοβιολα ειμαι.

Άυπνη αυτογνωσία

Με αυτες τις μαλακιες περι πυρηνικων καταστροφων που ακουσα τα μυαλα μου χυθηκαν στο πατωμα και πατησα πανω τους και να, τωρα, κοψοφλεβο.
Οχι, οχι δεν θα γινει κατι τετοιο. Με λιγη συγκεντρωση και πυκνωση θα ακολουθηθει μια πορεια που θα ειναι σαν τοτε που πηγαιναμε με το αυτοκινητο και ειχε αριστεροδεξια μπροστα και πισω τείχη απο χιονι πυκνο και κατασπρο. Αυτη ειναι η αληθεια. Τα δινεις και τα παιρνεις πισω οποτε γουσταρεις.
Αρχιδια θελει η δουλεια και κομπρεσερ.
Ολα τα αλλα λυνονται. Σε περιμενω στις 30 ή στις 3 ή στην 21η, στις 26, στις 28.
Θα φυγω ρε πουστη και ο χρονος τρεχει πολυ πιο γρηγορα απο εμενα. Οσο και αν προσπαθω να κανω φιγουρες και να γλιστρησω πανω στο νερο δεν θα καταφερω να ερθω στην ωρα μου. Τι να κανουμε τωρα. Οχι πια δακρυα
δημητσος

Fuck all of this

Η βαρύτητα θα σε τραβηξει κατω στο τελος, το ξερεις. Προς το παρον πρεπει να βγαλω 10 κιλα αρχιδια. Οχι γιατι μου τα φερνει δυσκολα η τυχη. Γιατι ειμαι κλαψιαρα και ενιοτε ανικανη. Θελω πολυ να ερθω μανταμιτσα αλλα στο μυαλο μου γινεται πιο δυσκολο με το δευτερολεπτο. Η σπαταλη με εχει διαλυσει και ταυτοχρονα δεν προσφερω τιποτα. Γενεθλια και αγορασα τι? Τον ποιον μου εχω κανει προχειρο? Τι?
Εδινα στροβιλομηχανες και κινουμαι στον εξης αξονα: Αυριο θα παρω τηλεφωνο και θα ασκησω πιεση. Ακραια πιεση.
Εχω ξανα ψυχολογια loser.

Αποδεσμευτικα πορτοκαλια.

Οταν κλεινω τα ματια μου σφιχτα, βλεπω μονο τα ματια μου ορθανοιχτα.
Τα βαρη που σερνεις για καιρο σε εγκαταλειπουν με μια ξαφνικη στριφογυριστη κλωτσια στο στηθος. Βαν νταμ σταιλ.
Η Λωρα καθισε ησυχα στο τραπεζακι της τυφλης μοναξιας. Θα αρχισω να γραφω αρλεκινς.
Ο τζακ την κοιταξε και της χαμογελασε. Θελεις ενα σπιρτο μωρη χαρχαλα?
Οχι Τζακ, ευχαριστω. Με εχει πιασει δυσανεξια στους καπνουληδες.
Οταν κοιμοταν ο τζακ η Λωρα ακουγε υπηρχες παντα μεσα στην ψυχη μου. ΓΙΟΥΧΟΥ γιουχου.
Το τηλεφωνο χτυπαει, ειναι η θεια σου. Ποιος κατεβαινει σημερα στον αδη? σου λεει. Σκυλια γαυγιζουν καθε στιγμη και αν προσπαθησεις να τα ακουσεις θα κερδισεις μια τριαινα, να καρφωνεις τους εχθρους και τους φιλους με εχθρικοτητα και με αγαπη στο μετωπο. Με κοιτας που σε κοιταω?
Μαλλον δεν ημουν ποτε εδω και δεν ησουν και εσυ ποτε εδω. Εισαι παντα εκει και αυτο δεν το ξεχναω.
Τα αφησα να περασουν αμασητα, κανεις δεν καταλαβε τι κανω καθε μερα. Τα χορτα κανουν καλο στην καρδια οταν τα βλεπεις να τρωγονται απο ζωακια γιατι ολα τα ζωακια ειναι χαριτωμενα. Βεβαιως, η παρελθοντολαγνεια ειναι μια φιλεναδα της οποιας την παρεα πρεπει να κοψουμε στη μεση και να τη θαψουμε 4,89 μετρα κατω απο το χωμα. Ειναι η τελετη του να μη θυμασαι ποιος εισαι. Δεν ξερω τι κανω καλα και τι δεν κανω καλα και αν υπαρχει κατι καλο που κανω αλλα θυμαμαι πως σε πηρα τηλεφωνο αιματα και με μαυρο δακρυ σου ειπα πως για πρωτη φορα δεν εχω ιδεα για το τι κανω και το που παω και το που θα παω. Ακουω ηχους πισω μου απο το ανοιχτο μπαλκονι και νιωθω πως καποιος ειναι εκει και με κοιταζει και φυσικα δεν θα ριξω τα μουτρα μου να δω αν οντως ειναι καποιος εκει γιατι μεχρι να γυρισεις, χανεται η ακοη και δεν ξερεις απο που μπορει να σου ερθει. Αλλα η ηχητικη ειναι μια παραπλανητικη καποια σε τετοιου ειδους οικοδομικα τετραγωνα. Σου ειπα λοιπον οτι δεν ξερω τι κανω και χρειαζομαι βοηθεια γιατι σε ποιον αλλον θα ζητουσα βοηθεια? Και μου ειπες οτι δεν χρειαζεται να υπαρχει παντα πλανο. Και εκεινη τη στιγμη τα μαυρα δακρυα εφυγαν και ηρθαν τα χελιδονια και η ανοιξη η ακριβη.
Δεν χρειαζεται λοιπον να υπαρχει παντα πλανο. Δεν χρειαζεσαι καποιον να σου λεει τι να κανεις. Μαλλον δεν ειναι απαραιτητο το να εχεις καποιον να σε καθοδηγει ηθηκα καθε στιγμη. Και καπως ετσι συμβαινει το εξης.
Σημερα, χθες, αυριο αποδεσμευομαι απο αυτο το τσιρκο των τυψεων και απο ο,τι σκουριασε πανω στα κοκαλα μου. Κραταω ο,τι τρυπιο εχει απομεινει και το φυλαω στο αγαπημενο μου μερος. Κατω απο τις σκαλες που εκλαψα για πρωτη φορα. Πολλα πραγματα ειναι αδικα αλλα καποιες φορες δεν ειχαμε δυναμη.
οι επενδυσεις στο χρηματιστηριο βουλιαζουν και επανερχονται σε ανοδικη πορεια. Παντα ετσι θα ειναι αλλα ας μην ξεχασουμε ποτε τι ειμαστε και τι εχουμε υπαρξει.
Αποτιναζω τη γελοιοτητα της ενοχης που εχω κρατησει με μανια μεσα στα χερια μου και το σφιξιμο των δοντιων και τα ορθανοιχτα ματια μεσα σε λεωφορεια γυρνωντας στις 40 εκκλησιες και την ψυχρολουσια σε δημοσιους χωρους και τα ξαφνικο χαμογελο επιστροφης στην ευγενικη πραγματικοτητα και τις μερες που χοροπηδουσαμε και γελουσαμε γιατι νιωθαμε απαισιοι και τις νυχτες που σκεφτηκα τι θα μπορουσε να ειχε συμβει αν ημουν καλυτερος.
Αν ημουν καλυτερος θα ημουν καλυτερος και αν ημουν χειροτερος θα ημουν χειροτερος.
Θα ειμαι καλυτερος, αυτο μου το υποσχομαι.
geisha

Τρύπησα το δάχτυλό μου

Και καθως τραβουσα απο μεσα τα αντερα και τα σπληναντερα και τη χολη και τα συκωτια και τα αβγα και τα πασχαλια, βρηκα την καρδια και την εφαγα μαζι με την πλαστικη βαλβιδα. τα εψησα, βουτηγμενα σε μαυρα πικρα παχυρευστα πραγματα και μετα τα εφαγα και ηταν πικρα μεχρι μεσα. "Γιατι?" σκεφτηκα και δεν μπορουσα να απαντησω με καποιον τροπο στο στομαχι μου που ηθελε να ξερασει και τα ονειρα του οπως λεει και ο ειμαι ελαφρυς τι μου συμβαινει. Καποιες φορες σου καρφωνεται κατι στο ηλιθιο μυαλο και το αντιλαμβανεσαι ως μονοδρομο. Συμβαινει συχνα το να μην αφηνεις επιλογες στον εαυτο σου.
Σκονη παντου, βηχας, αγχος και μπερδεψογλου που φευγει ανα διαστηματα οταν κολλαω τα μουτρα μου στον καθρεφτη, αλλα επιστρεφει πιο δυναμικα οταν δεν με κρατανε. Με τρωει η μυτη μου πολυ, καποιος θα μου ριξει μια γροθια. Θα σε σκοτωσουν πριν το καταλαβω.
Ισως λιγη παρεα μεσα στο σπιτι θα μου εκανε καλο αλλα ντρεπομαι πλεον να λεω σε ανθρωπους να ερθουν.
Ειναι το πιο ακινδυνο πραγμα αλλα ειναι τοσο τρομαχτικο που το κανεις το πιο επικινδυνο πραγμα. Προσπαθω να κοιμηθω, εχεις σχολειο αυριο. εχουν πρηστει τα παντα μεσα στο λαιμο σου, κλεινουν σιγα σιγα και θελεις τοσο πολυ να κοιμηθεις αλλα φοβασαι οτι αν κοιμηθεις θα σταματησεις να αναπνεεις και θα πεθανεις αργα και ανωδυνα και ετσι δεν κοιμασαι και περιμενεις και ακους τη δυσκολια. Μετα ξεκινας να δακρυζεις και θελεις να βγαλεις φωνη αλλα δεν βγαινει γιατι ουτε ο αερας δεν μπορει να βγει και να μπει και σκεφτεσαι οτι γιατι το κανω αυτο στον εαυτο μου, νομιζα πως ηταν μια καλη μερα σημερα. Και ομως εαυτε η μερα δεν ηταν καλη και το ξερεις γιατι δεν μπορεις να θυμηθεις τι εκανες απο τις 8 μεχρι τις 3 το μεσημερι και μετα η τατιανα και η εκαστοτε τατιανα ειχε οργασμους και σε πηρε ο υπνος παλι στον καναπε και μετα ντυθηκες. Καθε δευτερα και τεταρτη σε πιανει ημικρανια απο το φως γυρνας σπιτι στις 9 δεν ειναι κανεις εκει αλλα ξερεις οτι καποιος θα ερθει και θα σε φροντισει. Μεχρι τοτε πεφτω κατω και μου δενω τα ματια με κατι και προσπαθω να μην ακουω τιποτα. Αυτο το φως ειναι σαν να βλεπεις τον κοσμο με το πιο ασχημο ματι.
Τελικα ενα απο τα πραγματα που με κανουν ετσι ειναι το οτι μια μερα θα μου ξαναερθει το να προσπαθω να κοιμηθω και να πιστευω πως θα τεζα.
Κανεις δεν ασκει τετοιο ελεγχο αγαπητες.
Κυριακη γιορτη και σχολη μου γαμω με βιτριολι
Ειμαι ο νομαρχης της καρδιας μου.
Μια μερα θα με παρακαλαω να γυρισω πισω αλλα δεν θα το κανουμε
Αυτες οι δηλωσεις ειναι βλακειες γιατι ειμαι 22. Το λεω σε ολους τους αλλους εκτος απο τον εαυτο μου γιατι με εμαθες καλα.
geisha