take the edge off

I'd like to have a piano,  to take the edge off.
I don't even know how to play the piano. But it takes the edge off.
Nothing takes the edge off like a good piece of piano. Or a bad piece of piano. I am at large irrelevant to the concept of a piano. I don't judge. It just takes the edge off. It always does. And I find that it takes the edge off, better than any other thing I've tried.
Go get your self a piano today. And play some ugly music.

αρλουμπες

Μισω αυτην την κωλοπολη. Μισω καθε κωλοπολη. Γιατι καμια πολη δεν με αγκαλιασε ποτε. Τα ειπε και ο αγγελακας. Μισω την κωλοπολη σου γιατι δεν με δεχτηκε ποτε. Γιατι εκανε τα παντα για να με κανει να σιχαθω τον εαυτο μου μεσα σε αυτη. Γιατι καθε μοριο σκονης θελει να με αποκτηνωσει. Και οταν δεν τα καταφερνει με διωχνει με τον πιο αθλιο τροπο. Καθε φορα που φευγω κλαιω απο χαρα. Οι πολεις του ντουνια ειναι ιδιες, ευτυχως δεν θα ζησουμε αρκετα για να τις μαθουμε ολες. Ξυσε λιγη επιφανεια και αν ξεχαστεις, μεινε εκει. Πινω μπυρες στη μεση του πουθενα. Και η ερημια ειναι καλυτερη γιατι εχει σκυλια. Τα σκυλια ειναι καλυτερα γενικα. Και τα μπασταρδα σκυλια ειναι ακομη καλυτερα. Γυρω γυρω εχει χωραφια με σκοταδι. Αλλα εχουμε παρεα σκυλιων που φοβουνται τη βροχη και ειναι καταραμενα να βρισκονται εδω. Και γατια. και μοναξια και μπυρες. Και μπορω να ουρλιαζω και κανεις δεν με ακουει. Μπορω να τραγουδαω. Και εδω ειναι το σπιτι μου, αλλα οταν ειναι αδειο δεν ειναι σπιτι. Ειναι αυτο στο οποιο θελω να εξαφανισω ολα τα τζαμια.
φφφφ δεν εχω σπιτι. Δεν ειχα ποτε. Ουτε εσυ ειχες. Ουτε θα εχεις. Κανεις δεν θα εχει ποτε. Ηρθε η ωρα να το καταλαβετε. Τα πραγματα παντα θα χρειαζονται συντηρηση και παρ'οτι τα αγαπω ολα αυτα, δεν ειναι εγω ουτε κανεις. Δεν ειναι τιποτα που θα διδαξει οτιδηποτε.
υγ.1 τι θα ειμαι εγω?
υγ.2 θα ειμαι κουταβι?
η αυτοκριτικη επηλθε. Αλλα δεν μπορω να μαστιγωνω τον εαυτο μου για παντα.

Δωσε, να φανε και οι κοτες

Ακουω συνεχεια πραγματα, ακομη, και βλεπω και ξερω τι θα γινει, το βλεπω ηδη, σε καποιο αλλο σπιτι, στο οποιο δεν πηγα ποτε. Αυτο που βλεπω με στενοχωρει, με εκνευριζει, με πληγωνει, με κανει να αμφισβητω τα παντα απο την αρχη ξανα, καθε μερα, καθε δευτερολεπτο. Το μονο που με κραταει απο το να μην πιστευω ο,τι απαισιο νιωθω ειναι οτι καποια στιγμη πιστεψα με την πιο αθωα προαιρεση. Αυτο δεν εχει καμια εξαιρεση. Σε αυτην την απογοητευση εχουν συμβαλει ολοι. Δεν ειναι μονο δικη μου, αλλα τη βλεπω ξεκαθαρα, γιατι δεν τη φοβαμαι. Γιατι την εχω ξανασυναντησει εκατονταδες φορες καθε φορα που κλεινει η πορτα του σπιτιου μου, καθε φορα πριν και μετα.
Τη στιγμη που ερχεται η στενοχωρια και ο εκνευρισμος λεω στον εαυτο μου σιωπηλα οτι δεν πειραζει, οπως εχω πει κανονικα πολλες φορες σε πολλους ανθρωπους. Δεν αξιζει τον κοπο. Ουτως η αλλως μονος σου εισαι μεσα σε αυτες τις καταστασεις και οποιος διαφωνει ειναι ψευτης. Οπως εσυ και εσυ και εσυ και εσυ και εσυ. Η παιδικοτητα δεν πεθανε ποτε. Ουτε η αθωωτητα. Και ουτε προκειται. Οποιος διαφωνει, ειναι ψευτης, ΚΑΙ σακατεμενος. Θελει να παραμεινει σακατεμενος και θελει να σακατεψει και αλλους.
Ειςαι ακριβως το ιδιο με την καινουργια μου φιλη, παρ'οτι σε αυτα τα αναμενομενα λυπηρα κληροδοτηματα, ελπιζω παντα πως ειμαι λαθος.
Ηρθε αυτη η ωρα οπου θα εξομολογηθω οτι οποτε περναω εξω απο ψαραδικα, η μυρωδια με συγκινει λιγο.

brother, my cart is empty

Με ποναει η κοιλια
εχω φιογκο στα μαλλια
ρευμα στο ηλεκτρικο
και κουρκουτι στο μυαλο


"κομο σουκα, Νασατοκε;"
Ο Νασατοκε κοιταξε με απορια την φιλη του που του εδειχνε ενα στραβωμενο ποτηρι. Η Τσιτσιμπικα ηταν ενθουσιασμενη με την ιδεα του να πινει τη μπυρα της γερνοντας. Οταν παντρευτουν θα του τα κανει δωρο. Ασαπι.
"ιτσικουκουε, Τσιτσιμπικα"
Ειναι μια αηδια. Αυτο που κραταει ειναι μια αηδια. Στο εξης θα εφτιαχνε μονος του ολα του τα ποτηρια, και αν δεν ειχε κ αυτη την υποχρεωση στον πατερα της μικρης, θα την παραταγε συξυλη κ αυτην επιτοπου.

Το ζευγαρι συνεχισε τη βολτα του στη λαικη αγορα της Χαμασουνε ΙΣΚ. Ο Νασατοκε ανυπομονουσε να πανε πισω στο ξενοδοχειο για να καπνισει και να δει ποδοσφαιρο. Μισουσε τα παντα και δεν το εδειχνε ποτε.
Η Τσιτσιμπικα δεν ενδιαφεροταν για τιποτα περα απο πραγματα με κλιση, κι ετσι δεν την ενοιαζε καθολου. Ηταν το μοναδικο της ενδιαφερον και ο μοναδικος τροπος να διεγερθει σεξουαλικα. Οταν γνωρισε τον Νασατοκε εκστασιαστηκε απο την προχωρημενη του σκολιωση και υποσχεθηκε στον εαυτο της να κανει τα παντα για να ειναι μαζι του.

Ο Νασατοκε ειχε καποτε πιαστει με ναρκωτικα στα συνορα του Χακακουε με την Ισισια, περιπου τρια χρονια αφου ειχε παρατησει τις σπουδες του στο πανεπιστημιο Κουσκουε.
Ο πατερας της Τσιτσιμπικας τον ειχε ξεβρωμισει απο τις ανυποστατες κατηγοριες, ενωπιων δικαστων, ενορκων και διαφορων. Ο Νασατοκε τον πληρωσε, αλλα ως ενοχικος δεν μπορεσε να αρνηθει τη γνωριμια με την κορη του, την Τσιτσιμπικα.
Οντας η μοναδικη γυναικα που εντυπωσιαστηκε απο το παρουσιαστικο του, προσπαθησε να κανει μια σχεση μαζι της. Απο ανασφαλεια, αισθημα ευθυνης απεναντι στο μελλον και διαστροφη, που στη συνεχεια μετεφρασε ως "υποχρεωση στον πατερα της". Μπλιαξα

overly attached cat owner

Είμαι ξάπλωμένη στον καναπέ, με το λάπτοπ να στηρίζεται στην κοιλιά μου από την πλευρά του πληκτρολογίου και στο γόνατο από πίσω από την οθόνη. Η ζέστη είναι φρικτή και τα μυαλά στα κάγκελα.
Προσπαθώ να αδειάσω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ, και δε νομίζω ότι έχει κάποια σημασία, πάντως δεν έχω γάτο πια και μαζί μ αυτόν την έκανε και όποιο ενδιαφέρον μπορεί να είχα για κάτι, οτιδήποτε και αν ήταν αυτό. Βέβαια σκέφτομαι ακόμα, αλλά δεν σκέφτομαι την παραλία ούτε κάποιο κοκτέιλ, περισσότερο θα ήθελα να σκέφτομαι κάτι τέτοιο αλλα δε συμβαίνει, σκέφτομαι ότι δεν έχει καμία σημασία το τι σκέφτομαι και ότι δεν τα νιώθω όλα αυτά στην πραγματικότητα. Παρ' ολ'αυτά θα σε στηριζα αν αποφάσιζες να φτιάξεις κοκτειλ μπαρ με οποια μεσα διαθέτω.
Δεν ξερω ακριβως εαν υπαρχει καποια διαφορα, παρατηρώ μεν οτι είμαι πιο άσπρη από τον υπόλοιπο κόσμο ακριβώς επειδη συμβαίνουν τα παραπάνω, αλλά η ανάγκη για τα κοκτειλ και την παραλια είναι μηχανική και σχεδόν καταναγκαστική. Η σκατόζεστη ταιριάζει στο καυσαέριο ό,τι και να λέμε, αν είναι να έχεις αγχος ή να καταπιέζεσαι είναι σίγουρα καλύτερα να το κάνεις όταν εισπνέεις ιδρωτίλα μέσων μαζικής μεταφοράς, βέβαιος ότι αυτή η διαδρομή θα είναι η τελευταία σου γιατί θα πεθάνεις εκεί μεσα, αν όχι από την έλλειψη οξυγόνου, τότε επειδή θα συγκρουστούν τα τρένα μεταξύ τους. Η το δικό σου τρένο θα μείνει στη μέση της διαδρομής και οι πόρτες δε θα ανοίγουν και τότε θα πρέπει να αποδεχτείς τη νέα σου ζωή μέσα στο τρένο.
Δεν είναι όμως όλα μαύρα. Είναι γκρι και κίτρινα. Έχω κατεβάσει πάρα πολλές ταινίες για να σκέφτομαι έτσι. Εμείς ξέρουμε από απαισιοδοξία, κι ας μας απειλεί η ατελείωτη έμπνευση αυτού του μπλόγκ ότι θα μας λιώσει σαν μικρά σκουλήκια. Θα πρεπε να κάνουμε κανάλι κλώτσα το σκαμπώ στο γιουτιουμπ προς απάντηση του. Η καλύτερα ένα τριμπιουτ, εχω βάσιμες υποψίες ότι είμαστε τα μόνα άτομα που κατάλαβαν ποτέ ακριβώς το μέγεθος της καλλιτεχνικής ευφυιας αυτού του μεγαλομανή χιχιφιόγκου. Οι περισσοτεροι τον υποτιμάνε και ο ίδιος υπερεκτιμάει τον εαυτό του, ερμηνεύει καταπληκτικά και σκέφτεται απαίσια.
όπως όλοι οι τσουτσέδες, έτσι κ αυτός, έτσι κ ο γιώργος ο γαμπρός.
Και ο πατσας που ήταν περιοδικός.
Πες κ αλλα, δεν εχω καμια ιδεα

20 μερες χαπακια

Πριν απο 20 μερες επρεπε να σταματησω να παιρνω τα χαπακια μου. Εκεινα για τα οποια ειχα γραψει μια καταπληκτικη ωδη. Σε 10 μερες πρεπει να εξεταστω για να δουμε αν δουλεψαν τα χαπακια μου. Χωρις τα χαπακια μου νιωθω πιο μονη. Δεν ξερω αν φταιει το οτι δεν παιρνω τα χαπακια μου. Ξυπναω καθε πρωι κουρασμενη. Δεν ξερω αν φταιει το οτι δεν παιρνω τα χαπακια μου. Επεξεργαζομαι τα πιο απαισιοδοξα σεναρια καθε μερα, καθε ωρα και προσπαθω πολυ να τα καλυπτω ολα με αισιοδοξια. Δεν ξερω αν φταιει η ελλειψη των χαπακιων. Ισως πεφτουν ολα μαζι καποιες φορες στη ζωη στις πλατες μας. Και ισως ειναι ιδεα μου το οτι φταιει που δεν παιρνω τα χαπακια μου. Νομιζω πως οι γιατροι θα μου πουν να συνεχισω να παιρνω χαπακια. Αλλα δε θελω να παιρνω χαπακια για παντα. Υποθυροειδισμε, you are messing with my mind. Το φαγητο δεν εχει γευση, το νερο εχει χαλια γευση, δεν εχω ορεξη να μιλησω και παραταυτα συνεχιζω να μιλαω, ειχα ορεξη να κανει λιγη περισσοτερη δροσια και οταν δεν υπαρχει καποια προοπτικη που να μπορω να σκεφτω για να νιωσω καλυτερα, σκεφτομαι οτι ειμαι μονη μου στη θαλασσα και πινω απαισια-αλλα αστεια cocktails που φτιαχνω. Αλλα μετα αυτο το τοπιο ρυπενεται απο την ελλειψη χαπακιων και ξαφνικα στην παραλια ερχονται ανθρωποι με τους οποιους δεν θελω να μιλησω, και ολα αυτα τα απειρα ασχημα ενδεχομενα της ζωης και μετα η φαση ειναι οτι γαμανε την παραλια και την ηρεμια και τη γλυκια ανακουφιση του να ειναι κανεις μονος του για λιγο και με ρωτανε και με κοιτανε και παιζουν βολευ διπλα μου και φοβαμαι τα ιπταμενα αντικειμενα και αγχωνομαι και περιμενω να μου ερθει η μπαλα στο κεφαλι απο στιγμη σε στιγμη.
Ειμαι υπερβολικος τυπος. Απλως θελω να τελειωσουν αυτες οι εξετασεις και να περασω. Και φοβαμαι οτι σταματησα τα χαπακια τη χειροτερη στιγμη. Και φευγω. Και απο την αλλη, στη φαση με τα χαπακια δεν εχει ερθει η συντελεια του κοσμου. Και γενικα δεν εχει ερθει η συντελεια του κοσμου. Και γενικα ελπιζω να μην ερθει. Και βασικα φταιω περισσοτερο εγω για τον υποθυρομπλαμπλα γιατι με παιρνει απο κατω ευκολα. Αλλα αυτα τα πραγματα αλληλοσερνουν  το ενα το αλλο και εκει πρεπει να ελεγχει κανεις τη σκεψη του και τις παρορμητικες εκδηλωσεις αγαπης που ενδεχομενως επιβαρυνουν τους αλλους. Και ας μη γινει αρρωστο παλι.
στη μοσχα αδερφες μου.
Αγγελινα, εσυ τι κανεις?

Ποίηση τουαλέτας

Αυτο θα ειναι ενα ποιημα. Το ονομαζω "Κωλοτουμπες".
Δεν μπορω να γραψω κατι σοβαρο προς τα φωτα της δημοσιοτητας ακομη. Γιατι ειμαστε διασημο κρου. Μη σου πω οτι τα διαβαζω μεχρι και εγω αφου τα γραψω. Και εγω μου αρεσω εμενα καποιες φορες. Οποτε το κοινο μας αποτελειται κυριως απο ανθρωπους που μας αρεσουν. Οπως ελεγα λοιπον, θα προσπαθησω να γραψω ενα χαζουλικο ποιημα, γιατι τα σοβαρα στενοχωρημενα δεν ειναι επικοινωνησιμα ακομη. σνιφ. μπουχου. Αλλα οταν ερθει η ωρα που θα τα εχω επεξεργαστει θα εχω τελειωσει ενα ακομη υπεροχο εικαστικο μανιφεστο πονου και ερωτος το οποιο θα γραφει και πραγματα πανω. Και θα τα διαβασω παλι και θα λεω "Μα τι ωραια που τα λεω". Αυτο θα με κανει ακομη πιο διασημη αλλα θα ειμαι τοσο στενοχωρημενη (και ομορφη ταυτοχρονα) που δεν θα με νοιαζει.
Αστείζομαι βεβαιως

ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ

"αχ.

αααααααααχ...

αχ βαχ

:(

ΟΧΙ

ΝΑΙ

ΟΧΙ

μηπως?

ΟΧΙ

καλά.

:("

νιωθω σαν μπουλουκος με μεγαλο κεφαλι που τρεχει ατσουμπαλα και σκονταφτει και πεφτει πανω σε εναν τοιχο και χτυπαει την τεραστια κεφαλα του. Ο,τι και να πω δεν ειναι ακομη αυτο που εννοω. Γιατι τα feelings ειναι overwhelming.Για αυτο καλυτερα να μη μιλαει κανεις, και να μενει μονος του και να αφηνει τους ανθρωπους στην ησυχια τους να απολαυσουν το μιζερο ποτακι τους για το οποιο εχουν βγαλει και εχουν μετρησει τα φραγκακια τους. Θα παω και εγω σπιτι να δω κανεναν εφιαλτη. Και τωρα ερχεται το επωδυνο για τους φανς σημειο οπου θα περιγραψω τον χθεσινο εφιαλτη. Επωδυνο γιατι εγω βαριεμαι ακραια οταν μου περιγραφει ονειρα ο κοσμος. Με οοοοοοοοοολες τις λεπτομερειες. Αγγελινα πιασε το χιντ, για εσενα το ριχνω. Μπακ του δε ναιτμερ (and the poem as it turns out)
Ησουν εκει (σε ενα σπιτι στη θαλασσα)
Και ηταν και αλλοι δυο
και μια ξανθια
Και μου μιλουσατε ασχημα
Και ενιωθα σαν βαρος
Και ξαφνικα ξεκινησε να με δερνει η ξανθια
η οποια ηταν αρρωστη
Και μετα μου ορμηξαν και οι αλλοι δυο
και με εδειραν πολυ
εριξα και εγω λιγες
αλλα δεν ειχε σημασια
και σερνομουν χαμέ
και εσυ καθοσουν σε μια πολυθρονα
και συνεχισες να με βριζεις.
???
p.s. kserei kaneis pws vazoume dialytika sto plhktrologio?