Σου δίνω ένα δάχτυλο, εσυ?

Σου ειπαμε να ερθεις, τα αυτοκινητα δεν ειναι ανετα για να καθεσαι και να λες τις μαλακιες σου. Ηρθες, ηρθαμε στο παρτυ και δεν φεραμε τιποτα γιατι εχουμε χασει τους καλους μας τροπους και δεν ειναι αγνες οι σκεψεις μας, ουτε οι προθεσεις μας. Παλια οταν καποιον τον καλουσες στο σπιτι σου, αυτος χαιροταν και ενθουσιαζοταν και μετα ηταν τοσο ομορφα που απο τη συγκινηση επινε και επινε νερο και μετα πηγαινε συνεχεια στην γαλαζια τουαλετα σου και επλαινε τα χερια του γιατι ηταν νευρικος και χαρουμενος και του εδινε καποιος σημασια.
Θυμασαι τι ωραια που περνουσαμε στην Κουβα? Ολα ηταν πολυ απλα τοτε, υπηρχε ελεγχος και ας πιναμε και ας μας παρεξηγουσε ο κοσμος που ουρλιαζαμε και τον βριζαμε. Μετα αποφασιστηκε απο τη νοερη συγκλητο μεταξυ μας να μετακομισουμε στο σπιτι μου εδω στις γαμημενες τις 40 εκκλησιες οπου οποιος παταει το ποδι του νιωθει οτι εχει παει καπου πολυ μακρια και τιποτα δεν εχει επιπτωσεις γιατι αποκλειεται να βρισκεσαι σε αυτον τον πλανητη ακομη.
Μετα την μετακομιση αρρωστησε και πονουσε και μου ειπαν οι γιατροι οτι πρεπει να τη χτυπαω για να γινει καλυτερα και εγω το εκανα μεχρι που ξεκινησα να εχω τυψεις γιατι της αρεσε και αυτο δεν ειχε τα επιθυμητα αποτελεσματα. Καποιες φορες στη ζωη πρεπει υποτιθεται για να κερδισεις την ησυχια σου και να σταματησει να σου διαλυεται η κεφαλα, να χασεις κατι. Χεστηκαμε ομως. Εγω δεν ηθελα να χασω τιποτα. Αλλα καποιος ερχεται μια φορα το μηνα, σαν τον διαχειριστη της πολυκατοικιας σου και εχει μαζι του ενα σφυρι και καθε φορα σου καρφωνει απο ενα ψευτικο νυχι της θειας του στην κοιλια.
Ποιους βαζουμε μεσα και ποιους αφηνουμε να περιμενουν εξω οταν βρεχει και χιονιζει και πεφτουν πετρες απο ψηλα? Αυτους που μας πουλανε λουλουδια τα οποια εχουν κλεψει απο νεκροταφεια. Αυτους που μας βριζουν με ευγενικο και καθως πρεπει τροπο.
Ξερω οτι τα ρημαδια τα χερια μου μπορω να τα ξανακολλησω, τοσες σιλικονες και σοβαδες εχω μαζεψει. Παντα ομως θα υπαρχει ενα κομματι που θα λειπει, το κομματι που μου δαγκωσε ενα σκυλι ενα βραδυ που γυρνουσα σπιτι μου. Του ειπα να φυγει αλλα δεν το ειπα με θυμο γιατι μου αρεσουν τα σκυλια και δεν θελω να στενοχωρουνται. Το καταλαβε λοιπον οτι δεν θα του συμπεριφερομουν ασχημα σε καμια περιπτωση και εμεινε εκει και συνεχισε να με δαγκωνει μεχρι που δεν ειχα ουτε χερια, ουτε ποδια ουτε προσωπο. Ολα αυτα φυσικα ειναι μεταφορικα, αλλα υπαρχει μια ουλη στο μικρο μου δαχτυλο που μου επιβεβαιωνει καθε μερα οτι 1ον δεν προσεχω ποτε και καταληγω να χτυπαω συνεχεια σαν να ειμαι 5 χρονων και 2ον οτι αν σου ζητησει ενα μικρο παιδι να παιξετε με το καινουργιο του σπαθι και πεις ναι, αυτο θα σε χτυπησει οσο πιο δυνατα μπορει και θα σου αφησει μια μαλακια που θα τη θυμασαι για πολλα χρονια.
Στην πραγματικοτητα, η Λωρα, ενα μισος το κραταει για εσενα, γιατι της πηρες τα βραδια και τα εκανες σιχαμερα και γιατι οντως ο ψυχαναγκασμος ειναι κατι στο οποιο καθε υπνοβατης που σεβεται τον εαυτο του το εχει αναγκη για να σηκωθει αλλο ενα βραδυ και να παραπαταει μεσα στα δωματια.
Ομως εφυγες δυναμικα και κοπανησες την πορτα και αυτο μας εσωσε ολους, εκτος απο την πορνοβιομηχανια. Ειμαι εξαλλη αλλα δεν ειμαι κιολας. Οπως και να εχει δεν θα ηθελε να σε ξαναδει ποτε και σε ευχαριστει που εκανες ανεξαρτητο τον εθισμο μας γιατι οι τσοντες κοντευουν να γινουν μονοπωλειο. Ευχομαι μονο η αρκουδα της Λωρας να την ξαναχτυπησει και η Λωρα να ξανακλαψει. Και δεν θελω να μιλανε πια, απλως να πηγαινουν βολτες και να ψαρευουν.
Δικοι μου ηρωες ειναι, ο,τι γουσταρω θα κανουν. Και αν θελω θα βαλω ενα μισαωρο πλανο που θα τρωνε φυστικια αιγινης και ο μανθος θα ερχεται και θα λεει στη Λωρα "Πεγκυ μοναδικη μου αγαπη" πανω σε ενα ρωμαικο καρο με αλογα και η Λωρα θα του απανταει "Μανθο μοναδικο μου καθικι" και θα του κανει την ασεμνη χειρονομια που μοιαζει με κεφαλοκλειδωμα του καρπου.
Αιντε στον διαολο Μανθο και Πεγκυ και καστ του βαμπαιαρ νταιαριζ
Στεγνωσαν ολα!
Geishahahaha