World's forgotten boys

Καθομουν ξαπλωμενη δεν γινεται αυτο
στο πατωμα και ξεκινησα να σκεφτομαι διαφορα πραματα και εβλεπα τα δεντρα απ'εξω και μετα ηρθε ενα πουλι που ηταν κιτρινο. "Ηρθε" δηλαδη, και ειχε μαυρη ουρα και τοτε καταλαβα οτι δεν ειμαι εδω αλλα οπου θελει μπορει να παει οποιος θελει, ο κοσμος γινεται σουπα σιγα σιγα. Τελος παντων, τα αεροδρομια ειναι τα σπιτια οταν προσπαθεις να βολεψεις καπου τον πονο σου σε ενα καθισμα που δεν προοριζεται για κανεναν και βλεπεις παραπερα μια κυρια να κουναει μια αλλη κυρια που ειχε πολλα προβληματα και μετα απο δυο ωρες γυρνας και βλεπεις οτι δεν σταματησε ποτε να την κουναει. Και πως δεν πιανεται το χερι σου απο το πολυ κουνημα οταν κουνας καποιον για παντα? Ειναι μαρτυριο το κουνημα πολλες φορες. Μετα ακουσα ενα γελιο και υπο αλλες συνθηκες θα γυρνουσα να κοιταξω ποιος γελαει τοσο δαιμονια και διαταρασσει την ακινησια ολων των κυμματων και την υπνηλια της διπλανης μου αλλα ημουν τοσο απορροφημενη σε αυτο που εκανα που στην ουσια ειναι το να καιγονται ολα μεσα σου αλλα να μην αντιδρας φυσικα σε τιποτα, οπως οταν αποφασιζεις να αφεθεις στο κρυο γιατι ολα ειναι αναποτελεσματικα. Και ηταν ολα τοσο συγκεντρωμενα στους στοχους που ηταν ολοι γκρι γιατι εβλεπα το πατωμα και μου ερχοταν να κλαψω αλλα ηξερα οτι δεν μπορουσα να κλαψω οσο και αν προσπαθουσα.
Το πουλι την εκανε τελικα και το κλαδι πανω στο οποιο καθοταν τρανταχτηκε και μετα αρχισαν να κουνιουνται ολα τα κλαδια και ετσι οπως ημουν ξαπλωμενη σκεφτηκα πως θα ταν να πεσουν ολα τα δεντρα που βλεπω πανω στην καλυβα του μπαρμπαθωμα οπου κοιμαμαι και περναει ο χρονος ηρεμα και καταχνιαστικα και σκοτεινα και μπλακ μεταλ-οχι, δεν ειναι μπλακ μεταλ, ειναι φολκλορ-αμπιεντ-κατι που ειναι γελοιο στο βαθος του αλλα οι περισσοτεροι το εκτιμουν γιατι θεωρουν οτι εχει καποιο συναισθημα το οποιο θα επρεπε να σεβαστουν- και δεν αντιλεγω, ειμαι υπερ του σεβασμου αλλα οχι υπερ της προσηλωσης σε ο,τι δεν ειναι η αληθεια πατερ ημων ο εν τοις ουρανοις ωπα! Η λεξη προσηλωση θα επρεπε να γραφεται με υ γιατι ειναι αυτο που καρφωνεσαι σε κατι και δεν μπορεις να το αφησεις ποτε εξω απο ο,τι κανεις.
Και θα επεφταν τα δεντρα και θα με καρφωναν και τα κλαδια θα μου εβγαζαν τα ματια και καπως ετσι θα σκοτωνομουν οπως στις ταινιες που παντα με καποιον κουλο τροπο γινεται καποιο ατυχημα και καποιος παλουκωνεται straight to the heart αλλα δεν ειναι τοσο ευκολο, οι τεχνολογικες το γνωριζουν αυτο και εν πασει περιπτωσει, μετα με ειδα αγκαλια με το δεντρο που με ξεκανε και ειδα την τρυπια φορμομπιτζαμα μου και τα αχτενιστα μαλλια μου και τα γυαλια μου ελαφρως στραβοτοποθετημενα απο την προσκρουση του δεντρου και το ενα μου ποδι ακουμπισμενο στο γονατο του αλλου ποδιου και τα χερια πισω απο το κεφαλι σαν να ειμαι ο γκουσγκουνης και μου φανηκε πολυ αστειο και καποιες φορες δεν μπορω να σταματαω να μιλαω για τον εαυτο μου.
Φαε γαλα με κορν φλεηκς κανει καλο στην πολυστερινη ΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΑΟΥΥΥΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ γιεα γκρανγκα γκρανγκα γκραααααααααααααΟΥΥΥΥΑΟΥΥΥΑΟΥΥΥΥΥΥΥ η σκοτεινη καταρα της καμπιας που κανει τον τελευταιο της γυρο πριν την πιασει το υπνοσθεντολ. Τα χαπια δεν θα σε αφησουν ποτε να την κανεις μΑΕΡΣΤΟ
The name's geisha and the place is antelope canyon
Also, a man has to right all his wrongs και πολλα ρονγκς εχουν υπαρξει και θα υπαρξουν στη ζωη του μαν αλλα what is life without hope and what is hope without failure?
The name's geisha and I'm not the killer, but I've been his sister.

παρε παρε

Ολα ξεκινανε απο την ασυνεπεια. Δεν ξεκινανε ολα απο εκει, αλλα αυτη ειναι η αφορμη. Ξεκινας να λες ψεματα γιατι αργησες να πας στο σχολειο, γιατι δεν μαζεψες το πλυντηριο της καρδιας σου, γιατι εισαι τεμπελης οταν αφηνεσαι στη μαλακια της καθημερινοτητας, γιατι οτι στοχους ειχες σιγα σιγα τους ξεχνας, η τηλεοραση ηταν πιο ευχαριστη απο τη γεωμετρια (ο χαμηλοτερος βαθμος που ειχα παρει ποτε ηταν στο αγαπημενο μου μαθημα). Θελεις να ξερεις λιγο απο ολα αλλα βαριεσαι καπως και η τηλεοραση εξακολουθει να υπαρχει και να ειναι ανοιχτη. Μετα μπορει να κανεις μαλακιες και λες ψεματα και για αυτες. Για να μην το κανω δοκιμιο αυτο εδω, ολοι ξερουμε που καταληγει αυτο, σιγα σιγα γινεται εθισμος λες ψεματα για τα παντα χωρις λογο, λες ψεματα για αυτο που θες, λες ψεματα για αυτο που εισαι γιατι θα ηθελες να εισαι κατι αλλο, λες ψεματα για τις αναγκες σου λες λες λες γενικοτερα και το πιο κουλο ειναι οτι μεσα απο αυτη τη διαδικασια νομιζεις οτι εισαι ενταξει γιατι πιστευεις οτι κατα βαθος πιεστηκες και εκανες πραγματα που σε οδηγησαν να πεις ψεματα αλλα δεν εισαι ετσι πραγματικα και ακομη και αν δεν εισαι ετσι, μετα απο την πρωτη τεραστια μαλακια εχουν περασει 3 χρονια οπου με καποιον τροπο επρεπε να διαχειριστεις αυτο που εκανες και ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι φιλε μου τι δεν ειμαι ετσι, τα τελευταια τρια χρονια ειμαι ετσι. Ειναι προβλημα ολο αυτο. Ο ταδε και ο δεινα μου ειπαν οτι η κατασταση εκεινη μου δημιουργησε προβλημα και οτι θα το χτυπησω πανω σε αλλους γιατι ετσι γινεται, ναι το βλεπω αλλα ποτε δεν εβλεπα οτι θα μπορουσα να το κανω. Και ακομη και στην περιπτωση που δεν λες ψεματα στον εαυτο σου, βρισκεις μονιμως δικαιολογιες η προσπαθεις να βρεις ομοιοτητες για να κατηγορισεις αλλους η να παρομοιασεις μια κατασταση με μια αλλη κατασταση για να δειξεις οτι η καημενη η μοιρα με οδηγησε και παντα εχεις την τακτικη του να κανεις την πιο σκληρη αυτοκριτικη στην αρχη και μετα να βρεις εναν λογο να βγεις λιγο απ'εξω με βλεμμα σαν να κοιταζεις καποιον που σου σκοτωσε κατι. Κανεις δεν σου σκοτωσε τιποτα, μονος σου τα σκοτωνεις. Και ακομη και αν θελεις και αγαπας κατι περισσοτερο απο το να εισαι χαρουμενος, οταν σε βρισκει σε αυτη την κατασταση προσπαθεις να τα χωρεσεις ολα αλλα δεν χωρανε ολα, εχω μια ιδεα για τον εαυτο μου οτι θα κανει τα πραγματα διαφορετικα αλλα καποιοι κανονες εχουν ακραιους λογους που υπαρχουν και μετα μπλεκονται οι ιστοριες και το ενα και το αλλο και το εδω και το εκει και το παρελθον και το παρον και το μελον και στο τελος ερχεται μια νταλικα, μπουκαρει μεσα στο σπιτι σου καταστρεφοντας της παναγιας τα κερατα και ξερναει ολες τις μαλακιες που εχεις πει πανω σου. Πολυ ωραια ειναι αλλα να μην το δοκιμασετε ποτε γιατι δεν ειναι πολυ ωραια. Μπορεις να επανελθεις γιατι το εχεις ξανακανει αλλα εισαι σιγουρος οτι μπορεις να επανελθεις τελειως? Και ποιος παιρνει το ρισκο να σε εμπιστευθει? Ειπα οτι ερχομαι και αργησα 2 ωρες. Γιατι ειπα οτι ερχομαι αφου ηξερα οτι θα αργησω 2 ωρες? Τα τελευταια χρονια φοβηθηκα τοσο πολυ οτι με καποιον τροπο μεσα στο αιμα υπαρχει αυτο το σφαλμα που τελικα δεν υπηρχε τιποτα και το εφτιαξα απο την αρχη στην προσομοιωμενη μου βερζιον. Προσπαθω να καταλαβω τι θα μπορουσε να με οδηγησει στο να ειμαι κωλοπαιδο και δεν βλεπω οτι γινομαι κωλοπαιδο γιατι το επιλεγω καθε φορα, χωρις δικαιολογιες. Και ξερω οτι εχω αποθημενα και εχω τυπωμενα μεσα μου πραγματα αλλων που συνεβησαν ανα τα χρονια και δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι και πως και μου εμειναν αλυτα και ανεπεξεργαστα αλλα γαμω δεν υπαρχει καμια δικαιολογια. Και ετσι καπως καταλαβαινεις καλυτερα τον κοσμο και το ποδοσφαιρο. Και αυτα που ακουγες απο διαφορους ανθρωπους ναουμε που σου ερχονται μπουμερανγκ ναουμε. Πως σκατα διορθωνεις ο,τι δεν υπαρχει πια δεν ξερω αλλα σιγουρα υπαρχει καποιος ανθρωπος που αν ηξερε ολες τις μαλακιες θα σε κλειδωνε σε ενα πηγαδι και δεν θα σε αφηνε να ξαναβγεις. Και αυτον τον ανθρωπο θα πρεπει να ευχαριστεις για καθε μερα που δεν εισαι χειροτερα απο οτι ηδη εχεις γινει γιο.
I wanna go because blablabla
Ok, then go if you are sure.
Yes, but blablabla
Then don't go
But bla bla bla
Then go.
You're really helpful, aren't ya?

Λαθος αναρτησουλες

Είναι η ωρα της εποχης του χρονου της ωρας που ερχονται τα ανοιχτα παραθυρα χωρις το υποφερμα υποτιθεται. Δεν υπαρχει καμια ιδιωτικοτητα αλλα υποκρινομαι πως υπαρχει γιατι στο τελος οσο στενα και αν ειναι τα ορια, καπου βαζεις τον εαυτο σου και ακομη και αν ειναι μια γραμμη, παντα νιωθεις οτι κατι ειναι δικο σου, μεχρι να σε αρπαξει μια χαζη συνθηκη και να σε παει αλλου.
Ηρθε η ωρα για αυτο που δεν εγινε στην ωρα του και τωρα δεν εχει σημασια αλλα δεν πειραζει.
Και αν σταματησω να νιωθω το οτιδηποτε τι θα γινει? Δηλαδη αν δεν νιωσω ποτε ξανα τιποτα τι θα γινει γιατι τωρα δεν νιωθω τιποτα και που πηγαν τα παιχνιδακια μου και αυτα που ενιωθα γιατι εξαφανιστηκαν σαν μικρα σπουργητακια το χειμωνα που ειναι βαρια η ατμοσφαιρα, σπουργητακια ελατε πισω δεν νιωθω τιποτα. Δηλαδη θελω να μας πεισω οτι η ομοκεντρες επιφανειες συγκλινουν δεν θα γινει ποτε αυτο. Ενα πραγμα εμαθα, ποτε μη ριχνεις μπουνιες την ωρα που κοβεις χαρτια οταν εισαι 10 χρονων, στενοχωρεις τη μνεια.
Κλειστοφοβια ειπα και με ρωτησες αν εχω κλειστοφοβια και σου ειπα οτι οχι, μου αρεσουν οι πολυ στενοι χωροι που χωρανε μονο εναν ανθρωπο μεσα κανονικα αλλα φοβηθηκα οτι θα μου εκοβαν τα ποδια και ταυτοχρονα οτι θα αρπαζαμε φωτια με τον διπλανο μου. Και δεν μου αρεσουν οι διπλανοι και γενικα δεν μου αρεσει αυτο που γινεται αλλα οταν χρειαζομαι κατι μπορω να το πω σε καποιον. Παραταυτα, οσο και αν δεν θα ηθελα να το παραδεχτω καποιες φορες δεν με ενδιαφερει το οτι ερχονται ανθρωποι εδω και τους το λες ευθεως οτι ενταξει δικε μου αν θελεις να αραξεις μπορεις να μεινεις εδω αλλα δεν θα σου δινω σημασια και επισης αν θελησω να φυγω δεν εχω υποχρεωση να σου πω οτι θα φυγω και δεν μου αρεσει να βλεπω ταινιες οταν τρωω με αλλους ανθρωπους εκτος αν τους αγαπω παρα πολυ, κατα τα αλλα ναι θελω να κανω τα πραγματα οπως θελω να τα κανω και οταν βαζεις καφε θελω να τον βαζεις πανω απο τον νιπτηρα γιατι μετα χυνονται ολα εξω και αν τα εχυσα εγω δεν με πειραζει αλλα αν τα χυνεις εσυ με ενοχλεις γιατι δεν ξερω τι μου συμβαινει και γιατι συνεβαινε παντα αυτο, ισως φταιει το οτι μεγαλωσα με τον αδερφο μου και παντα μου επαιρνε δυο-τρεις πατατες απο αυτες που τηγανιζε ο πατερας μας και τρωγαμε μεσα απο το πιατο μου και εκνευριζομουν και γενικα για μια περιοδο με φωναζε στριγγλιτσα επειδη ειχα παει στην αθηνα για αρκετο καιρο και ο ορεστης ηταν καπου αλλου δεν θυμαμαι ημασταν μικρα αδερφακια και μετα ειχα γυρισει πισω και ξαφνικα ουρλιαζα και θυμαμαι οτι ειχα τοσα νευρα που εκνευριζομουν με το παραμικρο και δεν μπορουσα να τα συγκρατησω και ουρλιαζα σαν να ειχα μολις ανακαλυψει το οτι οι ανθρωποι μπορουν να ουρλιαζουν και ενα μεσημερι τσακωθηκαμε και πηγα στο δωματιο μου και κοπανησα την πορτα και ηρθε και ανοιξε την πορτα με μανια και κοπανησε το χερι του πανω και μου ειπε "εισαι κακομαθημενο και εδω δεν θα κοπανας τις πορτες" και τρομαξα τοσο πολυ αλλα εκνευριστηκα περισσοτερο αλλα ο τρομος ηταν τοσο τεραστιος που απλως καθισα στο κρεβατι μου και μετα ξεκινησα να θυμωνω με τον εαυτο μου γιατι δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι εκνευριζομαι τοσο ευκολα. Μετα ανακαλυψα οτι εχω ενα μενταλ ντιζορντερ στο οποιο οταν τρως με αλλους ανθρωπους, οι ηχοι του μασηματος τους μπορουν να σου προκαλεσουν ακραιο θυμο και καταλαβα οτι αυτο ευθυνεται για πολλα ξεσπασματα που ειχα γιατι σχεδον παντα οταν εκνευριζομουν στο σπιτι εκνευριζομουν την ωρα του φαγητου χωρις κανεναν απολυτως λογο και καμια φορα ακομη ου συμβαινει και δεν το ειπα ποτε στους γονεις μου αυτο το πραγμα, ισως θα ηταν μια καλη ευκαιρια να τους παρω τηλεφωνο τωρα γιατι θα το ξεχασω παλι μετα για να τους εξηγησω με καποιον τροπο γιατι καποιες φορες ετρωγα τοσο γρηγορα για να τελειωσω και να φυγω ξαφνικα απο το τραπεζι για να μην εκνευριστω ακομη περισσοτερο. Ειμαι αρκετα χαζη, το ξερω αλλα χριστουλη και παναγιτσα αν με ακουτε θελω να ξερετε οτι δουλευω πολυ σκληρα για να αλλαξω και να ξεπερασω αυτην την ανωμαλια του εγκεφαλου μου που ααααααααα θα μπορουσα να μιλαω για παντα αυτη τη στιγμη, πραγματικα. Αυτο το γελιο που ακουγεται απο μακρια και προσπαθεις να κοιταξεις αλλα δεν μπορεις ημουν εγω. Ενοχληση Αυτα.
καληνυχτα γκεισα

ALPHA beta gama και αλλες αδελφοτητες κοριτσακιων που φορανε τα νυχια τους αναποδα

Ολα τα σκυλια και οι γατες αν ηταν εμεις θα ελεγαν πως ναι, η ζωες τους τελειωνουν συντομα και μπορουν να το καταλαβουν, το ιδιο και η φοβισμενη θεια σου. Στα χωραφια της θειας σου φυτρωνουν δοντια που τρωνε τις τζουλιες ρομπερτς και τις θειες των. Μεσα απο την προσπαθεια να διωξεις τα αλατα παντα καταληγεις να γρατσουνας τα πραγματα και μετα ειναι πιο ευκολο να αρπαχτουν πραγματα πανω τους και να μη φυγουν ποτε.
Ο τζακ κοιταξε τη λωρα μεσα στα ματια και της εξηγησε οτι θα καθισει αναπαυτικα στη θεση του γιατι ειναι σιγουρος πως οταν η λωρα εκνευριστει ξανα με το φυτο, θα γυρισει πισω και θα τον ριξει παλι κατω. Επισης της ειπε οτι καταλαβε γιατι εκανε ο,τι εκανε το προηγουμενο βραδυ και οτι αν θελει να χρησιμοποιησει τα μαχαιροπηρουνα του το μονο που εχει να κανει ειναι να ρωτησει. Ολα αυτα με ενα παραπονο γιατι ο τζακ ενιωθε οτι η λωρα αδικα του εκαψε το χερι. Λιγο αργοτερα η λωρα ξεκινησε να βγαζει αεροπορικα εισητηρια απο το στομα της σαν εκεινη την αηδια σε εκεινη τη γνωστη τρομαχτικη ταινια, με προορισμο το κελι της μανας της φιλης σου. Το ποσες μαλακιες μπορει να κανει καποιος για να γινει καποιος αλλος ειναι γνωστο σε ολες τις φιλες της θειας και της μαμας της θειας αλλα το ποσες σκοπευεις να ξοδεψεις για να αρπαξει φωτια το συστημα σου για να καθεσαι στην κορυφη του παγοβουνου σου ταπεινη ψαροταβερνα και να σκεφτεσαι ποσο τελεια ειναι ολα και ποσο σε καυλωνει η αναπνοη σου δεν το σκεφτηκες. εχουμε φυγει με σκοπο την αναζητηση της τελειοτητας της ενταξης σε μια αγνωστη βλαμμενη γη που φυτρωνουν διαφορετικα χορτα και αντι για αδεσποτα σκυλια εχει αδεσποτα κουνελια και ζωα που κανουν γκρρ και το εννοουν. Δεν υπαρχει κανενας τροπος να δημιουργηθει ρευμα ανακαλυψα προσφατα οποτε ο κινδυνος της θανατηφορας εκρηξης απο ασφυκτικους παραγοντες που σου θολωνουν λιγο το μυαλο ειναι αυξημενος και επισης νιωθω σαν να εχω παρει κατι απο οταν ηρθα και δεν παιρνω τιποτα. Τα τηλεφωνα αχρηστευτηκαν και ευτυχως η στιγμη ειναι η καταλληλη γιατι τα τηλεφωνα ειναι τελειως αχρηστα οταν βρισκεσαι εκει που δεν θα επρεπε να βρισκεσαι αλλα βρεθηκες κατα λαθος χωρις να πτοεισαι ακριβως αλλα με ενα αισθημα οτι θα μπορουσαν οι επιλογες να ειναι σωστοτερες αλλα δεν πειραζει γιατι αν δεν τις φας δεν θα μαθεις ποτε πως θα ειναι να βρισκεσαι τυχαια εκει που ο ηλιος καιει και δεν σε τυφλωνει, το σωστο χρονο, στη σωστη θεση για να τα παρεις ολα.

to onoma sou einai san marka autokinhtou

Ο παπας που με βαφτισε ηταν ενας πολυ αυστηρος και σοβαρος τυπος με σοβιετικη αγριοφατσα.
Ουτε το χιουστον ουτε το νταλας. Sto austin emene o takhs. Poios takhs? Αυτος που σε βαφτισε. α. Και η νονα μου που εμενε? Στο san antonio, και ο τακης ερχοταν καθε σαββατοκυριακο. Αχα. Ναι.
Το προβλημα με εμας και με εσας ειναι οτι εσεις παντα θα νομιζετε οτι γραφετε για μια εικονα και εμεις παντα θα νιωθουμε πως ο,τι γραφουμε ειναι ενα κομπαρσιλικι για ο,τι ακουμε. Ετσι λειτουργουν τα συνδρομα μας και δυστυχως ετσι γεννηθηκαμε ολοι. Φακιν ξενοι!
Για αυτο προσπαθω να σε φερω πιο κοντα ξανθια χαζη απο τη βορεια γαλλια και θα το καταφερω. an oxi gia kanenan allo logo, gia na exw parea otan tha kanei apelpismeno kryo kai tha mou les oti den paleuetai to edw kai to twra xwris ksydia kai ladia/

Losing streak

Μια νευρικοτητα παρατηρειται στο κλουβιο κεφαλι του γειτονα γιατι το φυσηγμα ακουγεται σαν βροχη και δεν καταλαβεινει αν βρεχει ή οχι οποτε κοιταζει καθε 5 λεπτα πανω για να δει αν γαμηθηκε και σημερα η μερα.
Αυτο ειναι το ομηρικο επος για το πως να χασεις τια αραχνες σου. ΟΙ παρατηρητες στην αρχη ειδαν εναν ανθρωπο να τρεχει υπεργρηγορα κρατωντας 2 εξαδες εμφιαλωμενων νερων. Το νερο εδω ειναι πολυ γλυκο και μυριζει σκουρια. Μηπως θελετε να ερθουμε να σας τα φτιαξουμε? Οχι, οχι ειπα η επανασταση πρεπει να ξεκινησει με ξυλο μαλλον. Το προβλημα ειναι το πως εχει μαθει ο καθενας απο εμας να επιβιωνει στις δυσκολες αλπικες συνθηκες. Μετα ο ανθρωπος εξαφανιστηκε απο το οπτικο πεδιο και τι βλεπουν τα ματια μου δεν το πιστευω. ενα μινι ντοπλερ ξεκινησε να ακουγεται αφου εξαφανιστηκε η βλαχΑΡΑ που κρατουσε τα νερα. Πρωτη φορα μου συμβαινει αυτο! Ναι, ναι μας το εχεις ξαναπει. Εν πασει περιπτωσει, καταλαβαινουμε ολοι οτι κατι πηγε στραβα με τον χρονο στη διαρκεια ολου του φαινομενου. Και εγω καθομαι στην καρεκλα μου και κλεινω τα ματια μου και φανταζομαι πραγματα που θα μπορουσαν να συμβουν. Καθε ενδεχομενο πως στον πουτσο θα μπορουσε να πεφτει το φως πανω στο τζαμι και πως διαθλαται και πεφτει πανω στο ποτηρι και τι χρωμα θα φαινονται τα μαλλια της διπλανης και του απεναντι μεσα απο ολη αυτη τη διαδικασια. Τα θυμαμαι ολα. Τα βαθια προβληματα μας εγκατελειψαν και επιβιωσες για να μπορεις να τα πεις. Η αστυνομια ερχεται τωρα γιατι η ασφαλτος σκιστηκε στα δυο σαν γραμμα στα χερια μιας ακαρδης κυριας και εφαγε τους παρατηρητες. Μας εψαχναν ολους για να παρουν προαγωγη. Πως γινεται να εξαφανιζεσαι και να εμφανιζεσαι οπως πρεπει και οταν πρεπει, αυτο θελω να μαθω αλλα εχουμε συνηθισει ολοι να νιωθουμε μια ηθηκη σχεδον υποχρεωση στο τιποτα που μας περιβαλλει. Πηρα το πρωτο μου εδω και παρα πολυ καιρο δεκα σε μαθηματα που εχουν σχεση με το πως αναλυεις δεδομενα και στη μοντελοποιηση τους. Γιατι ειμαστε πολυ χαζοι και θελουμε να τα βλεπουμε ολα. Θελεις να ευχαριστησεις τη διευκολυνση σου αλλα ο,τι και να κανεις δεν θα ξερεις ποτε τι κανουν οι ορμονες στο μυαλο του εναντιον σου και ποσο θα ηθελε και αυτος να βρει μια ακρη για τον τροπο που σε σκεφτεται. Για αυτο οποτε πλησιαζει καποιος, κανω οτι κανω κατι για να μη μπω στη διαδικασια του να κανω οτι κανω κατι αλλο γιατι οταν κανεις οτι κανεις κατι με αλλους ανθρωπους μισοψοφας λιγο ενω οταν κανεις οτι κανεις κατι μονος σου τουλαχιστον τα παιδακια τραγουδουν ακομη μεσα στα αυτια σου. Αυτο ειναι το μονοπατι που επελεξε το πειραματοζωο μας σημερα. αυριο θα μαθουμε πως να χειριζομαστε τις βασικες λειτουργιες ενος ψηφιακου μικροσκοπιου.
Ποτε δεν ηξερα οτι ειχα χωρεσει τοσα πραγματα στη μικρη ζωιτσα αλλα παντα ενιωθα οτι σχεδον ολα ειναι αδεια. "πως γινεται αυτο?" αναρωτιουνται ολοι για τους εαυτους τους.