Ειδα τον εαυτό μου στην ηλικία των 15, σε μια φωτογραφια που τραβηχτηκε πριν απο 13 χρονια γιατι δεν ημουν εγω, αλλά ήμουν εγώ, η καινουργια μου φιλη.
Απογοήτευση στο γυαλιστερο μας ματι παρατηρησα τη δεδομενη στιγμη, ειναι η αναμονη και η κουραση και ο τρομος στην ιδεα της κληρονομιας. Η αναμονη ειναι παντα βαρια και παρ'οτι δεν μπορω να πω οτι γνωριζω τι περιμενε η καινουργια μου φιλη, ξερω οτι περιμενα το αιμα του γειτονα μου ειμαι εγω, και η καινουργια μου φιλη, και εγω και ο γειτονας. Και τρομαξα οταν την ειδα, δηλαδη ειδα εμενα να περιμενει το αιμα του γειτονα που ειμαι εγω γιατι εγω ειμαι εγω και δεν θα μπορουσα να περιμενω το αιμα μου με αυτον τον τροπο και αυτη την απογοητευση γιατι δεν βλεπω το αιμα μου με αυτον τον τροπο. Η προσπαθεια αποπροσανατολσμου με δοσεις ακριβειας ειναι ναι ναι, σωστα προκειται να διαβασουμε, επιτηδες. Οπως ελεγα, τρομαξα γιατι αυτο που ειδα εμοιαζε με κατι που δεν ανηκει στο μακρινο παρελθον, κατι δικο μου και μετα σκεφτηκα οτι το ματι που βλεπω δεν ειναι δικο μου αλλα ειναι ιδιο με το δικο μου γιατι η αναμονη παντα σκοτωνει λιγο απο το ζωντανο με τον ιδιο τροπο. Και μετα επισης σκεφτηκα ολη την ιστορια του νασιοναλ τζεογκραφικ και πως παρακαλαει κανεις για συγχωρεση και πως το τιμονι δεν ειχε τη διαθεση να ασχοληθει αλλα πως μπορει να συγχωρησει καποιος καποιον και πως το να θαυμαζεις τις κουρτινες του πραγματος που περιμενεις μπορει να σε κανει να το ριξεις στην κοπτοραπτικη και στο πλεξιμο και μετα να ραψεις τον εαυτο σου πανω στις κουρτινες και ο αδερφος σου να καρφωσει με ενα μηλο στο κουρτινοξυλο γιατι ειναι μπασκετικη φυσιογνωμια και να κατεβασει ολο το κουρτινο-συστημα και να καταληξεις να λες το πατερ ημων ξανα και ξανα γιατι το φως ειναι τρομαχτικο και δεν μπορεις να συνειδητοποιησεις ακομη με ποιον τροπο μπορει να επισκευαστει μια τετοια ζημια. Σηκωσα το κεφαλι μου και ειδα τα κρυσταλακια να πεφτουν με εναν μαγικο τροπο πανω και γυρω μου. Δεν γινεται να συγκρινεις αυτη τη μαγεια με το χθεσινο αυτοκινητο.
Εν πασει περιπτωσει, η εισοδος αυτη στη βομηχανια του υφασματος μονο κακο μπορει να κανει στο τελος αλλα ορισμενες φορες νιωθεις οτι ειναι τοσο περιορισμενοι οι τροποι του να ερθεις κοντα και η σκεψη αυτοεγκλοβιζει τους ανθρωπους γιατι ολα ειναι τοσο φοβισμενα που προσπαθουν να μην αφηνουν επιλογες στους εαυτους τους και να αφηνουν τον χρονο να τρεξει υπεργρηγορα ωστε να ακολουθηθει η χωρις πονο συνηθισμενη φθινουσα πορεια, (ειναι αυτο που κανεις τωρα και αυτο που θα εκανα και εγω αν δεν με ενδιεφερε αληθινα το αθλημα του αλλου) και γινεσαι ο μογλης, το χαμενο παιδι που δεν ανηκε ποτε πουθενα(ανηκεις δηλαδη στην αγκαλια της μαμας σου και του μπαμπα σου και του μπατζανακη σου και στον εαυτο σου και στο δωματιο σου που εχει ο,τι και αν κανεις την αισθηση του ανολοκληρωτου γιατι τιποτα απο ο,τι ζουμε δεν μοιαζει ποτε και τοσο οικειο{ημουν παντα αισιοδοξος τυπος και θα προσθεσω ενα σχεδον που χωνει την παρτη σου μεσα}) και το σαραουντινγκ ειναι καλοψυχο και ευγενικο και δεκτικο αλλα παντα υπηρχαν προβληματα και αυτο ειναι η μυγα στο πισω μερος του μυαλου σου οταν δεν καταλαβαινεις γιατι πρεπει να αποκριθεις με καποιον συγκεκριμενο τροπο στον συνομιλιτη σου και οταν αν ηταν καποιος πιο κοντινος σου ανθρωπος θα του ελεγες "βαριεμαι να μιλησω τωρα" οπως συμβαινει στον καινουργιο μου μικροσκοπικο κοσμο, και ενταξει καλο το κειμενακι που γραφω τοση ωρα αλλα μαλακιες ειναι και αυτα, αυτο που θελω να πω ειναι οτι θυμαμαι να παιζω τον τελικο ξανα και ξανα και εχανα και αν επαιζα σημερα ξανα θα εχανα γιατι η καινουργια μου φιλη το βαρος της το ριχνει παντα στο ποσο γρηγορα μπορει να κουνησει τα χερια της και ποτε στο πως θα τα κουνησει γιατι εχει μια χαρη απο φυσικου της που θα πεθανει ακατεργαστη σαν τη ζαχαρη που ετρωγα οταν διαβαζα τι μου ειχε γραψει σε εκεινο το χαρτι.
Αυτο στο οποιο θελω να καταληξω ειναι οτι οσο και αν αγαπας το χ το ο και το ω, και οσο και αν γινω αντιστηριξη στον τοιχο για να κρατηθεις ορθιος οποτεδηποτε, αν τα εκανες αλλιως μπορει να τα λαμβανες διαφορετικα και η παρανοια του καθενος δεν ειναι σωστα διαχειρισιμη οταν πρεπει να τριψεις τα χερια σου με γυαλοχαρτο και η ζηλεια για την αδιαφορια του ενος θα γινει βουνο και το βουνο θα γινει ο βασιλιας των βουνων και θα γκρεμιστει και θα σε πλακωσει (και με δακρυα θα κανεις δαχτυλιδια καπνου και θα αφηνεις τα πραγματα να σκουριαζουν και να σκονιζονται γιατι δεν υπαρχει αυριο και το ηλιοβασιλεμα ξαφνικα ειναι το πιο σκληρο και ειρωνικο θεαμα) και θα εχει καταστραφει αλλα θα σε εχει παρει απο κατω και αν ολα πανε καλα αυτο μπορει να σου δωσει το κινητρο να μην ξαναγυρισεις ποτε αλλα το να υποστεις υποσυνειδητες δοσεις λαικισμου ειναι αναποφευκτο σε πολλες περιπτωσεις εκτος αν εισαι παιδι του ανεμου και μεγαλωσες μεσα σε πυρηνικο αντιδραστηρα αλλα τελος παντων ειναι πολυ πιθανον να καταληξεις σαν αυτον με τα γκρι μαλλια και τις διαφημισεις κουφωματων αλουμινιου. σαν τοσους και τοσους. Θα σε φτυσουν, θα φυγεις και μετα θα χοροπηδανε πανω στο λαρυγκι του συναισθηματος σου παρακαλωντας σε να γυρισεις πισω γιατι "δεν σου ελειψε η ταδε μαλακια?"
"ναι, μου ελειψαν ολες οι μαλακιες αλλα δεν προκειται να το πω ποτε σε κανεναν" ειπε απο μεσα του και πηγε να βαρεσει σουτακια διακριτικα θυμωμενος.
Καθε μερα
ειναι μια φλαμπερα
που αν πας πιο περα
θα δεις πιο καθαρα
το ματι της θαντερα.
ποιος ειμαι? πες μου ποιος ειμαι
(και για τους φανς του σκαμπο)
I've been spending my money
In the old town
It's not the same honey
With you not around
I've been spending my time
In the old town
I sure miss you honey
Now you're not around
You're not around
This old town
it takes a lot, not being able to talk to you
οταν την ειδα πρωτη φορα τυχαια στο δρομο καταλαβα ποια ειναι, γυρισα σπιτι μου και εκλαιγα για δυο ωρες
Τρίτη 29 Απριλίου 2014
Τετάρτη 23 Απριλίου 2014
Πώς να κατοχυρώσετε τα πνευματικά σας δικαιώματα
Εγραψα μια επιστολη σημερα στο καρο εκει που με χτυπουσε ο ηλιος και αγαγε γαγε γαγ.
Θα σας τη μεταφερω εμεσως πλην σεηφερ. You gotta be safer than the old guy I found drowned in my sleep.
Εδω λιγο τωρα δωσε προσοχη στο Ι γιατι το Ι ειναι τεραστιο στην περιπτωση μας.
Η επιστολη εχει τιτλο "ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ" και ο αποστολεας ειναι κατευθυνομενος απο ορδες αστολων υπαξιωματικων της ασυνεννοησιας.
"Προσεβληθην πολλακοις σημερα και γενικα κυρια σουλα μου. Βλεπω τις γραμμες στα χερια μου να μπαινουν ολο και πιο βαθια. Και ερωτω κυρα σουλα, ποσο πιο ασχημες μπορουν να γινουν οι φατσες μας οταν ειμαστε στο μαυροκερατοπς? Απαντησεις δεν ελαβα ποτε για κανενα απο τα ερωτηματα που εθεσα. Γαμω το κερατο μου δηλαδη κυρια σουλα. Εν πασει περιπτωσει. Καποτε ιδρωναμε για 2ωρα και 6ωρα και μετα πηγαιναμε σπιτια μας με εναν πονο σαν τεντωμενη χορδη απο το κεφαλι μεχρι τη μεση. Καποτε εφτυνα αιμα κυρα σουλα απο παντου χωρις κινητρο σαν τρεμαμμενη μαουνα μεσα σε μια θαλασσα απο κρουαζιεροπλοια. Face to face συγκρουσεις για το ποιος ειναι ο καλυτερος σε ολα. Χωρις κινητρο αλλα γιατι υπηρχε μια ηθηκη υποχρεωση βαθια καρφωμενη στα μυαλα μας του να κανουμε ο,τι καλυτερο μπορουσαμε. Τωρα ουτε που ξερω τι κανει εκεινη και η ταδε και σε ποιο σημειο του χαρτη ειμαστε ολοι και τι θα απογινουμε και εχει ξεθυμανει ολη η ηλιθια αλλα ως αλλη αρχη διατηρησης επιθετικοτητα και θα επρεπε να ειχα κυνηγησει το να με φτυνουν και να με κλωτσανε και να με βριζουν γιατι ηταν αυτο στο οποιο ημουν ο καλυτερος μεχρι να βαρεθω. Μου ειπαν. Και μετα βαρεθηκα και με εβριζαν επειδη βαριομουν και ημουν παντα ηλιθια like that και το εδειχνα και επειδη δεν ηθελα να με βριζουν αλλο τα παρατησαμε. Σιγα σιγα τα παρατησαμε ολοι κυρα σουλα, ζητημα να εχουν μεινει 2 ή τρεις που το κανουν ακομη. Καπως ετσι κυρια πως σε λενε μου, δεν μου ειναι ευκολο να ειμαι κοντα σε ανθρωπους που πιστευουν τοσο καρφωμενα οτι ειμαι τοσο καργια. Ειμαι φλωρος μαλλον αλλα i've dealt with it. I've made my peace with it. I fuckin embraced it kyra soula. Και ολες οι σουλες του κοσμου ενωμενες δεν προκειται να αλλαξουν ποτε τις σκοπιες τους για ολους εμας τους losers. Ενα κατηραμενο βραδυ με πολυ συνειδητοποιημενο φοβο του τι λεω δυνατα και με μια αυτοπεποιθηση που δειχνει το απολυτα σωστο, τολμησα να πω ποιό θεωρω πως είναι το χειροτερο πραγμα που θα μπορουσε να συμβει σε μια κατασταση μεταξυ δυο ανθρωπων που εχουν καταφερει να κανουν ενα αξιολογο μοιρασμα ευθυνων ισολογισμων εμπειριων βιολογικων υγρων χεριων ποδιων και αλλων -ων. Η αυτοπεποιθηση για την τυχη μου και για οποιοδηποτε μου κατορθωμα σχετικα με την αποτροπη τετοιων φαινομενων ειναι στα γαμημενα σκουπιδια. Τα γαμημενα καταφερα με καποιον τροπο να το φερω και αν ειναι δυνατον κυρια σουλα, να το επιδιωξω κιολας αγνοωντας επιδεικτικα τα ουρλιαχτα της γειτονισσας που μαλλον τηγανιζε ψαρια απο διπλα και ακουσε τι ειπα. Δεν θα γλιτωσει κανεις απο το να ζησει αυτην την αλυγιστη αποφασισμενη ανυποφορα αδιεξοδη χλωροπομπη στη ζωη του, εστω και αν συμβει μια φορα. Για αυτο να φορατε παντα γαντια οταν χρησιμοποιειτε χλωρινη κλινεξ, να βουρτσιζετε τα δοντια σας με λυσσα, να κλωτσατε τισ πετρες και τα σκαμπο με οργη και να θυμαστε οτι οταν επιμενουν πως ειστε κατι να το σκεφτεστε 4 φορες γιατι στο τελος ακου ακου θα γινετε κατι και αυτο το κατι θα ειναι αυτο το κατι που ειστε? Αυτο το κατι ειπατε ειναι αυτο το κατι που δεν εχω τα φοντα να γινω. Ναι κυρια σουλα, σε εσας απευθυνομαι. Καλα κανετε ομως κυρια σουλα γιατι οι εμμονες ετσι τρεφονται και μετα γινεται τεχνη και πυροτεχνηματα στα ξωκκλησια στα ερημονησια το πασχα που κοβουν χερια και σπερνουν τριγλυκεριδια. Με τα μυαλα που κουβαλαμε ειναι επιλογη το να μην ειμαστε για το πετημα ανθρωποι."
-μητσας θυρα 10
Θα σας τη μεταφερω εμεσως πλην σεηφερ. You gotta be safer than the old guy I found drowned in my sleep.
Εδω λιγο τωρα δωσε προσοχη στο Ι γιατι το Ι ειναι τεραστιο στην περιπτωση μας.
Η επιστολη εχει τιτλο "ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ" και ο αποστολεας ειναι κατευθυνομενος απο ορδες αστολων υπαξιωματικων της ασυνεννοησιας.
"Προσεβληθην πολλακοις σημερα και γενικα κυρια σουλα μου. Βλεπω τις γραμμες στα χερια μου να μπαινουν ολο και πιο βαθια. Και ερωτω κυρα σουλα, ποσο πιο ασχημες μπορουν να γινουν οι φατσες μας οταν ειμαστε στο μαυροκερατοπς? Απαντησεις δεν ελαβα ποτε για κανενα απο τα ερωτηματα που εθεσα. Γαμω το κερατο μου δηλαδη κυρια σουλα. Εν πασει περιπτωσει. Καποτε ιδρωναμε για 2ωρα και 6ωρα και μετα πηγαιναμε σπιτια μας με εναν πονο σαν τεντωμενη χορδη απο το κεφαλι μεχρι τη μεση. Καποτε εφτυνα αιμα κυρα σουλα απο παντου χωρις κινητρο σαν τρεμαμμενη μαουνα μεσα σε μια θαλασσα απο κρουαζιεροπλοια. Face to face συγκρουσεις για το ποιος ειναι ο καλυτερος σε ολα. Χωρις κινητρο αλλα γιατι υπηρχε μια ηθηκη υποχρεωση βαθια καρφωμενη στα μυαλα μας του να κανουμε ο,τι καλυτερο μπορουσαμε. Τωρα ουτε που ξερω τι κανει εκεινη και η ταδε και σε ποιο σημειο του χαρτη ειμαστε ολοι και τι θα απογινουμε και εχει ξεθυμανει ολη η ηλιθια αλλα ως αλλη αρχη διατηρησης επιθετικοτητα και θα επρεπε να ειχα κυνηγησει το να με φτυνουν και να με κλωτσανε και να με βριζουν γιατι ηταν αυτο στο οποιο ημουν ο καλυτερος μεχρι να βαρεθω. Μου ειπαν. Και μετα βαρεθηκα και με εβριζαν επειδη βαριομουν και ημουν παντα ηλιθια like that και το εδειχνα και επειδη δεν ηθελα να με βριζουν αλλο τα παρατησαμε. Σιγα σιγα τα παρατησαμε ολοι κυρα σουλα, ζητημα να εχουν μεινει 2 ή τρεις που το κανουν ακομη. Καπως ετσι κυρια πως σε λενε μου, δεν μου ειναι ευκολο να ειμαι κοντα σε ανθρωπους που πιστευουν τοσο καρφωμενα οτι ειμαι τοσο καργια. Ειμαι φλωρος μαλλον αλλα i've dealt with it. I've made my peace with it. I fuckin embraced it kyra soula. Και ολες οι σουλες του κοσμου ενωμενες δεν προκειται να αλλαξουν ποτε τις σκοπιες τους για ολους εμας τους losers. Ενα κατηραμενο βραδυ με πολυ συνειδητοποιημενο φοβο του τι λεω δυνατα και με μια αυτοπεποιθηση που δειχνει το απολυτα σωστο, τολμησα να πω ποιό θεωρω πως είναι το χειροτερο πραγμα που θα μπορουσε να συμβει σε μια κατασταση μεταξυ δυο ανθρωπων που εχουν καταφερει να κανουν ενα αξιολογο μοιρασμα ευθυνων ισολογισμων εμπειριων βιολογικων υγρων χεριων ποδιων και αλλων -ων. Η αυτοπεποιθηση για την τυχη μου και για οποιοδηποτε μου κατορθωμα σχετικα με την αποτροπη τετοιων φαινομενων ειναι στα γαμημενα σκουπιδια. Τα γαμημενα καταφερα με καποιον τροπο να το φερω και αν ειναι δυνατον κυρια σουλα, να το επιδιωξω κιολας αγνοωντας επιδεικτικα τα ουρλιαχτα της γειτονισσας που μαλλον τηγανιζε ψαρια απο διπλα και ακουσε τι ειπα. Δεν θα γλιτωσει κανεις απο το να ζησει αυτην την αλυγιστη αποφασισμενη ανυποφορα αδιεξοδη χλωροπομπη στη ζωη του, εστω και αν συμβει μια φορα. Για αυτο να φορατε παντα γαντια οταν χρησιμοποιειτε χλωρινη κλινεξ, να βουρτσιζετε τα δοντια σας με λυσσα, να κλωτσατε τισ πετρες και τα σκαμπο με οργη και να θυμαστε οτι οταν επιμενουν πως ειστε κατι να το σκεφτεστε 4 φορες γιατι στο τελος ακου ακου θα γινετε κατι και αυτο το κατι θα ειναι αυτο το κατι που ειστε? Αυτο το κατι ειπατε ειναι αυτο το κατι που δεν εχω τα φοντα να γινω. Ναι κυρια σουλα, σε εσας απευθυνομαι. Καλα κανετε ομως κυρια σουλα γιατι οι εμμονες ετσι τρεφονται και μετα γινεται τεχνη και πυροτεχνηματα στα ξωκκλησια στα ερημονησια το πασχα που κοβουν χερια και σπερνουν τριγλυκεριδια. Με τα μυαλα που κουβαλαμε ειναι επιλογη το να μην ειμαστε για το πετημα ανθρωποι."
-μητσας θυρα 10
Τρίτη 22 Απριλίου 2014
Hellboy boy
I changed my money baby. Τα αλλαξα μια τα αλλαξα δυο τα αλλαξα δεκαααααα
αλλαξα τα αυγα αλλαξα και τα πασχαλια, αλλαξα καρδια, αλλαξα νεφρα. Μεταμοσχευση απο ενα στο αλλο. Ηταν τοσο βαθια η αλλαγη που το εχασα τελειως και αναρωτιεμαι θα ηθελα να ημουν με εμενα οταν ειμαι ετσι? Αν μπορουσα να ειμαι με εμενα δεν θα με αντεχα γιατι εχω και κανω ο,τι με εκνευριζει να βλεπω σε αλλουσ ανθρωπους. πηρες εχασες, πηρες μια εχασες 2 πηρες τρεις εχασες δεκα δεν ξερω. Αφηστε τον ανθρωπο ησυχο. Το σκαψιμο απαιτει μια στοιχειωση τεχνικη την οποια δεν διαθετω. Τα χερια μου ειναι μουδιασμενα, η κυκλοφορια του αιματος χανεται, δεν ξερω ποσο μακρια θα φτασει αυτη η ιστορια αλλα με κανατε καλα και σας ευχαριστω ειδικα εσενα. Βλεπω καθε πρωι που ξυπναω και καθε βραδυ που πηγαινω για υπνο μια αρκουδα να με μεταφερει σαν αλλος ταξιτζης μακρια απο την ψευτικη λιμνη σας. Χριστε, εχω δει ανθρωπους να ερχονται και να φευγουν εκατονταδες φορες, εχω φαει πολυ χρονο, το ιδιο κανω και εγω, εχω ξοδεψει ολα μου τα λεφτα ξανα και ξανα και ξανα και ξανα, ειμαι ενας ακαματης τεμπελης μισογυνης, θα πιασω δουλεια μπας και γινω ανθρωπος μου ειπα μια μερα και διαφωνησα λογω ταξικης μαλακυνσης. Εχω ενα εξαιρετικο ταλεντο, αφηνω τα πραγματα να καταρευσουν πολυ αργα ωστε κανεις να μην το καταλαβει. Επισης σηκωνω παντα το τηλεφωνο μου. Σχεδον. Δεν ειναι ταλεντο αυτο.΄Το αγχος καταστρεφει τον εγκεφαλο και το σωμα. Τα εχω γκρεμισει και τα εχω ξαναχτισει αυτα, και εσυ το ιδιο το ξερω. Οπως και να εχει, βαριεμαι και τρωω ψωμια με βουτυρα και μαρμελαδες και πινω τσαι στα τετοια μας. Αλο φινις Γιαννακης Τουπουζλης σταιλ.
Θελω να παω στο χωριο μου να φαω καμια ντοματα της γιαγιας μου. Επισης, δεν μπηκα ποτε στην διαδικασια ετουτη. Δεν συμφωνω, Διαφωνω με οση ψυχικη υγεια εχω δηλαδη και μου ξαναηρθε στο μυαλο το οτι παντα μπορεις να προσπαθησεις να σπασεις τα κερατα σου. Γιατι η ελευθερια κυρα σουλα μου πρεπει να ειναι αναφαιρετη και οταν μου λες οτι δεν γινεται να σπασεις τα κερατα σου και να βγαλεις τον εαυτο σου απο το κοκκινο κλουβι μου αφαιρεις την απαυτη σου. Καπως ετσι, θελω να αποδειξω στον εαυτο μου οτι μπιτς δεν θα μου πεις τι ειμαι και τι κανω. Η μαμα μου με ξερει καλυτερα απο εσενα και εχει δει τα γκρι μου ματια να τρωνε τεχνητα κοτοπουλα.
Σκαψιμο, τεχνικη, οχι.
-Αποσπασμα μονολογου απο την τελευταια ταινια του μπρους μπλινις.
αλλαξα τα αυγα αλλαξα και τα πασχαλια, αλλαξα καρδια, αλλαξα νεφρα. Μεταμοσχευση απο ενα στο αλλο. Ηταν τοσο βαθια η αλλαγη που το εχασα τελειως και αναρωτιεμαι θα ηθελα να ημουν με εμενα οταν ειμαι ετσι? Αν μπορουσα να ειμαι με εμενα δεν θα με αντεχα γιατι εχω και κανω ο,τι με εκνευριζει να βλεπω σε αλλουσ ανθρωπους. πηρες εχασες, πηρες μια εχασες 2 πηρες τρεις εχασες δεκα δεν ξερω. Αφηστε τον ανθρωπο ησυχο. Το σκαψιμο απαιτει μια στοιχειωση τεχνικη την οποια δεν διαθετω. Τα χερια μου ειναι μουδιασμενα, η κυκλοφορια του αιματος χανεται, δεν ξερω ποσο μακρια θα φτασει αυτη η ιστορια αλλα με κανατε καλα και σας ευχαριστω ειδικα εσενα. Βλεπω καθε πρωι που ξυπναω και καθε βραδυ που πηγαινω για υπνο μια αρκουδα να με μεταφερει σαν αλλος ταξιτζης μακρια απο την ψευτικη λιμνη σας. Χριστε, εχω δει ανθρωπους να ερχονται και να φευγουν εκατονταδες φορες, εχω φαει πολυ χρονο, το ιδιο κανω και εγω, εχω ξοδεψει ολα μου τα λεφτα ξανα και ξανα και ξανα και ξανα, ειμαι ενας ακαματης τεμπελης μισογυνης, θα πιασω δουλεια μπας και γινω ανθρωπος μου ειπα μια μερα και διαφωνησα λογω ταξικης μαλακυνσης. Εχω ενα εξαιρετικο ταλεντο, αφηνω τα πραγματα να καταρευσουν πολυ αργα ωστε κανεις να μην το καταλαβει. Επισης σηκωνω παντα το τηλεφωνο μου. Σχεδον. Δεν ειναι ταλεντο αυτο.΄Το αγχος καταστρεφει τον εγκεφαλο και το σωμα. Τα εχω γκρεμισει και τα εχω ξαναχτισει αυτα, και εσυ το ιδιο το ξερω. Οπως και να εχει, βαριεμαι και τρωω ψωμια με βουτυρα και μαρμελαδες και πινω τσαι στα τετοια μας. Αλο φινις Γιαννακης Τουπουζλης σταιλ.
Θελω να παω στο χωριο μου να φαω καμια ντοματα της γιαγιας μου. Επισης, δεν μπηκα ποτε στην διαδικασια ετουτη. Δεν συμφωνω, Διαφωνω με οση ψυχικη υγεια εχω δηλαδη και μου ξαναηρθε στο μυαλο το οτι παντα μπορεις να προσπαθησεις να σπασεις τα κερατα σου. Γιατι η ελευθερια κυρα σουλα μου πρεπει να ειναι αναφαιρετη και οταν μου λες οτι δεν γινεται να σπασεις τα κερατα σου και να βγαλεις τον εαυτο σου απο το κοκκινο κλουβι μου αφαιρεις την απαυτη σου. Καπως ετσι, θελω να αποδειξω στον εαυτο μου οτι μπιτς δεν θα μου πεις τι ειμαι και τι κανω. Η μαμα μου με ξερει καλυτερα απο εσενα και εχει δει τα γκρι μου ματια να τρωνε τεχνητα κοτοπουλα.
Σκαψιμο, τεχνικη, οχι.
-Αποσπασμα μονολογου απο την τελευταια ταινια του μπρους μπλινις.
Δευτέρα 21 Απριλίου 2014
punk singer
Το σκαμπω,μετα απο χρονια ανοησιας εξακολουθει να υπαρχει.Οχι με τον τρόπο που υπάρχει το ποτήρι της μπύρας,ή το χτεσινό μου ποτήρι με νερό,χωρίς φυσικά το νερό που εξαφανίστηκε πολύ γρήγορα.Με έναν ελαφρύ στομαχόπονο που είναι ο απόηχος του αυγού.
Μια σκέτη ποίηση.Και εντελώς ανάρμοστη για το οπτικό νεύρο.
Λυπάμαι λίγο που δεν υπάρχω εγώ σ'αυτό,αλλά αν παρομοιάζω το πονεμένο γράψιμο με χαλαρή γαστρεντερίτιδα (να δυο λέξεις που ταιριάζουν πολύ),τα λεφτά πρέπει να γίνουν μέσα από κάτι άλλο,πιθανώς πιο δύσκολο από τη συγγραφή και που να εμπεριέχει μια κάποια εφίδρωση του αγκώνα.
Δυστυχώς η ψωρίωση μας κυνηγάει όλους και είναι ένα φρικτό θέαμα.Για τον μπόγο που κουβαλάμε και για τις σταφίδες στο κους κους που με διακόπτουν από τον όποιο ειρμό μπορεί να έχω.Μερικές φορές πράγματι έχω.
Είμαι ακόμα ζαλισμένη από χτες και χτυπάω και κανένα λάθος πλήκτρο και μετά το σβήνω ή έχω πάθει αρθριτιδα και δεν το καταλαβαίνω γιατί δεν θέλω.
Σαφέστατα και ποτέ δε θα ήθελα ένα τέτοιο πράγμα να το καταλάβω.
Υπάρχει πάντα μια μικρή παρηγοριά στην βροχή που σου χαλάει το κέφι,ειδικά αν εμποδίζει βόλτες που δεν οδηγούν πουθενά και ευνοεί τον καλό ύπνο.
ο ειρμός χάθηκε πάλι και αυτή τη φορά όχι από τις σταφίδες,αλλά από την ερώτηση κλειδί
Μια σκέτη ποίηση.Και εντελώς ανάρμοστη για το οπτικό νεύρο.
Λυπάμαι λίγο που δεν υπάρχω εγώ σ'αυτό,αλλά αν παρομοιάζω το πονεμένο γράψιμο με χαλαρή γαστρεντερίτιδα (να δυο λέξεις που ταιριάζουν πολύ),τα λεφτά πρέπει να γίνουν μέσα από κάτι άλλο,πιθανώς πιο δύσκολο από τη συγγραφή και που να εμπεριέχει μια κάποια εφίδρωση του αγκώνα.
Δυστυχώς η ψωρίωση μας κυνηγάει όλους και είναι ένα φρικτό θέαμα.Για τον μπόγο που κουβαλάμε και για τις σταφίδες στο κους κους που με διακόπτουν από τον όποιο ειρμό μπορεί να έχω.Μερικές φορές πράγματι έχω.
Είμαι ακόμα ζαλισμένη από χτες και χτυπάω και κανένα λάθος πλήκτρο και μετά το σβήνω ή έχω πάθει αρθριτιδα και δεν το καταλαβαίνω γιατί δεν θέλω.
Σαφέστατα και ποτέ δε θα ήθελα ένα τέτοιο πράγμα να το καταλάβω.
Υπάρχει πάντα μια μικρή παρηγοριά στην βροχή που σου χαλάει το κέφι,ειδικά αν εμποδίζει βόλτες που δεν οδηγούν πουθενά και ευνοεί τον καλό ύπνο.
ο ειρμός χάθηκε πάλι και αυτή τη φορά όχι από τις σταφίδες,αλλά από την ερώτηση κλειδί
Τετάρτη 16 Απριλίου 2014
grieaasf
there have been floods and termites and burning heat, the kind that makes you want to give up. There have been a whole bunch of lost tries and a lot of banging your head on the wall, there have been trees buried and chopped down, there have been hairbraids and fat and now it's all bones and narrowing fields of the so many that the eye refuses to see. There have been plants and couches and basketballs and breadsticks. Infinite are the choises of what would fill you up at this point. we could dive and we won't. All for the wrong reasons, dear judgement day. I see a red light blinking, I see a green light blinking and this is how i count my days. And now even the clouds are mocking us, setting themselves like an army of secretaries
Κυριακή 6 Απριλίου 2014
Υπνηλία στα headquarters
Τα δοντια σου θα σπασουν με το πρωτο καλοκαιρι.
Ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου, ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου, οταν κοιμαμαι, οταν ξυπναω, οταν ξανακοιμαμαι. Τα σφιγγω με μανια μεχρι να πονεσουν και να το καταλαβω και ξερω οτι μεχρι να φυγω ενα θα εχει σπασει.
Ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου.
Γιατι σκεφτομαι συνεχεια
Γιατι σκεφτομαι συνεχεια εσας.
την καλη μας την καρδια με τα σφιγμενα δοντια.
Και οταν γυρισουμε θα σπασουν ολα και τα λεφτα μου θα τα φαω εκει που πρεπει να τα φαω για μια ακομη φορα. Υπαρχουν δυο μονοπατια στα ασπρα τα κουρτινοξυλα, το μονοπατι της μαμας σου και το μονοπατι του μπαμπα σου. ειναι δυσκολο να ισορροπησεις αναμεσα στα δυο οταν ειναι ολα τοσο διαφορετικα αλλα υπαρχει ενας κοινος αξονας τριαξονικος που σχετιζεται με την αγαπη.
Φαλαινες αγαπη κουραμπιεδες και χρυσες λιρες σε υπογες στην πλατεια συνταγματος.
Τα κλωτσας και τα σκαμπο μετα και τι γινεται, εισαι παντα ενας αγνωστος και για εσενα και για τον διπλα. Μπουρδελε ειναι οι καιροι που διανυει καθε ανθρωπος σε αυτον τον πλανητη εκτος αν ζεις σε κανενα χωριο στην χιλη υποθετω. Δεν εχω παει ποτε στη χιλη. Και αν δεν τα κλωτσησεις ποτε θα εχεις χασει ολο τον χρονο της ζωης σου στο να σκεφτεσαι τι θα φαινεται και τι θα ειναι και πως θα παλαντζαρεις αβολες καταστασεις που δημιουργουμε εμεις. Πως θα κρατησεις ολα τα σκοινια μαζεμενα και ολοι θα ειναι χαρουμενοι. Πρεπει να κλωτσας λιγο τα σκαμπα γιατι οι γατες ακουνε αρουραιο. Παριο. ΟΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑΟΥΑΒΑ. υπαρχει κατι στραβο σχεδον σε ολα τα πραγματα σε αυτονανε τον ωκεανο και στον απεναντι, αλλα η αληθεια ειναι παντα ομορφη οσο ασχημη και αν ειναι και εκτυφλωτικα τα πιστολακια για τις γουνες
εισαι τυχερος αν εχεις ζησει λιγες αληθειες γιατι εχεις παντα μεσα σου το μετρο και το ημιμετρο και ας επιλεγουμε να ξεχναμε και να συνηθιζουμε, ζηλευω ζηλευω
θα ηθελα να ημουν εγω αυτος
δεν μπορω να κοιμηθω αν δεν σκεφτω
γαμημενα ζηλευω αλλα πρεπει να συμμαζευτω γιατι
τα σκυλια στο αλλο δωματιο θυμιζουν το πως ειναι να σκοτωνεις μελισσες
δεν ξαναεκανα το ιδιο λαθος, δεν φοβαμαι τις μελισσες.
οταν τα εχεις κανει ολα δεν μενει τιποτα αλλο απο το να τα αφησεις στην τυχη τους.
ΟΧΙ. ο μονος εντιμος τροπος? θα επρεπε να φυγουμε παρεα
γκεισα
Ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου, ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου, οταν κοιμαμαι, οταν ξυπναω, οταν ξανακοιμαμαι. Τα σφιγγω με μανια μεχρι να πονεσουν και να το καταλαβω και ξερω οτι μεχρι να φυγω ενα θα εχει σπασει.
Ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου ξερω γιατι σφιγγω τα δοντια μου.
Γιατι σκεφτομαι συνεχεια
Γιατι σκεφτομαι συνεχεια εσας.
την καλη μας την καρδια με τα σφιγμενα δοντια.
Και οταν γυρισουμε θα σπασουν ολα και τα λεφτα μου θα τα φαω εκει που πρεπει να τα φαω για μια ακομη φορα. Υπαρχουν δυο μονοπατια στα ασπρα τα κουρτινοξυλα, το μονοπατι της μαμας σου και το μονοπατι του μπαμπα σου. ειναι δυσκολο να ισορροπησεις αναμεσα στα δυο οταν ειναι ολα τοσο διαφορετικα αλλα υπαρχει ενας κοινος αξονας τριαξονικος που σχετιζεται με την αγαπη.
Φαλαινες αγαπη κουραμπιεδες και χρυσες λιρες σε υπογες στην πλατεια συνταγματος.
Τα κλωτσας και τα σκαμπο μετα και τι γινεται, εισαι παντα ενας αγνωστος και για εσενα και για τον διπλα. Μπουρδελε ειναι οι καιροι που διανυει καθε ανθρωπος σε αυτον τον πλανητη εκτος αν ζεις σε κανενα χωριο στην χιλη υποθετω. Δεν εχω παει ποτε στη χιλη. Και αν δεν τα κλωτσησεις ποτε θα εχεις χασει ολο τον χρονο της ζωης σου στο να σκεφτεσαι τι θα φαινεται και τι θα ειναι και πως θα παλαντζαρεις αβολες καταστασεις που δημιουργουμε εμεις. Πως θα κρατησεις ολα τα σκοινια μαζεμενα και ολοι θα ειναι χαρουμενοι. Πρεπει να κλωτσας λιγο τα σκαμπα γιατι οι γατες ακουνε αρουραιο. Παριο. ΟΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑΟΥΑΒΑ. υπαρχει κατι στραβο σχεδον σε ολα τα πραγματα σε αυτονανε τον ωκεανο και στον απεναντι, αλλα η αληθεια ειναι παντα ομορφη οσο ασχημη και αν ειναι και εκτυφλωτικα τα πιστολακια για τις γουνες
εισαι τυχερος αν εχεις ζησει λιγες αληθειες γιατι εχεις παντα μεσα σου το μετρο και το ημιμετρο και ας επιλεγουμε να ξεχναμε και να συνηθιζουμε, ζηλευω ζηλευω
θα ηθελα να ημουν εγω αυτος
δεν μπορω να κοιμηθω αν δεν σκεφτω
γαμημενα ζηλευω αλλα πρεπει να συμμαζευτω γιατι
τα σκυλια στο αλλο δωματιο θυμιζουν το πως ειναι να σκοτωνεις μελισσες
δεν ξαναεκανα το ιδιο λαθος, δεν φοβαμαι τις μελισσες.
οταν τα εχεις κανει ολα δεν μενει τιποτα αλλο απο το να τα αφησεις στην τυχη τους.
ΟΧΙ. ο μονος εντιμος τροπος? θα επρεπε να φυγουμε παρεα
γκεισα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
