Θα έχω πεθάνει ενας εγώ πριν η μέρα τελειώσει

Δίδυμες οι αρτηρίες
καπως έτσι ήταν παλιά
φύγαμε στις εξορίες
και μας σκίσαν την καρδιά
(και πίνω μπύρες πίνω μπύρες πινω μπύρεεεεεεεες)
και τα αίματα σωρίες (δεν ξερω τι ειναι αυτο)
όπως ήμασταν παλιά
άκουγα τις συμμορίες
από κάπου μακριά
μα δεν είστε εδώ λατρείες
να γελάμε αγκαλιά
Τώρα κλαίει το χελιδόνι
Γιατί ήμασταν παιδιά
Και θα είμαστε για πάντα
σε αγναντεύω από ψηλά
Άντε πάαινε μαέστρο
ρίξε μια γυροβολιά
Αυτο πες το ξαναπές το
Σ'αγαπώ, όχι κοντά
Μα δεν έχει σημασία
Η δική μου η καρδιά
Πάντοτε θα σου ανήκει
και ας την ρίξεις στη φωτιά
Και ας τη δώσεις να τη φάνε
Τα καημένα τα σκυλιά
Πάντα θα σε νιώθω
και από τη σκλαβιά
Και αν ποτέ σου δεν τη θέλεις
Θα πεθάνει μοναχή
Θα τη ρίξω στον καιάδα
και θα γκρεμοτσακιστεί
Μα κανέναν δε θα νοιάζει
Ούτε εμένα φιριφι
Γιατί είμαι μόνο για εσένα
και δε θέλω υπομονη
Ούτε μνημες να τις χασω
ζητησα ποτε merci
είναι ο πόνος ο μεγάλος
σκέψη ελευθερωτική (απ)
Να προσεχεις τωρα ομως
να μη μπεις στη φυλακη
ισως πίσω μου γελάνε οι περαστικοί
Μα εμενα δε με νοιαζει ουτε αυτο γιατι τους εχω ολους χεσμενους αρκει να ειμαι μαζι σου γαμω.Και αν δεν ειμαι δεν θα ειμαι με κανεναν μπασταρδο ποτε τοσο πολυ

φιριφιφι φιριφιφι

Twin arteries flow with the pulse of one mighty heart