γυναικουλί το ονειρο για μια φορα

Το θυμαμαι πολυ καλα γιατι σημερα δεν χτυπησε ουτε το ξυπνητηρι ουτε το τηλεφωνο,σημερα ανοιξα μονο το ενα ματι γιατι δεν μπορουσα να αναπνευσω.
Πηγα μια βολτα εξω και συναντησα εκεινο το μαγαζι με την ωραια ταμπελα που εχει επανω ραφτο και φωτακια και μπηκα μεσα,περιμενοντας την γκεισα.
Ηταν ολο γκρι και εμοιαζε αρχιτεκτονικα με το σκηνικο του μπλακ μπουκς,ειχε πισω πορτα με κουρτινα και ηξερα οτι επανω εμενε μια γυναικα με την κορη της.Και οι δυο ηταν μεγαλες σε ηλικια αλλα οταν ηρθε να με βοηθησει η κορη ειχε γινει πιο νεα,για τους πελατες.
Ενιωσα ασχημα να της πω οτι περιμενω απλως τη γκεισα και τη ρωτησα αν εχει παπουτσια που να ταιριαζουν με τα βαρια χειμωνιατικα μπουφαν.
 μου εφερε ενα ζευγαρι μπαλαρινες και δεν ηξερα πως να τις απορριψω ευγενικα,ευτυχως ομως για μενα ειδα σε μια γωνια τα πιο κοκκινα παπουτσια στον κοσμο και της ζητησα να μου τα φερει να τα δοκιμασω.
Τα παπουτσια ειχαν πανω παρα πολλα μικρα τριανταφυλλα και η κοπελα μου εξηγησε οτι το σχεδιο τους ηταν κινεζικο,γι αυτο και λιγο υπερβολικο.Εγω ομως τα ειχα ερωτευτει και δεν με ενοιαζε καθολου.Στεναχωριομουν μονο επειδη θα κρυωνα πολυ αν τα φορουσα,γιατι εκεινη τη στιγμη συνειδητοποιησα οτι βρισκομαι στο Ελσινκι και αυτη η γυναικα προσπαθει να με κοροιδεψει.
" ειναι 1 το μεσημερι η ωρα,μην ξεγελιεσαι" μου ειπε και μου εδειξε εξω απο το παραθυρο που ηταν ΝΥΧΤΑ με χιονι,αλλα με τοσο χιονι που ξαφνικα ολα αρχισαν να μοιαζουν τρομακτικα.
Πριν προλαβω να φοβηθω για τη ζωη μου και τα λογικα μου,η Γκεισα μπηκε μεσα στο μαγαζι μαζι με τις υπολοιπες τρελες και με ρωτησε με μια δυνατη γκαρα τι σκατα κανω εκει περα.
Της εδειξα τα παπουτσια και μου ειπε οτι καταλαβαινει οτι ειναι ωραια,αλλα πρεπει να φυγουμε γιατι εχει παει 1 η ωρα και δυσανασχετωντας αφησα τα παπουτσια ,που ηταν ακομα πιο κοκκινα για να γοητευσουν και την γκεισα,κατω.Η κοπελα δεν μπορουσε να καταλαβει ποιο ακριβως ηταν το προβλημα μας και εγω ενιωσα την αναγκη να περιηγησω την γκεισα στο μαγαζι,αφου εβλεπα τις υπολοιπες να εχουν ηδη γοητευτει απο τσαντες που κρεμοντουσαν  στο μεσα δωματιο και που αλλαζαν μορφη μονες τους.
Σιγα σιγα γεμισαμε το χωρο και περιεργαζομασταν τα παντα,η γκεισα ομως δεν ειχε τσιμπησει και μαλιστα ειχε αρχισει να γινεται ανυπομονη και να προσπαθει να με βγαλει απο κει με αγενεια προς τις ιδιοκτητριες αυτου του καταπληκτικου καταναλωτικου παραδεισου.
"Μα ειναι τα πιο κοκκινα που εχω δει ποτε" της ειπα
Και με εσπρωξε εξω.
Και τοτε δεν ημασταν πια στο ελσινκι.
Ειχαμε παει καπου που ο δρομος ηταν καθαρος και στεγνος και ηταν μερα.
Και αμεσως ηρεμησα.κοιταξα την γκεισα με ευγνωμοσυνη και αποφασισα να ξυπνησω.