Ναι, γεια σας...

system failure ξανα. Γιατι ξανα? ε? γιατι δεν φτιαχνετε τα συστηματα σας? ε? μηπως θελετε και εσεις λιγο ξυλουλι?
Η αρχιτεκτονικη της ψυχης θελει πολυ λεπτομερη και ευαισθητο σχεδιασμο. Μεγαλες κουβεντες απο μεγαλα πνευματα. Τι τελειος τυπος που ειμαι. Πως θα χτισεις τα τοιχακια σου σημερα. Να τα χτισεις τα τοιχακια σου. Χεστηκαμε τι θα χτισεις. Μαλλον δεν θα χτισω τιποτα ποτε. Γιατι μου ειπαν οτι αυτο που θα κανω μια ζωη ειναι να δινω χαρα στους αλλους. Σε ποιους αλλους. Δεν θελω να δωσω χαρα σε κανεναν περα απο τη μαμα μου τον μπαμπα μου και τον αδερφο μου. Θελω να φτυνω περαστικους στο δρομο και να τους κλωτσαω τα καλαμια και μετα να τρεχω. Για τη δικη μου τη χαρα ποιος χεστηκε? Το ηλεκτονικο συστημα? Εχει καταρρευσει μαζι με ολα τα πιο ουσιαστικα καιρια ζητηματα των υπεροχων ημερων μας. Γινε και εσυ γραφιας σημερα και ανακυκλωσε αυτη τη φτυσια που μας κραταει ολους στην αργοστροφη κυλιση. Το κεφαλι μου να το χωσω και εγω μεσα στην αμμο. Μπορω να κανω οτι δεν υπαρχω για καποιον καιρο απο τη ζωη μου. Σε οτιδηποτε. Και αυτο το πιστευα πολυ εντονα μεχρι σημερα που σηκωθηκα και βγηκα εξω και χαμογελουσα στο δρομο και κοροιδεψα τον εαυτο μου για λιγο οτι θα την κανω καλη τη μερα. Το προβλημα με τις αυθυποβολες του ντουνια ειναι οτι σε φθειρουν ενιοτε αργα, ενιοτε γρηγορα. Ειναι πολυ ωραιο να τα βλεπεις αστεια τα πραγματα και να γελας με τη μιζερια σου και οντως να βρεχει γαμημενα μεταφορικα κατς εντ ντογκς την ιδια στιγμη. Και η διαρκεια της βολτας μου ηταν χαζοχαρουμενη στο μυαλο μου και τελειως στα χαμενα. Αλλα οταν βρεθηκα στον κλειστο χωρο με τα ασπρα φωτακια αρχισαν να τρεμουν τα ποδια μου και ενω πλησιαζε η ωρα μου να μιλησω σκοτεινιασαν ολα. Για να γλιτωσω την ντροπη αλλης μιας θεαματικης πτωσης, ξαφνικα εφυγα τρεχοντας. Και αυτο ειναι το τιμημα του να εισαι κουλ οταν δεν πρεπει να εισαι κουλ. ΠΑΝΙΚ
αντε γεια σας και παλι

Μήπως?

Μηπως εχεις πυρετο?
Ναι γκουχ γκουχ εχω πυρετο.
Χεστηκαμε κυριε
εχει αρπαξει φωτια ο κωλος μου και της διπλανης μου
Εχω πυρετο.
Μηπως θελεις λιγο ξυλο?
Θα σου αναψουμε μια λαμπαδα
Θα σε ανακυρηξουμε σε αγιο
Μου ριχνεις τις κλησεις
δεν εχω αλλο χρονο
δεν εχω καθολου χρονο
αλλα οριακα κανω πως εχω ολον τον χρονο
για την παρτη σου
αυριο θα εχουν τελειωσει ολα
θα εχουν κλεισει οι πορτες για εμενα και για τη διπλανη μου
Αν εχεις πυρετο παρε και εσυ το νεο παυσιπονο με γευση κλαμμα δημητρελας
Παυσιπονα φιλε μου, ναι.
ξερεις διωχνουν τον πυρετο
η αγωνια γινεται βουνο με νυχια και δοντια και χερια
εχω προβλημα
δεν μπορω να συνδεθω
θα μεινω απ'οξω εγω και η διπλανη μου
δεν ξερω τι σειρες βλεπεις
αλλα αυτη η απαξιωση
δεν εχει ορια
και σε καταλαβαινω
αλλα αν δεν μου γραψεις που θα παω
θα αναγκαστω
να κινησω
μηχανισμους
υδρευσης
μεγαλης ισχυος
θα βαλω
τα μεγαλα
μεσα.
Και τοτε
θα με κοιταξεις με απαξιωση
και θα μου πεις με ξενικη προφορα
ρε συ σορυ.
ειχα πυρετο
περιμενα να ρευτει ο σκυλος μου
σε καταλαβαινω αγιε. σε καταλαβαινω
ειχα και εγω καποτε πυρετο
και εριχνα και εγω κλησεις
αλλα μετα καταλαβα
οτι ο,τι και να κανεις
παντα καποιος ξερει που μενεις
για αυτο να προσεχετε
σε ποιους δινετε τα τηλεφωνα σας
και να ευχαριστειτε
οταν η φωνη στην αλλη ακρη
ειναι ευγενικη
και δεν κρυβει απαιτησεις.
ολα γκρεμιζονται στο παλιοπολυτεχνειο
ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΕ ΟΕ ΟΕ ΟΕ ΣΩΣΕ ΤΗ ΜΕΡΑ 

δεν μας διαβαζει κανεις γιατι δεν εχουμε layout

Οι φιλοι μου με μισουν κατα βαθος. Και εγω το ιδιο θα εκανα στη θεση τους. Μπορει να ειναι τοσο τεραστιο το εγω μου που να το φανταζομαι. Ειμαι πολυ πολυ πολυ κακος ανθρωπος. Φοβαμαι οτι οταν μεγαλωσω θα χρειαστει να φτιαξω ενα ντοκυμαντερ με τους τερν ον φοβους μου. Φοβαμαι πως θα το βλεπω καθε μερα και θα αυτοαπαυτωνομαι. Φοβαμαι πως αυτο το ντοκυμαντερ δεν θα με κανει ποτε διασημη. Φοβαμαι πως οσο και αν θελω να πετυχω τα μπλιμπλινια που θελω, το να πετυχω με αφηνει παγερα του ασχετου. Φοβαμαι πως αυτο που θελω καθε στιγμη ειναι να αποτυγχανω. Φοβαμαι πως θα με φανε τα ποτα και οι γκομενες. Φοβαμαι πως θελω να με φανε τα ποτα και οι γκομενες. Σιχαινομαι τα ποτα και τις γκομενες. Φοβαμαι πως ο,τι σιχαινομαι θα ειναι ο,τι θα κυνηγαω, εστω και απο απλη περιεργεια. Και θυμαμαι μια ηλιθιοτητα που δεν ηξερε τιποτα να μου λεει πως μπορει ολα αυτα να τα κανω απλως για να δω τι θα γινει. Και καποια χρονια μετα αυτη η τελειως παραλογη δηλωση σκαει στα μουτρα μου σαν αυγο που πεταξε ο αδερφος μου σε αυτοκινητο απο κατω. Ποιος μαλακας θα ρισκαρε τοσα πολλα για να δει απλως τι θα γινει? Ποτε βγηκα απο την τελειοτητα αυτης της ασφαλειας στην οποια μπηκα κατ'επιλογη αφου τα ειχα καψει ολα? Φοβαμαι πως ειμαι αυτος ο μαλακας. Ελπιζω πως ειναι προσωρινο. Τις τελευταιες φορες που μπηκα σε αεροπλανο για λιγο σφιχτηκε η καρδια μου. Δεν μου ειχε ξανασυμβει ποτε. Φοβαμαι πως φοβαμαι τοσο πολυ που θα μου πεσουν ολα τα μαλλια απο τον φοβο. Φοβαμαι πως αγνοω ολους μου τους φοβους μεχρι να πραγματοποιηθουν ενας ενας στο ευρος καποιων χρονων. Ειμαι τοσο γαμημενα ψευτο-ξερολας που μολις σκεφτηκα τη λεξη ευρος θελησα να γραψω κατι για το ευρος κατανομης. Για να σκεφτομαι οτι μπερδευω τη σκεφτοτετοια σου και να χαιρομαι. Για να σκεφτομαι πως σκεφτεσαι ω μα που τα ξερει ολα αυτα η δημητρα. Ξεχναω οτι δεν θα με διαβασει ποτε κανεις. Παραβλεπω το οτι δεν ξερω τιποτα. Οι φιλοι μου με μισουν γιατι τους εχω συμπεριφερθει ασχημα. Καποιοι το εχουν ξεχασει αλλα εγω το θυμαμαι.

Γαμημενες κουραδες

δεν εχω χρονο πια για τιποτα
δεν ειμαι χαρουμενη
δεν γραφω
δεν διαβαζω
δεν εχω λεφτα
δεν εχω καποιον
δεν εχω κανεναν
δε θελω κανεναν
δε νιωθω καλα με αλλο κοσμο
δεν μπορω να βασιστω σε κανεναν περα απο τον εαυτο μου
δε θελω να βασιστω σε κανεναν περα απο τον εαυτο μου
δε θελω να βασιζονται οι αλλοι πανω μου
μονο εγω εχω αυτο το δικαιωμα
δε θελω να ξαναβασιστει κανενας πανω μου
δε θελω να κανω την παραμικρη υπερβαση
δε θελω να κουραζομαι
δε θελω να δουλευω καθε μερα
δε θελω να χρειαζομαι λεφτα
δε θελω να νομιζω οτι ολα ειναι μια χαρα
δε θελω να πιστεψω οτι ειμαστε ολοι τοσο ηλιθιοι
δε θελω να τρεχω
δε θελω να βλεπω ονειρα
δεν θελω να μην μπορω να κανω αυτο που θελω
δε θελω να μενω πια εδω
δε θελω να με φτυνει αυτο το γαμημενο μερος
θελω να του βαλω φωτια

καταπληκτικη εμφανιση φανης στο ρεζιντεντς.

Τραβαω ολη τη σαπιλα της πολης. Οπτικα κυριως παρ'οτι δεν βλεπω καλα. Και περπαταω μεχρι να με διαλύσει ριχνοντας βροχες στο πατωμα. τα καταλαβα ολα αλλα κανεις δεν εκανε το ιδιο. Και για αυτο δεν ειμαι σίγουρη. Σκεφτομαι να ξεκινησω και εγω να λεω τις ιδιες αηδιες στην αρχη καθε επιδιωξης. Γκαντ νο-ουζ το εχω κανει ηδη μαλλον. Και εκει που δεν βγαινει τιποτα τετοιο ξερουμε ολοι πολυ καλα οτι θα πρεπει να καρφωσεις μπλιμπλινια. Μπλιμπλινια και ξεμπλιμπλινια. Ντανιελα γυρνα πισω.
ειναι καλυτερα να αφηνεις την πεθαμενη πολη γεματη. παιρνεις το ηλιθιο παρτυ στο σπιτι σου. Το μπλακ μεταλ στην κεφαλα μου εχει σχεση με το αισθημα του οτι εισαι ανεπιθυμητος και παρεξηγημενος, σε οποιοδηποτε πλαισιο. Και παντα οταν θα φευγω απο εκει που νιωθω οτι θελουν να με διωξουν, θα νιωθω ξανα σαν 13χρονος λουζερ μπλακμεταλας. Και θα περπαταω μισα. Τι να κανουμε τωρα.
χθες τη νυχτα σκεφτηκα να χαραξω λιγο. το πρωι σκεφτηκα τι μαλακιες σκεφτομουν χθες τη νυχτα. Και ηταν τετοιο το μπρεηκθρου της γελοιοτητας που εφυγαν ολα. Και οταν ξυπνησα ξεφορτωμενος απο τον αχρηστο σακο που μου διελυσε την πλατη, ειδα τον εαυτο μου να με κοροιδευει και η μερα πηγε καλα.
με αγαπη, the invisible child who