τα χέρια

Ήταν σαν ηλεκτρισμός και μούδιασμα ταυτόχρονα,και χωρίς καμία αίσθηση,απλά σερνόταν μαζί με το υπόλοιπο,αλλά ακολουθούσε τις συμβουλές του βραχίονα κανονικά.Εκτελούσε κινήσεις και ήταν απόλυτα λειτουργικό,αλλά για κάποιο λόγο τελείως νεκρό και οργανικό και ταυτόχρονα όχι.
ήταν ίδιο κι απαράλλαχτο με το προηγούμενο,αλλά είχε παραβιαστεί πλήρως η συμμετρία του σώματος.
Το έκοψα και έβαλα στη θέση του άλλο.
Δεν παραβιάστηκε μόνο η συμμετρία του σώματος,παραβιάστηκε το ένστικτο επιβίωσής μου και όλη η ισορροπία του σύμπαντος στο οποίο διαδραματιζόντουσαν όλα.είναι ν'απορεί κανείς πως κάποιος θα μπορούσε να το ζητήσει αυτό.
Η αλλαγή,όπως και το κόψιμο,έγιναν από μία γιατρό την ώρα που καθόμουν σε μία καρέκλα.
Τα εργαλεία της νομίζω ήταν λίγο σαν οδοντιάτρου,μάλλον επειδή η αφαίρεση δοντιών είναι ό,τι πιο κοντινό στον εκούσιο ακρωτηριασμό έχω ζήσει.
Με πλήρη αναισθησία,εννοείται,το υποσυνείδητό μου είναι συμβολικό,όχι σαδιστικό.
έφυγα τελείως συμβιβασμένη από κει θυμάμαι,κ γύρισα για να τελειώσω την αναζήτηση που είχα ξεκινήσει πριν προκύψει το ζήτημα του χεριού.
Θυμάμαι να σκέφτομαι οτι ευτυχώς που ήταν το αριστερό,γιατί είχα πολλή δουλειά και το δεξί θα μου χρειαζόταν.

αργότερα,και μάλιστα μέσα στο μετρό,τηλεφώνησα στη γιατρό για να ζητήσω πίσω το παλιό μου χέρι.

το σκέφτομαι πολύ συχνά,και αναρωτιέμαι γιατί να το βρει κανείς τόσο αναπόφευκτο.

κατα 90% πιστεύω ότι επηρρεάστηκα από το γκέιμ οφ θρόουνς.

καμπουλίνες

βγήκε ο ήλιος και όλα μυρίζουν υπέροχα!
ο χασάπης είπε το ναι και όταν του εξηγήσαμε αγχώθηκε και άρχισε να πιέζεται.
Τελικά η πίεση ξεχύθηκε στο χώρο,τα πλευρά του ζώου κατακρεουργήθηκαν ποιητικά,το απαθανατίσαμε όλο και τώρα είναι έτοιμο για πέταμα.
Εφτά μέρες κ εφτά νύχτες περπατούσα μέχρι να τον βρω και κατάφερα να τον χάσω μ' ένα χτύπημα του μπαλτά,από καθαρή νευρικότητα.
ένα ακόμα κεφάλαιο που κλείνει,συνεχίζουμε την αναζήτηση για το κρεας που θα κοπεί και θα αναδείξει την μεταφορική σημασία.
Αν δεν βρεθεί δεν ξέρω πια τι θ'απογίνω,το νεκρό ζώο μου είναι απαραίτητο για να συνεχίσω,το τρώω,το βιντεοσκοπώ και το απορρίπτω,η σχέση μας έχει γίνει στενή και αμείλικτη,γιατί να το χάσω?
Δεν καταλαβαίνω τίποτα και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει.Το καθάρισε και ξεκίνησε να το κόβει,και νόμισα πως όλα θα πήγαιναν καλά.
Βγήκε ο ηλιος και μου αποσπά την προσοχή,αντί να μυρίζω τα κρέατα μυρίζω τα λουλούδια.
Τα κρέατα.
Τι δυναμισμός?!

Ίκτερος

Τον τελευταίο καιρό αργείς. Δεν ξερω τι σου συμβαινει. Ισως φταιω εγω που αργω σε ολα εδω και τρια χρονια. Αλλα πυροβολω πιο γρηγορα απο τη σκια μου. Δεν εχω αφησει ποτε τιποτα να πεσει κατω απο ενα τραπεζι, τα αφηνω ολα να μου φυγουν απο το χερι απευθειας. Ή τα ριχνω κατω με μια υπονοια του επιτηδες η οποια συγκαλυπτεται αριστοτεχνικα απο το κατα λαθος. Ε και τι να κανουμε τωρα. Εχει παει αργα και πρεπει να κοιμηθουμε ολοι σε αυτη τη χωρα γιατι ηρθε η ωρα του υπνου.
Αν μπορουσα να διωξω ολη τη σκονη και να απομονωσω το κεφαλι μου μεσα σε ενα αεροστεγες συστημα θα το εκανα, αληθεια. Αλλα δυστυχως εδω δεν υπαρχει ωρα κοινης ησυχιας και ακομη και αν υπηρχε δεν θα τη σεβομουν ουτε εγω γιατι θα ημουν αγριο παιδακι και θα επαιζα μπασκετ μεσα στο σπιτι για να ενοχλω τον απο κατω εργαζομενο κυριο που ειναι τελειως βλαμμενος και χλεχλας και δεν αντιλαμβανεται τις φυσικες αναγκες των ανθρωπων που ειναι μικροι και μεγαλοι. Οι μεγαλοι ανθρωποι ουρλιαζουν γενικα. Εκτος απο τους μεγαλους δικους μου ανθρωπους. Γεννηθηκα σε μια υπεροχη ηρεμη κλουβα. Που δεν ηταν κλουβα. Ολες οι πορτες ηταν ανοιχτες. Αλλα η κλουβα ειναι ποιητικη αυτοδιαχειριστικη δυσανεξια. Εμενα μου εμαθαν τα θεματα μου να τα χειριζομαι ηρεμα. Για αυτο μιλαω σιγα και δεν με ακους ποτε. Για αυτο οταν εκνευριζομαι πιστευεις οτι δεν ειναι κατι σοβαρο. Για αυτο οταν στενοχωριεμαι νομιζεις οτι περιμενω απλως να αδιαθετησω. Για αυτο οταν με κανεις να νιωθω ασχημα και αμηχανα χαμογελαω στα μουτρα σου. Δεν σε εχω κοιταξει ποτε αυστηρα. Εκτος απο μια φορα που ημουν κουρασμενη και ολες οι αντοχες ειχαν εξαντληθει.
Σταματησα να γραφω τερατιες προτασεις πριν απο πολυ καιρο, ισως αυτο να σημαινει οτι το μυαλο μου συρρικνωνεται οσο περναει ο καιρος και ανοιγουν ολα. Γιατι ολα ειναι ανοιχτα και οποιος δεν το εχει καταλαβει ειναι χαζος.
Με εχει εκνευρισει παρα πολυ το τρυπανι σου κυρ Μητσο. Κοντευει δυο η γαμημενη η ωρα και τελος παντων δεν καταλαβαινω γιατι σε αυτο το τετραγωνο γινονται συνεχεια οικοδομικα εργα.
Αχρηστες σαπιοτενεκεδιτσες. Μου χαρισε η θεια σου. Προταση με πεντε λεξεις, θελω να ξερεις οτι πρωτη φορα μου συμβαινει κατι τετοιο... Θελεις να προσπαθησουμε ξανα? Ελα, μια τελευταια φορα.. Ερχομαι τωρα στο σπιτι σου να σου το φτιαξω. Μου επιασες τα μαλλια και με εσυρες απο το σαλονι στην κουζινα. Δεν ειμαι σιγουρη αν ηταν στην κουζινα αλλα το σαλονι το θυμαμαι. Με παρακαλουσε να το κανω και δεν το εκανα. Εβλεπα εφιαλτες με ηλικιωμενους ανθρωπους και σκεφτομουν "μηπως να το κανω?" Δεν το εκανα ουτως η αλλως. Μετα μου ελεγες πραγματα που δεν με ενδιεφεραν καθολου αλλα εγνεφα συγκαταβατικα. Ειδαμε τον ηρωα και στην μεση της ταινιας γιναμε μαλλια κουβαρια και μετα εφυγα πολυ θυμωμενη. Καπνιζα, δεν καπνιζα σιγουρα εβρεχε. Πριν απο αυτο ομως μου εδειξε τα μαχαιρια του και μου ειπε να σταματησω γιατι θα μου εσπαγε την πλατη στα δυο. Αυτο οντως συνεβη στο τελος αλλα οχι τοσο δραματικα οσο ακουστηκε, απλως εμενα η μητερα μου απο μικρη με εξοικειωσε με τα μαχαιρια και με τα πριονια και με τα τρυπανια και ολα αυτα τα υπεροχα και απολυτως χρησιμα μικρα πραγματακια. Στο τελος βρεθηκαμε σε μια αποθηκη με απειρα χαρτια και μου προτεινες να με βοηθησεις να ανεβω σε ενα ραφι. Σου ειπα οχι γιατι φοβομουν και τελικα βρηκαμε τις τσουκνιδες. ετσι αδοξα τελειωσαν ολα τα πραγματα, Πονουσες, εγω ειχα βαρεθει να γκρινιαζεις γιατι σιγα το πραγμα που σου συνεβη και μετα απο χρονια καταλαβα οτι εχω ιλιγγο θεσεως και χεσεως με γιατι δεν θελω να συμβει τιποτα κακο στους αλλους και φοβαμαι. Τα χειροτερα ομως θα συμβουν σε εμενα? Δεν ξερω γιατι δεν προσεχα σε εκεινο το μαθημα που ειχες αρχισει να μας δειχνεις το συνολο των φανταστικων. Απετυχα φιλε μου. Απετυχα παταγωδως, εκλαψα, και στο τελος τα καταφερα. Τωρα τι στον πουτσο κανω λαθος? Ε?
Η δυναμη ειναι αλλο ενα πραγμα που πρεπει να φοβασαι μικρη μου φαλαινα. Μαζι με τα σεξουαλικως μεταδιδομενα νοσηματα και τον κινδυνο του να σου σκισουν την καρδια. Παλι εβρεχε. Παντα εβρεχε. Ποτε δεν σταματησε να βρεχει γιατι εβρεξε τοσο πολυ που υπηρξε τεραστιο αποθεμα για ολα τα υπολοιπα χρονια της ζωης σου. Στην υγεια του φοβου λοιπον που μας κανει να κλεινομαστε και να σκεφτομαστε και να υπεκφευγουμε και αλλα τετοια κουλα και στην υγεια αυτων που δεν φοβουνται ποτε αλλα προσεχουν παντα. Θα πιω ενα πρασινο τσαι.
Καληνυχτα κιτρινα ματια
Δημητρελι geisha

τι να έχω πάθει;τι;

Ανυποψιαστα τα σουρτα φερτα.Χλιμιντρισα από ψηλά κ κανείς δεν με άκουσε,άφησα τον παράφωνο.εφτα
οχω ενα
Αηρ με ταραξε κ μην βολιδοφερνεις.
εμεις εκει εσυ εδω,αυτοι δενεμπερενεβω.
Χειρισμοι,επικοι και στραγάλοι,φέρνουν πόνο,καρύδια και ζάλη
οχτω εννιά
ΠΑΜΕ
δυναμικά τα άφοβα εστιμιρυγκαζιά
εφει μποεί και μαζαουί
η χλέπεψη μεριβογγεί,και μέρει μέρει κρίσμα
εν μη περιοτολογεί και φέρνει χέρι και κλαδί,ψηλά να μη μερίζει,αυτά που όλα ήθελε,εφτά αυγά να φάει
ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΕΦΤΑ