I know who I am, do you know who you are? Apples and oranges.
Χαρτακια και αποχαρτακια και ξεχαρτακια. Απειρες ηλιθιες λεξεις εχω γραψει για αλλους και τις διαβαζω μετα απο καιρο και μαθαινω τον εαυτουλη μου καλυτερα. Χθες με πηρε ο υπνος την ωρα που σκεφτομουν οτι τα μηλα ειναι σχεδον αδιαφορα και αν μπορουσα να πω οτι ειναι κατι, θα ελεγα οτι ειναι πορτοκαλια και μπανανες μαζι αν και αυτο ειναι ΨΕΜΑ. Επισης η λεξη που τα οριζει, εκφραζεται τις περισσοτερες φορες με μια πολυ αηδιαστικη αρθρωση. Και μαζι με αυτη τη λεξη τρεφω απεχθεια και για τη λεξη λευκο. Ασπρο ειναι. Αν πινεις ο,τι πινεις τις σωστες ωρες βγαινουν τερατα. Και αν ειχα τεραστια πορτοκαλια με μεγαλυτερα πραγματα συγκρατημενα απο μεμβρανες θα τα ετρωγα και αυτα.
Με ανατριχιαζει το ποσο γνωριμα ειναι. Και αυτα που ηξερα τα ξεχασα. Και αυτα που θεωρησα αλλαξαν μια μερα που εβρεξε πολυ. Και τα λαδια ξεπλαινονται δυσκολα απο τα πατωματα. Και επισης τα πορτοκαλια ειναι πετρες. Αεροβικες πετρες εισαι εσυ. Πιο αεροβικο ομως ειναι αυτο που ακουω, γιατι ειναι μετρημενο και σταματαει αποτομα αλλα απο μεσα σου το συνεχιζεις.
Για να καθαρισω το πατωμα καλα θα πρεπει να γονατισω κατω και να τριβω με μανια*(θα επανελθω σε λιγο εδω).
Και εχω μια μανια με το να μη μου πειραζουν τα πραγματα, οσο διαλυμενα και αν μπορει να τα εχω κανει. Γιατι θυμαμαι οτι ο αδερφος μου θυμωνε οταν πειραζα τα δικα του. Και δεν αφηνω κανεναν να μου πλυνει τα τηγανια. Γιατι μια φορα καποιος ανελαβε την πρωτοβουλια και χρησιμοποιησε συρμα. Και πολλα πραγματα μπορει να αχρηστευθουν. Και δεν μου αρεσει να εκνευριzομαι με τους ανθρωπους. Προτιμω να εκνευριζομαι με εμενα.
* Και καθως επανερχομαι, το νιωθω να ποναει και προσπαθω να ειμαι φυσιολογικος αλλα με τρωει απο μεσα. Δεν εχει στραβωσει κατι, δεν εχει τοποθετηθει λαθος τιποτα, ολα ειναι στη σωστη θεση αλλα μια καινουργια βιδα δημιουργειται σιγα σιγα με τη μαγεια του χρονου και της τασης των πραγματων να συσσωρευονται μαζι σε ενα σημειο και να γινονται ενιαια. και οπως οταν ζεις καπου, η κινηση σου κανει τη σκονη να μαζευεται εκει και να γινεται ενας ανθρωπακος, MY KNEE IS BEING DUSTED AWAY. It's not something that can be fixed. It can only be held together, until it falls apart. And when that sunshine hits, I'll have to get a new one
fuck off
geisha
Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014
Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014
ΟΥΑΝ Ο-ΟΥ ΟΥΑΝ
Melting ice.
Ice cubes and rocks. Icy glares and ice on ice.
Can you remember the first thing that was given to you?
Τροποι να δεις τον γειτονα με αλλο ματι, αυτο ειπα. Ειπα τι μου εκανε εμενα αλλα εσυ δεν διαβασες ποτε. Καθε κακο πραγμα που κανω το κανω απο φοβο. ο-ου γιεα. Ειναι πολυ ξεχωριστο το τι ειναι καλο και το τι ειναι κακο, αλλα με εναν τροπο που δεν καταλαβαινουν. Η επιτηδευμενη διαταραχη προσοχης μου ειναι απαραδεκτη, το ξερω αλλα ακομη δεν ξερω πως να χειριστω αυτον τον ρολο. Και να μην ξεχναμε παιδια μου πως αν ημουν η καινουργια μου, θα τα εκανα πολυ χειροτερα. Αυτο δεν εχει σημασια ομως...
Θα φτιαξω ενα πολυ μπλεγμενο πραγμα με μικροσκοπικη μανια και θα το πουλησω στον εαυτο μου ως τεχνη. ΝΑΙ. αυτο θα ειμαστε εμεις. Και χρειαζεσαι προενισχυση? Δηλαδη πως θα γινει βρε αδερφε μου? Γιατι δεν καταλαβαινεις τι σου λεω?
πφφφφφφφφ κανεις δεν θα εκτιμησει την τεχνη του αυτουνου οπως την εκτιμαει αυτος ο ιδιος. Γιατι ειναι μαγεια να ξερεις πώς εφτιαξες κατι, λενε στο χωριο μου. Σε εναν απο τους τοπους που νιωθω οικεια, φυσαει τοσο πολυ τον χειμωνα που το νερο σε πιτσιλαει 100 μετρα μακρια. Για αυτο το κρεας σου ειναι νοστιμο.
Κατερινα, το παρατημα ειναι αγενης εννοια. Στην προκειμενη περιπτωση, το ειπωθεν για εμενα ισχυει αντιστροφα. Και κανεις δεν το κανει αυτο στον αλλο. Οι πιπες που σου λεει η κυρια στη φωτογραφια σημαινουν οτι καποιος (γκουχ γκουχ) υπηρξε τοσο ματαιοδοξος που κατεληξε να τραβαει τις κοτσιδες του. Οταν διατυμπανιζεις συμβουλες των λαθων, σημαινει οτι δεν εμαθες τιποτα ακομη. Επισης (και εδω εχω και αλλους με το μερος μου), ο,τι ξεκιναει με ποτε μην κανεις εκεινο και ποτε μην κανεις το αλλο, και μην εμπιστευεσαι κανεναν μαλακα και νομος ειναι το δικαιο του παπακαλιατη, ειναι τουλαχιστον κομπλεξικο και ανειλικρινες με εναν παιδιαστικο τροπο. Τετοια λεμε οταν ειμαστε θυμωμενοι και μεθυσμενοι στα μπαρζ της θεσσαλονικης και μας ακουνε δυο τρεις νηφαλιοι ανθρωποι και γελανε με τα μουτρα μας. Εγω εχω να σου πω ξανα να μην ακους κανεναν (ουτε εμενα) γιατι κανεις δεν ξερει, παρα μονο εσυ. Σπασε το σκαμπο αγαπητη Κατερινα. Και καπου εδω θα περασουμε στην επομενη αναγνωστρια και φαν του κλωτσα το σκαμπο η οποια μας ρωταει ποια ειναι η σωστη διαδικασια ισιωματος της χαιτης του σκυλου της. Αγαπητη Μαρια, ευχομαι ο σκυλος σου να σε παρατησει και να παει στο δασος να μεινει μονος του τρωγοντας πουλια.
Φτασαμε στο τελος του "μιλα στον μητσο οε οε οε"
Μην ξεχνατε τι μπορει να ειστε και να μην το ξερετε.
Και προς θεου, τα παιχνιδια ειναι φιλοι μας.
γεια σας τωρα
Ice cubes and rocks. Icy glares and ice on ice.
Can you remember the first thing that was given to you?
Τροποι να δεις τον γειτονα με αλλο ματι, αυτο ειπα. Ειπα τι μου εκανε εμενα αλλα εσυ δεν διαβασες ποτε. Καθε κακο πραγμα που κανω το κανω απο φοβο. ο-ου γιεα. Ειναι πολυ ξεχωριστο το τι ειναι καλο και το τι ειναι κακο, αλλα με εναν τροπο που δεν καταλαβαινουν. Η επιτηδευμενη διαταραχη προσοχης μου ειναι απαραδεκτη, το ξερω αλλα ακομη δεν ξερω πως να χειριστω αυτον τον ρολο. Και να μην ξεχναμε παιδια μου πως αν ημουν η καινουργια μου, θα τα εκανα πολυ χειροτερα. Αυτο δεν εχει σημασια ομως...
Θα φτιαξω ενα πολυ μπλεγμενο πραγμα με μικροσκοπικη μανια και θα το πουλησω στον εαυτο μου ως τεχνη. ΝΑΙ. αυτο θα ειμαστε εμεις. Και χρειαζεσαι προενισχυση? Δηλαδη πως θα γινει βρε αδερφε μου? Γιατι δεν καταλαβαινεις τι σου λεω?
πφφφφφφφφ κανεις δεν θα εκτιμησει την τεχνη του αυτουνου οπως την εκτιμαει αυτος ο ιδιος. Γιατι ειναι μαγεια να ξερεις πώς εφτιαξες κατι, λενε στο χωριο μου. Σε εναν απο τους τοπους που νιωθω οικεια, φυσαει τοσο πολυ τον χειμωνα που το νερο σε πιτσιλαει 100 μετρα μακρια. Για αυτο το κρεας σου ειναι νοστιμο.
Κατερινα, το παρατημα ειναι αγενης εννοια. Στην προκειμενη περιπτωση, το ειπωθεν για εμενα ισχυει αντιστροφα. Και κανεις δεν το κανει αυτο στον αλλο. Οι πιπες που σου λεει η κυρια στη φωτογραφια σημαινουν οτι καποιος (γκουχ γκουχ) υπηρξε τοσο ματαιοδοξος που κατεληξε να τραβαει τις κοτσιδες του. Οταν διατυμπανιζεις συμβουλες των λαθων, σημαινει οτι δεν εμαθες τιποτα ακομη. Επισης (και εδω εχω και αλλους με το μερος μου), ο,τι ξεκιναει με ποτε μην κανεις εκεινο και ποτε μην κανεις το αλλο, και μην εμπιστευεσαι κανεναν μαλακα και νομος ειναι το δικαιο του παπακαλιατη, ειναι τουλαχιστον κομπλεξικο και ανειλικρινες με εναν παιδιαστικο τροπο. Τετοια λεμε οταν ειμαστε θυμωμενοι και μεθυσμενοι στα μπαρζ της θεσσαλονικης και μας ακουνε δυο τρεις νηφαλιοι ανθρωποι και γελανε με τα μουτρα μας. Εγω εχω να σου πω ξανα να μην ακους κανεναν (ουτε εμενα) γιατι κανεις δεν ξερει, παρα μονο εσυ. Σπασε το σκαμπο αγαπητη Κατερινα. Και καπου εδω θα περασουμε στην επομενη αναγνωστρια και φαν του κλωτσα το σκαμπο η οποια μας ρωταει ποια ειναι η σωστη διαδικασια ισιωματος της χαιτης του σκυλου της. Αγαπητη Μαρια, ευχομαι ο σκυλος σου να σε παρατησει και να παει στο δασος να μεινει μονος του τρωγοντας πουλια.
Φτασαμε στο τελος του "μιλα στον μητσο οε οε οε"
Μην ξεχνατε τι μπορει να ειστε και να μην το ξερετε.
Και προς θεου, τα παιχνιδια ειναι φιλοι μας.
γεια σας τωρα
Τρίτη 5 Αυγούστου 2014
Όλοι τρελοί
Ψάρια περιστεριά στα δεντρα απα θα φεξουν.
Στην ακρη του λιβαδιου, ειναι ο σκηνοθετης της μιζεριας μου. Το συναισθημα παραμενει το ιδιο αβοηθητο καθως συνηθιζεται στο πρωτο χτυπημα να πιστευεις πως δεν εχει μεινει τιποτα να κανεις εδω (και σνιφ και μπουχου), αν και δεν εκανες ποτε τιποτα γιατι δεν θελησες ποτε να κανεις κατι εδω. Πολυ σημαντικο στοιχείο για τις μικροσκοπικες ζωες μας. Αυτή η δραση ηταν αντιστροφη! Αυτο που ιπταται ειναι το οτι εδω εχουν τελειωσει ολα. Ειναι η απωθηση περισσοτερο και οχι η ελξη προς κατι αλλο. Η' θα φεύγεις χαρούμενος με μια μεγαλης διαρκειας διαδρομη, ή θα φευγεις βαθια θυμωμενος με το κεφαλι στο ταβανι, περιμενοντας το τεραστιο τιποτα. Και θα απολαμβανεις καθε νερο που θα σου φερνει η αεροσυνοδος. Και ο χειμωνας θα ειναι χεβυ λενε στα δελτια καιρου και εγω το ειχα να φοραω προβιες και να τρεμω στο κρεβατι μου, αλλα η μοναξια ειναι χεβιερ οταν δεν την θελεις. Αλλα δεν ειναι η μοναξια το θεμα μας. Το θεμα μας ειναι η μεσα μοναξια. Η πιο μεσα και απο το μεσα της προβιας. Ειναι η βαθια μοναξια που χρειαζεται σπάστη. Ειναι η ανακαλυψη της ηρεμιας. Για αυτο δεν θελουμε να μιλαμε. Η ανακαλυψη της ηρεμιας οταν καθεσαι ψηλα στο ξεπλυμενο γκρι τσιμεντο αλλα ειναι σαν να εισαι στη θαλασσα. Αυτο καταστρεφεται με τους περισσοτερους ανθρωπους, το τσιμεντο παραμενει ξεπλυμενο γκρι και εσυ φιλε μου εχεις υποχρεωση να διασκεδασεις εσενα και τον αλλο. Σπανια θα βρεθει εκει καποιος για να κλαψει οταν θα ερθει η καταιγιδα και τα δεντρα θα κουνιουνται περα δωθε. Σχεδον κανεις δεν συγκινειται απο μονος του. Και χωρις να ειμαι φαν της βροχης για πολλους λογους, το καλοκαιρι οταν βρεχει τα απογευματα νιωθω ηρεμος.
Καπως ετσι καταληγεις να μιλας για μηχανικη ρευστων στις 4 το πρωι χωρις να εχεις ιδεα απο μηχανικη ρευστων. Μακαρι να ερθει για παντα! καπου που να ειναι καθαρα. Γιατι τα ενιωσα ολα βρωμικα. Τα σκοταδια την εκαναν με το αστραφτερο μου λεηζερ δακρυσμενο ματι πολλακοις αγαπητη θεια, αλλα η βρωμια μεσα στην αηδια της ψυχοντιρουριρου θελει μπιου μπιου.
Υποκλοπες! Ειναι πληγωτικο το να γινεσαι επιδεικτικα ξενος αναμεσα σε πολλους ανθρωπους. Ειναι πληγωτικο το να μην δουλευεις για εμενα και να δουλευεις για τον αλλον. Ειναι πληγωτικο το να μην εχεις προστασια απο το χιονι και το αγιαζι. Ειναι πληγωτικο το παχυ το χιονι γενικοτερα. Ειναι πληγωτικο το να θελεις να σου δωσει καποιος που δεν καταλαβαινει το χερακι του μονο και μονο για να του το τριψεις στη μουρη. Ειναι πληγωτικο το να νιωθεις τοσο μικρος μπροστα στο φακιν παρελθον, ειδικα για ενα παιδι που δεν εχει δικο του παρελθον, αλλα πολλα παρελθοντα αλλων. Πολλα πραγματα ειναι πληγωτικα (still abusing words like they used to) αλλα ειναι και κατανοητα αγαπητο μου παιδι. Αν χαθεις ομως μεσα στην κατανοηση ολος ο πλανητης γινεται μια σουπα και εκει θα θελεις να σου τη μπουμπουνισεις.
Αυτο το ανευ ορων να πιαστεις απο οτιδηποτε του αλλου, ειναι χαρακτηριστικο, αλλα αυτο το μερος και αυτη η περισταση και αυτο το κελι υπηρξε ενα απο αυτα μεσα στο οποιο θα ηθελα να μεινω χωρις κανεναν αλλον. Αυτη η συντομη εμπειρια θα σε κανει να μην ξαναγραψεις τιποτα για το ιδιο θεμα. Στριμωγμα.
Reason i'm traveling on, εισαι η καινουργια μου καινουργια μου καινουργια μου φιλη και νομιζω πως τα νερα που βγαινουν απο τα ματια ειναι δηλητηριο και αν τα πιω θα παθω θανατερη αποσφυξη της τετραπολικης λογικης που ακολουθω απο τοτε που εγινα μαγκας. Θελω τα σκυλια μου πισω και ο,τι εγραψα και ο,τι εφτυσα, τα θελω ολα πισω αλλα τα χαριζω ολα ολα ολα ολα τα πραγματα και θα ειμαι παλι ενας περαστικος που δεν εχει τιποτα δικο του.
Μια μερα ισως βρω ενα σκουτερ που δεν θα εχει και αυτο τιποτα δικο του και θα βρουμε κατι που να μας ενωνει πιο πολυ απο το να ειχαμε κατι δικο μας.
Αφηστε μας να φυγουμε
Στην ακρη του λιβαδιου, ειναι ο σκηνοθετης της μιζεριας μου. Το συναισθημα παραμενει το ιδιο αβοηθητο καθως συνηθιζεται στο πρωτο χτυπημα να πιστευεις πως δεν εχει μεινει τιποτα να κανεις εδω (και σνιφ και μπουχου), αν και δεν εκανες ποτε τιποτα γιατι δεν θελησες ποτε να κανεις κατι εδω. Πολυ σημαντικο στοιχείο για τις μικροσκοπικες ζωες μας. Αυτή η δραση ηταν αντιστροφη! Αυτο που ιπταται ειναι το οτι εδω εχουν τελειωσει ολα. Ειναι η απωθηση περισσοτερο και οχι η ελξη προς κατι αλλο. Η' θα φεύγεις χαρούμενος με μια μεγαλης διαρκειας διαδρομη, ή θα φευγεις βαθια θυμωμενος με το κεφαλι στο ταβανι, περιμενοντας το τεραστιο τιποτα. Και θα απολαμβανεις καθε νερο που θα σου φερνει η αεροσυνοδος. Και ο χειμωνας θα ειναι χεβυ λενε στα δελτια καιρου και εγω το ειχα να φοραω προβιες και να τρεμω στο κρεβατι μου, αλλα η μοναξια ειναι χεβιερ οταν δεν την θελεις. Αλλα δεν ειναι η μοναξια το θεμα μας. Το θεμα μας ειναι η μεσα μοναξια. Η πιο μεσα και απο το μεσα της προβιας. Ειναι η βαθια μοναξια που χρειαζεται σπάστη. Ειναι η ανακαλυψη της ηρεμιας. Για αυτο δεν θελουμε να μιλαμε. Η ανακαλυψη της ηρεμιας οταν καθεσαι ψηλα στο ξεπλυμενο γκρι τσιμεντο αλλα ειναι σαν να εισαι στη θαλασσα. Αυτο καταστρεφεται με τους περισσοτερους ανθρωπους, το τσιμεντο παραμενει ξεπλυμενο γκρι και εσυ φιλε μου εχεις υποχρεωση να διασκεδασεις εσενα και τον αλλο. Σπανια θα βρεθει εκει καποιος για να κλαψει οταν θα ερθει η καταιγιδα και τα δεντρα θα κουνιουνται περα δωθε. Σχεδον κανεις δεν συγκινειται απο μονος του. Και χωρις να ειμαι φαν της βροχης για πολλους λογους, το καλοκαιρι οταν βρεχει τα απογευματα νιωθω ηρεμος.
Καπως ετσι καταληγεις να μιλας για μηχανικη ρευστων στις 4 το πρωι χωρις να εχεις ιδεα απο μηχανικη ρευστων. Μακαρι να ερθει για παντα! καπου που να ειναι καθαρα. Γιατι τα ενιωσα ολα βρωμικα. Τα σκοταδια την εκαναν με το αστραφτερο μου λεηζερ δακρυσμενο ματι πολλακοις αγαπητη θεια, αλλα η βρωμια μεσα στην αηδια της ψυχοντιρουριρου θελει μπιου μπιου.
Υποκλοπες! Ειναι πληγωτικο το να γινεσαι επιδεικτικα ξενος αναμεσα σε πολλους ανθρωπους. Ειναι πληγωτικο το να μην δουλευεις για εμενα και να δουλευεις για τον αλλον. Ειναι πληγωτικο το να μην εχεις προστασια απο το χιονι και το αγιαζι. Ειναι πληγωτικο το παχυ το χιονι γενικοτερα. Ειναι πληγωτικο το να θελεις να σου δωσει καποιος που δεν καταλαβαινει το χερακι του μονο και μονο για να του το τριψεις στη μουρη. Ειναι πληγωτικο το να νιωθεις τοσο μικρος μπροστα στο φακιν παρελθον, ειδικα για ενα παιδι που δεν εχει δικο του παρελθον, αλλα πολλα παρελθοντα αλλων. Πολλα πραγματα ειναι πληγωτικα (still abusing words like they used to) αλλα ειναι και κατανοητα αγαπητο μου παιδι. Αν χαθεις ομως μεσα στην κατανοηση ολος ο πλανητης γινεται μια σουπα και εκει θα θελεις να σου τη μπουμπουνισεις.
Αυτο το ανευ ορων να πιαστεις απο οτιδηποτε του αλλου, ειναι χαρακτηριστικο, αλλα αυτο το μερος και αυτη η περισταση και αυτο το κελι υπηρξε ενα απο αυτα μεσα στο οποιο θα ηθελα να μεινω χωρις κανεναν αλλον. Αυτη η συντομη εμπειρια θα σε κανει να μην ξαναγραψεις τιποτα για το ιδιο θεμα. Στριμωγμα.
Reason i'm traveling on, εισαι η καινουργια μου καινουργια μου καινουργια μου φιλη και νομιζω πως τα νερα που βγαινουν απο τα ματια ειναι δηλητηριο και αν τα πιω θα παθω θανατερη αποσφυξη της τετραπολικης λογικης που ακολουθω απο τοτε που εγινα μαγκας. Θελω τα σκυλια μου πισω και ο,τι εγραψα και ο,τι εφτυσα, τα θελω ολα πισω αλλα τα χαριζω ολα ολα ολα ολα τα πραγματα και θα ειμαι παλι ενας περαστικος που δεν εχει τιποτα δικο του.
Μια μερα ισως βρω ενα σκουτερ που δεν θα εχει και αυτο τιποτα δικο του και θα βρουμε κατι που να μας ενωνει πιο πολυ απο το να ειχαμε κατι δικο μας.
Αφηστε μας να φυγουμε
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
