and i know a lnow fdk
ο έλληνας χάνιμπαλ
ο αμερικάνος
ο μπειζμπολ
και ο αλλος
Και είδα πάλι ένα όνειρο καταπληκτικό σήμερα
Είχα πάει βόλτα με τους συμμαθητές μου από το δημοτικό κι εκεί που τους αποχαιρετούσα φεύγοντας αρχίζω να πνίγομαι.Βάζω τα χέρια μου στο στόμα μου όπου ένιωθα κάτι να κατεβαίνει και να μπλοκάρει τον αέρα και συνειδητοποιώ ότι τα δόντια μου έχουν μεταμορφωθεί σε μασημένες τσίχλες που τις αργοκαταπίνω και με πνίγουν.Ξύπνησα βήχοντας και με πολλά σάλια να μου τρέχουν.
παρ' όλ' αυτά
Ανέπνευσα ξανά,σύμφωνα με το κινητό μου.Είμαι πια ελεύθερη από το γκριπ της νικοτίνης και παραδίνομαι μόνο στην αναζήτηση των απεχθέστερων ψυχοπαθών εγκληματιών του 20ου αιώνα.
Η μάνα μου μιλάει στην γειτόνισσα όσο εγώ κάνω μία αναγκαστική περίληψη της ζωης του σαλεμένου τροβαδούρου αλμπερτ φις,για τα μάτια των 5-10 ανθρώπων των οποίων τα νέυρα σκοπεύω να κάνω θρύψαλα και χωνεύω τις φακές μου.
μμμμμ
καμία δυσαρέσκεια.
Η σπονδυλική μου στήλη στρίβει κάθε μέρα όλο και περισσότερο και ανησυχώ για το ως πότε θα μπορεί να συγκρατεί το κεφάλι μου.Και όταν δεν θα μπορεί,τι θα συμβεί?
θα πέσει?
Θα στρίψει?
Θα μου στρίψει?
Αν μυτη,αλλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου