Πριν απο 20 μερες επρεπε να σταματησω να παιρνω τα χαπακια μου. Εκεινα για τα οποια ειχα γραψει μια καταπληκτικη ωδη. Σε 10 μερες πρεπει να εξεταστω για να δουμε αν δουλεψαν τα χαπακια μου. Χωρις τα χαπακια μου νιωθω πιο μονη. Δεν ξερω αν φταιει το οτι δεν παιρνω τα χαπακια μου. Ξυπναω καθε πρωι κουρασμενη. Δεν ξερω αν φταιει το οτι δεν παιρνω τα χαπακια μου. Επεξεργαζομαι τα πιο απαισιοδοξα σεναρια καθε μερα, καθε ωρα και προσπαθω πολυ να τα καλυπτω ολα με αισιοδοξια. Δεν ξερω αν φταιει η ελλειψη των χαπακιων. Ισως πεφτουν ολα μαζι καποιες φορες στη ζωη στις πλατες μας. Και ισως ειναι ιδεα μου το οτι φταιει που δεν παιρνω τα χαπακια μου. Νομιζω πως οι γιατροι θα μου πουν να συνεχισω να παιρνω χαπακια. Αλλα δε θελω να παιρνω χαπακια για παντα. Υποθυροειδισμε, you are messing with my mind. Το φαγητο δεν εχει γευση, το νερο εχει χαλια γευση, δεν εχω ορεξη να μιλησω και παραταυτα συνεχιζω να μιλαω, ειχα ορεξη να κανει λιγη περισσοτερη δροσια και οταν δεν υπαρχει καποια προοπτικη που να μπορω να σκεφτω για να νιωσω καλυτερα, σκεφτομαι οτι ειμαι μονη μου στη θαλασσα και πινω απαισια-αλλα αστεια cocktails που φτιαχνω. Αλλα μετα αυτο το τοπιο ρυπενεται απο την ελλειψη χαπακιων και ξαφνικα στην παραλια ερχονται ανθρωποι με τους οποιους δεν θελω να μιλησω, και ολα αυτα τα απειρα ασχημα ενδεχομενα της ζωης και μετα η φαση ειναι οτι γαμανε την παραλια και την ηρεμια και τη γλυκια ανακουφιση του να ειναι κανεις μονος του για λιγο και με ρωτανε και με κοιτανε και παιζουν βολευ διπλα μου και φοβαμαι τα ιπταμενα αντικειμενα και αγχωνομαι και περιμενω να μου ερθει η μπαλα στο κεφαλι απο στιγμη σε στιγμη.
Ειμαι υπερβολικος τυπος. Απλως θελω να τελειωσουν αυτες οι εξετασεις και να περασω. Και φοβαμαι οτι σταματησα τα χαπακια τη χειροτερη στιγμη. Και φευγω. Και απο την αλλη, στη φαση με τα χαπακια δεν εχει ερθει η συντελεια του κοσμου. Και γενικα δεν εχει ερθει η συντελεια του κοσμου. Και γενικα ελπιζω να μην ερθει. Και βασικα φταιω περισσοτερο εγω για τον υποθυρομπλαμπλα γιατι με παιρνει απο κατω ευκολα. Αλλα αυτα τα πραγματα αλληλοσερνουν το ενα το αλλο και εκει πρεπει να ελεγχει κανεις τη σκεψη του και τις παρορμητικες εκδηλωσεις αγαπης που ενδεχομενως επιβαρυνουν τους αλλους. Και ας μη γινει αρρωστο παλι.
στη μοσχα αδερφες μου.
Αγγελινα, εσυ τι κανεις?
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου