Ειναι πολυ αφειρημενο αυτο που λεω, αλλα υπαρχει ενα προβλημα μεγαλο, τεραστιο και χοντρο. Αυτο το προβλημα θα μπορουσα να το ονομασω Πετρο ή Ναγια η πορτοκαλι η υδραυλικο αλλα δυστυχως δεν εχει κανενα απο αυτα τα ονοματα. Το προβλημα μου το λενε "τα θελω ολα" και με τρελαινει καθε στιγμη που υπαρχω με αλλο κοσμο γυρω μου και δεν ειμαι κρυμμενη στην τρυπα του διαβολου.
Αυτη η αρρωστια σε κανει να θελεις να φας να πιεις να αγγιξεις να δαγκωσεις και να καταστρεψεις ο,τι υπαρχει γυρω σου. Στην αρχη εναν ελεγχο τον ειχα αλλα οσο πιο πολυ καρφωνεσαι σε κατι, τοσο πιο πολυ το θελεις και εγω εβαλα το κεφαλι μου στην λεκανη και τραβηξα το καζανακι σαν να ειμαι ο Rocco Siffredi και να το κανω στον εαυτο μου και να ειμαστε ξαφνικα αναπαραχθεντες σιφρεντηδες απο το πουθενα και να γεμιζουμε τον χωρο με τους εαυτους μας και να γαμαμε τους εαυτους μας και να ξεκιναμε να λιωνουμε σαν κερια και να χυνομαστε στο πατωμα μεχρι να ερθει να μας πατησει ενας οδοστρωτηρας και να μας πουλησει στη βιομηχανια του τσιμεντου.
Φρυγανια σταματα να μου μιλας για το δαχτυλο σου το οποιο δεν εχει απολυτως κανενα προβλημα και για τη σρι λανκα και για το χορτο και για τις ραχιαιες επιφανειες σου.
to be fuckin-nued
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου