Αφού το ξέρεις

Αγία ξεαγία, η εκνευριστικη φωνη ακουγεται παντου μεσα μου και δεν υπαρχει ηρεμια.
Δεν θα υπαρχει ποτε ηρεμια γιατι αυτο ηθελες να γινεις. Και θυμαμαι τις γεματες-αδειες μερες που μπορουσα να κοιταξω απεναντι και να ειμαι εκει οση θολουρα και αν υπηρχε. Kαι it seems δεν θα ερθουν ποτε πισω. Ποτς γιενεν να ξερεις τοσο καλα τι θελεις που σχεδον οριακα εισαι προσηλωμενος και συγκεντρωμενος με τοσο θυμο, που αν υπηρχε κατι μπροστα σου θα ορκιζοσουν οτι θα ραγιζε απο μονο του. Eχω ξεχασει ποτς γιενεν. Καπως ετσι, ηρθε η ωρα να προσθεσω ενα ακομη ανεπαναληπτο 666 επος στην ποιητικη μου συλλογη.
Φανταζομαι φωνη
δεν ειναι ωραια
μεσανυχτα απο την κουζινα ο φοβος μου σκεπαζεται
ειναι εγω με μια κουβερτα
με βλεπω καθαρα να μου δινω το χερι
και κλαινε οι ρεγγες
και κλαινε τα παιδια
και η φωνη δεν φευγει
μετα απο τριαντα χρονια το ιδιο εκνευριστικο ηηηηη στο σβησιμο
θα αντηχει εκει που θα μενεις
δεν θα το ακους πια
μπορει να εμαθε κολπα τοσο καιρο
εχει την πιο εκνευριστικη φωνη που μπορω να διανοηθω
που εχει δημιουργησει ο πλανητης
ειναι ενα συνοθυλευμα στυμφαλιδων και καταχρησεων
της μικροαστικης νοοτροπιας της μαμας σου και της απεγνωσμενης προσπαθειας
να σπασεις το μυαλο σου σε χιλια κομματια
για να δωσεις μια ευκαιρια στον καταδικασμενο εαυτο σου
ανοητη χρυση
μα πως τα λεω ετσι
τι γαματος που ειμαι
μπραβο μου
το ειδα ξανα, ειμαι ευγνωμων προς ο,τι μπορει να διορθωσει τις κυριακες
geisha