ο φριτς ένιωσε να τον διαπερνά μια ηλεκτρική σκούπα όταν άκουσε τη γυναίκα του να τσιρίζει σαν τρελή.Τι να της συνέβη?Έβγαλε αμέσως το ένα πόδι απ'το βούρκο και το σκούπισε με τα ζεβασοφτ που είχαν ξεμείνει στην αυλή μετα την τελευταία ολονυχτία.Το άλλο δεν είχε με τι να το σκουπίσει και προσπάθησε να το γλύψει καθώς κούτσαινε αγχωτικά προς την είσοδο του σπιτιού του.Τι του ήρθε να κανει λασποθεραπεια νυχτιάτικα,κατηγορησε τον εαυτό του.
Άνοιξε την πόρτα με πολλη προσοχή και έπιασε το λαμπατέρ της γιαγιάς του παραμάσχαλα.Με το άλλο χέρι έκανε το σταυρό του και προχώρησε.
"αγάπη μου έλα γρήγορα" ούρλιαξε η σβετλάνα.Ευτυχώς,ακουγόταν ζωντανή.
Ο φριτς με το λασπωμένο γλιτσερό του πόδι μπούκαρε στο σαλόνι όπου τα είδε όλα.Και όταν το λέω το εννοώ.
Η υπηρέτρια τους,Μαριγούλα,μια αδαής και άξεστη πλην χαριτωμένη βλαχάρα,κειτόταν νεκρή με ένα ροζ ημερολόγιο παραμάσχαλα και μια καρέκλα σφηνωμένη στο κούτελο.Τι ειρωνία να τους λερώσει το σπίτι φεύγοντας.Η Σβετλάνα αποφάσισε οτι ήρθε επιτέλους η ώρα να λιποθυμήσει και άφησε τον Φριτς να τα βγάλει πέρα μόνος του.
Ο φριτς δεν έχασε καιρό και ικανοποίησε τη στύση που του προξένησαν τα γεγονότα προτούκαλέσει το ασθενοφόρο.Γιατι όμως να καλέσει ασθενοφόρο?αφου ήταν διαπιστωμένα νεκρή.Και όχι απλώς νεκρη.Αυτοκτονημένη!
to be continued ή και όχι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου